Γερμανία του '20 Προφήτες και "άγιοι του πληθωρισμού"
FacebookTwitter Ο Gustav Nagel στο Βερολίνο, το 1906, σε μία φωτογραφία του σημαντικού Γερμανού φωτογράφου Willy Römer.
Οι καταγωγές των Χίπις στην Ευρώπη (1880 - 1940)
Anne Hill Fernie Ragged University
Διάφοροι προφήτες και γκουρού εμφανίστηκαν μετά τη γερμανική επανάσταση του 1918/19 και κατά την περίοδο του πληθωρισμού του 1922/23, προπαγανδίζοντας μια νέα υγιή και "φυσική" ζωή. Τους δόθηκε η συλλογική ονομασία Inflationsheiligen ή "αγίοι του πληθωρισμού". Θα εξετάσουμε δύο από αυτά τα πρόσωπα που μοιράζονταν την επιθυμία για αλλαγή, αλλά διέφεραν αρκετά ως προς τις μεθόδους τους.
Gustav Nagel
Ο Gustav Nagel γεννήθηκε το 1874 και άρχισε να διδάσκει το 1888, αλλά παραιτήθηκε λόγω χρόνιας ασθένειας. Στη συνέχεια, κατασκεύασε ένα λαγούμι στο έδαφος κοντά στην πόλη και αφοσιώθηκε στις διδασκαλίες του ηδροθεραπευτή και εφευρέτη της Naturopathia Sebastian Kneipp. Μέχρι το 1892 ήταν χορτοφάγος και άρχισε να ντύνεται "όπως ο Ιησούς, είτε με πανιά γύρω από τη μέση είτε με μακριούς χειτώνες, αφήνοντας τα πόδια του γυμνά και τα μαλλιά του μακριά".
Παρά τη σύλληψή του το 1900, ταξίδεψε ως πλανόδιος ιεροκήρυκας και επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ το 1903. Παντρεμένος 3 φορές, τα παιδιά του τέθηκαν υπό κηδεμονία. Το 1910 αγόρασε οικόπεδο δίπλα στη λίμνη Arendsee, έχτισε μια ξύλινη καλύβα και δημιούργησε έναν κήπο και ένα ναό στη λίμνη (μέχρι το 1920) μαζί με δωμάτια θεραπείας που έγιναν δημοφιλή.
Ο Nagel έθεσε υποψηφιότητα στις εκλογές του Ράιχσταγκ το 1924 ως εκπρόσωπος του Γερμανικού Χριστιανικού Λαϊκού Κόμματος και έλαβε 4.322 ψήφους. Κατέβηκε ξανά στις εκλογές του 1928, αλλά πήρε μόλις 901 ψήφους. Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933, καταδίκαζε στις ομιλίες του τις διώξεις κατά των Εβραίων και το 1943 οι ελευθεριακές του πεποιθήσεις προκάλεσαν τον εγκλεισμό του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου.
Το 1944 αφέθηκε ελεύθερος, εισήχθη στο ψυχιατρείο Uchtspringe, από το οποίο πήρε εξιτήριο το 1945. Αφού έζησε 5 χρόνια στο ησυχαστήριό του στη λίμνη της Arendsee, ο Nagel εισήχθη εκ νέου στο ψυχιατρείο, όπου πέθανε το 1952 από καρδιακή ανεπάρκεια. Τον θυμούνται ακόμα στην Arendsee, όπου το 1996 ιδρύθηκε ένας σύλλογος για να διαφυλάξει τις σκέψεις και τα ποιήματά του για τις επόμενες γενιές.
