( - )
Τα βραβεία ήταν μάλλον αναμενόμενα. Το Birdman έδειξε τις τελευταίες εβδομάδες πως δεν θα έχει αντίπαλο στις μεγάλες κατηγορίες, όσο κι αν τα γραφεία στοιχημάτων υποστήριζαν πως το Μεγαλώνοντας ακολουθεί κατά πόδας στις κατηγορίες ταινίας και σκηνοθεσίας. Τελικά, είναι πολύ δύσκολο να σπάσει το δίπτυχο των ενώσεων παραγωγών και σκηνοθετών, ακόμη κι αν παρενθέσεις πρόσφατων ετών, έχουν μπερδέψει τις στατιστικές.
Η τελετή δεν έκρυβε εκπλήξεις και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην κουρδισμένη, αθλητική, "λιανή"παρουσίαση του Νιλ Πάτρικ Χάρις.
( - )
Η τελετή δεν έκρυβε εκπλήξεις και αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην κουρδισμένη, αθλητική, "λιανή"παρουσίαση του Νιλ Πάτρικ Χάρις. Συμπαθής και ενθουσιώδης, ο πρώην ανήλικος γιατρός Ντούγκι Χάουζερ (από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά) δείχνει πιο ταιριαστός στο θέατρο και την τηλεόραση, όπου έχει διατελέσει οικοδεσπότης σε απονομές. Το σινεμά δεν τον γνωρίζει καλά και εκείνος το θαυμάζει σαν φαν που μόλις αναβαθμίστηκε από την πλατεία των θεατών, στη σκηνή των πρωταγωνιστών, με τη διαφορά πως του λείπει ο αέρας και ο ρόλος του πρωταγωνιστή. Στο εισαγωγικό νούμερο, αν δεν ήταν ο Τζακ Μπλακ να κάνει την πλάκα του τραγουδιστά και υποκριτικά, θα μιλάγαμε για θορυβώδη σούπα από μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ. Του λείπει η προσωπικότητα. Αντίθετα, αποτυχημένες παρουσιάσεις του παρελθόντος, όπως εκείνες του Ντέϊβιντ Λέτερμαν και του Κρις Ροκ, οφείλονταν σε περίσσεια προσωπικού ύφους, έναντι του φορμάτ, που τους πέταγε έξω στο σύνολο.
( +)
Η περιήγηση του στα παρασκήνια μόνο με το σώβρακο, αλά Μάϊκλ Κίτον, όπου σταμάτησε για να μιμηθεί τον τσαντισμένο Σίμονς, μπροστά στον Μάϊλς Τέλερ που χτυπιόταν στα ντραμς, συνδυάζοντας έτσι δυο τζαζοκεντρικές ταινίες που συναγωνίζονταν, ήταν μακράν η καλύτερη του στιγμή στην απονομή. Και ευφυώς γραμμένη και σκηνοθετημένη.
( + )
Η Τζουλιάν Μουρ άξιζε χίλιες φορές να βραβευτεί και δίκαια το Dolby Theater σηκώθηκε ολόψυχα να την επευφημήσει. Το ίδιο ισχύει και για τον Τζ. Κ. Σίμονς.
( +)
Το Μεγαλώνοντας έμεινε τελικά στο ένα Όσκαρ, αν και ξεκίνησε τη σεζόν ως το μεγάλο φαβορί. Η Πατρίσια Αρκέτ τιμήθηκε με το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου, παίρνοντας στους ώμους- και το πρόσωπο της- της την ταινία. Επιπροσθέτως, συμβολίζει την αγαπημένη ιστορία του καλλιτέχνη που μοιάζει ξεχασμένος αλλά επιστρέφει για να θριαμβεύσει, χωρίς κανένας να τον υπολογίζει σημαντικά. Άρα, ο Μάϊκλ Κίτον δεν χρειάστηκε να κάνει την έκπληξη, μιας και η Αρκέτ κάλυψε την περίπτωση του, και ο Έντι Ρεντεμέϊν ήταν καλύτερος στον πρώτο ρόλο.
