ΠΑΡΤΙ ΚΑΙ LIVE ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ
Αν κάτι έχει ανέβει τελευταία, είναι τα events σε διάφορες Αγορές της Αθήνας, που πλέον είναι τάση, όπως όλα δείχνουν. Ένα από τα πιο busy μέρη μετά την πανδημία, και την ανακαίνισή της, είναι η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης (Φωκίωνος Νέγρη 42) που διοργανώνει διάφορες pop-up εκδηλώσεις που άλλοτε καλύπτουν όλο το Σαββατοκύριακο και άλλοτε διαρκούν ολόκληρη την εβδομάδα, από νωρίς το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα. Από vegan και κοκτέιλ φεστιβάλ μέχρι παζάρια δίσκων και χορευτικά πάρτι, όπως το Κυψέλη Beat, όλο και κάτι γίνεται αν περάσεις μια βόλτα.
Πιο μαζικά σε μέγεθος είναι τα πάρτι που γίνονται στη Βαρβάκειο Αγορά (Αθηνάς 45)· μαζεύουν χιλιάδες κόσμο που επενδύει σε μια νέου τύπου διασκέδαση σαν αυτή που προσφέρει η ομάδα Street Oudoors ή το Symposio Festival, ένα event που συνδυάζει φαγητό και ποτό με DJ sets και live περφόρμανς σε λογικές ώρες –ξεκινάει από τη μία το μεσημέρι και διαρκεί μέχρι τις εντεκάμισι–, μία φορά τον μήνα, προσελκύοντας κοινό κάθε ηλικίας, που αλλάζει ανάλογα με την ώρα: νωρίς οικογένειες και τις βραδινές ώρες, που η ένταση της μουσικής ανεβαίνει, πιο νεανικό κοινό. Επίσης, ανανεωμένο έρχεται και το Ωδείο Αθηνών (Βασ. Γεωργίου B 17-19) που έχει κάνει την έκπληξη με τα κυριακάτικα απογευματινά πάρτι του Eden, του side project του Plisskën Festival, που έχουν γίνει θεσμός.
Για τις πιο βραδινές ώρες η φάση μεταφέρεται στο Oddity (Ηρακλειδών 61), το στέκι της ομάδας Blend, της οποίας η πορεία στην αθηναϊκή νύχτα μετράει πάνω από δυο δεκαετίες. Το Oddity βρίσκεται ανάμεσα στο Γκάζι και το Θησείο και κάθε Παρασκευοσάββατο φιλοξενεί μεγάλα ονόματα της διεθνούς χορευτικής σκηνής. Όταν τα ονόματα είναι πολύ μεγάλα και η προσέλευση του κοινού μαζική, τα πάρτι του Blend μεταφέρονται σε μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους, όπως το Faliro Sports Pavilion (Λεωφ. Ποσειδώνος 860, Παλαιό Φάληρο) στο Ολυμπιακό Συγκρότημα Φαλήρου. Στον αντίποδα, ένα από τα πιο «ζεστά» σημεία της Αθήνας είναι το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Κύπρου 91Α, Κυψέλη) που την τελευταία διετία έχει γίνει το επίκεντρο μικρότερων και πιο πειραματικών συναυλιών, προσελκύοντας ένα διεθνές κοινό αλλά και ξένους καλλιτέχνες που κάνουν ένα πέρασμα στην Ελλάδα και θέλουν να παίξουν κάπου.
Και μια και η κουβέντα ήρθε στα live, έχουν τα ελληνικά γκρουπ κόσμο όταν κάνουν συναυλίες; H απάντηση είναι καταφατική. Το μεγαλύτερο φαινόμενο είναι οι Frenzee, το hardcore πανκ τρίο από την Κρήτη που έχει κατακτήσει την πρωτεύουσα. Άλλα πανκ συγκροτήματα για τα οποία γίνεται ντόρος τελευταία είναι οι Τσιμέντο, με ένα καταπληκτικό περσινό άλμπουμ, το «45° Υπό Σκιά», οι ανερχόμενοι Tiffany αλλά και οι πιο «παλιοί» Κροταλίας. Πιστό κοινό που τους ακολουθεί όπου και αν παίξουν, από τον χώρο του doom metal, έχουν οι Sadhus και Okwaho, αλλά και οι Khirki και οι Πεθαίνουν στο Τέλος, από το alternative metal, με πιο σκληρό ροκ ήχο όμως.
Για πιο ηλεκτρονικούς ήχους, σταθερή αξία είναι ο Φωνόπτικον και οι πιο electro-pop Νεκροτσουλήθρα που γίνεται χαμός όπου παίζουν. Το χιπ χοπ του Σκιάχτρο γέμισε το An (Σολωμού 13), ενώ η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν το live των Κοινών Θνητών στην Τεχνόπολη (Πειραιώς 100) τον Ιούλιο που μας πέρασε. Από τότε, κάθε εμφάνισή τους στην Αθήνα είναι sold-out.
Τέλος, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γεμίσει κόσμο κάθε εκδήλωση που διοργανώνει το Schoolwave Festival, με τη Σολωμού και το An Club να γεμίζει από πιτσιρίκια που κάνουν σαν να βλέπουν τους Metallica. — Μαρία Παππά
ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
«Κάν’ το όπως οι Breeder»: Θα την ακούσεις συχνά αυτήν τη φράση σε συζητήσεις για νέους χώρους που μαζεύουν όλη την καλλιτεχνική σκηνή σε εγκαίνια, περφόρμανς, ομαδικές ή ατομικές εκθέσεις. Η γκαλερί της οδού Ιάσονος που πλημμυρίζει κόσμο και ανανεώνει διαρκώς το κοινό της έχει καταφέρει να είναι πάντα μέσα στα πράγματα και μπροστά από αυτό που συμβαίνει, ένα παράδειγμα που ακολουθούν νέοι και ενδιαφέροντες χώροι οι οποίοι δεν λέγονται συνήθως γκαλερί αλλά project spaces.
