Υπάρχει «ένας καλός λόγος» για να δείτε τη νέα παράσταση του Αργύρη Πανταζάρα

Υπάρχει «ένας καλός λόγος» για να δείτε τη νέα παράσταση του Αργύρη Πανταζάρα Facebook Twitter
Μέσα από το πρίσμα της προετοιμασίας προβαίνει σε εξομολόγηση, σε παραδοχή της σκοτεινής, της διεφθαρμένης, της μπερδεμένης, της οργισμένης, της ανθρώπινης εν τέλει φύσης.
1

«Η φύση είναι η ζωή. Η ζωή είναι η φύση. Η ζωή είναι υπερήφανη». Κάθεται στο κέντρο της σκηνής και μονολογεί. Ανά διαστήματα επαναλαμβάνει «είμαι Θεός, είμαι το παν». Ο τόνος της φωνής άλλοτε ανεβαίνει, άλλοτε πέφτει στον ψίθυρο.

Φορά ένα λευκό μποξεράκι και μια παλιομοδίτικη ασορτί φανέλα. Δένει με τέιπ τα πόδια σαν αθλητής ή σαν τραυματισμένος υπερήλικας. Κάνει ζέσταμα στο πρόσωπο, κοιτά στα μάτια τον κόσμο και συγχρόνως κρύβεται από αυτόν.

Σιγά σιγά στο κορμί του θα προστεθούν (από συνεργάτες που εισβάλουν στον προσωπικό του χώρο και τον ντύνουν) κάλτσες, πουκάμισο, παντελόνι και σακάκι.

Κι έτσι, στο τέλος στην γυμνή σκηνή που μεταμορφώνεται σε τηλεοπτικό πλατό θα έχει απομείνει εκείνος μέσα στην καλοσιδερωμένη στολή του, ένα μικρόφωνο, μια τηλεοπτική κάμερα και το κοινό στο οποίο πρέπει να απευθυνθεί για να ανακοινώσει την έναρξη ενός πολέμου. Το κοινό που όπως λέει «εντυπωσιάζεται εύκολα γιατί ξέρει ελάχιστα».

Οσο κρατά αυτή η βασανιστική διαδικασία θα παλεύει με φαντάσματα από το παρελθόν, θα διηγείται με σαρκαστικό τρόπο την ιστορία του, θα ψάχνει να βρει τι να κάνει με τα ιδρωμένα του χέρια, θα μιλά για τους κρετίνους γείτονές του, θα αναζητά παρηγοριά στη χημεία, θα αποκαλύπτει πόσο ευχαριστιόταν να αντιμετωπίζει τον κόσμο με αγένεια. Τελικά χαρίσματα έχει ο ήρωάς σας;

Ο Αργύρης Πανταζάρας είναι αυτός ο κυβερνητικός αξιωματούχος και από 23 Απριλίου παρουσιάζει στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζή την παράσταση «Ένας καλός λόγος» βασισμένο σε κείμενα των Φίοντορ Ντοστογιέφσκι και Βασλάβ Νιζίνσκι.

Έχοντας ως όχημα γραπτά και ψηφίδες από τις ζωές των δύο μεγάλων δημιουργών ετοίμασαν μαζί με την Ελίνα Μαντίδη έναν αμείλικτο μονόλογο.

«Με αφορμή τα δυο αυτά πρόσωπα και πολλά γεγονότα που προσθέτουμε πλάθουμε ένα δικό μας ήρωα. Τον ντύνουμε, τον ετοιμάζουμε και τον οδηγούμε στη σφαγή. Είναι η προετοιμασία -προσευχή ενός ανθρώπου για να πείσει τον εαυτό του να ξεκινήσει κάτι» λέει ο ηθοποιός.

