Σόρι, σεφ: Το «The Bear» παραμένει αριστούργημα, ακόμα κι όταν μας βγάζει την ψυχή

Σόρι, σεφ: Το «The Bear» παραμένει αριστούργημα, ακόμα κι όταν μας βγάζει την ψυχή Facebook Twitter
Η μαύρη αλήθεια είναι ότι όποιος περιμένει από αυτόν τον κύκλο να συμβούν και να επιλυθούν πράγματα, κυρίως σε ό,τι αφορά την ψυχική και συναισθηματική κατάσταση του Κάρμι, θα πρέπει να περιμένει...
0

ΝΑ ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΕΞΑΡΧΗΣ ότι ακόμα κι ένα δύσκολο και εσωστρεφές και αργόσυρτο στη δραματική ανάπτυξή του The Bear είναι κλάσεις ανώτερο από το 99% της τηλεοπτικής μυθοπλασίας που κυκλοφορεί εκεί έξω.

Ελάχιστες σειρές έχουν αγγίξει τόσες ευαίσθητες χορδές συγχρόνως, φωτίζοντας μοναδικά τις πιο μύχιες πτυχές των φιλικών και οικογενειακών δεσμών, του εθισμού, της εξάρτησης, της δημιουργίας, της κοινότητας. Και όλα αυτά με όχημα τον μικρόκοσμο (ή το καθαρτήριο) της κουζίνας, τα ύψη και τα βάθη της σύγχρονης γαστριμαργικής κουλτούρας, την ιδέα ότι το φαγητό –ή μάλλον το τραπέζι– μπορεί να είναι ο Μεγάλος Εξισωτής, που έλεγε κι ο συχωρεμένος ο Μπουρντέν. 

Τούτων λεχθέντων, οφείλει κανείς να προειδοποιήσει τον θεατή –ειδικά τον περιστασιακό– ότι αυτός εδώ ο κύκλος είναι λιγότερο μια σπουδή χαρακτήρων που κινητοποιείται από τους μηχανισμούς της πλοκής και περισσότερο μια σειρά από «συνεδρίες» χωρίς breakthrough (όπως και οι περισσότερες συνεδρίες στην πραγματική ζωή), μια ελεγειακή σκιαγράφηση τραυμάτων και κλονισμένου ψυχισμού – ειδικά του κεντρικού πρωταγωνιστή, ο οποίος πάντως καταφέρνει να κόψει το κάπνισμα, κάτι που με επηρέασε σημαντικά, δείγμα της ισχύος που εξακολουθεί να έχει η σειρά – ένα ενδοσκοπικό σπιράλ καθόδου στα βάθη της αυτογνωσίας με απώτερο στόχο τη λύτρωση.

Πολλά επεισόδια –και ειδικά το πρώτο– κυλούν σαν πυρετώδες όνειρο, γεμάτο φλασμπάκ και ανακατεμένες μνήμες. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι όποιος περιμένει από αυτόν τον κύκλο να συμβούν και να επιλυθούν πράγματα, κυρίως σε ό,τι αφορά την ψυχική και συναισθηματική κατάσταση του Κάρμι, θα πρέπει να περιμένει... τον επόμενο κύκλο, ο οποίος έχει ήδη ανακοινωθεί.     

Ο τρίτος αυτός κύκλος μοιάζει συχνά να ξετυλίγεται σαν συμφωνικό έργο –σαν σουίτα ή σαν ρέκβιεμ– και όχι φυσικά μόνο λόγω της μουσικής επένδυσης της σειράς (μεταξύ άλλων κομματιών από τα ‘90s κυρίως, ακούγεται ξανά το Strange Currencies των REM, που αποτελεί πλέον το ανεπίσημο ερωτικό θέμα του The Bear).

Για κωμωδία δεν το συζητάμε καν, παρότι φυσικά πάντα υπάρχουν κωμικές και φαρσικές καταστάσεις, με πρωταγωνιστές κυρίως τους εξάδελφους Φακ – αν ο Κάρμι είναι ο Άμλετ, αυτοί είναι ο Ρόζενγκρατζ και ο Γκίλστερν. Ιδού και μια ατάκα από τον ξάδελφο Ρίτσι που μου έμεινε. Καθώς του τίθεται η προοπτική να κερδίσει ένα άστρο Michelin το εστιατόριο που έχει ανοίξει η ομάδα στη θέση του ιστορικού σαντουιτσάδικου, λέει: «Ποτέ δεν ήμουν τύπος Michelin. Προτιμώ γενικά Pirelli, άντε και Goodyear για τη βροχή».

Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει κανείς την τόλμη των δημιουργών της σειράς. Ο τρίτος αυτός κύκλος μοιάζει συχνά να ξετυλίγεται σαν συμφωνικό έργο –σαν σουίτα ή σαν ρέκβιεμ– και όχι φυσικά μόνο λόγω της μουσικής επένδυσης της σειράς (μεταξύ άλλων κομματιών από τα ‘90s κυρίως, ακούγεται ξανά το Strange Currencies των REM, που αποτελεί πλέον το ανεπίσημο ερωτικό θέμα του The Bear).

