16 κάρτες
από το θαμπό παρελθόν
Τα ζήσαμε στ' αλήθεια; 'Ημασταν εμείς;
Σου στέλνω την κάρτα σου μαζί με φιλιά που δεν σου έδωσα όταν έφυγες. Δεν σκέφτηκα ότι θα έφευγες μετά για το εξωτερικό. Νόμιζα ότι μόνο πας πίσω και θα σε βλέπαμε να τα λέγαμε αυτά που περάσαμε και ψωνίσαμε. 'Οταν ξύπνησα το πρωϊ, είπα στην Δήμητρα, ρε Δήμητρα, τον Σπύρο πότε θα τον δούμε;
Ντίνος Β.
Istanbul, 18.04.1978
Είναι κάτι που δεν μπορεί να περιγραφτεί και πολύ καλά. Η πόλη των απλών συναλλαγών, των τραγικών αντιθέσεων, των καταπληκτικών σερμπετιών, των απίθανων φαγητών, των απανωτών εκπλήξεων, των τρελών λεωφορείων, των 5.000.000 ανθρώπων (που μπορεί να είναι 50.000.000) που κινούνται ασταμάτητα, του διάχυτου χλευασμού αποτυπωμένου στα έντονα χαρακτηριστικά της. Η πόλη των τσογλανιών και του τσούρμου, η πόλη της απόλυτης αναρχίας, η πόλη του ρυθμού, η πόλη των αντρών, η απουσία των γυναικών στα λεωφορεία, στους δρόμους, στα φαγητάδικα είναι τραγική, ιδίως το βράδυ.
Δήμητρα Φ.
Παρίσι, 21.06.1978
Αγαπητέ Σπύρο,
Διαβίβασα στον Comte το μηνυμά σου, δεν έδωσε όμως σημεία ζωής, ελπίζω να ασχολήθηκε ή να σου έγραψε. Ελπίζω ολόψυχα να τακτοποιηθεί η υπόθεση αυτή με τη θητεία. Το γεγονός ότι δεν θέλεις να υπηρετήσεις ένα χρόνο στον γαλλικό στρατό σημαίνει ότι, παρά τις δυσκολίες, η ζωή στην Αθήνα είναι προτιμότερη από την αγγαρεία αυτή. Κάτι είναι κι αυτό! Μην το βάζεις κάτω!
Η Denise επιστρέφει φέτος στο νησί της (την Πάτμο), κι επομένως θα περάσει να σε δει. Εδώ, οι στρατοί λαμβάνουν σιγά σιγά θέσεις για το επόμενο συνέδριο. Δεν θα ρισκάρω και πολύ μία πρόβλεψη αν σου πω πως οι πολιτικές βάσεις της προηγούμενης πλειοψηφίας δεν υπάρχουν πια. 'Ολα θα παιχτούν ανάμεσα στην αριστερά της παλιάς δεξιάς και την αριστερά του παλιού κέντρου, ή πλειοψηφικού βάλτου. Με παρακολουθείς;
Alain B.
Céret, 29.08.1968
Αγαπητέ Spiridon,
Οι διακοπές τελειώνουν και δεν βρεθήκαμε ως τώρα. Ελπίζω τον Σεπτέμβρη να ανταμώσουμε και πάλι. Στο Σερέ, ο καλός καιρός επέστρεψε από τις 15 ως τις 26 Αυγούστου, κι από τότε έχουμε εναλλαγή βροχής και ήλιου. Ωστόσο, η διαμονή μας στο Σερέ είναι πολύ ευχάριστη και θα στενοχωρηθούμε που θα φύγουμε. Δεν ξέρω που πέρασες εσύ τις διακοπές σου, αλλά ελπίζω να ευχαριστήθηκες.
Βρέχει για την ώρα. Φεύγουμε την 1η Σεπτεμβρίου. 'Εχουμε ακόμη ένα μήνα μπροστά μας. Τα χαιρετίσματά μου στην οικογένειά σου.
Με αδελφικούς χαιρετισμούς,
Thierry T.
Η ρομαντική σου πλευρά με γοήτευσε και με τράβηξε κοντά σου, αλλά αν είναι να θέλεις να είσαι καταραμένος και ακατάληπτος επειδή είσαι ρομαντικός, σε παρακαλώ απέφυγε αυτήν την όψη.
Régine
12.12.1976
Βρε! Παλιοϊντελεκτουέλ, πάει μας ξέγραψες, ας είσαι καλά. 'Εχεις την αγάπη μας και τις ευχές μας για τη γιορτή σου. Πολλά φιλιά σε σένα και στη Μάντα.
ΥΓ. 'Εχω την υπομονή να περιμένω κανένα μυθιστόρημα ή καμμιά εφημερίδα.
