H ομορφιά της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ

H ομορφιά της εθνικής μας ομάδας μπάσκετ Facebook Twitter
Εννοείται πως θ’ ακουστούν κακίες με αφορμή την εικόνα της Εθνικής. Έτσι δεν γίνεται πάντα; Φωτ.: Eurokinissi
0


ΠΕΡΝΑΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ
 μπάσκετ στο κέντρο της πόλης. Κάμποσα έφηβα ρίχνουν σουτ. Τρέχουν κυνηγώντας την μπάλα. Ψευτοαγριεύονται. Δεν είναι όλα λευκά και μπαίνω στον πειρασμό να σκεφτώ ότι η (εντυπωσιακή) παρουσία τόσων Αντετοκούνμπο στην Εθνική βοηθάει σ’ αυτές τις δύσκολες αρένες της παιδικής ηλικίας όπου πρέπει κάποτε να ενταχθείς. Δύσκολες όχι μόνον αν έχεις άλλο χρώμα, αλλά κι αν έχεις οτιδήποτε διαφορετικό που ενδέχεται να ξεσηκώσει την οργή της αγέλης. Γκέι; Αλβανός; Κορίτσι; Στραβοπόδης; Ντυμένη φτωχικά; Θα βρουν τον λόγο.

Η παρουσία των Αντετοκούνμπο στην Εθνική είναι μια στιγμή αλλαγής της εικόνας. Νέα σύμβολα. Νέες ταυτίσεις. Είχαμε ανάγκη την ιστορία των παιδιών απ’ τα Σεπόλια. Δεν είμαστε Αμερική. Δεν έχουμε πολλές αφηγήσεις που να τις μοιραζόμαστε σε μαζική κλίμακα και να συντηρούμε μια κοινή αίσθηση προσπάθειας, προκοπής και επιβράβευσης. Όμως, διψούσαμε για κάποιον δύσκολα κερδισμένο θρίαμβο. Κανείς δεν πάει στο σινεμά να κόψει εισιτήριο γι' αυτούς που τα ‘χαν όλα έτοιμα. Κανείς δεν κλαίει με δαύτους όπως κλαίει και παραληρεί για τον Γιάννη και τη μαμά του (αυτή τη μάνα-είδωλο). Ανάμεσα σε τόσες ασφυκτικές και ανέμπνευστες ιστορίες Ελλήνων που τίποτα δεν μας λένε, επειδή ο κεντρικός τους χαρακτήρας δεν είχε κάποια ιδιαίτερη εξέλιξη, φύτρωσε απλώς και τα πράγματα τού πήγαν καλά, η ιστορία του Γιάννη μάς εμπνέει. Μάς δίνει πίστη στο ανθρώπινο επίτευγμα. Πίστη στους κόπους και την προσπάθεια. Σπανίως η ζωή επιφυλάσσει μια τόσο όμορφη δικαιοσύνη. Την είχαμε ανάγκη τη διαδρομή του. 

Φυσικά, υπάρχουν μίζεροι ρατσιστές. Αμετακίνητοι. Δεν θα εκλείψουν επειδή ο Γιάννης και τα αδέρφια του μας συγκινούν. Όμως είναι τέτοια η εκστατική φύση των λαϊκών, ομαδικών αθλημάτων που θα φαίνονται ξενέρωτοι, ο τύπος του ανθρώπου που τον καλείς να δείτε αγώνα και φλυαρεί όταν μπαίνει το γκoλ. 

Το μπάσκετ είναι λαϊκό άθλημα. Το παίζουν στις γειτονιές, στα διαλυμένα σχολεία, στους ακάλυπτους πολυκατοικιών. Όπως και το ποδόσφαιρο, είναι συνδεδεμένο (και) με τη φτώχεια. Στη χώρα μας, όπως κι αλλού, το να σουτάρεις καλά είναι ένας τρόπος να ξεφεύγεις από τις αφετηριακές σου συνθήκες, το γκέτο σου, τη φαβέλα σου, το χωριουδάκι σου. Οι ήρωες του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου είναι λαϊκοί θρύλοι. Άνθρωποι που τους νιώθεις κοντινούς σου, μαλώνεις γι' αυτούς, το παίρνεις προσωπικά όταν στους θίγουν, αισθάνεσαι ότι μπορείς να τους κρίνεις.

