Αν ζούσε ο Elvis θα γινόταν αυτή την εβδομάδα 80 ετών. Την περασμένη Τετάρτη όλο και κάπου στο ίντερνετ θα συναντούσες ένα αφιέρωμα σε αυτόν με φωτογραφίες από τα χρόνια της ακμής του. Και κάθε χρόνο οι ίδιες εικόνες, τα ίδια εγκωμιαστικά σχόλια, η ίδια χρήσιμη ανακύκλωση που δεν κουράζει κανέναν ούτε καν εμάς που δεν λιώσαμε τους δίσκους του. Ο Elvis ακόμα και το 2015 παραμένει σύμβολο και επαναστάτης. Δυο λέξεις που μέσα στις δεκαετίες έχασαν την πραγματική τους έννοια εντός και εκτός μουσικής σκηνής. Καινοτόμησε, προκάλεσε, πήγε τα μουσικά πράγματα πολλά βήματα παρακάτω, έφαγε λαίμαργα το κομμάτι-ζωής που του χαρίστηκε και στο τέλος έφαγε τα μούτρα του. Και φυσικά έδωσε το σπουδαιότερο δώρο που μπορεί να δώσει ένα σύμβολο στους νεαρούς οπαδούς του: Έμπνευση.
Ζωές που άλλαξαν μέσα από τους Rock n Roll ύμνους του, ομφάλιοι λώροι που κόπηκαν απότομα, νέοι που δεν γύρισαν απλά την πλάτη στο παλιό κόσμο αλλά του έδωσαν κλωτσιά.
Ο κόσμος είναι κακός αλλά όπου βρει το αυθεντικό δένεται μαζί του. Ακόμα και το 2015. Όλοι οι αστικοί μύθοι που τον αφορούν έχουν κάτι το χαριτωμένο, οι μίμοι του είναι συμπαθητικοί γιατί μιμούνται ένα πρωτοπόρο και η συγκίνηση των οπαδών του κάθε χρόνο στο ετήσιο μνημόσυνο του θανάτου του μοιάζει αληθινή.
Παρατηρήστε τις φωτογραφίες. Η εικόνα του φαίνεται τόσο σημερινή ίσως επειδή πολλοί νέοι μουσικοί μιμούνται το τσουλούφι, το βλέμμα και το στυλ του. Παραμένει ζωντανός επειδή ακόμα και σήμερα ασκεί επιρροή. Τόσο σε αυτούς που είναι πάνω όσο και σε αυτούς που είναι κάτω από την σκηνή.
«Όταν πέθανε, πέθανε το Rock n Roll»¨έγραψε κάποιος. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Πέθανε όμως σίγουρα ένας αυθεντικός πρωτοπόρος. Ένα αστέρι της μουσικής που θα γεννιέται και θα πεθαίνει κάθε χρόνο μέσα στους αιώνες. Γιατί το έχουμε ανάγκη.
________________
σχόλια