Γεια και χαρά σας,
Η Νόνη
Gili, 16.11.1987
Αγαπητέ Σπύρο,
Θα γράψω στα γαλλικά (ξέρεις ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό για μένα) κι ελπίζω να καταλάβεις αυτό που θέλω να πω. Είμαι ένα μήνα εδώ κι ο καιρός είναι πολύ πολύ καλός. Σου έχω μιλήσει για έναν φίλο με τον οποίο ήμουν τρία χρόνια. Είναι κι αυτός εδώ. Με αναζήτησε και με βρήκε στο Μπαλί. 'Αφησε την άλλη γυναίκα και λέει πως θέλει να είναι μαζί μου, να ζήσει μαζί μου, να κάνουμε παιδιά, κλπ. Δεν ξέρω αν μπορώ να τον πιστέψω και δεν ξέρω τι θα κάνω, αλλά τώρα η κατάσταση είναι πολύ θετική. Ελπίζω να ακούσω έναν από τους δυό σας.
'Ενα φιλάκι,
Meike
Ας πούμε πως ήρθα στις 5.00 στο Odéon και πως ήπιαμε έναν καφέ μαζί.
Ευτυχώς που πάλι κινητοποιήθηκες το βράδυ-
-που ήμουν πολύ χαρούμενη εν γένει.
Τη νύχτα είδα απ' το παραθυρό μου το παρισινό φεγγάρι, με το στεφάνι από ομίχλη-
-κι εσύ;
σαν ηθοποιό με μαύρη μάσκα.
Με τρόμαξε -σχεδόν όπως το πλήθος κείνο το βράδυ στη Βαστίλλη. Φόρεσα κι εγώ την άσπρη μάσκα μου και χόρεψα -μαζί του.
Ευτυχώς στο τέλος-τέλος, αλλιώς τι στέρηση Θεέ μου. Θα τό 'νοιωσες κι εσύ.
Αυτές τις στιγμές με το φεγγάρι και με το πλήθος
και τότε με τον καθηγητή που ρούφαγε τον καφέ μας με μανία.
Η παρουσία σου, μακρινή και κοντινή συγχρόνως στην ίδια πόλη, είναι μια αίσθηση που θα θυμάμαι.
Αθηνά Μ.
Το London City με υποδέχτηκε καλά. Οι πουτίγκες χάθηκαν, αλλά σπάω πλάκα με δαύτες στα δίπατα λεωφορεία. Κατά τ' άλλα, οι Αγγλικανοί είναι πολύ συμπαθητικοί, με το ανέφελο και περιχαρακωμένο τους κομφόρ. Επισκέπτομαι, επισκέπτομαι, αγαπητέ μου, αντί να πέσω στον Τάμεση. Οι εντυπώσεις μου είναι ευχάριστες αν δεν έχεις αντίρρηση.
Φιλί, φιλί και πάλι φιλί,
Diane S.
Ακρογιάλι για το καλοκαίρι που έρχεται. Στην Αθήνα μπαίνει η άνοιξη κι είναι χάρμα όλων των αισθήσεων.
Υπάρχει τρομοκρατία λόγω σεισμού, όλοι έχουν γίνει σεισμολόγοι. Ελπίζω όταν θα κατέβεις εσύ στην Αθήνα να έχουν τελειώσει αυτά και να υπάρχει μόνο η άνοιξη.
Φιλικά,
Τίτσα Κ.
Η κάρτα άργησε να φύγει και μάλλον θα φτάσει μαζί μ' εμένα.
Στο καφέ Sarah Bernhardt, Châtelet. 09.09.1980 (20.05).
Αγαπημένε μου Σπύρο,
Σε άφησα στις 18.00. Είναι μόνο δύο ώρες, αλλά για μένα είναι σαν μια αιωνιότητα. Μου λείπεις τόσο πολύ. Πόσο μετανοιώνω που δεν σε χάϊδεψα πιο πολύ, που σου "απαγόρευσα" να έρθεις να με αποχαιρετήσεις στο σταθμό. Ελπίζω ακόμη πως θα ματαιώσεις αυτή τη συμφωνία... Αλλά πιστεύω πως κάνω μόνο όνειρα. Το λοιπόν: σ' ευχαριστώ για όλα, για το Παρίσι "σου", την παρουσία σου, τα χάδια σου. Σε φιλώ πολύ πολύ τρυφερά,
Dagmar F.
ΥΓ1 Δυστυχώς το Μουσείο Πομπιντού είναι κλειστό!!
ΥΓ2 Να προσέχεις τις γλάστρες.
Θα ξανάρθω σύντομα.
Μόλις γύρισα από τη Δ. Μακεδονία (δεν πρόλαβα τη Μάντα), η επιστροφή με το λεωφορείο της γραμμής μου φάνηκε σαν από Ηλιούπολη-κέντρο, μετά από 500 χμ. θαυμάσιας, ριψοκίνδυνης διαδρομής με μοτοσυκλέτα: Αθήνα-Λαμία-Δομοκό-Τρίκαλα-Καρδίτσα-Καλαμπάκα-Γρεβενά. Και 30 χμ. ως το χωριό Αλατόπετρα με λιγοστά σπίτια και καμμιά τριανταριά κατοίκους. Υψόμετρο 1200 κοντά στο Σμόλικα και την Αλβανία. Περίπατοι στα χιόνια, ήλιος, κρύο, ζεστό σπίτι με τζάκι (το σπίτι ενός φίλου της Φωτεινής), φυσικά μάσες και πιοτί, διάβασμα και παρέα ο Ντίνος, ο 'Αλκης, η Χρύσα, ο Κώστας, η Φωτεινή. Και τρέλες, τρέλες, τρέλες. Μια βδομάδα ανανέωσης τόσο στην προσωπική όσο και στην ομαδική ζωή, μια βδομάδα αποκατάστασης της "παράλογης" ή μη σοβαρής συμπεριφοράς με φαντασία και κέφι, απλά, πολύ απλά. Δέχτηκα μια ακαριαία έκπληξη γνωρίζοντας τώρα μόλις την παλιά γνωριμή μου Φωτεινή. Η επιστροφή στην πόλη ελπίζω να μην λειτουργήσει σα πρόσχημα ενάντια σ' αυτήν την έκρηξη συμπαθητικής τρέλας, αλλά όπως λένε μετά την έκρηξη..., ας μη το σκέφτομαι από τώρα.