Τι σχέση, όμως, έχουν οι ζωές δύο καλλιτεχνών με την πολιτική; «Για μας έχει σημασία ο χαρακτήρας πίσω από το βήμα λίγες στιγμές πριν απευθύνει δημόσιο διάγγελμα. Επιλέξαμε έναν μηδενιστή κι ένας ψυχικά άρρωστο άνθρωπο γιατί υποφέρουν από την ίδια τους την ύπαρξη.

Είναι αφοπλιστικά ειλικρινείς, βασανισμένοι και έχουν μια τρομακτική αγριότητα κι ωμότητα που ταιριάζει γάντι με την πολιτική. Είναι επίσης απομονωμένοι ο καθένας στο δικό του υπόγειο, αποκλεισμένοι από την κοινωνία, ιδρυματοποιημένοι.

Άλλωστε η δουλειά της Τέχνης δεν είναι να δημιουργεί ταυτολογίες, ντοκιμαντέρ και ακριβείς βιογραφίες. Φτιάξαμε τον πολιτικό που θα εξυπηρετήσει τα δικά μας συμφέροντα στην παράσταση».

Υπάρχει «ένας καλός λόγος» για να δείτε τη νέα παράσταση του Αργύρη Πανταζάρα Facebook Twitter
Σιγά σιγά στο κορμί του θα προστεθούν (από συνεργάτες που εισβάλουν στον προσωπικό του χώρο και τον ντύνουν) κάλτσες, πουκάμισο, παντελόνι και σακάκι.

Στην πραγματικότητα είναι ένας δημόσιος υπάλληλος, ολίγον τεμπέλης, λίγο περισσότερο φτωχοδιάβολος που κληρονομεί ένα μεγάλο ποσό και αποφασίζει με ασχοληθεί με την πολιτική μπας και ταϊσει λίγο την προσωπική του ματαίωσή.

«Είναι μια κλασική περίπτωση κτηματία, επιχειρηματία, δικηγόρου, ηθοποιού, αθλητή, βιβλιοπώλη που μπαίνει στον πολιτικό στίβο αυτό χρηματοδοτώντας τον εαυτό του. Πλέον όλοι μπορούν να βαφτιστούν πολιτικοί κι αυτοί είναι μια βασική έλλειψη ευθύνης της κοινωνίας μας. Δίνουν το κομπόδεμά τους για να αγοράσουν καριέρα, αξίωμα, εξουσία» λέει και μοιάζει σχεδόν να τον λυπάται.

«Η δουλειά του ηθοποιού είναι να δικαιώνει πάντα τον ήρωα που υποδύεται. Δεν ξέρω αν πρέπει να τον αγαπάω αλλά οφείλω να φροντίσω τον ρόλο».

Οσο κρατά αυτή η βασανιστική διαδικασία θα παλεύει με φαντάσματα από το παρελθόν, θα διηγείται με σαρκαστικό τρόπο την ιστορία του, θα ψάχνει να βρει τι να κάνει με τα ιδρωμένα του χέρια, θα μιλά για τους κρετίνους γείτονές του, θα αναζητά παρηγοριά στη χημεία, θα αποκαλύπτει πόσο ευχαριστιόταν να αντιμετωπίζει τον κόσμο με αγένεια. Τελικά χαρίσματα έχει ο ήρωάς σας; «Υποφέρει από συνείδηση».

Μέσα από το πρίσμα της προετοιμασίας προβαίνει σε εξομολόγηση, σε παραδοχή της σκοτεινής, της διεφθαρμένης, της μπερδεμένης, της οργισμένης, της ανθρώπινης εν τέλει φύσης.

Έτσι η πορεία μετατροπής του σε πολιτικό ον αποδεικνύεται μια πολύ γνώριμη σε όλους μας διαδικασία με πρόσωπα τραγικά οικεία. «Πόσο θα ήθελα μια πολιτική ομιλία που θα περιείχε τις λέξεις "συγγνώμη, αναλαμβάνω την ευθύνη, κάναμε λάθη". Λείπει πάντα η συναίσθηση, η αυτοκριτική, η εκτίμηση έργου» λέει ο Α.Πανταζάρας ενώ παραδέχεται πως έγινε ηθοποιός γιατί ήθελε «να κατανοήσει τον άνθρωπο θέτοντας ως πειραματόζωο τον εαυτό του».