Μια νέα κατάσταση δημιουργείται, στην οποία συμβάλλει η κινητικότητα του ΕΜΣΤ (Λεωφ. Καλλιρρόης και Αμβρ. Φραντζή) που μπήκε στον χώρο και με το πρόγραμμα και τις εκδηλώσεις του απέκτησε τη δημοφιλία που δεν είχε ποτέ και μια κινητικότητα που αναπτύσσεται διαρκώς. Εκεί κοντά η Callirrhoë, που άνοιξε το 2020 και λειτουργεί υπό τη διεύθυνση της Ολυμπίας Τζώρτζη, ένας ανεξάρτητος χώρος τέχνης, μια πλατφόρμα για καλλιτέχνες και συζητήσεις που αφορούν τρέχοντα θέματα, κατάφερε να γίνει θέμα συζήτησης με ενδιαφέρουσες εκθέσεις και τώρα μετακομίζει πιο κεντρικά, στη Σίνα 9.
Στα Πετράλωνα, η Alkinois Project Space (Αλκινόης 6) που ίδρυσε πριν από μερικά χρόνια η Alix Janta-Polczynski σε συνεργασία με τον Romain Bitton ανοίγει περιοδικά με ατομικές ή ομαδικές εκθέσεις. Έχει κάνει μια έκθεση εκτός χώρου, σε ένα διαμέρισμα στο Φάληρο, με τρομερή επιτυχία και ανοίγει μια επόμενη σε ένα διαμέρισμα στου Φιλoπάππου. Με το βλέμμα στις νέες φωνές, το MISC (Τούσα Μπότσαρη 20) που ίδρυσε το 2021 η Σύλβια Σαχίνη, ένας ανεξάρτητος χώρος τέχνης στο Κουκάκι, επιδιώκει να συνεισφέρει σε οριζόντιες σχέσεις που γεφυρώνουν ανθρώπους και δίκτυα μεταξύ φύλων, εθνοτήτων, τάξεων και ενδιαφερόντων.
Στο Tavros (Αναξαγόρα 33), τη μετεξέλιξη του locus athens, η Μαρία-Θάλεια Kαρρά καταφέρνει από το 2019 να γίνεται θέμα συζήτησης με τις εκθέσεις που οργανώνει με καλλιτέχνες διαφορετικών καταβολών, δημιουργώντας χώρους για ανήκουστες, απειλούμενες ή περιθωριοποιημένες φωνές. Queer και μια τέχνη που είναι οπτικά και πνευματικά διεγερτική, αλλά λειτουργεί και ως χώρος επανεξέτασης της πολιτικής της δημιουργίας εκθέσεων παρουσιάζει στην Κυψέλη το P.E.T. Projects (Κερκύρας 87) του Άγγελου Πλέσσα, ο οποίος δεν σταματά να δημιουργεί ενδιαφέρουσες συνθήκες, ενώ στη συζήτηση έχει μπει και το ΚΥΑΝ (Εμμανουήλ Μπενάκη 60) της Κυβέλης Ζώη που έχει ξεκινήσει δυναμικά στον ανεξάρτητο χώρο της στα Εξάρχεια. Σταθερά συγκεντρώνει όλη τη σκηνή το Haus N στην οδό Καΐρη που «τρέχει» η εικαστικός Αμαλία Βεκρή και το θέμα της για το 2024 είναι «Τεκτονικές Μετατοπίσεις». — Αργυρώ Μποζώνη
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ HOT SPOTS
Σε μια Αθήνα που αλλάζει διαρκώς φυσιογνωμία, είναι πολύ ωραίο το ότι όμορφα σημεία συνάντησης έχουν επαναφέρει την αγάπη για το βιβλίο στις γειτονιές. Πρόκειται για δημιουργικά concepts, με στυλ και ταυτότητα. Συγκεντρώνουν παρέες ανθρώπων που θέλουν να διαβάσουν, να ανακαλύψουν κάτι που τους ενδιαφέρει ή να αναζητήσουν λίγη ηρεμία από την αγχωτική καθημερινότητα. Ελκυστικοί και πολύχρωμοι χώροι που η επιτυχία τους οφείλεται, κυρίως, στον αυθεντικό χαρακτήρα τους. Είναι πρωτότυπα, ατμοσφαιρικά και μοντέρνα, έχοντας αποκτήσει το δικό τους κοινό.
Ας ξεκινήσουμε με το Ζάτοπεκ (Π. Τσαλδάρη 209), το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό της Καλλιθέας. Με το που θα μπεις σ’ αυτό το βιβλιοπωλείο-καφέ εισπράττεις διαφορετικά vibes. Θα δεις φοιτητές που επιθυμούν ένα ήσυχο μέρος για να κάνουν τις εργασίες τους αλλά και ανθρώπους που χάρη στη ζεστή ατμόσφαιρα αποφασίζουν να βάλουν το βιβλίο στη ζωή τους.