Συμπαθητικό και αγαπημένο Σπυράκι μη ξεχάσεις! Φωτογραφίες με τη Μάντα.
Δήμητρα Φ.
New York, 20.08.1979
'Ωστε δίνουμε ραντεβού και δεν ερχόμαστε; Υπήρχε μια θέση ειδικά για σένα στη συναυλία του David και σε περίμενα στην είσοδο του ξενοδοχείου επειδή οι θέσεις ήταν στο όνομα Simpson και δεν μπορούσες να το ξέρεις. Κατά τα άλλα, ο καιρός εδώ μόλις και μας επέτρεψε να μαυρίσουμε λίγο σ' ένα νησί, και τώρα είναι τόσο χάλια που μας ανοίγει την όρεξη να δούμε όλα τα μουσεία της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν τόσο πολλά που μπορεί να βρέχει για πολύ καιρό ακόμη, αλλά θα προτιμούσα να έχει ωραίο καιρό επειδή μένουμε στο Long Island, κοντά σε πολλές παραλίες. Προσπάθησα να αναβάλλω την επιστροφή μου, αλλά κανονικά γυρίζω στις 22.
Φιλικά,
Noëlle S.
Αγαπητέ παλιόφιλε,
Μακάρι η κάρτα αυτή να είναι για σένα σαν την madeleine του Προυστ.
Christian B.
Σπύρο γεια σου,
Βρισκόμαστε σ' ένα λαβυρινθοειδές υπόγειο μπαρ του Λονδίνου, που φωτίζεται μόνο από κεριά, αλλά που διατηρείται σε μεγάλη "ζέση" από παλιές ροκ επιτυχίες που παίζονται στη διαπασών, ενώ βρισκόμαστε περικυκλωμένοι από μικρές όμορφες αγγλιδούλες. Φαντάζομαι πως οι φίλες μας Véro και Dom θα ήταν ίσως σε θέση να μας πουν αν το συγκρότημα που θα παίξει σε λίγο, Love's Young Nightmare, είναι από τα "καλά". Βέβαια όλα αυτά δεν είναι παρά μια εικόνα από τις νυχτερινές μας εξόδους, αφού την ημέρα ανήκουμε στα μελετηρά παιδιά της British Library.
Όπως ήδη πληροφορήθηκες, η μουσική είναι στη διαπασών, τα φώτα ανύπαρκτα -τυπική εικόνα. Σκέφτομαι όμως πως σε κάποιον άλλον πολιτισμό, η μουσική θα ακουγόταν ανεπαίσθητα, ενώ τα φώτα θάταν εκθαμβωτικά -ακόμα, ήχος και φως σε χαμηλή κλίμακα με μια έντονη ευαισθητοποίηση της όσφρησης, σίγουρα θα το προτιμούσα. Κι όμως δύο κοπέλες που καθόντουσαν απέναντι -κάθονται ακόμη, αλλά καλύφθηκαν- δεν νοιάζονται, και ίσως να την βρίσκουν. Τόσο εύκολα; Απ' τη μια, ο κόσμος θέλει νάναι blasé, απ' την άλλη του αρκούν χοντροκομένες εντυπώσεις.
Στέφανος Ψ. + Χ.
19.06.1985
Αγαπημένε Σπύρο,
Ξαφνιάστηκα, συγκινήθηκα, εκνευρίστηκα με τις κάρτες σου που μόλις έλαβα. Δεν θέλεις να είναι ένα όχι η απαντησή μου, αλλά δεν πρέπει να σου καλλιεργώ ψευδαισθήσεις. Δεν σε ξέχασα ποτέ, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να τραβήξεις μια γραμμή για να μην πέσεις στο κενό. Αυτό έκανα για να επιβιώσω και νοιώθω έτσι πολύ καλά, είμαι πεπεισμένη ότι η λύση αυτή είναι η καλύτερη. Δεν με βρίσκεις στο τηλέφωνο επειδή δεν μένω σχεδόν ποτέ πια στο σπίτι μου (το οποίο όμως θα κρατήσω). Εδώ και πέντε μήνες ζω με τον ιδανικό άντρα που έψαχνα πάντα. Μην είσαι λυπημένος και μη μου θυμώνεις.
Σε φιλώ,
Dagmar F.
