Αν τα πράγματα ήταν απλά θα σας έγραφα: Nα μια όμορφη ταινία!
Αλλά μήπως δεν επιτρέπεται να λέμε ότι μας αρέσει το σινεμά της Chantal Akerman; Ειδικά αν δεν είμαστε 60.
BΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ MIA ΠΡΟΒΟΛΗ του "News from Home", της Chantal Akerman ο Α. θα ρωτήσει την Σ. αν τις απολαμβάνω όντως αυτές τις ταινίες ή αν το παίζω έτσι πιο κουλτουριάρης από στυλ. Θα γελάσουμε λίγο, θα κοιταχτούμε κάπως άβολα και θα πάμε για χοτ-ντογκ στην Ιερά Οδό και έπειτα νομίζω να βρούμε την Σ. με τον T. που εγκατέλειψαν την αίθουσα στα κλεφτά ήδη από το πρώτο μέρος του double-bill - από βαρεμάρα.
Δαγκώνω το ιμιτασιόν Currywurst μου και σκέφτομαι μασουλώντας το σχόλιο του, κυρίως γιατί δεν ήξερα εκείνη την στιγμή τι να του απαντήσω και με ψιλοφρικάρε η πιθανότητα να έχει δίκιο. Κι αν η Akerman είναι πράγματι σαν μια χούφτα άμμο άτσαλα σπρωγμένη πάνω σε αυτό το βουνό που χτίζω αντί του εαυτού μου. Ένα χαριτωμένο αλλά πάντως μικρομέγαλο obsession, που χρησιμεύει περισσότερο στο ψηφιακό ψηφιδωτό του @_ionaas παρά σε εμένα τον ίδιο. Μια σοφιστικέ μελαγχολία που πασπαλίζεται όπως η χρυσόσκονη που τυλίγει πάντα την Ναταλία πριν βγεί, για να είναι ακόμα πιο όμορφη ή κουλ.
Είμαστε πίσω στο αυτοκίνητο του και ανεβαίνουμε την Πειραιώς, μας γυρνάει σπίτι. Η Αθήνα είναι πιο όμορφη μέσα από ξένα αυτοκίνητα. Δεν την βλέπω. Eγώ στο πίσω κάθισμα μυαλό εργαστήριο Dr. Caligari, κάνω πειράματα, ανακατευθύνω αμφιβολίες και τοξίνες -πάνω του, τον αποδομώ.
Πάμε από την αρχή:
Ο A. είναι μυαλό μαθηματικό, γιατρός, μηχανικός, προγραμματιστής, όλα αυτά μαζί. Είναι το αγόρι προνόμιο, το αγόρι λογική, και το αγόρι καλός άντρας. Άμα έρθετε λίγο πιο κοντά θα σας κλαφτεί γιατί είναι τoοόσο δύσκολο να την πέσεις -έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα για τους άντρες, σε μια κοπέλα. Καμμιά φορά τον λυπάσαι λίγο.
Σκέφτομαι ότι ίσως ο λόγος που το είπε αυτό για εμένα στην Σ είναι ότι το αγόρι προνόμιο δεν αντέχει να στέκονται όρθια κάστρα που δεν τον συμπεριλαμβάνουν. Δεν είναι μαθημένα να μην χωράνε παιδιά σαν κι αυτόν, όλα custom-made, όσο μεγάλωναν οι πρίγκηπες της νεό-πλουτης παιδικής μας ηλικίας είχαν μάθει να βλέπουν τις πόρτες να σωριάζονταν για να περάσουν, αφήνοντας πίσω το περίγραμμα του σώματος τους. Όλα ήταν φτιαγμένα για αυτούς. Ασφαλώς η Akerman δεν κρατάει καμμία πολύ σκληρή πόρτα, εκεί εξώ είναι οι ταινίες της, για όλους, χωρίς τίποτα το τόσο απαιτητικό, ειδικά η συγκεκριμένη νιώθω πως είναι ο βαθμός 0 του σινεμά. Αλλά να που τελικά δεν τον χωρά ο ρομαντισμός της, η βραδύτητα και οι υπαινιγμοί της. Το σινεμά της του είναι αφιλόξενο. Δεν τον χώρα το queer σινεμά, κι ίσως τελικά κι ο σημερινός μας κόσμος.
Είναι στην ουσία ένας άνθρωπος που έκανε μια βόλτα για ένα βράδυ, λιγάκι πιο μακριά από τον άχρωμο και στραγγισμένο από ποίηση cis str8 κόσμο του, από λίγη μάτσο απορία. Ξεστράτισε στα κρυφά για να παρατηρήσει κι από μόνος του, να δει με τα δικά του μάτια γιατί ο κόσμος της Αθήνας, έστω ο δικός μου, αποχωρεί μαζικά προς τα εκεί, σαν να ανακαλύψαμε κάποιο πολύτιμο queer ορυκτό.