FacebookTwitter Ο γάμος του Gustav Nagel με τη δεύτερη γυναίκα του Johanna Maria Raith στη λουθηριανή εκκλησία του Κέμνιτς. "Ο Nagel γνώρισε για πρώτη φορά τη δεύτερη σύζυγό του Johanna Maria Raith, κόρη εμπόρου και δασκάλα πιάνου, σε έναν από τους περιπάτους του στη Σαξονία. Στις 26 Μαρτίου 1912 αρραβωνιάστηκαν. Οι έρευνες σχετικά με το παρελθόν του πλανόδιου ιεροκήρυκα δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν το ζευγάρι να παντρευτεί στις 4 Ιουνίου 1912 υπό το βλέμμα πολλών περίεργων. Ο Gustav και η Johanna Nagel μετακόμισαν αρχικά σε ένα διαμέρισμα στην οδό Reichenhainer Straße 17 στο Κέμνιτς- ωστόσο, ο σύζυγος επέστρεψε στην Arendsee μόλις δύο εβδομάδες μετά τον γάμο, όπου τον ακολούθησε η έγκυος σύζυγός του λίγες εβδομάδες αργότερα. Από αυτόν τον γάμο γεννήθηκαν τρεις γιοι, οι οποίοι γεννήθηκαν όλοι στην Arendsee. Ο Gottfried Fürchtegott Gerhard γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1913. Τρία χρόνια αργότερα, γεννήθηκε ο Gustav Johannes, και πέντε χρόνια αργότερα, ο Ernst Adolf. Ο έρωτας -σύμφωνα με τον Gustav Nagel- έσβησε λίγο αργότερα. Το 1920, η σύζυγός του, η οποία υπέφερε όλο και περισσότερο από μελαγχολία, αποπειράθηκε να πνιγεί μαζί με τον μικρότερο γιο της στη λίμνη Arendsee. Στη συνέχεια εισήχθη αρχικά στο ψυχιατρείο Uchtspringe και αργότερα σε ένα παρόμοιο ίδρυμα στο Jerichow. Πέθανε εκεί το 1935. Ο γάμος της με τον Gustav Nagel είχε ήδη λυθεί με διαζύγιο το 1926 κατόπιν δικού του αιτήματός "λόγω άρνησης για σεξ". Τα παιδιά από το γάμο αυτό τέθηκαν υπό επίσημη κηδεμονία το 1928". (Wikipedia) Φωτ. Wikimedia
FacebookTwitter Φωτογραφίες από τον πρώτο γάμο (μεσαία) και τον τρίτο (ακριανές) του Gustav Nagel. "Ο πρώτος του γάμος με τη Maria Anna Konhäuser, που καταγόταν από τη Βιέννη, πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1904. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί στο ταξίδι της επιστροφής του Nagel από την Ιερουσαλήμ στο Κάπρι και είχαν φτάσει μαζί στην Arendsee τον Μάιο του 1903. Από την ένωση με τη Μαρία προέκυψαν δύο παιδιά. Στις 28 Νοεμβρίου 1903 (δηλ. πριν από τον γάμο) γεννήθηκε η "εφταμηνίτικη" κόρη τους Klara, η οποία πέθανε στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Υπήρξαν πολλές εικασίες σχετικά με τα αίτια του πρόωρου θανάτου, μεταξύ των οποίων και ο ισχυρισμός ότι το παιδί είχε κρυώσει σοβαρά κατά τη διάρκεια μιας ολόσωμης βάπτισης που πραγματοποίησε ο Gustav Nagel στην παγωμένη Arendsee. Στις 21 Απριλίου 1905 γεννήθηκε ο γιος τους Friedrich, αλλά ο Nagel δεν τον αναγνώρισε ως παιδί του και ως εκ τούτου αρνήθηκε να του καταβάλει διατροφή. Ακολούθησαν πολυάριθμες διαμάχες, κατά τις οποίες χρειάστηκε συχνά να επέμβει η αστυνομία. Η Maria μετακόμισε στη Βιέννη