Η υπόθεση Πελικό και η βλάβη του ετεροφυλόφιλου έρωτα

Η υπόθεση Πελικό και η βλάβη του ετεροφυλόφιλου έρωτα Facebook Twitter
Η υπόθεση Πελικό θα ταράξει τα νερά γιατί πατάει σ’ έναν υπόρρητο γυναικείο φόβο: πρέπει να ζω κρατώντας πισινή όλη μου τη ζωή; Ρίχνει βασανιστικά φως σε ένα ερώτημα που δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε.  Φωτ.: EPA/Guillaume Horcajuelo
0

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ να καταλάβουμε ότι βιαστής είναι δυνητικά ο καθένας;

Γιατί επιμένουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι ο βιαστής είναι ένας κακός, περίεργος στον δρόμο;

Μητέρα Ζιζέλ και κόρη Καρολίν

Παρακολουθώ, όπως είμαι σίγουρη ότι κάνετε πολλές, την υπόθεση Πελικό με κομμένη ανάσα. Κάθε δημοσίευμα προσθέτει μια λεπτομέρεια που θα μπορούσε να είναι κεντρικό θέμα από μόνη της. Σκέφτηκα χίλια πράγματα να γράψω και τίποτα δεν ήταν επαρκές, τίποτα δεν προσέγγιζε ούτε ελάχιστα αυτό που πραγματικά σκεφτόμαστε όλες εμείς οι γυναίκες που ασχολούμαστε με την υπόθεση. 

Πρόσφατα ολοκλήρωσα το βιβλίο της Καρολίν Νταριάν, κόρης της Ζιζέλ Πελικό και του βιαστή της. Έχει τον τίτλο «Et j’ai cessé de t’appeler Papa - Quand la soumission chimique frappe une famille», που μεταφράζω ως «Και σταμάτησα να σε αποκαλώ Μπαμπά - Όταν η “χημική καθυπόταξη” χτύπησε μια οικογένεια», και περιγράφει σε ημερολογιακό στυλ το πώς έμαθε η κόρη την αλήθεια για το τι συνέβαινε στην οικογένειά της, πώς ένιωσε μετά. Το να πω ότι άλλαξε η ζωή της είναι λίγο. Η Καρολίν δίνει μεγάλη έμφαση στο πώς μετέφραζαν τα «συμπτώματα» της μητέρας της οικογενειακώς. Η Ζιζέλ τα ’χανε συνέχεια, το μυαλό της ήταν αλλού, ξεχνούσε πράγματα κι έχανε τον ειρμό της.

Η υπόθεση Πελικό γεννά την απορία: σε ποιο σημείο της σχέσης σου ξέρεις ποιον έχεις δίπλα σου; Σε ποιο σημείο της ζωής σου μπορείς να κοιτάς τους γείτονές σου και να λες «είναι εντάξει άνθρωποι»; Σε ποια ηλικία, κοιτώντας τον πατέρα σου, το θείο, τον παππού σου, μπορείς να είσαι σίγουρη ότι έχεις απέναντί σου αυτό που νομίζεις ότι έχεις;

Παραθέτω αποσπάσματα.

«Αλλά, καθώς περνούσε ο χρόνος και αυξάνονταν οι διαλείψεις, η μαμά ανησυχούσε συνέχεια. Είχε επαναλαμβανόμενες αϋπνίες, έχανε τα μαλλιά της, αδυνάτιζε – έχασε περισσότερο από δέκα κιλά σε λιγότερο από οχτώ χρόνια. Φοβόταν πάντα μήπως πάθει εγκεφαλικό και ήταν ανήσυχη όταν φρόντιζε τα εγγόνια της ή όταν έπαιρνε το τρένο για να έρθει να με δει στο Παρίσι. Γι’ αυτόν τον λόγο η μαμά σταδιακά σταμάτησε να οδηγεί. Έχανε ολοένα περισσότερο την αυτονομία της». 

