Σεμεδάκια και μικρασιατικές μνήμες σε μια συναρπαστική παράσταση στην Ελευσίνα

Μυστήριο_13 Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία Facebook Twitter
Για όλους τους συμμετέχοντες η συγκίνηση δεν μπορεί παρά να είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς φέτος γιορτάζουμε και την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή
0

Μαζί με τις μαξιλαροθήκες, τα σεντόνια και τις παπλωματοθήκες, η γιαγιά του ηθοποιού Θάνου Τσακαλίδη, που ετοίμασε προικιά για όλα της τα εγγόνια, έφτιαξε και άπειρα σεμεδάκια για να στολίσουν τα σπιτικά τους, να αναδείξουν την παράδοση και την αρχοντιά της οικογένειας.

Τα σεμεδάκια ως εικαστικό μοτίβο επανέρχονται συχνά, άλλοτε ως σκηνογραφία και άλλοτε ως οπτική ταυτότητα, στη site specific παράσταση «Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία» σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου. Μια περιπατητική παράσταση που παραπέμπει σε documentary theater, παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2019 στο Φεστιβάλ Συνοικισμός της Ελευσίνας και τώρα επαναλαμβάνεται στο πλαίσιο του αφιερώματος της διοργάνωσης 2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Φυσικά, κάποια πράγματα έχουν αλλάξει έκτοτε. Η πανδημία έκανε τους ανθρώπους καχύποπτους στις επαφές τους, αποξένωσε αρκετούς. Λόγου χάρη, τα μέλη του Συλλόγου Μικρασιατών Ελευσίνας είχαν απομακρυνθεί όλο αυτό το διάστημα από τις δραστηριότητές τους, ενώ δύο από τις γυναίκες που συμμετείχαν, η κυρία Αρχόντω και η κυρία Ελένη, έχουν φύγει από τη ζωή. Εμφανίζονται όμως στα βίντεο, απλώς η δεύτερη, η κυρία Ελένη, της οποίας η μορφή προβαλλόταν στον τοίχο του σπιτιού της και όταν είχε διάθεση ή χρόνο έβγαινε στο μπαλκόνι της, δεν θα είναι πια εδώ για να το επαναλάβει.

Βέβαια προστέθηκαν καινούργιοι που συμμετέχουν στη μουσική και τα τραγούδια, απόδειξη του πόσο τους άρεσε η παράσταση που είχαν δει τότε. Για όλους, πάντως, η συγκίνηση δεν μπορεί παρά να είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς φέτος γιορτάζουμε και την επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής. 

Καθόλη τη διάρκεια του δραματικού «παραληρήματος» προβάλλονται στον τοίχο του σπιτιού εικόνες από φιλικά και συγγενικά πρόσωπα ‒ κάποια από εκείνα που μνημονεύονται σήμερα είναι ηλικιωμένοι που κάποτε ζούσαν ανέμελα και γλεντούσαν, συνεχίζοντας την παράδοση του τόπου των προγόνων τους. 

Μυστήριο_13 Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία Facebook Twitter
Γιολάντα Μαρκοπούλου. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή
Μυστήριο_13 Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία Facebook Twitter
Περικλής Μιχαήλος και Βάσω Σφήκα, Μικρασιάτες κάτοικοι του συνοικισμού. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Επιστρέφοντας στα σεμεδάκια, μέσα από την παράσταση αναδεικνύονται σε κύριο χαρακτηριστικό μιας ολόκληρης εποχής. Οι κυράδες της Ελευσίνας, σε ένα από τα βίντεο της παράστασης που προβάλλονται στον τοίχο ενός χαμόσπιτου, με τις αφηγήσεις τους εισάγουν το κοινό στον γυναικείο μικρόκοσμό τους. Λένε π.χ. για τις Σμυρνιές πως ήταν οι πρώτες που χρησιμοποίησαν κρέμες ομορφιάς που είχαν μάθει να φτιάχνουν στα μέρη τους για την προστασία και τη συντήρηση της επιδερμίδας τους, πολύ πριν έρθουν να εγκατασταθούν εδώ.

Με αυτά και άλλα ανομολόγητα μυστικά άρχισαν να ρίχνουν τα παλικάρια της Κάτω Ελευσίνας και να προκαλούν το μίσος των υπόλοιπων γυναικών, που έφταναν να τις αποκαλούν «παστρικές» και να αποτρέπουν τους άντρες από το να πηγαίνουν προς τα «παντρεμενατζίδικα», όπως αποκαλούσαν κάποτε την περιοχή της Άνω Ελευσίνας ‒ γιατί οι περισσότερες γνωριμίες κατέληγαν σε παντρειές. Ήθελαν δεν ήθελα οι ντόπιοι, όμως, τα προσφυγικά παραπήγματα απέκτησαν ζωή, με τα χρόνια νοικοκυρεύτηκαν και έγιναν καθωσπρέπει και οι Μικρασιάτες είχαν κάπου να στεγάσουν το βιος τους. Εκεί που τους έδωσαν γη για να ζήσουν προσωρινά, όταν κατέφθασαν μετά το ’22, πιστεύοντας ότι αργά ή γρήγορα θα επέστρεφαν στα σπίτια τους. 

