Η πρώτη ταινία (μικρού μήκους) του Ζαν-Πιέρ Μελβίλ (1946)
κλείνει το μάτι στον Στέφαν Τσβάιχ
"Πριν αγαπήσω τον κινηματογράφο, αγάπησα το τσίρκο. Από την αγάπη αυτή, κράτησα μια φιλία: τον κλόουν Μπέμπη, που ήταν εκείνη την εποχή ο μεγαλύτερος κλόουν εν ζωή, και τον οποίο θα λάτρευα αργότερα σε μία ταινία μικρού μήκους του Μπρεσόν...
Για ένα πρώτο ξεκίνημα, αποφάσισα να γυρίσω μία μικρή ταινία μαζί του. 'Ημασταν στο 1947 και είχα μπομπίνες με φιλμ της Agfa αγορασμένες το 1942... Τη γυρίσαμε χωρίς ήχο και μία στενογράφος σημείωνε σχολαστικά όσα έλεγε ο Μπέμπη στο νουμερό του. 'Οταν πήγαμε όμως στο στούντιο ηχογράφησης, συνειδητοποιήσαμε πως δεν ήξερε να διαβάζει κι έτσι χρειάστηκε να κάνουμε το συγχρονισμό λέξη προς λέξη."
Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Cahiers du cinéma, n° 124, Οκτ. 1961
FacebookTwitterFacebookTwitter Είναι τρομερό επάγγελμα το να κάνεις τον έντιμο κόσμο να γελάει". (Μολιέρος) FacebookTwitter 'Ενα καρουζέλ που γυρίζει, ένα που δεν γυρίζει. FacebookTwitter Τι θα λέγατε ν' αφήναμε τις κούνιες για να πάμε στο τσίρκο; FacebookTwitter Μονμάρτρ, μεσάνυχτα παρά είκοσι... FacebookTwitter Το τσίρκο, με τη μουσική του, τους ακροβάτες και τους κλόουν. FacebookTwitter 'Αλλο ένα βράδυ που ο Μαϊς και ο Μπέμπη διασκέδασαν και συγκίνησαν ένα κοινό μικρών και μεγάλων παιδιών. FacebookTwitter Τι, πάλι μακαρόνια; Τα τρώω πενήντα χρόνια! Η αλήθεια είναι πως μου αρέσουν, αλλά ας μη το λέμε μπροστά της. FacebookTwitter Πριν κοιμηθούμε, μια ματιά στα αγαπημένα μας βιβλία. Κι αυτό ιδίως που μιλάει για τους κλόουν. "Αφιερωμένο [από τον Tristan Rémy] στον θαυμάσιο Μπέμπη του οποίου το παιδικό όνομα συμβολίζει όλη την τέχνη των κλόουν". - Δεν είναι θαυμάσιο να έχεις ένα τέτοιο υποκοριστικό; FacebookTwitter Και να το κουτί με τις αναμνήσεις. FacebookTwitter Εδώ με τον Αντονέτ που υπήρξε για πολύ καιρό ο παρτενέρ και ο φίλος του Μπέμπη. FacebookTwitter Φίλος; 'Οχι πάντα γιατί ο Αντονέτ είχε πολύ κακό χαρακτήρα, αλλά ο Μπέμπη τον συγχώρησε όταν αρρώστησε. 'Οταν ο Αντονέτ πέθανε, τη σκυτάλη πήρε ο Μαϊς. FacebookTwitter ... Και μία εκδήλωση θαυμασμού από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. FacebookTwitter Ακροβάτης πάνω σε άλογο σε ένα επικίνδυνο νούμερο που δεν ξαναέγινε από τότε και που κόστισε στον Μπέμπη 17 κατάγματα στα πόδια. FacebookTwitter Α, καλέ μου Μπέμπη, φαίνεται να λέει η φωτογραφία, πως αλλάζουμε! FacebookTwitter Πως αλλάζουμε!... FacebookTwitter Πριν κοιμηθούμε, εγώ κι ο σκύλος μου, επειδή είμαστε καλοί Χριστιανοί, συνηθίζουμε να λέμε μια προσευχή. Στον κόσμο του τσίρκου, οι άνθρωποι και τα ζώα πιστεύουν στους ίδιους θεούς. -Θεέ μου, δώσε μου τη δύναμη να μπορώ να κάνω για πολύ καιρό ακόμη να γελούν οι νέοι και οι γέροι. FacebookTwitter Και τώρα ας τον αφήσουμε να κοιμηθεί λίγο. FacebookTwitter Καλημέρα! Τι ωραίο πρωϊνό ! FacebookTwitter Επειδή το διαμέρισμα είναι πολύ μικρό, έχω τη μπανιέρα μου απέναντι, στην άλλη άκρη του δρόμου. FacebookTwitter Ας δοκιμάσουμε τη γοητεία μας. FacebookTwitter Εμείς, όταν θέλουμε να γελάσουμε, πάμε στο τσίρκο να δούμε τους κλόουν. Ο Μαϊς και ο Μπέμπη πάνε και κάθονται στο καφενείο. FacebookTwitter Ο τσίρκος του δρόμου είναι το ίδιο αστείος με τον δικό μας. FacebookTwitter Ξανά στη "φάμπρικα", ξανά στην πίστα... Για να προκαλέσει γέλιο ένα χαστούκι στο δρόμο, πρέπει να μην απευθύνεται σ' αυτόν που το δέχεται. 'Ενας παλιός νόμος που έχει εξηγήσει ο Μπέργκσον, και μια παλιά παράδοση που τη σέβονται πάντα στο τσίρκο. FacebookTwitter Αντίο, Μπέμπη. Σ' ευχαριστούμε για όλα τα χαστούκια που δέχτηκες σε όλη σου την κλοουνίστικη ζωή. FacebookTwitter Πέρασαν όμως οι 24 ώρες και είναι μεσάνυχτα παρά 10. FacebookTwitter 'Ενα καρουζέλ που γυρίζει, ένα που δεν γυρίζει πια.
24 heures de la vie d'un clown (1946), του Jean-Pierre Melville
FacebookTwitter Ο κλόουν Beby στην πρώτη ταινία -μικρού μήκους κι αυτή- του Robert Bresson: Affaires Publiques (1934)