Υπάρχει «ένας καλός λόγος» για να δείτε τη νέα παράσταση του Αργύρη Πανταζάρα Facebook Twitter
Στην πραγματικότητα είναι ένας δημόσιος υπάλληλος, ολίγον τεμπέλης, λίγο περισσότερο φτωχοδιάβολος που κληρονομεί ένα μεγάλο ποσό και αποφασίζει με ασχοληθεί με την πολιτική μπας και ταϊσει λίγο την προσωπική του ματαίωσή.

Και πολιτικές τοποθετήσεις γιατί νιώθετε την ανάγκη να κάνετε τόσο συχνά; «Δεν μπορείς να απασχολείς την κοινωνία χωρίς να είσαι μέρος αυτής. Κάνω πολιτικές δηλώσεις γιατί είμαι ενεργός πολίτης. Δεν θέλω να κάνω ψυχαγωγία αλλά πολιτισμό».

Το θέατρο δηλαδή είναι ένας παρθένος τόπος; Δεν υπάρχει εκεί πολιτική; «Από την στιγμή που υπάρχουν παραγωγοί στις παραστάσεις υπάρχει και πολιτική. Ωστόσο παλεύουμε να το κρατήσουμε όσο πιο ελεύθερο γίνεται. Περάσαμε μια εποχή που οι ηθοποιοί που είχαν στην κατοχή τους χώρους κατάφεραν να απελευθερωθούν από τον σκηνοθέτη και δημιούργησαν μια ελεύθερη συνθήκη.

Τώρα πια οι καλλιτέχνες είναι ένα βήμα πριν απελευθερωθούν και από τους παραγωγούς. Εμείς εδώ για παράδειγμα δεν έχουμε ούτε κρατική χρηματοδότηση ούτε και κανέναν να μας ορίζει το μπάτζετ. Φτιάχνω ένα σύστημα κοινωνίας που λέγεται ελευθερία».

Ναι μόνο που για να κατακτήσετε αυτή την ελευθερία έχετε συμμετάσχει κι εσείς στο σύστημα δουλεύοντας με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες στους μεγαλύτερους θεατρικούς οργανισμούς της χώρας. «Από αυτούς έμαθα ότι ο καθένας πρέπει να διεκδικεί έναν τόπο προνομιακό για το έργο του και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας για τους συνεργάτες του».

Θέατρο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άρης Χριστοφέλλης

Όπερα / «Ακόμα και όσοι θαυμάζουν σχεδόν ειδωλολατρικά την Κάλλας, λίγα γνωρίζουν για την τέχνη της»

Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, επιστημονικός σύμβουλος του ντοκιμαντέρ «Μαίρη, Μαριάννα, Μαρία: Τα άγνωστα ελληνικά χρόνια της Κάλλας», εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η θρυλική σοπράνο παραμένει μια ανυπέρβλητη καλλιτέχνιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Θέατρο / Αργυρώ Χιώτη: Ένα «αουτσάιντερ» στο τιμόνι του Εθνικού Θεάτρου

Ποια είναι τα προσωπικά της στοιχήματα και ποιες είναι οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Εθνικού - η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει αυτή τη θέση από το 1994.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Κληρονομιά μας, ένα πανόραμα της και της ιστορίας των γκέι ανδρών

Θέατρο / «Η κληρονομιά μας»: Η ιστορία της gay κοινότητας γίνεται ένα συγκινητικό θεατρικό έργο

