To MIR είναι ένα από τα πολύ ιδιαίτερα φεστιβάλ αυτής της πόλης. Η επικοινωνία του στην ουσία γίνεται από στόμα σε στόμα κάθε δύο χρόνια. Έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του στη μνήμη όσων παρακολουθούν τις παραστατικές τέχνες στην Αθήνα: το 2008, με ένα πρόγραμμα που περιλάμβανε περφόρμανς απ' όλη την πρωτοπορία της ηλεκτροακουσικτής σκηνής, το 2010 με την παράσταση του Vincent Dupont και με τη σειρά έργων ΕΔΩ/ΤΩΡΑ σε πλατείες της Αθήνας που έφεραν τα πάνω-κάτω μέσα στην πόλη (Δημήτρης Αληθεινός, Yelp, Repulsive Society), και το 2012 με τα έργα-εμπειρίες των Lundahl & Seitl στο Μουσείο της Ακρόπολης και της Mette Edvardsen στην Εθνική Βιβλιοθήκη, αλλά και το έργο του Loοc Touzi που ενεργοποίησε μια μεγάλη καλλτιεχνική κοινότητα και μια μεγάλη ομάδα πολιτών εκτός του καλλιτεχνικού χώρου.
Το MIRfestival είναι ένα εντελώς ανεξάρτητο φεστιβάλ, που δεν επιχορηγείται από κανέναν δημόσιο φορέα και, παρ' όλα αυτά, καταφέρνει εδώ και 8 χρόνια να παρουσιάζει συναρπαστικά έργα από τη διεθνή καλλιτεχνική παραγωγή.
Πίσω από το πρόγραμμά του βρίσκεται μια νέα γυναίκα, η ιδρύτρια και καλλιτεχνική του διευθύντρια Χριστιάνα Γαλανοπούλου. Πώς ξεκίνησε; Από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της για τις ακαθόριστες μορφές τέχνης. «Αυτές οι εκφάνσεις της τέχνης που δύσκολα μπαίνουν σε μια κατηγορία ή δύσκολα τους βάζεις μια ετικέτα», λέει, «μου έδιναν πάντα την εντύπωση ότι εκφράζουν τόσο έντονες καλλιτεχνικές αγωνίες και ότι τόσο πολύ προκύπτουν από την αναγκαιότητα του να βρεις έναν τρόπο να πεις αυτό που θέλεις, που μόνο καινούργια πράγματα μπορούν να γεννήσουν. Ασχολούμαι με αυτό το είδος τέχνης εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Και όσο το εξερευνώ, τόσο με θρέφει και μου γεννά την επιθυμία να το μοιράζομαι. Από αυτές τις ανάγκες προέκυψε ο πρόδρομος του MIRfestival, το VideoDance, που το έκανα από το 2000 μέχρι το 2007 με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και από την ίδια ανάγκη προέκυψε και το MIR. Και τις δύο φορές ξεκίνησα με καύσιμο αυτό που μου έλειπε και που πίστευα ότι έλειπε και από την πόλη μου και τους ανθρώπους του χώρου μου: ένα φεστιβάλ για το πείραμα, όπου η ενδογενής δίψα ανταλλάσσεται με τον διεθνή δημιουργικό πυρετό και όπου τα δύο συντονίζονται επί ίσοις όροις».
Το πρόγραμμα του φετινού MIRfestival προτείνει έργα που φωτίζουν το πώς συνυπάρχουμε, που συχνά βάζουν με τον παιγνιώδη τρόπο τους το κοινό σε διαδικασίες συμμετοχής και δημοκρατικών διαπραγματεύσεων για να συν-αποφασίσει την εξέλιξή τους.
Τα έργα του προγράμματος αποκαλύπτουν τις πιο σύγχρονες τάσεις στις παραστατικές τέχνες, μισανοίγοντας τη χαραμάδα από την οποία το MIRfestival κρυφοκοιτάζει, όπως πάντα, το μέλλον της σύγχρονης τέχνης. Ταυτόχρονα, όμως, πραγματεύονται σημαντικά θέματα που μας απασχολούν σήμερα: τη σχέση των πολιτών με τη συμμετοχή και τη δημοκρατία, πώς ο καθένας από μας θα πειστεί να αναλάβει την ευθύνη του σε αυτήν τη διαδικασία, πώς θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε τις απόμακρες έννοιες και τους θεσμούς σε κάτι ζεστό και ανθρώπινο, κάτι που θα μας αντιπροσωπεύει.
Όλες οι ελληνικές παραστάσεις κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο MIRfestival και όλες οι ομάδες από το εξωτερικό παρουσιάζουν έργα τους ζωντανά για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Το πρόγραμμα του MIRfestival 2014 συνοπτικά.