( - )
Καθώς το Lego Movie απουσίαζε από την κατηγορία κινουμένων σχεδίων, το Πώς να Εκπαιδεύσετε τον Δράκο σας άτυπα τιμωρήθηκε. Οι Υπερέξι έκαναν την μικρή ανατροπή
( +)
( - )
Η Lady Gaga έχει βαλθεί να στρέψει την καριέρα της σε ένα ελαφρό ρεπερτόριο, συμπαρασύροντας τα κοστούμια της- μέχρι βέβαια να αποφασίσει να ξαναφορέσει μπριζόλες και να το κάψει στα dance. Το περίεργο είναι πως τα Όσκαρ δέχτηκαν να προωθήσουν την αλλαγή της, βάζοντας την να τραγουδήσει ένα medley από τη Μελωδία της Ευτυχίας, που φέτος γιορτάζει 50 χρόνια. Η απόδοση της ήταν χλιαρή, αλλά η ανταπόκριση από το Χόλιγουντ, υπερενθουσιώδης.
( +)
Τα σκηνικά και τα φώτα ήταν και πάλι εντυπωσιακά, άξια για Emmy. Και η πολύπλοκη τηλεοπτική σκηνοθεσία δεν άφησε κανέναν ξεκρέμαστο, εκτός από μερικά λαθάκια, ανθρώπινα για το μέγεθος της παραγωγής και τον όγκο των παρουσιαστών και των παρευρισκομένων.
( - )
Το κομμάτι με τους τεθνεώτες έχει γίνει τεχνητά δραματικό, παρά την ολόσωστη παρουσία και εκφορά της παρουσιάστριας Μέριλ Στριπ. Τα φωτό-γραφικά με όσους έφυγαν μέσα στην προηγούμενη χρονιά δεν βγάζουν την ίδια συγκίνηση με τα κινούμενα πλάνα-αποσπάσματα, και η "ουρά" του αφιερώματος, με το κλαψιάρικο τραγούδισμα της Τζένιφερ Χάντσον, έμοιαζε τραβηγμένο από τα μαλλιά.
( +)
Από το τίποτε, η Ελλάδα έφυγε με δυο συν μία νίκες από την απονομή. Ο Αλεξάντρ Ντεσπλά, με την Ελληνίδα μαμά από τον Βόλο και τον παππού από τη Σμύρνη, επιτέλους νίκησε για το Ξενοδοχείο Grand Budapest, στην όγδοη υποψηφιότητα του. Αναγκάστηκε να νικήσει ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό, αφού είχε φέτος κι άλλη μια υποψηφιότητα, στην ίδια κατηγορία, που παλιότερα είχε τιμήσει τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, στους Δρόμους της Φωτιάς. Επίσης, ο Αλεξάντερ Ντινελάρις βραβεύτηκε για το σενάριο του Birdman- για την ελληνική του καταγωγή έχω διαβάσει, αλλά όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα παραπάνω λεπτομέρειες στα ξένα sites. Τέλος, χωρίς να έχει πάρει προσωπικό βραβείο ο ίδιος, ο Τζιμ Γιαννόπουλος είναι ο ιθύνων νους της 20th Century Fox, του στούντιο που κέρδισε φέτος με το Birdman, όπως και πέρυσι για το 12 Χρόνια Σκλάβος. Μπράβο λοιπόν στον άνθρωπο που δεν ξεχνάει πως οι καλλιτεχνικές ταινίες χτίζουν το πλήρες προφίλ μιας ιστορικής κινηματογραφικής εταιρείας, μαζί με εκείνες που φέρνουν τα πολλά χρήματα- και στην περίπτωση των "οικόσημων" της Fox, του Avatar και του Τιτανικού, καταφέρνουν και τα δύο με ένα σμπάρο.
σχόλια