Απροσδόκητη κι ευχάριστη είδηση: η Ράνια Οικονομίδου και ο Δημήτρης Καταλειφός αφήνουν το Απλό Θέατρο του Αντώνη Αντύπα και συνεργάζονται με την Άννα Κοκκίνου. Θα ερμηνεύσουν στο θέατρο Σφενδόνη το έργο για τρία πρόσωπα του Τόμας Μπέρνχαρντ Ρίτερ, Ντένε, Φος (1984) σε σκηνοθεσία Βαρβάρας Μαυρομάτη. «Δύο θεατρίνες κι ένας φιλόσοφος αποδομούν έννοιες όπως οικογένεια, τέχνη, θέατρο, εξουσία, χρήμα, σ’ ένα άλλοτε κωμικό άλλοτε ακραία σαρκαστικό ντιμπέιτ, με έμμεσες αλλά σαφείς πολιτικές διαστάσεις», λέει η σκηνοθέτις.
Την Ντένε θα ερμηνεύσει η Άννα Κοκκίνου, τη Ρίτερ η Ράνια Οικονομίδου και τον Λούντβιχ (πρόσωπο εμπνευσμένο απ’ τον Λούντβιχ Βιτγκενστάιν και τον ανιψιό του Πάουλ) ο Καταλειφός. «Αν ρωτάγατε την ίδια να σας πει κάτι για τον εαυτό της θα σας έλεγε “δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μακριά απ’ αυτό το σπίτι όπου έζησαν ο πατέρας και η μητέρα. Γι’ αυτό και δεν έχω αλλάξει τίποτε από τότε που πέθαναν, κι ας είναι πολλά χρόνια. Η αδερφή μου με κατηγορεί, γι’ αυτό και για τ’ ότι δεν την αφήνω να φύγει μακριά μου - η αλήθεια είναι πως ούτε αυτή μπορεί να φύγει απ’ το σπίτι μας. Δεν μου αρέσουν οι άντρες. Όποτε μου αφήνει χρόνο η φροντίδα του αδερφού μου που μ’ έχει απόλυτη ανάγκη, ασχολούμαι με το θέατρο. Το κάνω μόνο για να βρίσκομαι με ανθρώπους. Νιώθω τελείως μόνη. Κανείς δεν με καταλαβαίνει;”», λέει η Άννα Κοκκίνου για τον ρόλο της.
Η Ράνια Οικονομίδου, που ερμηνεύει τη μικρή της αδερφή, Ρίτερ, υποστηρίζει ότι: «Eίναι λίγος ο καιρός που κάνουμε πρόβες και δεν ξέρω πολύ καλά για ποιο πρόσωπο μιλάμε. Λειτουργεί μέσα στο σύστημα που λειτουργούν τ’ αδέρφια της. Άλλη συμπεριφορά στην πρώτη πράξη, που είναι με την αδερφή της, και τελείως διαφορετική στις άλλες δύο που είναι και ο αδερφός της παρών. Δεν είναι δυσδιάκριτα τα αίτια, ώστε να καταλάβετε τον χαρακτήρα της. Επιφανειακά είναι μια αλκοολική που, ενώ βρίσκεται σε ώριμη ηλικία, ζει σαν εξαρτημένο ανήλικο. Κάτι που δεν είναι καλό για κανέναν άνθρωπο». Ο αδερφός Λούντβιχ «ζει στο ψυχιατρείο Στάινχοφ και προτιμά το ψυχιατρείο απ’ την τρέλα και την κόλαση που είναι το πατρικό του σπίτι», μας λέει ο Δημήτρης Καταλειφός, που συνοψίζει όλο τον ψυχισμό του ήρωα σε μια ατάκα του ίδιου μέσα απ’ το έργο: «Όλη την ώρα σκέφτομαι πόσο αργά είναι να δώσω ένα νόημα στη ζωή».
σχόλια