Ανάμεσα σε αυτά τα χαμηλά σπίτια, σε δρόμους με ονόματα όπως Καππαδοκίας, Αϊδινίου, Κωνσταντινουπόλεως, Καισαρείας, Νικομήδειας, μικροσόκακα όπου ζουν απόγονοι της πρώτης γενιάς προσφύγων, έχει στηθεί αυτή η εξαιρετική παράσταση-περίπατος με οδηγό τον Θάνο Τσακαλίδη και ερμηνευτές τους ίδιους τους παλιούς κατοίκους που πέρασαν τη ζωή τους σε αυτήν τη γωνιά του κόσμου, κουβαλώντας τις μνήμες, τις αφηγήσεις, τις εικόνες των γονιών τους και των παππούδων τους, ατομικά και συλλογικά βιώματα μιας κοινότητας που αδυνατεί να λησμονήσει το παρελθόν που την ενώνει, γεγονότα και αναμνήσεις που αναπόφευκτα καθόρισαν τη σχέση τους με τον τόπο αλλά και με τον χρόνο.

Μυστήριο_13 Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία Facebook Twitter
Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Η παράσταση ξεκινάει από την αυλή του σπιτιού του κυρίου Περικλή, συνταξιούχου κουρέα που έχει παραχωρήσει μέρος της ιδιοκτησίας του στο παρακείμενο Μουσείο Μικρασιατών. Καθώς κουρεύει τα μαλλιά του Θάνου, αφηγείται τη ζωή του, συμπληρώνοντας το κολάζ μιας 50χρονης καριέρας στην Ελευσίνα, στο μέρος όπου η μοίρα οδήγησε τον ίδιο και την οικογένειά του.

Η επόμενη στάση της διαδρομής, που μοιάζει λίγο σαν να ξετυλίγεται ένα κουβάρι αναμνήσεων και καταθέσεων ζωής, γίνεται στο σπίτι του κυρίου Βαγγέλη που έφερε χώμα από τα πατρογονικά εδάφη του Μπουτζά και ακόμα διατηρεί στον κήπο του. Η πίσω πόρτα της αυλής του βγάζει σε ένα «σκηνικό», τον λευκό τοίχο-οθόνη επί της οδού Καππαδοκίας, επάνω στον οποίο προβάλλονται ο κύριος Περικλής και η σύζυγός του να αφηγούνται την ιστορία ενός κλειδιού που έχει διασωθεί μέχρι τις μέρες μας, διατηρώντας πάντα τον σκοπό του, να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού όπου κάποτε ζούσε μια ευτυχισμένη ελληνική οικογένεια της Σμύρνης.

Λίγο πιο πέρα, στη γωνιά της αυλής του σπιτιού του, ο κύριος Γρηγόρης, κάτω από μια κολόνα της ΔΕΗ, αμέριμνος, παίζει στην κιθάρα του το «Έχε γεια, Παναγιά». Το κοινό συνεχίζει την περιήγηση, παίρνει δρομάκια, αφήνει σοκάκια, μπαίνει και βγαίνει από σπίτια όπου οι μνήμες ζωντανεύουν μέσα από βίντεο που προβάλλονται σε φθαρμένους τοίχους, άδεια σπίτια και αυλές (τον κινητό προτζέκτορα χειριζόταν η σκηνοθέτις που ακολουθούσε την πομπή). Είναι σαν οι άνθρωποι που κάποτε τα κατοικούσαν να ζωντανεύουν τα πρόσωπα ενός πολύ πρόσφατου παρελθόντος. Κάποιοι που είναι ακόμα εν ζωή καταθέτουν τις μαρτυρίες τους μπροστά από την κάμερα. Όχι απαραίτητα ιστορίες καταστροφής και συντριβής αλλά επιβίωσης και αγώνα, ενίοτε και χαράς.