Ο Γιάννης Μόσχος σκηνοθετεί το έργο του Αμερικανού συγγραφέα Μάθιου Λόπεζ, ένα έργο με αφετηρία την γκέι ζωή που αφορά την αγάπη και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, είτε ομόφυλες είτε ετερόφυλες, τα όνειρα, τους φόβους και τα ματαιωμένα σχέδια. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια απρόβλεπτη συζήτηση για τη σεξουαλικότητα με τη Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Θέατρο / Γαλήνη Χατζηπασχάλη: «Δεν μιλάμε για τα σεξουαλικά βοηθήματα κι ας πουλιούνται εκατομμύρια δονητές»

Πρωταγωνιστεί στο «Στο διπλανό δωμάτιο ή το έργο του δονητή», μια παράσταση που φωτίζει το πώς, ακόμη και σήμερα, δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε ανοιχτά για το σεξ. Με αφορμή το έργο, κάναμε μια απρόβλεπτη συζήτηση με την αγαπημένη ηθοποιό για τα ταμπού, την εμμηνόπαυση και τη γυναικεία σεξουαλική χειραφέτηση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Mάνα Κουράγιο στο Εθνικό: Πόσο «κουράγιο» πια;

Θέατρο / Mάνα Κουράγιο στο Εθνικό: Πόσο «κουράγιο» πια;

Mια επιμελής εικονογράφηση του μπρεχτικού αριστουργήματος εκτυλίσσεται ενώπιόν μας, χωρίς να δονείται από καμία εσωτερική αναγκαιότητα - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση που σκηνοθετεί ο Στάθης Λιβαθινός.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Βαρόνος “Φ”»: Ένας καταχρεωμένος «ευγενής» σε μια τρελή κωμωδία εξαπάτησης

Θέατρο / Ένας καταχρεωμένος «ευγενής» σε μια τρελή κωμωδία εξαπάτησης

Πιάνοντας το νήμα από την ιδέα μιας καυστικής κωμωδίας ηθών του 1870 που μιλά για την απάτη, η ιστορία ενός ψευτοευγενούς στην παράσταση «Βαρόνος “Φ”» φτάνει στη σύγχρονη υποκρισία και στον εαυτό που θέλουμε να δείχνουμε στην κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το ΜΑΜΙ είναι ένα ποίημα για τις ζωές των γυναικών

Θέατρο / «ΜΑΜΙ»: Εικόνες από τη ζωή μιας μητέρας

Το ποιητικό σύμπαν του 26χρονου σκηνοθέτη που μας μάγεψε με το «Goodbye Linditta», εστιάζει αυτήν τη φορά στην ιστορία μιας γυναίκας μέσα από τα μάτια ενός αγοριού που δεν θέλει να τη θεοποιήσει αλλά να την παρατηρήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Τομά Ζολί στην Αθήνα: Ποιος είναι ο προκλητικός, ανατρεπτικός τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων

Θέατρο / O Τομά Ζολί στην Αθήνα: Ποιος είναι ο προκλητικός, ανατρεπτικός τελετάρχης των Ολυμπιακών Αγώνων

Ο πολυσυζητημένος σκηνοθέτης της τελετής έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, που έγινε διάσημος για τις φιλόδοξες, μεγαλειώδεις παραστάσεις του, πιστεύει απόλυτα στη μαγική δύναμη του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Αντικείμενα»: Μια παράσταση για τη υπόθεση των αδερφών Παπέν

Θέατρο / Μια παράσταση για τις εξουσιαστικές σχέσεις και ένα φρικτό έγκλημα

Στην παράσταση «Αντικείμενα», ο Γιάννης Αποσκίτης, ο Γιώργος Κατσής και ο Πάνος Παπαδόπουλος αφηγούνται με ένα δικό τους πρωτότυπο έργο μια ιστορία που κρύβεται στην υπόθεση των αδερφών Παπέν, αλλά δεν έχει ακόμα γραφτεί.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή

Πέθανε Σαν Σήμερα / Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή στο ελληνικό θέατρο

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης κυκλοφόρησε έναν τόμο 535 σελίδων, αφιερωμένο στον σπουδαίο σκηνοθέτη, φιλόλογο, συγγραφέα και ακαδημαϊκό που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