Πριν από 35 χρόνια σαν σήμερα κυκλοφόρησε το «κορυφαίο άλμπουμ όλων των εποχών»

Πριν από 35 χρόνια σαν σήμερα κυκλοφόρησε το «κορυφαίο άλμπουμ όλων των εποχών» Facebook Twitter
0

Για δυο-τρία χρόνια περίπου στην πρώιμη εφηβεία οι Echo & the Bunnymen ήταν το αγαπημένο μου συγκρότημα και επειδή τότε αυτή η διάκριση σήμαινε τεράστια συναισθηματική επένδυση και φανατική αφοσίωση, σου μένει για πάντα κάτι από εκείνο το δέος.

Εκτός από τα τραγούδια, είχε σαφώς και να κάνει (και πώς όχι δηλαδή;) και με την ιδανική εμφάνιση της μπάντας που καθιέρωσε όσο καμιά άλλη από τις φιλόδοξες μετα-πανκ οντότητες, το μετρίου μήκους ελαφρώς ανάστατο μαλλί, την επιμελέστατα ατημέλητη στολή (στεγνά πλην κομψά σκοτεινή με επιτρεπτούς χρωματισμούς) με το «κλασικό» παλτό (κατά προτίμηση γκρίζο), τη γυρτή στάση και το βαρεμένο περπάτημα.

Επίσης, όλοι στην μπάντα έμοιαζαν ωραίοι και σούπερ cool από την κορυφή ως τα νύχια, κι από την Τζέιμς Ντιν φυσιογνωμία του πιτσιρικά και ατίθασου (και αδικοχαμένου) ντράμερ Pete de Freitas - ο μόνος που δεν ήταν από το Λίβερπουλ αλλά από το Νότο και μάλιστα με θητεία σε ιδιωτικό σχολείο - και το clean λουκ του μπασίστα Les Pattinson, μέχρι την late '60s γκαράζ/ψυχεδελική αύρα του κιθαρίστα Will Sergeant και τις επιβλητικές χειλάρες (κανένας Μικ Τζάγγερ) του τραγουδιστή Ian McCullogh ("Mac") με την ψευδαίσθηση κλονισμένου μεγαλείου (βεβαιότητα μεγαλείου για τον ίδιο αλλά και για μας που λιώναμε με την πάρτη του) και τις επικλήσεις στο ερμηνευτικό ιδεώδες του Bowie, του Σινάτρα και του Τζιμ Μόρισον.

Πριν από 35 χρόνια σαν σήμερα κυκλοφόρησε το «κορυφαίο άλμπουμ όλων των εποχών» Facebook Twitter
Echo & the Bunnymen,1984: Ian McCullogh, Les Pattinson, Pete de Freitas, Will Sergeant.

Και όταν κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1984 το τέταρτο άλμπουμ του γκρουπ – συμπληρώνοντας μεγαλοπρεπώς την εξαίσια αλληλουχία του Crocodiles, του Heaven Up Here και του Porcupines – με τίτλο Ocean Rain και άλλο ένα εξώφυλλο προορισμένο για ιδανική αφίσα εφηβικού δωματίου, το μυστήριο ολοκληρώθηκε. Το άλμπουμ ήταν Echo and the Bunnymen στη νιοστή.

Λίγο αργότερα, θα διάβαζα κάπου ότι η δισκογραφική εταιρεία είχε χρησιμοποιήσει στην επίσημη καμπάνια για την προώθηση του δίσκου το σλόγκαν «το κορυφαίο άλμπουμ όλων των εποχών» ("the greatest album ever made") καθ' υπόδειξη του τραγουδιστή του γκρουπ, ο οποίος θα έλεγε αργότερα ότι κάθε συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να πιστεύει κάτι τέτοιο.

Προσωπικά, δεν είχα κανένα πρόβλημα να το πιστέψω και θυμάμαι ακόμα να κρατάω για πρώτη φορά το δίσκο στα χέρια μου στο δισκάδικο (ή το Music Inn ή το Record House στη Νέα Σμύρνη) και να χαζεύω σαν ηλίθιος το εξώφυλλο με το συγκρότημα πάνω σε μια βάρκα που πλέει στη λίμνη ενός σπηλαίου που έμοιαζε εκπληκτικά με τη Μελισσάνη στην Κεφαλονιά.

Θυμάμαι πολλά από τα άλμπουμ που αγάπησα εκείνη την εποχή – αργότερα η σχέση με τις νέες κυκλοφορίες, όσο συνταρακτικές κι αν ήταν, θα έμπαινε σε μια ρουτίνα απαλλαγμένη από τα πολλά τελετουργικά βάρη – αλλά το Ocean Rain ήταν ιδιαίτερα ξεχωριστό και καψούρικο και επικό και λιγωτικό και προορισμένο να λιώσει κι από τις δύο πλευρές του.

