Εμπνευσμένος κυρίως από τα ταξίδια του στην Νοτιοανατολική Ασία, ο Κύπριος ντιζάινερ Κώστας Νεοφυτίδης σχεδιάζει τον κόσμο του «Κότα», έναν κόσμο που αποτελείται από μια έκρηξη χρωμάτων και μορφών των οποίων οι αφηρημένες απεικονίσεις χαρακτήρων αποκαλύπτονται στον θεατή σιγά-σιγά.
O Kώστας Νεοφυτίδης είναι Κύπριος, ζει και εργάζεται στο νησί του δημιουργώντας πολύ ενδιαφέρουσες συλλογές υφασμάτων μεγάλων διαστάσεων, χειροποίητων μεταξωτών και μάλλινων χαλιών, αλλά και εφαρμογές σε πορσελάνες και πιάτα κυρίως μεταφέροντας τις εμπειρίες και τα βιώματα από τα ταξίδια του. Όμως δεν έκανε πάντα αυτή τη δουλειά. Αν και ξεκίνησε με σπουδές αρχιτεκτονικής ο Νεοφυτίδης υπήρξε ιδιοκτήτης κάποιων από τα μεγαλύτερα κλαμπ στη Κύπρο. Και μετά από μια δεκαετία νυχτερινών και μη αναζητήσεων ο κύκλος του, όπως λέει ο ίδιος, ολοκληρώθηκε και το ζητούμενο του πλέον ήταν «να ζήσω ελεύθερος». Αφού ασχολήθηκε κάποια χρόνια με τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμών πολυτελών κατοικιών άρχισε να αισθάνεται έντονη την ανάγκη να ταξιδέψει.
Γνώρισα κόσμο, έκανα φίλους από όλα τα σημεία της γης, έμαθα να ζω απλά, να χαίρομαι με τα λίγα, ξαπόστειλα όλα τα κοινωνικά «πρέπει» και τα «μη».
«Σε ένα από τα πυκνά ταξίδια μου στην Ταϊλάνδη, το 2005, μετά από χρόνια ψάξιμο, έφτασα σε μια παραλία μαγική όπου έμελλε να ξαναγεννηθώ και να αλλάξει η ζωή μου. Εκεί, ξεκίνησα να εξασκώ την ashtanga yoga και την ίδια περίοδο να φτιάχνω τα πρώτα μου μαυρόασπρα σκίτσα. Είχα μαζί μου ένα Sketch Book και με το τέλος του ταξιδιού τα πρώτα μαυρόασπρα σκίτσα, η συλλογή Awakening, ήταν πραγματικότητα. Όταν λίγο αργότερα μπήκε το χρώμα στην ζωή μου τα συναισθήματα ήταν πρωτόγνωρα. Ζωγράφιζα μέρα και νύχτα για ώρες ατέλειωτες και η χαρά ήταν μεγάλη.
Στην ίδια παραλία ένα χρόνο αργότερα οργάνωσα την πρώτη μου έκθεση Art on the beach, σε ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι δίπλα από την θάλασσα με λαμπτήρες πετρελαίου για φωτισμό και μουσική τα κύματα. Κόσμος πολύς, φίλοι ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο, ένας βομβαρδισμός θετικών σχολίων και παρότρυνσης για το παρακάτω και η δική μου υπόσχεση για την συνέχεια. Μια νύχτα μαγική που καθόρισε την μετέπειτα πορεία μου. Στην ίδια παραλία αργότερα δημιούργησα το δικό μου στούντιο πάνω στους βράχους και ζωγράφιζα, ξορκίζοντας τους φόβους μου. Γνώρισα κόσμο, έκανα φίλους από όλα τα σημεία της γης, έμαθα να ζω απλά, να χαίρομαι με τα λίγα, ξαπόστειλα όλα τα κοινωνικά «πρέπει» και τα «μη».
Για επτά χρόνια ζούσα μεταξύ Κύπρου και της συγκεκριμένης παραλίας», λέει ο Νεοφυτίδης και συνεχίζει: «Έψαχνα ηρεμία και τρόπους απελευθέρωσης και η Ασιατική κουλτούρα είχε όλα εκείνα που ζητούσα: τα χρώματα, τις μυρωδιές, τις αντιθέσεις και κυρίως την απλότητα και την θετικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι την ζωή. Επέστρεψα ξανά και ξανά, ήταν σαν θεραπεία, σαν κάθαρση που με βοηθούσε να αποβάλω όλα τα σκουπίδια που μαζεύτηκαν μέσα στα χρόνια μέσα στην ψυχή μου».