Μυστήριο_13 Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία Facebook Twitter
Κάποια στιγμή η πομπή σταματάει έξω από το σπίτι της κυρίας Βάσως Σφήκα, στη γωνία της οδού Καισαρείας, κι αρχίζουν να ακούγονται υπέροχες μουσικές από ζωντανή ορχήστρα, δίνοντας μια άλλη διάσταση στην ιδιότυπη αυτή περφόρμανς. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Κάποια στιγμή η πομπή σταματάει έξω από το σπίτι της κυρίας Βάσως Σφήκα, στη γωνία της οδού Καισαρείας, κι αρχίζουν να ακούγονται υπέροχες μουσικές από ζωντανή ορχήστρα (λαούτο, κλαρίνο, νέι, καβάλι, νταραμπούκα, μπεντίρ, στάμνα, καλίμπα, cajon, βιολί και ούτι), δίνοντας μια άλλη διάσταση στην ιδιότυπη αυτή περφόρμανς, εμφυσώντας ψυχή στα λόγια που ακολούθησαν. Ποιήματα σαν θραύσματα ημερολογίου της κυρα-Βάσως, ερμηνευμένα στην ταράτσα του σπιτιού της από την ηθοποιό Ιφιγένεια Καραμήτρου. Καθόλη τη διάρκεια του δραματικού «παραληρήματος» προβάλλονται στον τοίχο του σπιτιού εικόνες από φιλικά και συγγενικά πρόσωπα ‒ κάποια από εκείνα που μνημονεύονται σήμερα είναι ηλικιωμένοι που κάποτε ζούσαν ανέμελα και γλεντούσαν, συνεχίζοντας την παράδοση του τόπου των προγόνων τους. Οι εικόνες και εκεί συμπληρώνονταν από σεμεδάκια, διατηρώντας τη σημειολογία αλλοτινών καιρών και ενός γυναικείου σύμπαντος που κάποτε χαρακτηριζόταν από απόλυτη νοικοκυροσύνη και πάστρα. Η ίδια η κυρία Βάσω κλείνει το νοσταλγικό και κάπως τραγικό δρώμενο, απαγγέλλοντας ένα της ποίημα μέσα από μια βιντεοσκοπημένη προβολή.

Όταν πια η διαδρομή πλησιάζει στο τέλος της, εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, στην οδό Καππαδοκίας, ο Θάνος Τσακαλίδης αφηγείται με χιούμορ και τρυφερότητα τη δική του προσωπική ιστορία με τη γιαγιά του, τους γονείς του που είδε στις ειδήσεις στην τηλεόραση αγκαλιά με μια Τουρκάλα στον τόπο της οικογένειάς του στη Σμύρνη, οπότε και άρχισε να καταλαβαίνει ότι όλα αυτά είχαν σημασία. Τότε παίρνουν θέση στον τοίχο πίσω του έξι γυναίκες ως μία ακόμα βιντεοπροβολή. 

Μυστήριο_13 Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία Facebook Twitter
Όταν πια η διαδρομή πλησιάζει στο τέλος της, εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, στην οδό Καππαδοκίας, ο Θάνος Τσακαλίδης αφηγείται με χιούμορ και τρυφερότητα τη δική του προσωπική ιστορία με τη γιαγιά του. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Έξι Σμυρνιές γύρω από ένα τραπέζι να αναπολούν τις δικές τους ιστορίες στην Ελευσίνα, μέχρι που κάνουν ζωντανά και οι ίδιες την εμφάνισή τους, χτυπώντας ρυθμικά κουταλάκια, ακολουθώντας τον ήχο που παράγουν με ανάλογα βήματα, ένα χορευτικό μοτίβο από το Ικόνιο. Για μία ακόμα φορά επάνω στον τοίχο προβάλλεται ένα υπερμέγεθες σεμεδάκι, ενώ η Ιφιγένεια Καραμήτρου ερμηνεύει κι άλλες γραπτές εκμυστηρεύσεις της κυρίας Βάσως.

Τέλος, στον προαύλιο χώρο της μικρής εκκλησίας του Αγίου Χαράλαμπου, επάνω στα γυάλινα παραθύρια της ξεκινάει να προβάλλεται η βιντεοσκοπημένη εικόνα του παπα-Κώστα, στιγμιότυπο από την Αγέλαστο Πέτρα του Φίλιππου Κουτσαφτή. Ο ιερωμένος, ο οποίος δεν βρίσκεται πια εν ζωή, αγαπούσε ιδιαίτερα τη συγκεκριμένη εκκλησία και ενίοτε λειτουργούσε σε αυτή. Κάνοντας ευθεία αναφορά στα ιστορικά γεγονότα του 1922, αφηγείται πώς εγκατέλειψε βίαια στα δέκα του τον τόπο που θεωρούσε πατρίδα του, πώς είδε για τελευταία φορά το πατρικό του που είχε γίνει στάχτη.