Ένα άλλο όμορφο στέκι το οποίο βρίσκεται στην καρδιά του εμπορικού τριγώνου είναι το βιβλιοπωλείο Hyper Hypo (Βορέου 10), που επικεντρώνει στη σύγχρονη εικαστική κουλτούρα. Ένας στυλίστας κι ένας γραφίστας, ο Αντρέας Κόκκινος και ο Στάθης Μητρόπουλος, έχουν φτιάξει έναν σύγχρονο και πολύχρωμο χώρο γεμάτο βιβλία και εκδόσεις για την τέχνη, το σχέδιο, τη φωτογραφία, την αρχιτεκτονική, τη μόδα, τη γραφιστική, τον κινηματογράφο και την ποπ κουλτούρα.
Στα Εξάρχεια θα συναντήσεις και το Κομπραί (Διδότου 34) που ξεχωρίζει για την urban αισθητική του, με τη γυάλινη πρόσοψη και τις ψηλές βιβλιοθήκες. Ένα βιβλιοπωλείο που έχει εξελιχθεί σε αγαπημένο στέκι της GenZ, ειδικά τα Σάββατα, που νέοι άνθρωποι το επισκέπτονται από νωρίς, καθισμένοι μπροστά στο laptop τους ή αναζητώντας το επόμενο ανάγνωσμα.
Τέλος, μια νέα προσθήκη ήρθε στην Κυψέλη, το Η Γεωγραφία είναι Πολύ Κουλ, συμπληρώνοντας το παζλ μιας ευρύτερης κοινότητας ανθρώπων που μοιράζονται μια κοινή φιλοσοφία. Το φαινόμενο του ελληνικού ίντερνετ άνοιξε το πρώτο του «φυσικό βιβλιοπωλείο γνώσεων» στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, φιλοδοξώντας να αποτελέσει μια νέα συνήθεια. Φιλόξενες νησίδες πολιτισμού που συνδυάζουν την αγάπη για τα βιβλία, την κοινωνική συναναστροφή και την εξωστρέφεια. — Γιάννης Πανταζόπουλος
ΜΙΚΡΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΜΕ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΑ SOLD-OUT
Ας το παραδεχτούμε: τα θέατρα με καλλιτεχνική διεύθυνση, ορισμένο ρεπερτόριο, σταθερές συνεργασίες με δημιουργούς και ηθοποιούς, γενικά το μοντέλο των ’90s δύσκολα θα υπάρξει ξανά· αυτό χρειάζεται και προσωπικό χρήμα, και αφοσίωση, και γενναίες, σταθερές επιχορηγήσεις, και πολυετή προγράμματα, που επίσης δεν υπάρχουν.
Εκεί όπου γίνονται οι ζυμώσεις και η παρουσίαση ενός πολυσυλλεκτικού μοντέλου είναι οι χώροι. Ας μιλήσουμε αρχικά για έναν χώρο θεσμικό, την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (Ρεξ, Πανεπιστημίου 48), που παρουσιάζει πρώτες δουλειές νέων καλλιτεχνών, αλλά φέτος σημειώνει τρομερή επιτυχία και στις συζητήσεις που οργανώνει και έχουν εντυπωσιακή προσέλευση – είναι ο μόνος χώρος όπου συμβαίνει αυτό. Αντίστοιχα, η μικρή σκηνή Ωμέγα στο Δημοτικό Πειραιά (Λεωφ. Ηρ. Πολυτεχνείου 32) αποδείχτηκε μια καλή ιδέα που έχει αποφέρει καρπούς και πολλές από τις παραστάσεις που έχει προτείνει συνεχίζουν την πορεία τους σε άλλες σκηνές.
Ο χώρος που ακούγεται φέτος περισσότερο και όλοι θα περάσουν έστω μία φορά από αυτόν είναι το ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39) που λειτουργεί ως ευέλικτη πλατφόρμα για την καλλιτεχνική έκφραση, στον χώρο των πρώην Πλεκτηρίων Υφαντηρίων Αθηνών στον Βοτανικό. Θέατρο, χορός, περφόρμανς, ό,τι προτείνει καταφέρνει να προσελκύει τον κόσμο χάρη στο σταθερά καλό του πρόγραμμα που πολλές φορές είναι πειραματικό και έχει μπει πλέον στον χάρτη της αχανούς θεατρικά Αθήνας.
Το Θησείον (Τουρναβίτου 7), που διαχειρίζονται η Ιώ Βουλγαράκη και ο Αργύρης Ξάφης, φέτος παρουσιάζει δέκα θεατρικές παραγωγές που σκηνοθετούν γυναίκες. Πρόκειται για ένα ρεπερτόριο διαφορετικών αναγνώσεων και προσεγγίσεων, για το οποίο το κοινό δείχνει ενδιαφέρον – μάλιστα η προσέλευση είναι πάντα σταθερή. Κάθε Τετάρτη είναι αφιερωμένη στον χορό και στη δουλειά των σύγχρονων Ελλήνων χορογράφων, ενώ οι συναυλίες του γίνονται sold-out μόλις ανακοινώνονται.
Στο θέατρο Σταθμός (Βίκτωρος Ουγκώ 55) ο Μάνος Καρατζογιάννης έχει δημιουργήσει έναν δικό του θύλακα, φιλόξενο, όπου επίμονα επανασυστήνει παλιά, αλλά ανεβάζει και καινούργια έργα, κάποια από τα οποία συζητιούνται πολύ. Και εδώ φιλοξενούνται ομαδικές δουλειές, δίνεται βήμα στους Έλληνες συγγραφείς, ενώ δεν λείπουν και οι συζητήσεις και τα αφιερώματα σε προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου.