Δεν λείπει βεβαίως και το υψηλό food porn –όπως και στους προηγούμενους κύκλους, θες διαρκώς να απλώσεις το χέρι και να δοκιμάσεις μέσα από την οθόνη όλα αυτά τα γαστριμαργικά κομψοτεχνήματα που εμφανίζονται και σπανίως καλύπτουν πάνω από το ένα δέκατο της συνολικής επιφάνειας του πιάτου–, όπως δεν λείπουν και οι επιφανείς γκεστ σταρ. Όπως η Ολίβια Κόλμαν, αλλά και ο διάσημος Γάλλος σεφ Ντανιέλ Μπουλούντ. Την παράσταση πάντως επιχειρεί να κλέψει, όπως και στον προηγούμενο κύκλο, η Τζέιμι Λι Κέρτις σ’ ένα από τα πιο συναισθηματικά και «ανεβαστικά» επεισόδια αυτού του κύκλου. 

Προσωπικά πάντως, συγκινήθηκα πιο πολύ από τον επικήδειο του Μάρκους –του μελαγχολικού και μεγαλόσωμου «ζαχαροπλάστη» της ομάδας– για τη μητέρα του, που τον άφησε για πάντα στο τέλος του προηγούμενου κύκλου. «Αγαπούσε τα λουλούδια», λέει κατά την επιμνημόσυνη ακολουθία, απαριθμώντας τις μνήμες του από εκείνη. «Έραβε αδιάκοπα. Με άφηνε να βλέπω "ακατάλληλα". Με άφηνε να δω το RoboCop. Πάνω από όλα όμως με έκανε να νιώθω ότι με αγαπούν. Ήξερα ότι ακούει, και με τη σειρά της ήξερε ότι ακούω κι εγώ… Δεν ξέρω πώς είναι να είσαι γονιός, ξέρω όμως πώς είναι να είσαι παιδί και να έχεις κάποια που πραγματικά σου αφιερώνει την προσοχή της».

Η τρίτη σεζόν της σειράς «The Bear» κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 17/7 στο Disney+.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

The Bear: Η κουζίνα ως καθαρτήριο των ψυχών

Daily / «The Bear»: Η κουζίνα ως καθαρτήριο των ψυχών

Έχουν καταντήσει μπανάλ οι προσδιορισμοί «αυθεντικό» και «ανθρώπινο», ταιριάζουν όμως απολύτως στους ρυθμούς και στο ύφος αυτής της εξαιρετικής νέας σειράς που προσφέρει μαθήματα ζωής και συντροφικότητας χωρίς ίχνος διδακτισμού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το θέμα με τον Καζαντζίδη

Daily / Το θέμα με τον Καζαντζίδη

Έχει προ πολλού περάσει στην περιοχή των συμβόλων, πάνω στα οποία προβάλλονται αμφίσημα και αντιφατικά πράγματα, σαν αυτά που εξέφραζε κατά καιρούς και ο ίδιος. Μουσικά όμως, είναι αδύνατον να τον αρνηθείς, όσο κι αν θα το ήθελες ίσως.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Daily / «Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Από τους Steely Dan, τους Toto και τον Kenny Loggins μέχρι τον Questlove, τον Thundercat και τον Mac De Marco, τo ντοκιμαντέρ του HBO συνδέει τις κουκίδες ενός φαινομένου που αποτελεί λιγότερο ένα μουσικό είδος και περισσότερο μια αίσθηση, μια ιδέα, ένα vibe.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το αιώνιο μεγαλείο του Λεονάρντο ντα Βίντσι

Daily / Το αιώνιο μεγαλείο του Λεονάρντο ντα Βίντσι

Στο νέο ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Αμερικανού κινηματογραφιστή Κεν Μπερνς ξετυλίγεται η ζωή και το έργο του ανθρώπου που εκτός από το μεγαλειώδες εικαστικό έργο του, πρόλαβε πριν από μισή χιλιετία να αντιληφθεί, να ανακαλύψει, να εφεύρει ή να προβλέψει τα πάντα σχεδόν, από τη βαρύτητα μέχρι τον κινηματογράφο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Daily / Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Βασισμένο σ’ ένα εκπληκτικό πρωτότυπο υλικό, αυτό το εξαίρετο ντοκιμαντέρ του Disney+ σε παραγωγή του Μάρτιν Σκορσέζε μάς μεταφέρει με μοναδικό τρόπο σ’ αυτό που βίωσαν τα μέλη του θρυλικού συγκροτήματος όταν πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε μια Αμερική που έμοιαζε να τους έχει απόλυτη ανάγκη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «παλιά, ωραία Αθήνα» της νεανικής ασφυξίας  

Daily / Η «παλιά, ωραία Αθήνα» της νεανικής ασφυξίας  

Περί της νοσταλγίας για «τα παλιά», με αφορμή τον θάνατο του ηθοποιού Θάνου Παπαδόπουλου που έπαιξε σε εκατοντάδες ταινίες αλλά θα μείνει αξέχαστος για την εμφάνισή του ως διαπομπευόμενος «τεντιμπόις» στην ταινία «Νόμος 4000».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