για να ζήσει με την αδελφή της το 1906 και πήρε διαζύγιο από τον σύζυγό της στις 22 Ιουλίου 1907 "λόγω μοιχείας". "Μετά το διαζύγιο με τη δεύτερη σύζυγό του, ο Nagel προσπάθησε να γνωρίσει μια νέα σύντροφο με διάφορους τρόπους, δημοσιεύοντας αγγελίες γάμου και στέλνοντας τα λεγόμενα "ροζ γράμματα" σε γυναίκες που είχαν την εύνοιά του. Μετά από πολλές σύντομες, συχνά αποκλειστικά σεξουαλικές σχέσεις, o Nagel γνώρισε την Eleonore Dadeck στο Βερολίνο-Charlottenburg. Στις 3 Μαΐου 1938 πραγματοποιήθηκε ο εκκλησιαστικός γάμος στην Arendsee με μεγάλη συμμετοχή του κόσμου. Προς ενόχληση των εθνικοσοσιαλιστικών αρχών, σχεδόν όλες οι γερμανικές εφημερίδες αναφέρθηκαν στο γεγονός αυτό. Ο γάμος, ο οποίος παρέμεινε άτεκνος, υπήρξε κι αυτός προβληματικός, με καβγάδες, στους οποίους η σύζυγος ήξερε να υπερασπίζεται τον εαυτό της με επιτυχία λόγω της σωματικής της υπεροχής. Αρνήθηκε τον χορτοφαγικό τρόπο ζωής και το 1940 κατήγγειλε μάλιστα τον σύζυγό της στην Γκεστάπο του Μαγδεμβούργου για τις αντικρατικές ομιλίες του. Ο Gustav Nagel αντέδρασε καταγγέλλοντάς την στην τοπική αστυνομία- η Eleonore είχε προσπαθήσει να τον δηλητηριάσει. Ο γάμος διαλύθηκε στις 10 Ιουλίου 1941". (Wikipedia)
FacebookTwitter Το "ησυχαστήριο" του Nagel στη λίμνη Arendsee.
FacebookTwitter Και στους μαθητές είπε: "Γιατί είστε τόσο δειλοί; Γιατί δεν έχετε πίστη;" (Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον 8:26)
FacebookTwitter Δεξ., ο Gustav Nagel στο στάβλο των αλόγων του πανδοχείου Zur grünen Linde. Φωτ. Kulturhistorisches Museum Schloss Merseburg
FacebookTwitter O Gustav Nagel προσεύχεται με τους γιους του. Φωτ. FKK.Museum
FacebookTwitter Με το Opel 4 PS Laubfrosch στο δάσος κοντά στη λίμνη Arendsee.
FacebookTwitter "Ο γιος του Nagel, Gustav Johannes, διηγήθηκε τα παιδικά του χρόνια στην Arendsee το 2001 με την ευκαιρία της εξηκοστής επετείου του γάμου του. Στην ηλικία των 12, συνόδευε τα ρεσιτάλ του πατέρα του στο αρμόνιο. Εισέπραττε επίσης τα τέλη εισόδου που έπρεπε να πληρώνουν οι επισκέπτες του ναού και του συγκροτήματος λουτρών. Ο Gustav Johannes βρήκε την πνευματική του πατρίδα στην Ελεύθερη Εκκλησία των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας και εργάστηκε γι' αυτήν από τη δεκαετία του 1950 έως τη συνταξιοδότησή του. Τρεις από τους γιους του ολοκλήρωσαν τη θεολογική εκπαίδευση στο σεμινάριο των Αντβεντιστών για ιεροκήρυκες. Ο Gustav Johannes, ο οποίος είχε υιοθετήσει τον χορτοφαγικό τρόπο ζωής του πατέρα του, πέθανε σε ηλικία 96 ετών στις αρχές Ιανουαρίου του 2013". (Wikipedia). Φωτ. FKK.Museum
FacebookTwitter "Ένας άνθρωπος της φύσης ντυμένος σαν Απόστολος περπατάει στο Βερολίνο". Φωτογραφία από περιοδικό του1906, πιθανόν από την ίδια σειρά του Willy Römer.