Το πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα του Vault (Μελενίκου 26) του Δημήτρη Καραντζιά και ο σταθερός προγραμματισμός του έχουν κερδίσει πολλούς φίλους του θεάτρου. Το θέατρο έχει αποκτήσει ένα κοινό που γίνεται όλο και πιο νεανικό και προτείνει πληθώρα παραστάσεων, συγκεντρώνοντας ένα κοινό με εντελώς διαφορετικά γούστα και αναζητήσεις.
Το επί χρόνια ανενεργό θέατρο Μπέλλος στην Πλάκα μπήκε ξανά στον χάρτη χάρη στην επιμονή της Αικατερίνης Παπαγεωργίου και της ομάδας της Young Quills. Εδώ φιλοξενούνται ομάδες που έχουν συμβάλει τα μάλα στο να αποκτήσει το θέατρο ταυτότητα και προσανατολισμό και η γεμάτη Κέκροπος, κάθε φορά λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία, δείχνει ότι το στοίχημα κερδίζεται. — Αργυρώ Μποζώνη
ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ GENZ
Η Αθήνα πλέον διαβάζει ή δουλεύει έξω, όλοι το ξέρουν αυτό. Σε παρέες ή και μόνοι μπλεκόμαστε με τους ψηφιακούς νομάδες της πόλης και γεμίζουμε τα τραπεζάκια των καφέ με λάπτοπ, βιβλία, τετράδια και κούπες με –συχνά υπερτιμημένους– flat white. Πρώτη στάση το Τιγρέ (Μαυρομιχάλη 98), το οποίο άνοιξε κάτι παραπάνω από έναν χρόνο πριν και στο οποίο σήμερα σχεδόν πρέπει να κάνεις κράτηση για να βρεις άδειο τραπέζι, κάθε μέρα, όλη μέρα. Αν καταφέρετε να βρείτε να κάτσετε, είναι μέρος στο οποίο θα περάσετε ολόκληρη την ημέρα σας μετακινούμενοι στα τραπέζια, ακολουθώντας τους δείκτες του ρολογιού, διαβάζοντας, συναντώντας φίλους, τσιμπώντας τίποτα ή κάνοντας ακόμη και επαγγελματικά ραντεβού.
Oι πιο θαρραλέοι τα δοκιμάζουν όλα αυτά και στο bauhaus καφέ της πλατείας Εξαρχείων, Behold Theman (Ιδεοχώρος, Στουρνάρη 6), το οποίο φιλοξενεί ένα πάντα ετερόκλητο κοινό. Και παρά την ενοχλητικά δυνατή μουσική είναι από τα λίγα μέρη του κέντρου με πραγματικά καλό καφέ και απεριόριστο ήλιο, οπότε τις καλές μέρες που σας πνίγουν όλες οι ανήλιαγες γωνιές της Αθήνας, κατηφορίστε εκεί, δεν θα σας απογοητεύσει. Δεν γίνεται να μη μιλήσουμε και για το Foyer Εspresso Bar (Βρυάξιδος 2) στο Παγκράτι, το οποίο, μαζί με το Morning Bar, είναι σχεδόν απαραίτητη στάση για story. Όχι (μόνο) επειδή είμαστε «ρηχοί και εντελώς εξαρτημένοι από τα κοινωνικά δίκτυα», αλλά γιατί είναι δυο χώροι που ξεφεύγουν από την Αθήνα του τώρα και διαθέτουν μια μοναδική αισθητική που σε στέλνει, έστω νοερά, σε κάποιο hip μέρος στην Κοπεγχάγη ή στη Νορβηγία.
Το πραγματικό παιχνίδι, βέβαια, παίζεται στα αναγνωστήρια και τις βιβλιοθήκες, μέρη τα οποία αποτελούν στην ουσία τα νέα πάρκα για στρέιτ ή και γκέι. Από το Φοιτητικό Αναγνωστήριο του ΕΚΠΑ (Ιπποκράτους 15) ως το ΚΠΙΣΝ, και τις βιβλιοθήκες του Γαλλικού Ινστιτούτου (Σίνα 31), ως το Goethe-Institut Athen (Ομήρου 14-16), κανείς πλέον δεν μένει σπίτι του και στα σκαλάκια και τις γωνιές όπου ο κόσμος καπνίζει, τηλέφωνα, αριθμοί και Instagram περνάνε από το ένα χέρι στο άλλο και τα διερευνητικά βλέμματα κόβουν σαν σαΐτες την εκκλησιαστική σιωπή ενός χώρου όπου υποτίθεται πως όλοι διαβάζουν.
Πέρα από χίπστερ ρομπότ με λάπτοπ, μερικές μέρες οι Αθηναίοι γίνονται πολύ όμορφοι άνθρωποι, βάζουν στρας, γκλίτερ, χρωματιστά μπλουζάκια, δικτυωτά καλσόν και χορεύουν ως το πρωί. Οι πιο κουλ ανάμεσά τους τα κάνουν αυτά είτε στο ΕΟΝ (Εμμανουήλ Παππά 13, Αιγάλεω) είτε, με λίγο λιγότερα ρούχα και συχνά λιγάκι πιο καυλωμένοι, στο SMUT (Βατσαξή 4). Τα μέρη αυτά είναι μάλλον και οι καλύτερες προσπάθειες που έχει να επιδείξει η ελληνική νύχτα στην προσπάθειά της να πλησιάσει την ευρωπαϊκή techno σκηνή. Δεν ξέρω πόσο καλά τα καταφέρνει, αλλά να πάτε, θα περάσετε σίγουρα πολύ όμορφα.