Πλευρά Α: "Silver" "Nocturnal Me" "Crystal Days" "The Yo Yo Man" "Thorn of Crowns"

Πλευρά Β (η «αθάνατη» πλευρά, όπως την έχει χαρακτηρίσει με την παροιμιώδη του δυσανεξία στην ταπεινοφροσύνη ο ίδιος ο «Μακ»): "The Killing Moon" "Seven Seas" "My Kingdom" "Ocean Rain"

«Το Ocean Rain είναι μουσική για φιλιά, τραγούδια για όταν είσαι ερωτευμένος» είχε πει τότε ο Ian McCullogh, «ο Bowie μου άρεσε πάντα γι' αυτούς ακριβώς τους μαγικούς λόγους».

Η αρχική ηχογράφηση είχε γίνει στο Παρίσι, αλλά ο τραγουδιστής δεν κατάφερε να ερμηνεύσει ούτε μια στροφή από τους κρυπτικούς αλλά σπανίως σκοταδόψυχους στίχους του στην Πόλη του Φωτός, απασχολημένος καθώς ήταν να δοκιμάζει τα πιο εκλεκτά κρασιά της ντόπιας εσοδείας, που έκαναν τα μάγουλά του να φαίνονται ακόμα πιο ροζ. Όταν μαζεύτηκε τελικά, πίσω στο μίζερο αλλά δημιουργικό κλίμα της Αγγλίας, η αυτοπεποίθηση στην εκφορά και η κρυστάλλινη προσμονή στη φωνή του ήταν πιο ξεκάθαρες από ποτέ.

Επειδή όμως, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, παραδίδω το επιμύθιο στον πιο έγκριτο αναλυτή της μετα-πανκ πολιτισμικής κληρονομιάς, τον Simon Reynolds (ο οποίος κατά κανόνα προτιμά πιο εγκεφαλικά, γωνιώδη, αιχμηρά, μίνιμαλ και φάνκι ακούσματα από το μεγαλοπρεπές «εναλλακτικό» ροκ των Bunnymen), ο οποίος έγραφε πριν μερικά χρόνια στο «κλασικό» ήδη βιβλίο του, "Rip It Up and Start Again: Post-Punk 1978-1984":

«Αντίθετα από την κατεύθυνση του Goth στοιχείου, οι Echo & the Bunnymen ακολούθησαν ένα διαφορετικό μονοπάτι: αντί για καταβύθιση στο σκοτάδι, απογείωση στο φως. Η ουράνια ώθηση των κρυστάλλινων κιθαριστικών μοτίβων και τα φωνητικά που απηχούν ικεσία και αναζήτηση, εκδηλώνουν μια αόριστη αίσθηση δόξας και μεγαλείου... Το καλούπι για τον ήχο τους ήταν οι Television, οι οποίοι παρότι έδρασαν καταρχάς στα βάθη των '70s, μπορεί να πει κανείς ότι ήταν είτε το τελευταίο συγκρότημα των '60s ή το πρώτο των '80s... Η μουσική των Bunnymen ήταν πάντα ενδόξως γκρίζα, αλλά στο Ocean Rain μπήκαν σε Technicolor ορχηστρικά πεδία, γεμάτα στεναγμούς και συμφωνίες εγχόρδων...»

[ECHO AND THE BUNNYMEN - Royal Albert Hall, London, UK - 1983]

00:00
00:00
 
Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «καταραμένη γενιά» των Βρετανίδων ποπ σταρ

Μουσική / Η «καταραμένη γενιά» των Βρετανίδων ποπ σταρ

Η μουσική βιομηχανία συχνά ρομαντικοποιεί τον πόνο, αλλά οι γυναίκες πληρώνουν το τίμημα. Από την Amy Winehouse μέχρι τη Duffy, πολλές επιτυχημένες τραγουδίστριες έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με ανελέητη πίεση, κακοποίηση και προβλήματα ψυχικής υγείας.
THE LIFO TEAM
79’ με τον Παντελή Δημητριάδη

Μουσική / «Νιώθω ότι δεν μπορώ να συμπλεύσω με τον κόσμο γύρω μου»

Ο Παντελής Δημητριάδης, βασικός δημιουργός των Παιδιών της Παλαιότητας –αρχικά Κόρε. Ύδρο.– μιλά για όλα όσα τον κάνουν να νιώθει ως ένα ον σε μια παράλληλη πραγματικότητα, σε μια ειλικρινή συνέντευξη-απολογισμό με αφορμή τις εμφανίσεις τους στην Αθήνα.
M. HULOT
Laibach: «Μπορούμε να είμαστε όλα όσα φοβάστε και όλα όσα επιθυμείτε»

Μουσική / Laibach: «Μπορούμε να είμαστε όλα όσα φοβάστε και όλα όσα επιθυμείτε»