Τα σχέδια του Νεοφυτίδη διακατέχονται από άκρατη αισιοδοξία. Είναι υπέροχα, γεωμετρικά, πολύχρωμα σχήματα που αν τα χαζέψεις για αρκετή ώρα νομίζεις ότι κινούνται και μεταμορφώνονται σε πεταλούδες, σε μικρές πολύχρωμες βάρκες που αρμενίζουν από την μια άκρη στην άλλη, ένα ζωηρό πλασματάκι ανοιγοκλείνει τα μάτια του και ψάρια που κόβουν βόλτες. Μέσα από αυτά αφηγείται ιστορίες γεμάτες χρώμα και χαρά, έχοντας για πρωταγωνιστή ή παρατηρητή τον Κότα, τον ήρωά του, που ζει ευτυχισμένος σε μια μαγευτική παραλία και κοιτάει τη ζωή θετικά.
«Μα ποιος είναι ο Κότα;», τον ρωτώ με απορία. «Οι Ταϊλανδοί με τον μοναδικό δικό τους τρόπο και την δυσκολία να προφέρουν το όνομα μου με φώναζαν Κότα! Έτσι, τον Κότα τον συναντάς σχεδόν σε όλα μου τα σχέδια με το στρογγυλό χαρακτηριστικό του κεφάλι και τα μεγάλα αυτιά, και τις περισσότερες φορές είναι ο πρωταγωνιστής των ιστοριών της παραλίας». Το μότο του είναι: «Kota lives happily on a magical beach submerged under water looking at life in a positive way...».
Ο Νεοφυτίδης ζει εδώ και πέντε χρόνια σε ένα πετρόχτιστο χωριό μέσα στην φύση και κοντά στην θάλασσα, στην Κύπρο. «Εκεί ξεκουράζομαι, ονειρεύομαι, μαγειρεύω και φιλοξενώ τους φίλους μου, ασχολούμαι με τον κήπο και τις γλάστρες με τα φυτά που αγαπώ, παίζω με τα γατάκια που λατρεύω και διαλογίζομαι φτιάχνοντας τα σχέδια μου. Στο σπίτι κυριαρχεί απόλυτη ησυχία. Μόνο πουλιά, πεταλούδες και η κουκουβάγια της αυλής ακούγονται. Έπρεπε να φύγω μακριά για να συνειδητοποιήσω πως μπορώ να ζω εδώ όπως ακριβώς θέλω, εφαρμόζοντας τις εμπειρίες που βίωσα στις περιπλανήσεις και τα ταξίδια, μακριά από το σύστημα και διατηρώντας την επιλογή να συνδιαλέγομαι μαζί του μόνο και όταν μου είναι χρήσιμο».
Η κάθε συλλογή έχει την δική της ιστορία και είναι σχεδιασμένη με βάση κάποια διαφορετική εμπειρία του Νεοφυτίδη. «Λένε πως όταν ταξιδεύεις το μυαλό μπαίνει σε κάποια άλλη διάσταση αφού χαλαρώνεις και αφήνεις πίσω σου την καθημερινότητα, έτσι ανοίγουν νέα παράθυρα - ιδιαίτερα όταν οι εικόνες και τα ερεθίσματα που λαμβάνεις είναι διαφορετικά, αφού προκύπτουν ως επί το πλείστων από την φύση και τα φαινόμενα της».
Κάποιες από τις συλλογές Woven Art έχουν σχεδιαστεί και παραχθεί στο Νεπάλ αγναντεύοντας τη λίμνη Πόκαρα. Το σχήμα τους το εμπνεύστηκε από τα μικρά τετράγωνα χαλιά που χρησιμοποιούν οι μοναχοί για το διαλογισμό, τα χρώματα όπως το μπορντό και το πορτοκαλί από τα ρούχα τους, το γκρι-γαλάζιο από τα νερά της λίμνης και τα πράσινα από την ζούγκλα τριγύρω.
Την τελευταία συλλογή με τα μεγάλα χαλιά την σχεδίασε στην νότιο Ινδία σε μια παραλία με ηλιοβασίλεμα. Οι ακτίνες του ηλίου και το γλυκό συναίσθημα που σου δημιουργούν τη δεδομένη στιγμή μεταδίδεται στο σχέδιο και κατ'επέκταση στο χώρο που τοποθετούνται.
Η συλλογή Underwater έχει σχεδιαστεί κατά την διάρκεια της παραμονής του σε ένα νησί της Ταϊλάνδης βιώνοντας καθημερινά τη ζωή των ψαράδων με τα καΐκια, την Ανατολή και την Δύση του ηλίου και τη θαλάσσια ζωή.
Τα Art Panels προορίζονται να γίνουν μια εικαστική γιορτή και να προσφέρουν θετικό συναίσθημα στο καθημερινό περιβάλλοντα χώρο μέσω του χρώματος και των ιστοριών τους. Η παραγωγή τους σε υφασμάτινο καμβά γίνεται στο Λονδίνο και η συλλογή είναι περιορισμένης έκδοσης.