Για τους ερωτευμένους, προτείνω να κινηθούν στο τρίγωνο Rue De Marseille (Μασσαλίας 11) - Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5) - Santarosa (Ασκληπιού 69). Ξεκινάτε το βράδυ στο ατμοσφαιρικό υπόγειο της Μασσαλίας για τα πρώτα ποτά, την πίτσα που θα σας κεράσει η κυρία πίσω από την μπάρα, το πρώτο ζάλισμα και με λίγη τύχη το πρώτο φιλί. Μετά, κατηφορίζετε προς ένα οποιοδήποτε τυχαίο πάρτι στο Ρομάντσο, έναν από τους λίγους πραγματικά ασφαλείς χώρους της πόλης. Και, τέλος, επιστρέφοντας στο σπίτι, παραπατώντας ελαφρώς, το τελευταίο ποτό απαρεγκλίτως στο Santarosa, λίγο πριν κλείσει, όταν ο άσχετος κόσμος που πήγε για τη φάση έχει πάει για ύπνο και έχουν μείνει μόνο βλέμματα που σε ενδιαφέρουν.
Ωραία πράγματα γίνονται και σε διάφορες άλλες γωνιές της πόλης. Στην Κυψέλη και στου Γκύζη οι ανταποκρίσεις για το Έπρεπε Bar (Αγίας Ζώνης 1) και το Mellem (Φαιδριάδων 76) αντίστοιχα είναι πολύ θετικές· έμπιστα στόματα μεταφέρουν μάλιστα πως το πρώτο σερβίρει την καλύτερη μαργαρίτα της πόλης. Και θα παραδεχτώ πως στο Ela Na Sou Po (Οδυσσέως 8) στο Μεταξουργείο έχω φτάσει μονάχα μια φορά, κι αυτήν αρκετά ζαλισμένος, αλλά ρίξτε μια ματιά στα social του, γιατί διοργανώνει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. — Ίωνας Καλλιμάνης
ΑΠΟ ΤΑ WINE BARS ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ
Tα πιο χοτ μπαρ της Αθήνας αυτήν τη στιγμή είναι αδιαμφισβήτητα αυτά που είναι αφιερωμένα στο κρασί. Και αυτό μάλλον συμβαίνει επειδή πια η μουσική που επιλέγει το καθένα έχει χαρακτήρα και δεν είναι απλώς ένα χαλί, επειδή σερβίρουν το κάτι παραπάνω σε φαγητό από ένα πλατό, επειδή δεν είναι τυπικά, ούτε σφιγμένα, ούτε μας κάνουν να νιώθουμε ότι πρέπει να ξέρουμε τα πάντα γύρω από το κρασί. Zούμε την εποχή που τα wine bars εμπνέονται από τα βολιώτικα τσιπουράδικα για τα πιάτα τους, σερβίρουν βουτυράτη μακαρονάδα με τριμμένο αυγοτάραχο, βγάζουν pinsa ή πίτσα, παίζουν disco ή Πάνο Γαβαλά, και τα περισσότερα από αυτά φιλοξενούν φυσικά κρασιά.
Στο Wine is Fine του κέντρου (Βύσσης 6) και στο κοντινό του Heteroclito (Φωκίωνος 2), που είναι και το πιο παλιό της λίστας, στο Junior Does Wine των Ιλισίων (Μαιάνδρου 5), στο Gamay (Ζωοδόχου Πηγής 42) και στο Τανίνη Αγάπη Μου των Εξαρχείων (Ιπποκράτους 91), στους Επτά Μάρτυρες του Νέου Κόσμου (Μεναίχμου 3Β) γίνεται λαϊκό προσκύνημα. Και αν κάποιοι ανοίγουν συνέχεια φιάλες και δοκιμάζουν διαφορετικά κρασιά, αυτό δεν σημαίνει πως δεν δίνουν ραντεβού και στα καφενεία για οικονομικές μπίρες και μεζέδες.
Στον Λούη και στο Καμπεθόν του Κεραμεικού, στο Ραφίκι του Βοτανικού, στο Αλλιώς της Κυψέλης, στο Λέσβιον, που παίζει το ψάρι στα δάχτυλα και κάνει και τέλεια κεφτεδάκια, στο Καστέλλο της πλατείας Κουμουνδούρου, που στήνει καρπαθιώτικα γλέντια κάθε Σάββατο βράδυ μαζεύονται όλοι και συμβαίνουν όλα. — Ζωή Παρασίδη
ΣΤΑ ΜΠΑΡ, ΣΤΑ ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΕΑ
Τα πιο παλιά ποτάδικα της πόλης, το Galaxy (Σταδίου 10, Σύνταγμα), το Au Revoir (Πατησίων 136, Κυψέλη), το Jazz in Jazz (Δεινοκράτους 4, Κολωνάκι), το Duende (Τζιραίων 2, Ακρόπολη), γεμίζουν καθημερινά και έχουν πια νέους θαμώνες. Όλη η hip Αθήνα περνάει από αυτά, οι θεατρόφιλοι, οι σινεφίλ, οι δημιουργικοί και επιδραστικοί, όλοι εκείνοι που θέλουν κάτι το μποέμ από τη νύχτα τους και έχουν απορρίψει τα κοκτεϊλάδικα.