Friedrich Muck-Lamberty (ο "Μεσσίας της Θουριγγίας") και το "Νέο Ποίμνιο"
Ο Lamberty είναι ένας πολύ διαφορετικός χαρακτήρας από τον Nadel, αυτοδημιούργητος κι αυτός προφήτης, αλλά πιο ριζοσπαστικός και ασταθής. Γεννημένος το 1891, ήταν λιτοδίαιτος και χορτοφάγος, και πίστευε με πάθος στην αξία της σωστής διατροφής για μία καλή υγεία. Άνοιξε το παντοπωλείο "Reformhaus" στο Γκρατς (Αυστρία) στην ηλικία των 18, και στα 19 του παρέδωσε την επιχείρηση σε έναν φίλο του για να ξεκινήσει έναν "περιπλανώμενο" τρόπο ζωής για τα επόμενα 2 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνάντησε τον Gusto Gräser, ένα πρόσωπο-κλειδί για την πορεία του, ο οποίος είχε ιδρύσει το περίφημο κοινόβιο "αναμόρφωσης της ζωής" Monte Verità στην Ασκόνα.
Το κίνημα "Νέο Ποίμνιο" του Muck ξεκίνησε τον Μάιο του 1920 (ήταν τότε 29 ετών), όταν 25 νέοι - που είχαν αποσχιστεί από το κίνημα Wandervogel συναντήθηκαν στο Hartenstein/Erzgebirge και ξεκίνησαν μια κοινή πεζοπορία. Αυτοαποκαλούνταν "Νέο Ποίμνιο" και διέσχιζαν τη Φραγκονία και τη Θουριγγία με τα πόδια, παίζοντας μουσική με κιθάρες, βιολιά, σάλπιγγες και ανεμίζοντας μια μπλε σημαία. Τα μέλη του "Νέου Ποιμνίου" φορούσαν σανδάλια ή περπατούσαν ξυπόλητοι, φορώντας τα χαλαρά υφαντά ρούχα των Wandervogel, τα οποία συχνά έφτιαχναν οι ίδιοι. Πήγαιναν από πόλη σε πόλη, κοιμόντουσαν στο δάσος και συγκεντρώνονταν γύρω από μια φωτιά, τραγουδούσαν τραγούδια και πειραματίζονταν επίσης με μια μορφή "κομμουνιστικού" ή τουλάχιστον κοινοτικού εναλλακτικού τρόπου ζωής.
Αυτό που τους έκανε διαφορετικούς ήταν ότι "καταλάμβαναν" κάθε πόλη χορεύοντας. Όταν έμπαιναν σε μια πόλη, προσκαλούσαν τα παιδιά να χορέψουν, γεγονός που προσέλκυε στη συνέχεια όλο και μεγαλύτερο αριθμό κατοίκων της πόλης στους κύκλους του λαϊκού χορού τους, που έπαιρναν στη συνέχεια γιγάντιες διαστάσεις. Στην Ερφούρτη, για παράδειγμα, περισσότεροι από 10.000 κάτοικοι συμμετείχαν στο χορό. Το είδος του χορού ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τον αστικό κοινωνικό χορό και είχε στοιχεία "μέθης" και έκστασης, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μεγάλης ευφορίας και πνευματικής αναγέννησης.
Σε ορισμένες πόλεις, οι εκκλησίες άνοιξαν για να υποδεχτούν τα κηρύγματα του Muck. Εξέφρασε μια ριζοσπαστική πολιτιστική κριτική κατά του "παλαιού κόσμου" και κάποιες αόριστες ιδέες για μια επερχόμενη νέα "κοινότητα του λαού" (Volksgemeinschaft). Οι νέοι μιλούσαν για μια πνευματική αναγέννηση, για μια επανάσταση της ψυχής που θα ευνοούσε τον ελεύθερο έρωτα.