Οι συλλογές πιάτων βγαίνουν κι αυτές σε περιορισμένο αριθμό και παράγονται με την μέθοδο της μεταξοτυπίας στην Αθήνα, «αφού πρόθεση μου είναι να μεταφέρω μέσω της τέχνης, προσωπικές διαθέσεις ανάλογα με τον τόπο που σχεδιάζονται. Για παράδειγμα η συλλογή BLUE Moods έχει σχεδιαστεί αγναντεύοντας τα μπλε νερά της Μεσογείου».
«Μπορούμε να ζούμε μαυρόασπρα ή γκρίζα, η επιλογή εναπόκειται σε μας κατά πόσο θα βάλουμε ή όχι χρώμα στην ζωή μας. Το χρώμα δεν είναι απαραίτητο αλλά όταν υπάρχει δημιουργεί συναίσθημα, τονίζει μια συγκεκριμένη στιγμή στο χρόνο. Όσο περνά από το χέρι μου θέλω να ζω χρωματιστά».
Στη συλλογή Rays τα μεγάλα χαλιά μεταφέρουν στον χώρο μέσω των ακτίνων του χρώματος την επίδραση τους στο εσωτερικό περιβάλλον και κατ' επέκταση στον χρήστη. Το χρώμα της φύσης προσδίδει Ειρήνη και ευτυχία, αρμονία και ισορροπία. Το κόκκινο το χρώμα της φωτιάς προσδίδει ενέργεια, ζωή και θετική στάση απέναντι της.
«Μου αρέσει το παιχνίδι με το χρώμα, η εναλλαγή των συναισθημάτων που νοιώθω όταν το τοποθετώ. Ξεχωρίζω το κόκκινο γιατί μου δίνει ένταση και δύναμη στις δυσκολίες γιατί μου ξυπνά τις αισθήσεις».
Το Batik Art είναι η τελευταία δουλειά του Νεοφυτίδη και πρόκειται για ένα πρότζεκτ αφιερωμένο στη διατήρηση και την προώθηση παλιών μεθόδων βιοτεχνικής χειροτεχνίας. «Το 2013 σε ένα δίμηνο ταξίδι στην Σρι Λάνκα αποτύπωσα εμπειρίες, εικόνες και βιώματα και έφτιαξα, κάτι σαν ένα μικρό ημερολόγιο με διαφορετικές συλλογές. Ανάμεσα σε αυτές οι Lucky Elephants (στην Ασία ο ελέφαντας θεωρείται ζώο τυχερό και μέσω του μεταφέρεται τύχη) και η συλλογή Silent beach με καθημερινές ιστορίες μιας εξωτικής παραλίας. Φέτος επέστρεψα στην Σρι Λάνκα για την εφαρμογή της συλλογής και σε συνεργασία με ένα γνωστό ντόπιο καλλιτέχνη ο οποίος κατασκευάζει υφάσματα με την μέθοδο μπατίκ ξεκίνησε η διαδικασία. Αφού περάσαμε τις αρχικές δυσκολίες και απογοητεύσεις οι συλλογές ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και με μεγάλη μου χαρά θα τις παρουσιάσω τον Δεκέμβρη στην ΚΟΤΑ Gallery».
Υπάρχει άραγε αρκετό έδαφος για δημιουργική έκφραση στην Κύπρο, αναρωτιέμαι. «Έδαφος για το ξεκίνημα υπάρχει στο νησί και είναι πάντα πρόσφορο λόγω μεγέθους, γνωριμιών και γενικής βοήθειας που μπορεί κάποιος να έχει σε ένα τόπο που γνωρίζεις και σε γνωρίζουν. Όπως και η ευκολία που σου προσφέρει για να παρουσιάσεις δουλειά στο κοινό, αφού σου ανοίγει τα πρώτα φτερά. Στην πορεία όμως σκαλώνει γιατί δεν αρκεί η τοπική ανταπόκριση και θα πρέπει να σπάσεις τις αλυσίδες και να βγεις έξω από τα σύνορα. Ο περιορισμός υπάρχει μέχρι να αποφασίσεις ότι θα τον σπάσεις και να χρησιμοποιήσεις όλα αυτά που σου προσφέρει ο τόπος, αξιοποιώντας όλα του τα θετικά.
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να ζήσω σε μεγάλες πόλεις και να τρέχω πίσω από το σύστημα, γιατί πιστεύω πως αν η ειλικρίνεια και η ποιότητα είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς σου τότε η πόρτα θα ανοίξει και το Ίντερνετ θα λειτουργήσει σαν διαβατήριο για άλλες χώρες. Με το νέο έτος θα γίνει η πρώτη παρουσίαση των συλλόγων ΚΟΤΑ σε μια σημαντική έκθεση τέχνης και ντιζάιν στην Σανγκάη, ξεκινώντας από την Ασία, όπου ο Κότα γεννήθηκε!»