Στα Εξάρχεια η φάση είναι παντού, και όσοι αντέχουν να στριμωχτούν πάνε Ασκληπιού, στη Φάλαινα στον αριθμό 39, στη Στέπα στον αριθμό 61α, στo Santarosa στον αριθμό 69, που είναι το πιο σκοτεινό place to be για όσους κινούνται προς τα εκεί. Πιο φωτεινό, με κόσμο που μαζεύεται για τα DJ sets του αλλά και για εκείνους που απολαμβάνουν το μποτεγιόν που στήνεται απ’ έξω, είναι το Lulu της Ιπποκράτους, στον αριθμό 57. Χαμηλά στα Εξάρχεια, στην πλατεία Κάνιγγος, γεννήθηκε μια νέα πιάτσα χάρη στο Ham on Rye (Κλεισόβης 12), που είναι ένα αυθεντικό ποτάδικο νέας γενιάς, και το 1982 (Κάνιγγος 27), που έχει πιο party διάθεση την Παρασκευή και το Σάββατο, ενώ κρύβει και μια γκαλερί στο υπόγειό του.
Την Παρασκευή και το Σάββατο χορεύουν πολύ και σε ηλεκτρονικούς ρυθμούς στο Kobra (Ναυαρίνου 11). Στα Πετράλωνα παρτάρουν στο Rudu (Ηρακλειδών 70), στον Νέο Κόσμο βγαίνουν στο Tέρας (Θεοδώρητου Βρεσθένης 45), κάποιοι κατεβαίνουν μέχρι την Ηλιούπολη για να βγουν στο Ραντάρ (Κοτζιά 22), στην Κυψέλη πάνε όσοι θέλουν να δουν κόσμο, αλλά θέλουν πιο χαλαρές καταστάσεις – κατευθύνονται προς το Έπρεπε (Αγίας Ζώνης 1) και το Iznogood & Nephew (Αγίας Ζώνης 28). Και όσοι ψάχνονται ακόμα με τα κοκτέιλ πάνε προς Παγκράτι, στο Abstract (Αρκτίνου 10). — Ζωή Παρασίδη
ΟΤΑΝ Η ΦΑΣΗ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ TIKTOK
Ατέρμονο μεταμεσονύχτιο σκρολάρισμα στο TikTok και τα μάτια γυρνάνε από πάρτι σε πάρτι. Η επιδραστική πλατφόρμα που καθορίζει τα aesthetics, που ορίζει το τι είναι vibe τη σήμερον ημέρα, μας βοηθάει να κάνουμε ένα club hopping και να εξερευνήσουμε πολύ άμεσα κατά πού κινείται η φάση, πού μαζεύεται ο νεαρόκοσμος, πού θα ακούσεις τέκνο, ρεγκετόν, τραπ, ραπ. Γύρω στα Χριστούγεννα τρία στα δέκα βίντεο που θα πετύχαινε κάποιος σκρολάροντας θα ήταν με τον Έκπτωτο Άγγελο του Οικονομόπουλου και τον DJ που κατέβαινε με φτερά Αγγέλου. Οk, αυτή η τάση έδυσε στην ανατολή του 2024. Ευτυχώς, ο αλγόριθμος έχει έρθει στα συγκαλά του και πουσάρει πράγματα όπως τα ολόφρεσκα events του @DieversParty, εκεί όπου όλη η queer νεολαία της πόλης μαζεύεται για να χορέψει χωρίς έλεος. Τα πάρτι αυτής της νεοσύστατης ομάδας αλλάζουν locations, τα events τους (τα οποία γίνονται sold out) ανακοινώνονται μέσω Instagram και, απ’ ό,τι έχουμε δει, γίνεται ένας όμορφος χαμός.
Στη mobile queer party κατηγορία, αλλά με περισσότερα χρόνια στην πλάτη τους, κινούνται και τα events των @straponunicorns. Δύο κορίτσια, η Γκέλυ και η Ειρήνη, διοργανώνουν ξεσηκωτικά και πολύχρωμα πάρτι στην πόλη. Σημείωση: Ένα πολύ ξεχωριστό που είδαμε στο Instagram και μας φάνηκε πραγματικά ζηλευτό ήταν το Νatürlich Party. Ήταν τέκνο, θεότρελο, με φοβερά σκηνικά και ο κόσμος φορούσε κοστούμια· αυτό που μου έμεινε στην καρδιά ήταν ένα αγόρι ντυμένο μελιτζάνα.