Εννοείται πως θ’ ακουστούν κακίες με αφορμή την εικόνα της Εθνικής. Έτσι δεν γίνεται πάντα; Κάποιοι έχουν κόλλημα με τα τυχαία πράγματα (π.χ. χρώμα δέρματος). Με αφορμή το Euro γυναικών, για παράδειγμα, δεν ακούστηκαν σχόλια για τη λευκότητα των νικητριών; Όμως, το να λες βλακείες στο καφενείο (ονλάιν και οφλάιν, χίπστερ και παραδοσιακό) δεν σημαίνει ότι δεν θα πανηγυρίσεις με το καλάθι του Γιάννη, ότι δεν θα συγκινηθείς με τη φανέλα της Εθνικής. Αυτή είναι η γοητεία ενός αθλήματος που το απολαμβάνουν οι πολλοί μισομεθυσμένοι στις πλαστικές καρέκλες τους ή παίζοντας σε μικρά αυτοσχέδια γηπεδάκια που οριοθετούνται από δυο πέτρες και κάποια σκουριασμένη μπασκέτα χωρίς δίχτυ. Ενώνει και πωρώνει. Απαλύνει τη διαφορά. Ανάγει σε σπουδαίο ζήτημα μια σειρά από επαναλαμβανόμενες σωματικές κινήσεις που φανερώνουν κόπο και σωματικό πόνο. Υπερέχει όποιος ξέρει να εκτελεί καλύτερα τη χορογραφία. Το χρώμα του δέρματος, η τάξη, το εισόδημα των γονιών σβήνουν για λίγο. Για όσο διαρκεί το θέαμα, η έκσταση, το λιώσιμο του μυαλού στις κινήσεις της μπάλας, οι συζητήσεις παύουν. Οι διαφωνίες διακόπτονται. Σημασία έχει το γκολ, το καλάθι, το επόμενο κλέψιμο.

Ναι, ξέρω, οι αγώνες της Εθνικής είναι άλλο ένα θέαμα. Μια αθλητική διοργάνωση με πολλά διαλείμματα ώστε να σου πουλάνε πράγματα. Αλλά και πάλι. Κάπως επιδρά όλο αυτό στα πεδία που έχουν σημασία. Επιδρά στις ιεραρχίες και τις αρένες των δρόμων. Αλλάζει την ατμόσφαιρα στα γήπεδα της παιδικής ηλικίας της επόμενης γενιάς. Ξεσηκώνει συζητήσεις στις πλατείες, τα καφενεία, τα οικογενειακά τραπέζια. Ίσως ν’ αλλάζει τον τρόπο που κουβαλάνε το σώμα τους τα μαύρα κορίτσια όταν αθλούνται δημοσίως ή παίρνουν τον Ηλεκτρικό. 

Φυσικά, υπάρχουν μίζεροι ρατσιστές. Αμετακίνητοι. Δεν θα εκλείψουν επειδή ο Γιάννης και τα αδέρφια του μας συγκινούν. Όμως είναι τέτοια η εκστατική φύση των λαϊκών, ομαδικών αθλημάτων που θα φαίνονται ξενέρωτοι, ο τύπος του ανθρώπου που τον καλείς να δείτε αγώνα και φλυαρεί όταν μπαίνει το γκoλ. 

Τα Ελληνόπουλα ήδη κυκλοφορούν με φανέλες Γιάννη. Τα τουριστικά μαγαζιά στα στενάκια της Πλάκας πωλούν μπλουζακια Αντετοκούνμπο πλάι στα κιτς αρχαιοπρεπή φορέματα και στα αγαλματάκια με τους υπερμεγέθεις φαλλούς. Η γελοιότητα των σουβενίρ θα ωχριά μπροστά στη συμπεριφορά των πολιτικών προσώπων σε περίπτωση διάκρισης της ομάδας μας. Πάλι θα πρέπει να προσκυνήσουν ό,τι κανονικά ταλαιπωρούν με τις πολιτικές τους.     

