Στη σκηνή ανεβαίνει ένα από τα παιδιά με κιθάρα και αρχίζει να εξιστορεί το δράμα που ζει η πόλη της Θήβας, όπου ένας φοβερός λοιμός σκοτώνει τους κατοίκους της («πεθαίνουν τα ζώα, οι γυναίκες γεννούν νεκρά παιδιά, ερημώνεται η πόλη του Κάδμου») και, ξαφνικά, μια βροχή από παπούτσια γεμίζει τον χώρο με στοίβες από κενά υποδήματα. «Η ιστορία του έργου ξεκινάει σε μια πόλη που την έχει αποδεκατίσει ο λοιμός και στην έρευνά μας πάνω σε αυτό, σε μαζικούς θανάτους, συναντήσαμε πάρα πολλές εικόνες από στοίβες παπουτσιών: στο Νταχάου, σε νεκροτομεία, -είναι η μόνη απόδειξη ότι εδώ υπήρχαν άνθρωποι», λέει ο Αργύρης Ξάφης, σκηνοθέτης της παράστασης. «Αυτή η βροχή από παπούτσια ήταν για 'μας ο τρόπος να δείξουμε ότι εδώ έχουν πεθάνει πολλοί άνθρωποι και το μόνο που έχει μείνει είναι αυτά τα άδεια παπούτσια». Το έργο που ανεβάζει με τη βοήθεια μιας ταλαντούχας ομάδας νέων παιδιών -τους αποφοίτους της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών (Ομάδα Boi)- είναι ο Οιδίποδας Τύραννος, η τραγωδία του Σοφοκλή και ίσως η κορυφαία που γράφτηκε ποτέ κατά πολλούς κριτικούς, συμπεριλαμβανομένου και του Αριστοτέλη. Ο Αργύρης Ξάφης είναι ο υπεύθυνος καθηγητής τους, αυτός που τους ανέλαβε από το πρώτο έτος, τις εισαγωγικές εξετάσεις, και τους πήγε μέχρι τις διπλωματικές τους. Η παράσταση είναι η ολοκλήρωση μιας πορείας τριών με πολλή δουλειά, ευθύνες, κούραση, αλλά και ένα αποτέλεσμα που τους δικαιώνει όλους.
Η παράσταση έχει χιούμορ, ένταση, σασπένς, συγκίνηση, στιγμές σπαρακτικές αλλά αστείες, και οι ερμηνείες των παιδιών είναι εξαιρετικές.
«Επιλέξαμε τον Οιδίποδα επειδή είναι το κορυφαίο κείμενο δραματουργικά κείμενο» λέει. «Έχει την πιο στέρεα δραματουργία, με πλοκή σχεδόν αστυνομική και αγωνία, δεν υπάρχουν οι ελλείψεις ή τα ερωτήματα που βρίσκεις σε κείμενα του Ευριπίδη ή του Αισχύλου, που απαιτούν μεγαλύτερη ενασχόληση με το είδος. Ο δολοφόνος είναι ο ίδιος αυτός που ψάχνει, κάτι που συναντάμε σε σύγχρονα έργα τα τελευταία χρόνια, κι έχει να διαχειριστεί σκληρά ταμπού όπως το θέμα της αιμομιξίας. Ο Οιδίποδας, επίσης, δεν ήταν ένας ειδικός ήρωας. Δεν ήταν ένας μεγάλος, σπουδαίος άνθρωπος. Ήταν ένα παιδί που νόμιζε ότι ξέφευγε από την κακιά μοίρα του και έφυγε από το σπίτι του, ένας μάλλον αλήτης για την εποχή, που του τα ’φερε έτσι η ζωή και έγινε βασιλιάς. Σε αυτόν τον άνθρωπο που προσπάθησε από φόβο να αποφύγει κάποια πράγματα, έπεσαν τελικά όλα πάνω στο κεφάλι του. Και θα μπορούσε οποιοσδήποτε να είναι ο Οιδίποδας, νέος, γέρος, άντρας, γυναίκα, παιδί, γι’ αυτό δεν υπάρχει ένας Οιδίποδας στην παράσταση, οι ρόλοι εναλλάσσονται διαρκώς, γιατί θέλω να υπάρχει πολύ έντονα αυτή η αίσθηση, ότι δεν έχει έναν χαρακτήρα. Ότι είναι ο καθένας μας».