Επιστρέφουμε στο TikTok για να μιλήσουμε για πάρτι ηλεκτρονικής μουσικής από την ομάδα του Tropical Party Athens. Στα σόσιαλ θα τους βρεις ως @tropical_ofc. Συνεχίζουμε με τους @Deerilnd_OFC, μια κολεκτίβα από DJ που παίζουν με ένα βαν που μοιάζει με καντίνα. Ταξιδεύουν με αυτό σε όλη την Ελλάδα και στήνουν χορευτικά street parties. Τι να μαρκάρω στον party hard χάρτη μου; Το Juicy Team, που εδώ και πέντε χρόνια σερβίρει τρομερά aesthetics ήχους και vibes όπου και αν πάει. Το επόμενο event τους θα είναι στο Diego (ig: @diego.athens, Αδριανού 1) και θεωρείται ψιλοάχαστο. Οι @ghettotalesath παίζουν τις Τετάρτες στο ΕΚΕΙ (ig: ekei.lekka23, Λέκκα 23). Studio24 (ig: @babydisco24, Δεκαλέων 26): Κάθε Παρασκευή παίζουν οι @Athens Ghetto_24 χιπ χοπ, τραπ, ραπ, RnB. Το Σάββατο έχει Episode και κάθε Κυριακή Afrospiti. Blast Athens (ig: @blast.nightclub Ευμολπιδών 11): Εδώ η φάση ξεκινάει από νωρίς. Οι Πέμπτες γίνονται κατακόκκινες στα πάρτι που διοργανώνει η ομάδα του @RedRoom_night. Παρασκευές γίνεται της μουρλής με τα @Togetherathens – χορός και περισσότεροι ηλεκτρονικοί ήχοι. Τα Σάββατα γίνεται ο χαμός ο ίδιος. Τέλος, τα πάρτι του Baddies Only (@b.b.o.Sundays) είναι μεγάλα και ικανά να σκοτώσουν την «κυριακίλα» με ήχους της χιπ χοπ και RnB. — Μίνα Καλογερά
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΡΑΠΕΖΙ
Yπάρχουν κάποια νέα εστιατόρια σε αυτήν την πόλη που κάνεις έναν μήνα να βρεις τραπέζι, και αποτελούν θέμα συζήτησης ακόμα και τις ώρες που δεν βρισκόμαστε σε αυτά. «Πήγες Ταβέρνα των Φίλων; Και; Πώς είναι;»: αυτή είναι μια ερώτηση που παίζει τελευταία στα πηγαδάκια όσων παρακολουθούν τι ανοίγει στην Αθήνα. Στο περί ου ο λόγος μέρος, την Ταβέρνα των Φίλων (Άργους 66, Κολωνός, 210 5127506), ο Γιάννης Μούσιος από τις Σεϋχέλλες και ο Γιώργος Κοντορίζος, που έχει κάνει σομελιέ στη Σπονδή και στο VeriTable, πήραν μια παλιά ταβέρνα και την ανανέωσαν διακριτικά. Κάτω από γιασεμιά προσφέρουν μια κουζίνα γαστροκαφενείου και προσιτά ελληνικά κρασιά, ενώ από τα ηχεία τους θυμάμαι την τελευταία φορά να ακούγεται η «Μπαλάντα του Ούρι». Την Παρασκευή που μας πέρασε πέτυχα δυο γνωστούς εκεί, σε διαφορετικές παρέες, έφαγα τον πιο ωραίο κοκκινιστό κόκορα που θυμάμαι να έχω δοκιμάσει –τον παρέλαβαν από την Κίμωλο, τον έκαναν με φιδέ και ξινοτύρι– και ζήλεψα πολύ το κατσικάκι γάλακτος στο ταψί με το πιλάφι και τα συκωτάκια που πήρε κάποιος άλλος στο τραπέζι. Οι 30something μπορούν να πουν ότι έχουν πια τη δική τους ταβέρνα.
Οι Σεϋχέλλες (Κεραμεικού 49, Μεταξουργείο, 211 1834789) φρεσκαρίστηκαν από τον Φώτη Φωτεινόγλου του Φίτα, τον Κλεομένη Ζουρνατζή του Γκαστόνε και τον Γιάννη Μαρκαδάκη του Stellar Gastro Cinema, παραμένοντας όμως αυτό που ήταν, ένα μαγαζί που έχει αγαπηθεί όσο λίγα τα τελευταία δέκα χρόνια στην Αθήνα για το γνώριμο φαγητό και το χαλαρό του περιβάλλον. Το μαγαζί παραμένει λαϊκό, «είναι για όλους, είτε κάποιος σκοπεύει να ξοδέψει τριάντα ευρώ είτε διακόσια», όπως λέει και ο Κλεομένης. Το μενού του έχει πολλές και ενδιαφέρουσες προσθήκες, οι λαοφιλείς παπαρδέλες με τον καβουρμά δεν έχουν φύγει από αυτό, έχουν αναβαθμιστεί όμως. Μην ψάξετε μια μέρα πριν για τραπέζι, κάντε τα κουμάντα σας λίγο νωρίτερα.
Λίγο πριν φύγει το ’23, το εστιατόριο που περιμέναμε πώς και πώς να ανοίξει ήταν το Ex Machina (Εμπεδοκλέους 34, Παγκράτι, 210 7560362) του Άνταμ Κοντοβά. Παίζει σε διαφορετικό τερέν από τα δύο παραπάνω, σε αυτό του fusion, όσον αφορά το φαγητό, και της τζαζ, της γαλλικής και βρετανικής ραπ και της grunge όσον αφορά τη μουσική. Στο πρώτο του προσωπικό βήμα ο ταλαντούχος σεφ σερβίρει τις out of the box μαγειρικές του ιδέες, γεύσεις που παντρεύουν την Αίγυπτο και τις ασιατικές του επιρροές με όσα έχει γευτεί και αγαπήσει σε ταβέρνες ανά την Ελλάδα – η πρώτη ύλη του είναι ντόπια, από μικρούς παραγωγούς. Η zero waste μακαρονάδα με ψάρι είναι ίσως η πιο συζητημένη των τελευταίων μηνών, παρότι έχουν εμφανιστεί πολλά ιταλικά πρόσφατα.