Αθέατο και ουσιαστικό, το έργο Lecture for Everyone της Βελγίδας Sarah Vanhee, απλώνεται στην πόλη κρυφά, σε μέρη όπου άνθρωποι συναντιούνται για έναν σκοπό. Σαν φιλικός εισβολέας, η περφόρμερ εμφανίζεται απρόσμενα σε μια τέτοια συνάντηση γιατί έχει κάτι επείγον να πει: έναν λόγο που απευθύνεται στον καθέναν χωριστά και σε όλους μαζί ως κοινότητα, ένα κείμενο που προτείνει να ξανασκεφτούμε τι κάνουμε όλοι μαζί για εμάς ως μονάδες αλλά και ως κοινότητα. Αν και δεν έχει τίποτα το θεαματικό, αν και ανατρέπει τις πιο πολλές από τις συμβάσεις του ζωντανού θεάματος, το Lecture for Everyone έχει παρουσιαστεί στο πλαίσιο των σημαντικότερων φεστιβάλ της Ευρώπης, αφήνοντας στην κάθε πόλη τον απόηχό του.
Οι Fingersix, διεθνής ομάδα στην οποία συμμετέχει η Ελληνίδα χορογράφος Σοφία Μαυραγάνη, καταπιάνονται με το θέμα της εμμονής του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού με τις προβλέψεις. Τι ζητάμε να μάθουμε για το μέλλον; Τι είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε για να το μάθουμε; Η περφόρμανς The paradox of a future in the occidental paradigm εμπλέκει το κοινό σε ένα παιχνίδι αναζήτησης προφητειών, προβλέψεων και χρησμών, φέρνοντας στην επιφάνεια το παράδοξο αυτής της εμμονής με κάτι τόσο αβέβαιο όσο το μέλλον – ειδικά εφόσον δεν αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό ως κοινότητα...
Το Tonight, Lights Out! του Βέλγου David Weber-Krebs είναι μια περφόρμανς που μένει αξέχαστη στους θεατές. Μέσα στην εικαστική εγκατάστασή της ένας αφηγητής μοιράζεται με το κοινό μια σαγηνευτική ιστορία για ένα αγόρι που στο σκοτάδι «είδε το φως». Στη συνέχεια, σαν τελετάρχης μιας αλλοτινής τελετουργίας, οδηγεί τους θεατές να συμμετάσχουν σε ένα παιχνίδι φωτός και σκότους, που όμως προϋποθέτει μια δημοκρατική διαπραγμάτευση ανάμεσά τους.
Οι Φινλανδοί Other Spaces θα φέρουν μαζί τους στην Αθήνα κάτι από τον άνεμο της Σκανδιναβίας... Δημιουργούν έργα-εμπειρίες που συμπλέκουν το σώμα, τον χώρο και τους «άλλους χώρους» της φαντασίας, όπως λέει και το όνομά τους. Το Reindeer Safari είναι ένα έργο που έχει παρουσιαστεί σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Οι συμμετέχοντες καλούνται να σχηματίσουν μια «αγέλη ελαφιών». Η αγέλη θα βγει στην πόλη και θα πρέπει να επιβιώσει χρησιμοποιώντας τον κώδικα επικοινωνίας των ελαφιών και όχι τον ανθρώπινο. Όσοι συμμετάσχουν, θα εκπαιδευτούν το μεσημέρι της Κυριακής 30/11 και μέχρι το βραδάκι θα ζήσουν την καταπληκτική εμπειρία τού να είσαι ελάφι στην Αθήνα!
Ποιος δεν έχει ακούσει τη φράση-κλισέ «Αυτός ο τόπος δεν θ' αλλάξει ποτέ»; Ή τη φράση: «Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι, παιδί μου...». Κόντρα σε αυτές τις προκαταλήψεις, η Μέντη Μέγα, ιδιαίτερη παρουσία στον χώρο του σύγχρονου ελληνικού χορού, δημιουργεί ένα σόλο για την ανθρώπινη δύναμη της αλλαγής, το Transforming Me. Ένα δίγλωσσο σόλο που μιλά για όλους εκείνους που αρνούνται να παραδοθούν στη μοιρολατρία, που αποδέχονται τις αντιφάσεις τους και με αργά βήματα μετατρέπουν τη ζωή τους σε μια δημιουργική διαδικασία. Για όλες τις μονάδες που προσπαθούν να μοιραστούν αυτήν τη μεταμόρφωση με τους άλλους και από προσωπική υπόθεση να την κάνουν συλλογική.
Ο Αχιλλέας Χαρίσκος, ένας νέος περφόρμερ και δημιουργός, εμπνέεται από τις περιστροφικές διαδρομές, από την εμμονή με τη μινιμαλιστική κίνηση, από την καθημερινή τελετουργία της καθαριότητας. Το Πλυντήριο είναι το σόλο ενός ανθρώπου που ψάχνει απαντήσεις για το πριν και το μετά, για την ανάγκη και την ουτοπία, για τον χρόνο και την υπομονή, για το ξεθώριασμα, την τριβή, την καθαριότητα, την καθαρότητα και, εν τέλει, την κάθαρση.