Το αγόρι λογική έχει πιθανώς και την πολυτέλεια να μην μπορέσει να καταλάβει ποτέ την τρυφερότητα αυτής της ταινίας. Η ζωή μπορεί να μην το απαιτήσει ποτέ από αυτόν, κι εγώ θα συνεχίσω να του μοιάζω με έναν μικρομέγαλο εξωγήινο, ίσως κι εσείς μαζί μου. Θα θεωρεί όλα όσα κάνω πόζα και ρόλο, θα πρέπει στα μάτια του να είμαι μια φιγούρα στα όρια της αγκύλωσης. Δεν ξέρω αν με νοιάζει και τόσο τελικά για εκείνον, αν όμως είναι κανείς παρατηρητικός βλέπει ότι το θέμα είναι γενικότερο, μερικά βήματα πίσω και η ψαλίδα ανοίγει:
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν επιτρέπεται, δεν είναι δυνατόν, να βλέπεις Akerman αν είσαι κάτω από 60, ούτε να έχεις διαβάσει 2 βιβλία, κάτι πάει λάθος, κάπου γέρνει η βάρκα δηλαδή με την φάση σου. Ήδη προ-αποφασιμένο το πως πρέπει να μοιάζεις και το με τι πρέπει να την βρίσκεις, κι άμα σ'αρέσει.
Συμπέρασμα:
Πάντα θα σκουντουφλάς πάνω σε κάποιον ηλίθιο, που θα σου λέει τι επιτρέπεται να κάνεις ανάλογα με την ηλικία, την τάξη, ή την σεξουαλικότητα σου. Η αστυνομία του υπέρ- έχει πράκτορες παντού. Δεν μοιάζουν μεταξύ τους, είναι από 20χρονα μάτσο αγόρια έως πετυχημένα στελέχη εταιριών. Παρελαύνουν με τρόπο σαρωτικό και τοποθετούν αυτοβούλως τον κόσμο στην θέση τους. Δείχνουν με χέρι στρατηγού και διατάζουν: "Εσύ εδώ, εσύ εκεί".
Είναι φυσικά πανέξυπνοι και ξέρουν την θέση όλων των πραγμάτων του κόσμου, όπου στα πράγματα μπαίνουν βέβαια κι οι άλλοι άνθρωποι μιας κι είναι αυτοί πάνω στους οποίους σκοντάφτουν στο μακρινό ταξίδι τους από την μια εξυπνάδα στην άλλη.Ταξινομούν για να παραμένουν μέσα στα πράγματα, η ταξινόμηση τους είναι το δικό τους φασαριόζικο τρικ επιβίωσης. Μέσα από την απόρριψη του ενός ή του άλλου πολλές φορές κρατούν και τους εαυτούς τους λιγάκι πιο relevant, είναι ο τρόπος τους να μας πουν το ξέρω κι αυτό, κι αυτόν τον τόπο τον έχω κατουρήσει, μετράω ακόμα.
Εγώ όμως την κάνω, τσουλάω μακρυά τους γιατί ανήκω σε μια άλλη γενιά, μια γενιά που διαμορφώνεται τώρα και κάνει ό,τι θέλει, το πρωί με Akerman, μετά πάρτι στο Αυτοδιαχειριζόμενο της Νομικής και μετά Χαρούλα μαζί με PanPan, μια γενιά που αρνείται να περάσει από την κρεατομηχανή κανενός, και προσπαθεί να μην απολογείται άλλο για τα γούστα ή και τις καύλες της.
Μην μπερδευτείτε, δεν είμαι εδώ με διάθεση απολογητική, κρύβουν ίσως τα όσα λέω ένα παράπονο, αλλά βασικά επιχειρώ να ζωγραφίσω την εξάντληση που προκαλεί η ασταμάτητη υπεράσπιση της γωνίτσας σου από διάφορες άγριες και ορισμένες φορές άξεστες φυλές. Είμαι εδώ για να σας πω να τσιλάρετε, γιατί ξέρω πως είναι πολύ κουραστικό να προσπαθούν συνέχεια να σε βάζουν στην θέση σου, ακόμη κι αν έχει την κρυφή ηδονή του να σε συλλαμβάνουν συνεχώς εκεί όπου δεν θα έπρεπε να είσαι.
Δεν είναι παράφρονες όσοι δεν πάνε το σινεμά της Akerman ή του Snow, ούτε κομπλεξικοί ή αναίσθητοι - δεν λέω αυτό. Μπορεί να κατασκευάζουν το αισθητικό και κοινωνικό τους προφίλ σύμφωνα με άλλους θεούς κι εμμονές, λιγάκι πιο πέρα. Ας το κάνουν μονάχα λίγο πιο ήσυχα, κι ας έχουν τα μάτια στο τιμόνι. Κι εμείς, εμείς ας κάνουμε ότι γουστάρουμε, απο αύριο πιο απενοχοποιημένα και με λιγότερες σιωπές όταν κάποιος μας τραβά μακριά απο εκεί όπου εμείς νιώθουμε σπίτι μας.
♦
Τώρα που καθάρισε λοιπόν το τοπίο, αυτό που ήθελα βασικά να σας πω είναι: Να μια πολύ τρυφερή ταινία που λέγεται "News From Home", δείτε την αν έχετε τον χρόνο.
(Με μέτρια ποιότητα, αλλά θα έχουμε πεθάνει μάλλον όλοι μέχρι να ξαναπαιχτεί η συγκεκριμένη ξανά στην Ελλάδα σε μεγάλη οθόνη, η χρυσή ώρα της Akerman χωρά άλλωστε μονάχα μια ταινία της, οπότε περίεργοι διαδικτυακοί φίλοι βολευτείτε και do your thing).
