Η κορύφωση κάθε κινηματογραφικής χρονιάς, η στιγμή της καταξίωσης για ανθρώπους που βρίσκονται μπροστά και πίσω από την κάμερα αλλά και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για λίγη διπλωματική υποκριτική, όπως και να χαρακτηρίσει κανείς τα Όσκαρ, θετικά ή αρνητικά, το σίγουρο είναι προσθέτει ένα ακόμη λιθαράκι πάνω στο μύθο τους. Η διοργάνωση που οι μισοί αγαπάνε και οι άλλοι μισοί αγαπάνε να μισούν, επιστρέφει την Κυριακή και γίνεται ξανά αντικείμενο λατρείας και θυμηδίας από κόσμο που περιμένει να οπλίσει τα πληκτρολόγια του.
Περιέργως, ίσως και λόγω υπέρμετρου σεβασμού, όσο μεγάλος είναι ο αντίκτυπος της τελετής στον κινηματογραφικό κόσμο, τόσο μικρή είναι η παρουσία της μέσα στις ταινίες. Σπανίως έχουν αναπαρασταθεί σκηνές από αληθινές απονομές όπως και σπανίως έχουν φτιαχτεί εντελώς fictional απονομές για τις ανάγκες μιας ταινίας. Στις λίγες φορές που έχει συμβεί κάτι τέτοιο, η αιτία είναι συνήθως κάποιο είδος σάτιρας για το χολιγουντιανό σύμπαν και τις λειτουργίες του, χωρίς να εξαιρούνται οι περιπτώσεις όπου η σκηνή της τελετής είναι καθαρά χώρος δράσης και τίποτα άλλο. Έξι χαρακτηριστικές περιπτώσεις ταινιών που χρησιμοποίησαν την βραδιά των Όσκαρ μέσα στην αφήγησή τους παρουσιάζονται παρακάτω.
Πριν από την Δύση (1966)
Με αυθεντικό τίτλο την ίδια τη λέξη-κλειδί (The Oscar), η ταινία προφανώς δεν περιορίζεται απλά σε σκηνές από μια απονομή. Η τελετή των Όσκαρ, στην οποία ετοιμάζεται να βραβευθεί ο Φρανκ Φέιν (τον υποδύεται ο Στίβεν Μπόιντ), είναι η αφορμή για να δούμε πως ο ήρωας της ταινίας πάτησε επί πτωμάτων μέχρι να φτάσει στην επιτυχία, μια αφήγηση που είχε γίνει (πολύ καλύτερα) και για τον χώρο του θεάτρου στο Όλα για την Εύα του Μάνκιεβιτς, 16 χρόνια νωρίτερα. Η αρχική σκηνή της ταινίας δημιουργήθηκε από αληθινά γενικά πλάνα της απονομής των Όσκαρ του 1965, καθώς και με κοντινότερα που φτιάχτηκαν στο στούντιο, όπου εστιάζουν πλέον πάνω στους ήρωες του φιλμ.
Πρόκειται πάντως για τη μοναδική ταινία που ξεκινά και τελειώνει με τα βραβεία της Ακαδημίας, λαμβάνουν μέρος πολλοί νικητές και υποψήφιοι από όλες τις κατηγορίες, και κατάφερε να αποσπάσει δύο αληθινές υποψηφιότητες, για τα σκηνικά, καθώς και για τα κοστούμια της Ίντιθ Χεντ- μια από τις 34 υποψηφιότητες στην καριέρα της γυναίκας που το κέρδισε 8 φορές. Εκτός αυτών, οι κριτικές ήταν μέτριες προς κακές, και ο Τόνι Μπένετ, αειθαλής τραγουδιστής που έχει σπάσει τα ρεκόρ μακροβιότητας, έφαγε τα μούτρα του σε μια από τις πρώτες εμφανίσεις του, λαμβάνοντας ως ανταμοιβή τη Χρυσή Γαλοπούλα.