Et j’ai cessé de t’appeler Papa - Quand la soumission chimique frappe une famille
Το εξώφυλλο του βιβλίου της Καρολίν Νταριάν με τίτλο Et j’ai cessé de t’appeler Papa - Quand la soumission chimique frappe une famille

Oι πολλαπλοί βιασμοί της Ζιζέλ Πελικό δεν είναι ένα έγκλημα· είναι χρόνια απ’ τη ζωή της· είναι αποσύνδεση απ’ τον εαυτό της. Μπορεί να φαντάζεστε ότι αυτά έγιναν κάποτε. Όταν η Ζιζέλ ήταν είκοσι, τριάντα χρονών. Όχι. Σήμερα η Ζιζέλ είναι 72. Οι βιασμοί, που είναι το αντικείμενο της δίκης, έγιναν απ’ το 2011 ως το 2020. Η Ζιζέλ βίωσε το έγκλημα του συζύγου και των υπόλοιπων αντρών από τα 58 ως τα 67. Γι’ αυτό ακριβώς η οικογένεια θεώρησε δεδομένο ότι υπέφερε από κάποια νευρολογική πάθηση. Επισκέφθηκε, μάλιστα, αρκετούς γιατρούς. Να σημειώσω ότι η εκκίνηση των βιασμών σε ηλικία ύστερη της εμμηνόπαυσης απέκλειε το ενδεχόμενο εγκυμοσύνης. 

«Το 2019, η μαμά είδε έναν ακόμη νευρολόγο στο Cavaillon, ο οποίος απέδωσε την κατάστασή της σε άγχος. Της έγραψε μελατονίνη για να βελτιώσει την ποιότητα του ύπνου της».

Η ποιότητα του ύπνου της δεν βελτιώθηκε, εφόσον ναρκωνόταν συστηματικά. Η γυναίκα πίστευε επί μία δεκαετία ότι τα έχανε. Και γιατί να μην το πιστεύει; Ήταν με τον άντρα της απ’ όταν ήταν 22. Να υποψιαστεί τι; Μια προσωπικότητα που μπορεί να διανοηθεί ότι ο επαρκής και τρυφερός σύζυγός της μετά από τριάντα και κάτι χρόνια συμβίωσης μπορεί να σχετίζεται με την επιδείνωση της υγείας της συμβιώνει με μόνιμη ανασφάλεια και καχυποψία.

Πελικό Facebook Twitter
H Ζιζέλ Πελικό με την κόρη της Καρολίν Νταριάν. Φωτ.: EPA/Guillaume Horcajuelo

«Οι διαλείψεις της μας ανησύχησαν. Εμείς, τα τρία της παιδιά, ζούμε περισσότερο από 700 χιλιόμετρα μακριά της. Θεωρήσαμε ότι επρόκειτο για αρχή Αλτσχάιμερ. Ο πατέρας μου καθησύχασε τις ανησυχίες μας. “Η μητέρα σας ξοδεύει σπάταλα την ενέργειά της, είναι μονίμως σε κίνηση, είναι υπερκινητική, είναι ο τρόπος της να διαχειρίζεται το άγχος».

Άνετος, θα πω εγώ. Άνετος και προσεκτικός. Είχε ενημερώσει, άλλωστε, τους θύτες. Η οδηγία που είχαν λάβει οι βιαστές της ήταν ότι ακόμα και αν κουνήσει το χέρι της πρέπει να φύγουν αμέσως. Εγκυμοσύνη δεν θα προέκυπτε. Τα γυναικολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ζιζέλ ήταν απλώς «αυτά που παθαίνουν οι γυναίκες». Από κάθε άποψη ήταν καλυμμένος. Μεταξύ άλλων, πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την ιστορία παίζει το ότι ο Ντομινίκ Πελικό ήξερε πόσο εύκολο είναι τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει μια γυναίκα να θεωρηθούν μια ακατανόητη συνθήκη του φύλου της. 

«Η μαμά ποτέ δεν κατανάλωνε πολλά χάπια. Έπαιρνε τη μικρότερη δυνατή δόση παρακεταμόλης. Δεν κάπνιζε ποτέ, ούτε ήταν εθισμένη σε οτιδήποτε. Η μόνη της “υπερβολή” ήταν η κατανάλωση σοκολάτας την εποχή που ακόμα δούλευε. Λατρεύει το περπάτημα». 

Το προφίλ που σκιαγραφούν για τη Ζιζέλ ο σύζυγος και η κόρη της είναι αυτό μιας γυναίκας ενεργητικής, «υπερκινητικής», που είπε ο βιαστής της, έντονης, με διάθεση για ζωή. Όπως είπε ο Ντομινίκ στο δικαστήριο, «ήταν το αντίθετο της μητέρας μου, ήταν εντελώς ατίθαση». Η νάρκωση τιθασεύει, σκέφτηκα όταν το διάβασα. 