Η αλήθεια είναι ότι η συνεχής εναλλαγή των ρόλων στην παράσταση στην αρχή σε ξενίζει, αλλά είναι τόσο καλοφτιαγμένη και τόσο καλοδουλεμένοι οι «Οιδίποδες» που παρακολουθείς με ενδιαφέρον να εξελίσσονται από το παιδί της αρχής (που το υποδύεται γυναίκα) μέχρι το τέλος που τυφλωμένος εκλιπαρεί να τον εξορίσουν και να φροντίσουν τα παιδιά του. «Στα κοστούμια του Οιδίποδα υπάρχει μία χρονική διαδοχή, ξεκινάει από μωρό, γίνεται έφηβος, νέος και φτάνει ηλικιωμένος να ξαναγίνεται σχεδόν μωρό, με το pumper», λέει σχολιάζοντας τους διαφορετικούς «Οιδίποδες» του έργου.
Τα κοστούμια της παράστασης τα έχει φτιάξει ένα από τα παιδιά, που είναι στη Σχολή Καλών Τεχνών. Η διδασκαλία και η επιμέλεια της κίνησης είναι της Αμάλιας Μπένετ, ενώ η Αμαλία Μουτούση έχει διδάξει και επιμεληθεί τα χορικά, με διαφορετική μετάφραση από των επεισοδίων. «Επιλέξαμε επί τούτου διαφορετική μετάφραση», εξηγεί ο κ. Ξάφης, «επειδή ξεκινήσαμε να τα δουλεύουμε εντελώς χωριστά και θέλαμε να υπάρχει μία ωμή και σχεδόν σημερινή διαχείριση στα επεισόδια και ένας πιο ποιητικός λόγος στα χορικά. Η μετάφραση των επεισοδίων είναι του Μίνου Βολανάκη και των χορικών είναι του Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου».
Η παράσταση έχει χιούμορ, ένταση, σασπένς, συγκίνηση, στιγμές σπαρακτικές, αλλά αστείες, και οι ερμηνείες των παιδιών είναι εξαιρετικές. Ο δικός του Οιδίποδας Τύραννος -«Η πράξη μου τότε υπάρχει πάντα;»- είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο αρχαίο δράμα.
Είναι η πρώτη φουρνιά που ξεκίνησε συνεργασία με το ΓΚΙΤΙΣ, την καλύτερη δραματική σχολή και σχολή σκηνοθεσίας της Μόσχας», λέει ο κ. Ξάφης λίγο πριν φύγουμε. «Πέρσι, λίγο πριν φτάσουμε στις διπλωματικές τους, πήγαμε για 8 μέρες στη Μόσχα και πήραμε μέρος σε ένα φεστιβάλ δραματικών σχολών από όλο τον κόσμο. Τα παιδιά παρουσίασαν ένα κομμάτι από τον Οιδίποδα. Άρχισε έτσι μια σταθερή συνεργασία της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών με το ΓΚΙΤΙΣ».
Ιnfo:
«Η πράξη μου τότε υπάρχει πάντα;», «Οιδίπους Τύραννος», Τετάρτη 8 και Πέμπτη 9 Μαρτίου, ώρα 20:00, Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Τιμές εισιτηρίων: €10,00 (Ζώνη Β) • €15,00 (Ζώνη Α), Ειδικές τιμές: €4,00 (φοιτητικά, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ) €6,00 (πολύτεκνοι και 65+)
Δείτε 20 φωτογραφίες από τις πρόβες της παράστασης
σχόλια