Ο Muck πίστευε ότι η ανθρωπότητα είχε χάσει την ικανότητα της απλότητας και του φυσικού αυθορμητισμού και ότι αυτό θα μπορούσε να ανακτηθεί μέσω του χορού. Η πεποίθηση αυτή συναντάται αργότερα στην κοινότητα της Ασκόνα, οπότε ο Muck μπορεί να θεωρηθεί ως ένας προπομπός της ιδέας της σωματικής και πνευματικής απελευθέρωσης μέσω του χορού.
Η προσέγγισή του, ωστόσο, αντιμετωπίστηκε αμέσως με καχυποψία. Οι αρχές τον κατηγόρησαν ότι ήταν τεμπέλης και κομμουνιστής/Σπαρτακιστής. Θεωρούσαν ότι είχε μεσσιανικές τάσεις, ενώ η υπεράσπιση του ελεύθερου έρωτα αντιμετωπίστηκε με φρίκη. Το κίνημα του Muck διαλύθηκε το 1921 όταν ο ίδιος κατηγορήθηκε ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τρία κορίτσια της ομάδας ταυτόχρονα. Η αποκάλυψη του "χαρεμιού" του Muck ήταν καταστροφική για τα ρομαντικά ιδεώδη των νεαρών οπαδών του και έδωσε τέλος στη χαρισματική ηγεσία του "Μεσσία της Θουριγγίας".
FacebookTwitter Ο Friedrich Muck-Lamberty στο Άιζεναχ (Σεπτ./Οκτ. 1920) περιτριγυρισμένος από παιδιά γεμάτα περιέργεια. Το "Νέο Ποίμνιο" είχε το δικό του βιβλίο τραγουδιών. Το "Οι σκέψεις είναι ελεύθερες" έγινε το αγαπημένο τους τραγούδι. Φωτ. Stadtarchiv Erfurt
FacebookTwitter Ο Friedrich Muck-Lamberty στο Άιζεναχ το 1920. Φωτ. Julius Groß
FacebookTwitter Μεσαία φωτογραφία: "Το "Νέο Ποίμνιο την ημέρα του αποχαιρετισμού στην Karlsplatz του Άιζεναχ. Ίσως είναι η 8η Οκτωβρίου 1920. Στη δεξιά άκρη της φωτογραφίας διακρίνονται οι αποσκευές και πίσω από αυτές η μπλε σημαία. Ο Friedrich Muck-Lamberty στέκεται στα αριστερά. Η ομάδα μόλις έχει συγκεντρωθεί για να ξεκινήσει την πορεία της. Υπάρχουν ενήλικες και παιδιά. Ο αυθόρμητος χορός είναι χαρακτηριστικός. Ωστόσο, πολύ περισσότερος κόσμος έσπευδε στα πραγματικά δρώμενα του "Νέου Ποιμνίου". (Detlef Belau - Naumburg Geschichte). Φωτ. Archiv der deutschen Jugendbewegung
FacebookTwitter Ο ζωγράφος Karl Wilhelm Diefenbach, "ένας ακόμη πρωτοπόρος του γυμνισμού, του ειρηνισμού και της κοινωνικής αναμόρφωσης. Η περιοχή καταγωγής του, το Χίμμελχοφ (Himmelhof), στην Ober Sankt Veit, κοντά στη Βιέννη (1897-1899) υπήρξε ένα από τα πρότυπα για τη "lebensreform" της κοινότητας Monte Verità στην Ασκόνα. Οι ιδέες του περιέλαβαν μια ζωή σε αρμονία με τη φύση και την απόρριψη της μονογαμίας, την απόρριψη κάθε θρησκείας (αν και ο ίδιος ήταν οπαδός της Θεοσοφίας), και μια χορτοφαγική διατροφή. Όταν η κοινότητά του χρεοκόπησε, μετακόμισε στο Κάπρι και έμεινε εκεί για το υπόλοιπο της ζωής του". (Wikipedia)