Η υπόθεση Πελικό και η βλάβη του ετεροφυλόφιλου έρωτα Facebook Twitter
Όπως είπε ο Ντομινίκ στο δικαστήριο, «ήταν το αντίθετο της μητέρας μου, ήταν εντελώς ατίθαση». Η νάρκωση τιθασεύει, σκέφτηκα όταν το διάβασα. Φωτ.: EPA/Guillaume Horcajuelo

Καταστροφή της πυρηνικής οικογένειας με θύτη ποιον;

Κάθε μέρα θα δω σε κάποιο meme παραφρασμένο το ότι ο φεμινισμός ή η γυναικεία χειραφέτηση καταστρέφουν την οικογένεια. Αν σεβόμαστε τον θεσμό της οικογένειας, χρειάζεται να μιλήσουμε για το πώς τον καταστρέφει η αντρική συμπεριφορά. Αν η «σύγχρονη γυναίκα» βρίσκεται στο επίκεντρο, ας βάλουμε για αλλαγή τον «σύγχρονο άντρα» στη θέση της. Η υπόθεση Πελικό γεννά την απορία: σε ποιο σημείο της σχέσης σου ξέρεις ποιον έχεις δίπλα σου; Σε ποιο σημείο της ζωής σου μπορείς να κοιτάς τους γείτονές σου και να λες «είναι εντάξει άνθρωποι»; Σε ποια ηλικία, κοιτώντας τον πατέρα σου, το θείο, τον παππού σου, μπορείς να είσαι σίγουρη ότι έχεις απέναντί σου αυτό που νομίζεις ότι έχεις;

Οι γυναίκες, για να είναι με άντρες, έχουν αναπτύξει τεχνικές μακροχρόνιας επιβίωσης: «Να τεστάρεις πώς συμπεριφέρεται στις σερβιτόρες», «να τσεκάρεις το ιστορικό να δεις τι τσόντες βλέπει, μη σου ’ρθει απότομα», «να μάθεις νωρίς τι πιστεύει για τον θηλασμό και τη γέννα, μη δείξει άλλο πρόσωπο αργότερα», «πρόσεχε, ο άντρας αλλάζει όταν γίνεται πατέρας», «πρόσεξε πώς γίνεται όταν θυμώνει», «όσο και να τον αγαπάς, πάντα να έχεις δικό σου πορτοφόλι, κρυφά, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται», «τώρα, με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, να ξέρεις ότι θα τον φορτωθείς, πρόσεχε πριν κάνεις παιδί, να έχετε γνωριστεί καλά». 

Πέρα απ’ το τι χρειάζεται να προσέχει κάποια, με αυτή την υπόθεση ανοίγει σαν πηγάδι δίχως πάτο η ερώτηση «για πόσο». Κι αν η βία, η εκμετάλλευση, η σκληρότητα και απανθρωποποίηση μπορούν να συμβούν μετά από χρόνια ήρεμης συμβίωσης, πότε μπορείς να ξέρεις με τι είδους άνθρωπο είσαι; 

Ο έρωτας είναι παράδοση. Η εξέλιξή του προϋποθέτει εμπιστοσύνη. Είναι συνθήκη αβίωτη να ερωτεύεσαι και να συζείς με κάποιον που μονίμως υποπτεύεσαι.

Αυτή πιστεύω πως είναι η απάντηση στο γιατί προτιμάμε τον βιαστή-τέρας που ξεπηδά από γωνιές και στοχεύει νεαρές, ελαφρώς ενδεδυμένες. Η συνειδητοποίηση του τι πραγματικά συμβαίνει και του τι μπορεί να συμβεί απλώς εμποδίζει τη σύνδεση. Είναι αδύνατη μια ζωή που προσπαθείς μονίμως να εκμηδενίσεις το ρίσκο, που σε πράξεις δυσπιστείς, που σε συνθήκες αμφιβάλλεις. Είναι αληθινά πιο βιώσιμο το «αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Και απαραίτητο για τη συντήρηση της κοινωνίας όπως την ξέρουμε σήμερα. 

Η υπόθεση Πελικό και η βλάβη του ετεροφυλόφιλου έρωτα Facebook Twitter
Η συνήγορος του Ντομινίκ Πελικό μιλάει στους εκπρόσωπους τύπου. Φωτ.: EPA/Guillaume Horcajuelo

Καλός σύντροφος, αλλά με την οικογένειά του τι γίνεται;