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ο Μασκ δεν είναι Ναζί ακριβώς, αλλά μπορεί να είναι κάτι ακόμα χειρότερο»

Οπτική Γωνία / «Ο Μασκ δεν είναι Ναζί ακριβώς, αλλά μπορεί να είναι κάτι ακόμα χειρότερο»

Viral έχει γίνει η ανάρτηση του πρώην φίλου και συνεργάτη του Έλον Μασκ, Φίλιπ Λόου, επιφανή νευροεπιστήμονα, ιδρυτή της εταιρείας Neurovigil και εφευρέτη του iBrain, όπου γράφει μεταξύ άλλων ότι λίγη σημασία έχει τελικά αν κάποιος είναι πραγματικά Ναζί από τη στιγμή που ενεργεί ως Ναζί.
THE LIFO TEAM
«Αν κλείσει το TikTok, δεν θα θυμάσαι καν ποιος είμαι»

Social media / «Αν κλείσει το TikTok, δεν θα θυμάσαι καν ποιος είμαι»

Ο σεφ Eraldo μιλά για τους ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς που επανοικειοποιείται και χρησιμοποιεί ως «όπλο» στα viral βίντεό του στο TikTok, αλλά και για την πιθανότητα η εφαρμογή μια μέρα απλώς να εξαφανιστεί.
ΠΕΝΝΥ ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΥ
Τέμπη: Πού βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά

Βασιλική Σιούτη / Τέμπη: Πού βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά

Η δικαστική έρευνα είναι σε εξέλιξη, αλλά η κοινωνία πιέζει να αποδοθούν ευθύνες στους υπαίτιους. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι αρκετά και η κυβέρνηση δεν έχει πείσει πως έχει κάνει ό,τι χρειάζεται για να διευκολύνει την έρευνα της Δικαιοσύνης.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο Κηφισός και τα αντιπλημμυρικά έργα στην Αττική «μπάζουν νερά»;

Ρεπορτάζ / Ο Κηφισός και τα αντιπλημμυρικά έργα στην Αττική «μπάζουν νερά»;

Πώς ιεραρχούνται τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας στην Αττική; Είναι στη σωστή κατεύθυνση; Θα ήταν εφικτό ο πλημμυρικός κίνδυνος να αντιμετωπιστεί με λύσεις βασισμένες στη φύση, και τι μπορεί να γίνει στον Κηφισό;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ναι, δεν υπάρχουν μόνο δύο φύλα»

Οπτική Γωνία / «Όχι, δεν υπάρχουν μόνο δύο φύλα»

Το επικοινωνιολόγ@ Jay Ραΐσης και η κλινική ψυχολόγος, συνιδρύτρια του Orlando LGBT+, Νάνσυ Παπαθανασίου εξηγούν γιατί το κοινωνικό φύλο είναι ένα κατασκεύασμα και πώς η ρητορική μίσους κανονικοποιεί και ενδυναμώνει την άσκηση κάθε είδους βίας στην καθημερινότητα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανελκυστήρες: Τα ατυχήματα και τα θολά σημεία

Ρεπορτάζ / Δημόσιοι ανελκυστήρες: Τα ατυχήματα και το περίπλοκο νομικό πλαίσιο

Γιατί χιλιάδες ανελκυστήρες είναι άγνωστοι σήμερα στην πολιτεία; Τι συμβαίνει με τις συμβάσεις συντήρησης και πιστοποίησής τους; Με αφορμή τα πρόσφατα ατυχήματα σε δύο νοσοκομεία, αναζητήσαμε απαντήσεις.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Το εκκρεμές του Μαξίμου και η τυραννία της μειοψηφίας και της πλειοψηφίας 

Βασιλική Σιούτη / Το εκκρεμές του Μαξίμου και η τυραννία της μειοψηφίας και της πλειοψηφίας 

Μία μέρα μετά την ορκωμοσία του Τραμπ ο πρωθυπουργός δήλωσε πως τυχαίνει να πιστεύει κι αυτός ότι υπάρχουν δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό. Πριν από δύο χρόνια όμως έλεγε άλλα. Τι πιστεύει τελικά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