Σιγά-σιγά και κάτω από συγκινησιακή φόρτιση όλοι οι συμμετέχοντες της παράστασης παίρνουν θέσεις σε καρέκλες αντίκρυ στο κοινό. Οι άντρες κρατούν αναμμένα κεράκια, η ένταση της μουσικής ανεβαίνει και όλοι μαζί, γυναίκες άντρες, τραγουδάνε τον «Καϊκτσή» και το «Τέσσερα μάτια, δυο καρδιές». Η καθόλου μελοδραματική, αλλά καθόλα συναρπαστική παράσταση ολοκληρώνεται με τον πιο ατμοσφαιρικό και καθηλωτικό τρόπο.

Μυστήριο_13 Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία Facebook Twitter
Οι εικόνες συμπληρώνονταν από σεμεδάκια, διατηρώντας τη σημειολογία αλλοτινών καιρών και ενός γυναικείου σύμπαντος που κάποτε χαρακτηριζόταν από απόλυτη νοικοκυροσύνη και πάστρα. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Μυστήριο_13  Ε_ΦΥΓΑ Μικρασία
30 Σεπτεμβρίου & 1, 2, 7, 8, 9 Οκτωβρίου | Συνοικισμός Άνω Ελευσίνας

Σύλληψη - σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου
Δραματουργία: Ιωάννα Βαλσαμίδου
Συνεργασία στη δραματουργία: Θάνος Τσακαλίδης
Σχεδιασμός βίντεο: Ερατώ Τζαβάρα & Γιολάντα Μαρκοπούλου
Μουσική σύνθεση: dorόs
Σχεδιασμός κοστουμιών: Πάρις Μέξης
Έρευνα: Η ομάδα 
Τεχνική διεύθυνση: Νίκος Χαραλαμπίδης
Διεύθυνση παραγωγής: Βίκυ Στρατάκη

Εκτέλεση παραγωγής: POLYPLANITY Productions

Ηθοποιοί: Ιφιγένεια Καραμήτρου, Θάνος Τσακαλίδης
Ζωντανή Μουσική: dorόs - Νικόλας Αγγελόπουλος (λαούτο, πολίτικο λαούτο), Δημήτρης Μπρέντας (κλαρίνο, νέι, καβάλι), Αλέξης Νόνης (νταραμπούκα, μπεντίρ, στάμνα, cajon, καλίμπα), Νίκος Σκαφίδας (βιολί), Χρήστος Σύγγελος (ούτι)
Συμμετέχουν τα μέλη του Συλλόγου Μικρασιατών Ελευσίνας (αλφαβητικά): Γρηγόρης Ασημακόπουλος, Βούλα Γέμελα-Καλασκάνη, Γεωργία Γιαγτζόγλου-Αντωνιάδου, Μαρίνα Δασκάλου, Φρόσω Καρακίτσου, Μαρία Λιούρα, Μαρίτσα Μιχαήλου, Περικλής Μιχαήλος, Καίτη Σαριτζιώτη, Βάσω Σφήκα, Βαγγέλης Τσακίρογλου, Ευγενία Τσολάκη και η αείμνηστη Αρχόντω Γέμελα-Μαρούγκα

Με την υποστήριξη του Μουσείου Ιστορίας και Λαογραφίας Συλλόγου Μικρασιατών Ελευσίνας και του mind the fact.

Ώρα έναρξης: 19.00
Τόπος & ώρα συνάντησης: Μουσείο Ιστορίας και Λαογραφίας Συλλόγου Μικρασιατών Ελευσίνας (Λαμψάκου 13) I 18:30

Με αγγλικούς υπέρτιτλους
Είσοδος ελεύθερη
Περισσότερες πληροφορίες: [email protected] &  210 5562001 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Timecircus: «Avec tout le monde, contre personne!»

Θέματα / Μια αρχαιο-φουτουριστική κολεκτίβα έρχεται τώρα με τα πόδια, από το Βέλγιο στην Ελευσίνα

Η βελγική κολεκτίβα διασχίζει πεζή την Ευρώπη, σέρνοντας ένα πλοίο ξηράς, για να χτίσει στο κέντρο της Ελευσίνας, τον Φεβρουάριο του 2023, μια κιβωτό ελπίδας και αιώνιας νεότητας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Trainrailbiking

Πολιτισμός / Το Πρώτο Φεστιβάλ Οικοπολιτισμού έρχεται στην Ελευσίνα

Συζητήσεις, γαστρονομικές συναντήσεις, ποδηλατικές διαδρομές, περιπατητικές δράσεις στους συνοικισμούς, πικ νικ με μουσική από DJs και τοπικές μπάντες, και πολλές παράλληλες δράσεις στις 24 και 25/9.
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