Εδώ και τρεις δεκαετίες τουλάχιστον περιφέρονται διάφορα σενάρια στο Χόλιγουντ που υπόσχονται να αφηγηθούν την ιστορία του Μοντγκόμερι Κλιφτ - ενός από τους πιο σημαντικούς, καινοτόμους και όμορφους ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου – με τίτλους εργασίας όπως «Beautiful Loser» ή «Τραγική Ομορφιά».
Με οδηγό τις κατά καιρούς βιογραφίες του Κλιφτ οι οποίες εστίαζαν στην καταπιεσμένη (;) ομοφυλοφιλία του, στο αυτοκινητιστικό ατύχημα που παραμόρφωσε τα χαρακτηριστικά του και τον κλόνισε ανεπανόρθωτα, στον εθισμό του στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και σε άλλα κλισέ του ρομαντικού, καταραμένου ήρωα που ζούσε σε μια κόλαση δικής του επινόησης υπό το βάρος «ενός μεγάλου μυστικού».
Αυτό το «μυστικό» - ότι δηλαδή υπήρξε γκέι σε πολύ ζόρικες εποχές (από τα 1930s ως τα '60s) – έχει κατά καιρούς οδηγήσει πολλούς στο συμπέρασμα ότι η ζωή του ήταν βουτηγμένη στο φόβο και την ντροπή.
Ειδικά αν συνυπολογίσει κάποιος τον χρόνιο αλκοολισμό του και τον εθισμό σε βαριά παυσίπονα, καταχρήσεις που πιθανότατα επέσπευσαν τον θάνατό του από καρδιακή προσβολή το 1965 σε ηλικία μόλις 45 χρονών.
Κι όμως, σύμφωνα με ένα καινούριο βιογραφικό ντοκιμαντέρ που φέρει τον τίτλο «Making Montgomery Clift», οι καταχρήσεις καμία σχέση δεν είχαν με τη σεξουαλικότητά του ενώ τόσο οι δικές του αντιλήψεις όσο και της οικογένειάς του όσον αφορά στις ερωτικές σχέσεις με άλλους άντρες ήταν πολύ προοδευτικές και μπροστά από την εποχή τους.
Η ταινία, που κάνει πρεμιέρα στο «New Fest»,το φεστιβάλ LGBTQ ταινιών της Νέας Υόρκης, απορρίπτει πολλές από τις κατά κόρον επαναλαμβανόμενες εικασίες σχετικά με την ταραχώδη του ύπαρξη, με τη σχέση με τη μητέρα του και με τις διαταραχές προσωπικότητας στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Η ταινία, που κάνει πρεμιέρα στο «New Fest»,το φεστιβάλ LGBTQ ταινιών της Νέας Υόρκης, απορρίπτει πολλές από τις κατά κόρον επαναλαμβανόμενες εικασίες σχετικά με την ταραχώδη του ύπαρξη, με τη σχέση με τη μητέρα του και με τις διαταραχές προσωπικότητας στα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Τονίζει επίσης τον κρίσιμο ρόλο του στην μεταβολή της εξουσιαστικής σχέσης μεταξύ των διευθυντικών στελεχών των στούντιο και των στούντιο, υπέρ των πρώτων καθώς και για την εξέλιξη που επέφεραν οι ερμηνείες του στην υποκριτική τέχνη του σινεμά, ενώ παράλληλα επιχειρεί και μια ανάλυση μιας νέας και σύνθετης αντρικής ομορφιάς που εισήγαγε στην οθόνη.
Οι δημιουργοί (στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο ανιψιός του Ρόμπερτ Κλίφτ) είχαν απεριόριστη πρόσβαση στα αρχεία του ηθοποιού και ειδικά στις μαγνητοταινίες που διατηρούσε ο αδελφός του και περιέχουν ατέλειωτες συνομιλίες με τον σταρ αλλά και με την μητέρα του, η οποία ακούγεται να λέει στις αρχές της δεκαετίας του '60 με χαλαρό ύφος ότι «ο Μόντι ήταν ομοφυλόφιλος από νωρίς. Νομίζω εκεί γύρω στα 12 ή στα 13».
Γεννηθείς το 1920 στην Όμαχα της Νεμπράσκα (όπως κι ο Μάρλον Μπράντο), ο Κλιφτ ανατράφηκε αριστοκρατικά με αποκλειστικούς δασκάλους στο σπίτι και συχνά ταξίδια στην Ευρώπη.
Η εξαιρετική έφεσή του στην τέχνη της υποκριτικής εμφανίστηκε νωρίς και στα 15 του ήδη είχε κάνει το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ και στη δεκαετία που ακολούθησε πρωταγωνίστησε σε σημαντικά θεατρικά έργα συγγραφέων όπως ο Τενεσί Γουίλιαμς και ο Θόρντον Γουάιλντερ.
Το Χόλιγουντ τον καλούσε επίμονα αλλά ο ίδιος δίσταζε, με αποτέλεσμα να αρνηθεί κεντρικούς ρόλους σε κλασικές ταινίες όπως το «Ανατολικά της Εδέμ» και η «Λεωφόρος της Δύσης». Σύμφωνα με τις καταγεγραμμένες συνομιλίες που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ, δεν ήθελε να του υπαγορεύσουν τα στούντιο την όποια πορεία που θα ακολουθούσε στο σινεμά.
Ο πρώτος ρόλος που αποδέχτηκε ήταν δίπλα στον Τζόν Γουέιν στο κλασικό γουέστερν του Χάουαρντ Χικς, «Το Κόκκινο Ποτάμι» (Red River, 1948). Το κοντράστ ανάμεσα στους δύο σταρ δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονο.
Επίσης, ο Τζον Γουέιν του ήταν εξαιρετικά αντιπαθής. Με την πρώτη του κιόλας εμφάνιση, ο Μοντγκόμερι Κλιφτ κατέθεσε μια διαφορετική αντίληψη αρρενωπότητας στη οθόνη, αυτή του άντρα που όχι μόνο μπορεί να είναι ευάλωτος και ευαίσθητος αλλά ακούει και τι έχουν να πουν οι γυναίκες.
Όπως αναφέρεται και στην ταινία, ο Κλιφτ είχε σεξουαλικές σχέσεις με γυναίκες ενώ οι αντίστοιχες με άντρες είχαν πιο πολύ να κάνουν με την πράξη αυτή καθαυτή παρά με κάποια βαθιά συναισθηματική σύνδεση.
Εξαίρεση αποτελεί η σχέση του προς το τέλος της ζωής του με τον Λορέντζο, τον βοηθό και εραστή του, ο οποίος μάλιστα τον είχε πείσει να πίνει λιγότερο.
Όσον αφορά στην κατάχρηση αλκοόλ και χαπιών, οφειλόταν μάλλον στους έντονους πόνους που είχε μετά το σχεδόν μοιραίο τροχαίο ατύχημα του 1956, μετά το οποίο τα χαρακτηριστικά του προσώπου του άλλαξαν και πολλοί βιογράφοι θεώρησαν ότι αυτό τον κατέβαλλε και τον οδήγησε στον ακραίο αλκοολισμό.
Όπως όμως σημειώνεται στο ντοκιμαντέρ, μετά το ατύχημα γύρισε όσες ταινίες είχε γυρίσει και πριν ενώ σε κάποιες από αυτές κατέθεσε και μερικές από τις σημαντικότερες ερμηνείες του. Ένας πρώην εραστής του μάλιστα δηλώνει ότι ο Κλιφτ προτιμούσε τη δουλειά του κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής του.
Το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ Making Montgomery Clift
Με στοιχεία από την The Guardian
σχόλια