Λίγο πριν από την αποψινή της περφόρμανς στην Αθήνα (Gazarte), η ρηξικέλευθη σλοβένικη μουσική κολεκτίβα εκθέτει το καλλιτεχνικό και φιλοσοφικό της μανιφέστο στη LiFO «προειδοποιώντας» ότι δεν είναι εδώ για να προσφέρει την άνεση του ψέματος, αλλά τη δυσφορία της αλήθειας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δημήτρης Παπαδημητρίου - Βερόνικα Δαβάκη: «Στο ρεμπέτικο έχουν ειπωθεί πράγματα πιο καίρια και πιο λακωνικά απ’ ό,τι στην υψηλή ποίηση»

Μουσική / «Στο ρεμπέτικο έχουν ειπωθεί πράγματα πιο καίρια απ’ ό,τι στην υψηλή ποίηση»

Με αφορμή τη νέα τους μουσική παράσταση με εντελώς άγνωστα τραγούδια των Παπαϊωάννου και Τούντα, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και η Βερόνικα Δαβάκη μιλάνε για όσα οραματίζονται για το «Ελληνικό Σχέδιο» που βρίσκεται στην υπηρεσία της ελληνικής μουσικής και των δημιουργών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η ξανθιά φιλοδοξία της Sabrina Carpenter

Μουσική / Η Sabrina Carpenter ξέρει ακριβώς τι κάνει στην ποπ

Η πρώτη καλλιτέχνιδα που είχε ταυτόχρονα ένα νο1 άλμπουμ και τρία τραγούδια στην πεντάδα των UK Charts και τρια κομμάτια στην πεντάδα του Billboard Hot 100 –κάτι που είχε να συμβεί από την εποχή των Beatles– δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται. Στην πορεία, έχει σπάσει αρκετά στερεότυπα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Ελάχιστοι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με την τέχνη άφησαν παρακαταθήκη»

Οι Αθηναίοι / «Αυτό που λέμε ευτυχισμένη ζωή δεν υπάρχει»

Ο Θέμης Ανδρεάδης γνώρισε τεράστια επιτυχία με το σατιρικό τραγούδι αλλά το ρίσκο να ασχοληθεί με το αγαπημένο του είδος, την μπαλάντα, τον άφησε εκτός μουσικής για σχεδόν είκοσι χρόνια. Η επιστροφή του με ένα δίσκο βινυλίου με συμμετοχές μουσικών από τις νεότερες γενιές ανοίγει ένα νέο, πιο φωτεινό κεφάλαιο στη ζωή του.
M. HULOT
Σοστακόβιτς: Ο συνθέτης που έγραψε το σάουντρακ της ρωσικής ιστορίας

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Σοστακόβιτς: Ο συνθέτης που έγραψε το σάουντρακ της ρωσικής ιστορίας

Μισός αιώνας συμπληρώνεται φέτος από τον θάνατο του Ντμίτρι Σοστακόβιτς και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ερμηνεύει το Κοντσέρτο του για βιολί και ορχήστρα με σολίστα τον Βαντίμ Ρέπιν. Με αυτήν την αφορμή, η Ματούλα Κουστένη ξετυλίγει μια ιστορία ζωής και μουσικής που καθορίστηκε τόσο από την πολιτικές εξελίξεις και το πλαίσιο του σοβιετικού καθεστώτος, όσο και από τις προσωπικές επιλογές του μεγάλου Ρώσου συνθέτη.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Το αριστουργηματικό σετ των Pan Pot στην Αθήνα

Μουσική / Pan Pot: Πόσο καταπληκτική μουσική παίζει αυτό το δίδυμο;

Δεν είναι πλέον εικοσάρηδες, αλλά δεν καταφεύγουν μονάχα σε νοσταλγικούς ήχους. Συνεχίζουν να καθορίζουν ηχητικά το μέλλον της techno, κάτι που απέδειξαν και στο extended σετ τους στην Αθήνα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΡΛΑΚΟΣ
«Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Lifo Videos / «Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Η Marseaux, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της σύγχρονης ελληνικής ποπ σκηνής μιλά για την τυχαία της συνάντηση με το τραγούδι αλλά και για τις προσωπικές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει και την έφεραν μέχρι το σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Το νέο ντοκιμαντέρ για τους Led Zeppelin αφήνει απ’ έξω την σκοτεινή πλευρά τους

Μουσική / Το νέο ντοκιμαντέρ για τους Led Zeppelin αφήνει απ’ έξω την σκοτεινή πλευρά τους

Το Becoming Led Zeppelin εξερευνά τις συνθήκες δημιουργίας του θρυλικού συγκροτήματος αγνοώντας την ακολουθία από σατανιστικές τελετουργίες, γκρούπις, ηρωίνη, όργια και κακοποιήσεις που σημάδεψαν την μετεωρική τους διαδρομή
THE LIFO TEAM