Κρυφά Ταλέντα (1988)
Στην ξεχασμένη σήμερα ταινία του Μπλέικ Έντουαρντς, ένας ηθοποιός (Μπρους Γουίλις) πρωταγωνιστεί σε μια βωβή ταινία για τον Γουάιατ Ερπ και διαπιστώνει πως στα γυρίσματα βρίσκεται και ο ίδιος ο Ερπ (Τζέιμς Γκάρνερ). Γίνονται φίλοι και προσπαθούν να λύσουν μια υπόθεση δολοφονίας που προκύπτει και φτάνει μέχρι την πρώτη απονομή των βραβείων Όσκαρ το 1929, που τότε θύμιζε ένα μικρό κλειστό πάρτι, και η οποία αναπαρίσταται με μεγάλη προσοχή από τον Έντουαρντς.
Ο Σωματοφύλακας (1992)
Η εμμονή του Κέβιν Κόστνερ για την ασφάλεια της Γουίτνεϊ Χιούστον θα την σώσει τελικά από την απόπειρα δολοφονίας τη στιγμή ακριβώς που αυτή σηκώνεται να παραλάβει το βραβείο Όσκαρ. Δύο τραγούδια από την ταινία έφτασαν μετά από λίγο καιρό και στα αληθινά Όσκαρ, η Χιούστον δε κέρδισε τελικά και καθησυχάστηκαν όσοι πίστευαν πως μπορεί η σκηνή να επαναληφθεί στην πραγματικότητα.
Τρελές σφαίρες 33 1/3 (1994)
Ο Λέσλι Νίλσεν ως μυστικός αστυνομικός κλέβει την πρόσκληση του Αλ Γιάνκοβιτς και μπαίνει στα παρασκήνια της τελετής για να βρει μια βόμβα. Ακολουθεί πανικός. Παρουσιάσεις βραβείων καταστρέφονται, χορευτικά διαλύονται, έχουν προστεθεί δεκάδες νέες κατηγορίες (όπως βραβείο καλύτερης ερμηνείας σε ταινία για τον Κολόμβο) ενώ παρακολουθούμε τρέιλερ που σατιρίζουν τον Σπίλμπεργκ και την Μητέρα Τερέζα. Μακράν η μεγαλύτερη σε διάρκεια απονομή μέσα σε ταινία και αναμφίβολα η πιο σπαρταριστή.
In & Out (1997)
Στην εναρκτήρια σκηνή της κωμωδίας του Φρανκ Οζ, νεαρός ηθοποιός (Ματ Ντίλον) προερχόμενος από επαρχιακή, συντηρητική πόλη των ΗΠΑ βραβεύεται με Όσκαρ ερμηνείας και ετοιμάζεται για τον λόγο του. Όλη η πόλη περιμένει μια αναφορά στο όνομά της αλλά ο Ντίλον δίνει κάτι παραπάνω, μια ίντριγκα, λέγοντας πως ο καθηγητής του στο σχολείο, εξέχον μέλος της τοπικής κοινωνίας και μελλοντικός γαμπρός, είναι ομοφυλόφιλος. Η πόλη βράζει, ο καθηγητής αναρωτιέται, ο ηθοποιός γυρνά για να διορθώσει τα πράγματα.
Τροπική Καταιγίδα (2008)
Στην περίφημη χολιγουντιανή παρωδία του, ο Μπεν Στίλερ ως ηθοποιός – σταρ, παγιδεύεται μαζί με τους φίλους του σε ζούγκλα όπου και προσπαθεί να επιβιώσει. Η δικαίωση έρχεται στο τέλος όπου όχι απλά τα καταφέρνει, αλλά η ιστορία του αυτή φτάνει ως τα Όσκαρ, με τον ίδιο να κερδίζει θριαμβευτικά, ολοκληρώνοντας έτσι έναν εξόχως χιουμοριστικό, αλλά και αρκετά ειρωνικό, κύκλο. Μακριά από τη λάμψη της στιγμής, ο παραγωγός Τομ Κρουζ από την οθόνη του απολαμβάνει μια ακόμη στιγμή επιτυχίας. Λίγο νωρίτερα, ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ δίνει συμβουλές για μελλοντικούς ηθοποιούς.
σχόλια