Υπάρχουν δύο εστιατόρια στα οποία θέλουν να φάνε όλοι· άλλοι λένε πως δεν έχουν προσπαθήσει να τα επισκεφθούν ακόμα γιατί πάνε όλοι – συμβαίνει αυτό, hype λέγεται. Όσες νέες αφίξεις κι αν ακολούθησαν, το Pharaoh (Σολωμού 54, Εξάρχεια, 210 3808412) και τα Άκρα (Αμύντα 12, Παγκράτι, 210 7251116) δεν φεύγουν από την κουβέντα, και δικαίως. Στο εστιατόριο των Εξαρχείων βρίσκουμε μια εκτενέστατη λίστα από φυσικά κρασιά, ακούμε eclectic μουσική από βινύλια, τρώμε τα πιάτα του Μανώλη Παπουτσάκη που έφερε την κουζίνα του χωριού στην πόλη, απογειώνοντάς την, μαγειρεύοντας στη φωτιά. Τα δικά του κάστανα στιφάδο έχουν μετατραπεί σε ένα από τα πιο iconic πιάτα της πόλης απ’ όταν εμφανίστηκαν, το 2022. Και εκτός του ότι μπαίνουμε στο Ιnstagram του εστιατορίου για να δούμε το DJ set που έχει κανονιστεί για τη μέρα της κράτησής μας, περιμένουμε να ανακοινωθούν και οι επόμενοι μισελενάτοι σεφ του εξωτερικού που θα κάνουν take over στην κουζίνα του. Στο εστιατόριο του Παγκρατίου, στα Άκρα του Γιάννη Λουκάκη και του Σπύρου Πεδιαδιτάκη, ζούμε μια σύμπραξη που είναι one for the books. O πρώτος είναι λες και κατέβασε τη δική του Μούργα της Θεσσαλονίκης στην Αθήνα και την πήγε πολλά βήματα παραπέρα με πιάτα σαν το ταρτάρ από κατσικάκι με αυγό μελάτο και αρακά και την κατσικομακαρονάδα με χλωρή Κιμώλου, o δεύτερος βγάζει γλυκά που μας κάνουν να ξεχνάμε όσα φάγαμε πριν – και είναι δύσκολο αυτό. Και εκεί ποντάρουν στη μαγειρική, στη φωτιά και στα φυσικά κρασιά – κάνουν και ένα πρωινό που θα ετοίμαζαν οι γιαγιάδες μας αν ήξεραν από τεχνικές.
Ένα ημιυπόγειο, πολύ προσιτό εστιατόριο που μοιάζει με σπίτι, το Χατίρι (Ριζάρη 28, Παγκράτι, 210 7232333), λειτουργεί αθόρυβα από το 2012 και σε ένα τεσσάρι τραπέζι του μια παρέα μπορεί να μοιραστεί κορεάτικη-ρώσικη πικάντικη καροτοσαλάτα, μια πίτσα με ψαγμένα υλικά, entrecôte και παστίτσιο ταυτόχρονα, στρέφοντας την προσοχή πάνω του λες και άνοιξε πρόσφατα. Γιατί όλοι νιώθουν άνετα εκεί, τρώνε ωραία και πληρώνουν λίγα.
Πιο καινούργιο, δημοφιλές και με budget φαγητό είναι το Ρίνι (Ρεθύμνου 8, 210 8836781), το new age μπιστρό δίπλα στο Μουσείο που τα κάνει όλα απλά και κατανοητά, σερβίρει μια κουζίνα ελληνική και φρέσκια, π.χ. σιγομαγειρεύει το κατσικάκι και το βγάζει με κουσκούς και αρσενικό του Μπαμπούνη από τη Νάξο· έχει και ένα σύντομο κατάλογο με spritz και ωραία κρασιά.
Ολοκαίνουργιο εστιατόριο που έχει τραβήξει τα βλέμματα πάνω του είναι το Ντύλαν της Κυψέλης. Έχοντας μια πορεία που χτίστηκε σε αστεράτα εστιατόρια της Αθήνας, ο Βαγγέλης Βέης πήρε μαζί του όσα του έμαθε το fine dining για να σερβίρει τις δικές του ιδέες με comfort τρόπο σε ένα μέρος μαζεμένο και χαλαρό, που αν δεν είχε κουζίνα, θα μπορούσε να είναι και ροκόμπαρο (Αγίας Ζώνης 38, 210 8668899). Πολύ κοντά του, η Lisa είναι η πιτσαρία που άνοιξε για να πει κάτι καινούργιο: ξεφουρνίζει πίτσα με marmite και μια πίτσα-φόρο τιμής στην «ελληνική» ζαμπόν-μπέικον-μανιτάρια. Και επειδή δεν κάνουν delivery, έχουν προκαλέσει FOMO σε κόσμο που ψάχνει να παρκάρει στην Κυψέλη για να τη δοκιμάσει και δεν βρίσκει.
Στα ασιατικά, όλοι μιλάνε για το Kitschen (Κανάρη 5, 211 7351205), το dim sum bar του Πειραιά, που σερβίρει μικρά πιάτα και κλασικά κοκτέιλ με twists, είναι μικρό σε τετραγωνικά, αλλά μεγάλο σε γεύση, φοβερά value for money και αποτελεί την επιτομή του κουλ. Γεμάτο και με ουρές απέξω, είναι παραδοσιακά το Tuk Tuk του Κουκακίου, το ταϊλανδέζικο που αποτελεί σταθερή αξία για τους πιο ψαγμένους foodies, ενώ, πιο downtown, όλοι έχουν περάσει και έχουν άποψη για το Tanpopo, το ραμενάδικο-ντιζαϊνάτη καντίνα όπου τρώμε γρήγορα στην μπάρα και ακούμε old school hip-hop. — Ζωή Παρασίδη
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