Η Ayelen Parolin μεγάλωσε στην Αργεντινή, όμως εδώ και δεκαπέντε χρόνια ζει στο Βέλγιο. Με το χορογραφικό της πρότζεκτ Hérétiques επιχειρεί να φέρει στην επιφάνεια την πιο ουσιαστική δύναμη της ανθρώπινης φύσης, την εκρηκτική, ζωώδη ενέργεια που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα. Η χορογραφία της για δύο χορευτές και έναν πιανίστα μιλά για την αντοχή και την επανάληψη, για την επιμονή και την αντίσταση, ισορροπεί ανάμεσα στον κανόνα και στην ταυτοφωνία, αντλώντας υλικό από πέντε τελετουργικές κινήσεις που χρησιμοποιούν οι σαμάνοι.
Το πρόγραμμα θα κλείσει με την παράσταση Atlas_Athina, η οποία θα προετοιμάζεται καθ' όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ από την πορτογαλική ομάδα CasaBranca και 100 Αθηναίους επαγγελματίες. Το Atlas είναι ένα πρότζεκτ των Ana Borralho και João Galante που ταξιδεύει από πόλη σε πόλη και δημιουργεί ένα μοναδικό παραστασιακό γεγονός, φέρνοντας στη σκηνή 100 διαφορετικούς επαγγελματίες ύστερα από ένα εβδομαδιαίο εργαστήρι. Δημιουργεί επί σκηνής ένα ζωντανό ανθρώπινο τοπίο χαρτογραφώντας την τάξη των ανθρώπων που σε κάθε τόπο σηκώνουν στους ώμους τους το βάρος της οικονομικής του ζωής, όπως ο Άτλας σήκωνε τον ουρανό. Με τα διαφορετικά τους επαγγέλματα, με τις προσωπικές και τις συλλογικές διεκδικήσεις τους, οι άνθρωποι αυτοί δημιουργούν έναν «άτλαντα» που αποτυπώνει τη σύνθετη συνοχή του κοινωνικού ιστού. Οι δημιουργοί του φιλοδοξούν να ξανακάνουν το θέατρο χώρο πολιτικής σκέψης και δράσης, συνδέοντας την τέχνη με τη ζωή. Οι Αθηναίοι που επιθυμούν να πρωταγωνιστήσουν σε αυτό το μοναδικό γεγονός, ζώντας μια ανεπανάληπτη εμπειρία και συμμετέχοντας στην κατασκευή μιας παράστασης από και για τους πολίτες αυτής της πόλης, μπορούν να επικοινωνήσουν με το MRIfestival.
Στο πρόγραμμα του MIRfestival 2014 περιλαμβάνεται και μια μουσική περφόρμανς. Το Man from Managra είναι το νέο πρότζεκτ του Coti K., ενός από τους πιο σημαντικούς Έλληνες συνθέτες ηλεκτρονικής και ηλεκτροακουστικής μουσικής. Ο Coti K., εκπλήσσοντάς μας για άλλη μια φορά, παρουσιάζει μια σειρά από τραγούδια για φωνή, μπάσο και κρουστά που διερευνούν την ανθρώπινη ανάγκη έκφρασης μέσω του τραγουδιού. Γράφτηκαν στο νησί της Τήνου με ένα ηλεκτρικό μπάσο και μια φωνή. Τα παρουσιάζει μαζί με τους Χρήστο Λαϊνά και Πάνο Γαλάνη.
Το MIR διοργανώνεται από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία για τη διάδοση της σύγχρονης τέχνης MIR, σε συνεργασία με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς και ιδρύματα. Το MIRfestival υποστηρίζεται φέτος από από το ευρωπαϊκό δίκτυο Open Latitudes (3) και την πλατφόρμα SPACE (Supporting Performing Arts Circulation in Europe) και το Ίδρυμα Κωστόπουλου, καθώς και από μια πλειάδα Αθηναίων που χορηγούν σε είδος όσα χρειάζονται για να μπορέσει να γίνει το φεστιβάλ (φιλοξενία, φαγητό, μηχανήματα) και που χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει.
Μan from Μanagra
Στο πρόγραμμα του MIRfestival 2014 περιλαμβάνεται και μια μουσική περφόρμανς. Το Man from Managra είναι το νέο πρότζεκτ του Coti K., ενός από τους πιο σημαντικούς Έλληνες συνθέτες ηλεκτρονικής και ηλεκτροακουστικής μουσικής. Ο Coti K., εκπλήσσοντάς μας για άλλη μια φορά, παρουσιάζει μια σειρά από τραγούδια για φωνή, μπάσο και κρουστά που διερευνούν την ανθρώπινη ανάγκη έκφρασης μέσω του τραγουδιού. Γράφτηκαν στο νησί της Τήνου με ένα ηλεκτρικό μπάσο και μια φωνή. Τα παρουσιάζει μαζί με τους Χρήστο Λαϊνά και Πάνο Γαλάνη.
MIR FESTIVAL
27/11-3/12
σχόλια