«Tην τελευταία δεκαετία (σ.σ. 2011-2021) οι κουνιάδες μου φωτογραφίζονταν γυμνές, χωρίς να το γνωρίζουν, σε κάποιες απ’ τις οικογενειακές μας συγκεντρώσεις. Στο σπίτι τους και στο σπίτι των γονιών μου ο πατέρας μου είχε εγκαταστήσει κάμερες παρακολούθησης στο μπάνιο και στα υπνοδωμάτια. Είχε κάνει μοντάζ με φωτογραφίες της Μελανί (σ.σ. η σύζυγος του αδελφού της) με πρόστυχες λεζάντες. Αυτή η ιστορία ξεκίνησε με την εγκυμοσύνη της τελευταίας το 2011. Όσο για την Μπαρμπαρά (σ.σ. η σύζυγος του άλλου αδερφού), ανακάλυψε γυμνές φωτογραφίες της που είχαν ληφθεί το τελευταίο καλοκαίρι που πέρασε στο σπίτι των γονιών μου. Σε κάποιες από αυτές φαίνεται ο πατέρας μου να αυνανίζεται μέσ’ απ’ το εσώρουχό του. Ο πατέρας μου δημοσίευσε τις φωτογραφίες στο διαδίκτυο. Είμαι σίγουρη ότι οι ανώμαλοι τις λάτρεψαν».

Φαντάσου τώρα να σου τυχαίνει αυτό. Δεν φτάνει το «ψάξε το Αirbnb για κάμερες», ας ψαχτεί και το σπίτι του πεθερού. Ωστόσο, με κάποια προσοχή, δεν θα το μάθεις ποτέ. Το τρομερό σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι βρέθηκαν αρκετές αποδείξεις. Πόσα πορνογραφικά βίντεο που δείχνουν γυναίκες να κοιμούνται, να κάνουν μπάνιο, να αλλάζουν ρούχα που έγιναν με «συναίνεση» είναι διαθέσιμα; Πόσο εύκολη και παγκοσμίως προσιτή η πρόσβαση; Και είναι τόσο απλό να είσαι το επόμενο θύμα όσο το να πας διακοπές στο σπίτι του πατέρα του άντρα σου;

«To επεισόδιο αυτό (σ.σ. η ανακάλυψη των φωτογραφιών απ’ τις κουνιάδες της) άλλαξε τα δεδομένα της ποινικής δίκης. Η Μελανί και η Μπαρμπαρά προσχώρησαν στη δίκη ως ενάγουσες. Καμία γυναίκα στην οικογένειά μας δεν γλίτωσε απ’ τον πατέρα μου. Τις ημέρες που ακολούθησαν προσήχθησαν 18 άντρες που ήταν ύποπτοι για τον βιασμό της μητέρας μου. Για λόγους ασφαλείας, ο πατέρας μου μεταφέρθηκε σε άλλη φυλακή στη Νότια Γαλλία. Οι δράστες σεξουαλικών εγκλημάτων γίνονται αντικείμενο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών. Αποτελούν το κατακάθι της κοινωνίας. Πώς θα διαχειριστεί ο πατέρας μου, άραγε, αυτή την κράτηση σε άλλη φυλακή; Θα ξέρει πώς να προσαρμοστεί; Φυσικά και ξέρει. Έπαιξε τον ρόλο του οικογενειάρχη στην οικογένειά μας για περισσότερα από σαράντα χρόνια». 

Σε κάθε περίπτωση εγκλήματος που ο δράστης ήταν ένας ήρεμος, νορμάλ άντρας βλέπω να γίνεται μεγάλη προσπάθεια να σκιαγραφηθεί ένα προφίλ τρομερής διαστροφής. Κάποια πάθηση ψυχική και ασυνήθιστη, κάποια στρέβλωση του ψυχισμού με τρόπους ιδιαίτερους και μνημειώδεις. Έχω ενστάσεις. Μπορεί να είναι απλούστερο. Μπορεί να είναι ότι συμβαίνουν πολλά, μαθαίνουμε λίγα, και δεν είναι δύσκολο, όταν μεγαλώνουμε πιστεύοντας ότι οι γυναίκες δεν είναι ακριβώς άνθρωποι. Επιβάλλονται κανόνες σιωπής που δύσκολα σπάνε. Στην προκειμένη περίπτωση, η σιωπή κράτησε δέκα χρόνια και η υπόθεση αποκαλύφθηκε τυχαία.

Πελικό Facebook Twitter
Φεμινιστική διαδήλωση υπέρ της Ζιζέλ Πελικό στο Παρίσι. Φωτ.: EPA/Teresa Suarez

Δεν έχουν κέρατα, έχουν οικογένειες και καλές δουλειές

«Όλοι ξέρουν ποιοι είναι» είπε η Blandine Deverlanges, ιδρύτρια της ακτιβιστικής οργάνωσης «Αμαζόνες της Αβινιόν», η οποία οργανώνει πορείες έξω απ’ το δικαστήριο, αναφερόμενη στους βιαστές ως εξής: «Είναι παντού. Πας στον φούρνο, βλέπεις δύο. Πας στην καφετέρια, βλέπεις πέντε. Και πάει λέγοντας». 

Η περιοχή της Μαζάν όπου πραγματοποιήθηκαν τα εγκλήματα είναι μια σταλιά σε σχέση με τη χώρα. Είναι επαρχία κοντά σε δάση. Αν βρέθηκε τόσος κόσμος εκεί, πόσος κόσμος μπορεί να βρεθεί σε μια μεγαλύτερη περιοχή; Αν αυτό συνέβη σε μια Γαλλίδα αστή στη χώρα της, τι συμβαίνει στις υπόλοιπες; 

«Είναι πυροσβέστες, δημοσιογράφοι, μαθητές, οδηγοί φορτηγών, νοσοκόμοι, υπάλληλοι φυλακών, συνταξιούχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, οι φίλοι μας, οι εραστές μας, οι πατέρες μας, οι αδελφοί μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα και είναι δύσκολο να την αποδεχτούμε», γράφει η Helene Devynck σε άρθρο της στη «Monde». 

Αν μιλάμε για «διάλυση της οικογένειας», χρειάζεται να δούμε τι σημαίνει οικογένεια, τι λένε οι γυναίκες μεταξύ τους, τι λένε οι γιαγιάδες και οι μαμάδες στις κόρες για να τις προστατεύσουν ή πώς τους μαθαίνουν ότι η φρίκη που ζουν είναι φυσιολογική. 

«Πώς μπορεί κάποια, μετά από 50 χρόνια κοινής ζωής, να ζει δίπλα σε κάποιον που κρύβει τη ζωή του τόσο καλά; Αυτό είναι τρομακτικό», δηλώνει μια 69χρονη παρευρισκόμενη στη δίκη. 

Η υπόθεση Πελικό θα ταράξει τα νερά γιατί πατάει σ’ έναν υπόρρητο γυναικείο φόβο: πρέπει να ζω κρατώντας πισινή όλη μου τη ζωή; Ρίχνει βασανιστικά φως σε ένα ερώτημα που δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε. 

«Θα νιώσω κάποτε απόλυτη ασφάλεια στη σχέση μου;»

Όποια μπορεί, ας το απαντήσει. 



 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Υπόθεση Πελικό: Ερχόταν με τη Ζιζέλ στο σούπερ μάρκετ και με ρωτούσε αν μου αρέσει, κατέθεσε ένας κατηγορούμενος

Διεθνή / Υπόθεση Πελικό: Ερχόταν με τη Ζιζέλ στο σούπερ μάρκετ και με ρωτούσε αν μου αρέσει, κατέθεσε ένας κατηγορούμενος

Αποκαλύψεις για τους τρόπους με τους οποίους προσέγγιζε τους συνεργούς του ο 71χρονος Ντομινίκ Πελικό στη δίκη για τους βιασμούς της Ζιζέλ 
ΕΥΑ ΠΑΥΛΑΤΟΥ
Υπόθεση Πελικό: Έχω την εντύπωση πως ο ένοχος είμαι εγώ, είπε η Ζιζέλ - Βίντεο και φωτογραφίες με τους βιασμούς της ενώπιον του δικαστηρίου

Διεθνή / Υπόθεση Πελικό: Έχω την εντύπωση πως ο ένοχος είμαι εγώ, είπε η Ζιζέλ - Βίντεο και φωτογραφίες με τους βιασμούς της ενώπιον του δικαστηρίου

Η απάντηση της σε συνηγόρους των κατηγορουμένων που μίλησαν για πιθανή συνέργεια της 72χρονης - Ζήτησε να βγουν τα παιδιά της από την αίθουσα πριν την παρουσίαση των βίντεο και των φωτογραφιών με τους βιασμούς
ΕΥΑ ΠΑΥΛΑΤΟΥ
Δίκη «βιασμών της Μαζάν»: Ο Ντομινίκ Πελικό ομολόγησε πως όλα έγιναν χωρίς την συναίνεση της Ζιζέλ

Διεθνή / «Το μόνο άτομο που χειραγωγούσα ήταν η σύζυγός μου»- Ο Πελικό ομολόγησε πως όλα έγιναν χωρίς την συναίνεση της Ζιζέλ

Συνεχίζεται σήμερα με την απολογία του Ντομινίκ Πελικό η πολύκροτη δίκη για τους βιασμούς της συζύγου του, Ζιζέλ Πελικό - «Δεν τους έβαλα το όπλο στο κεφάλι. Ποτέ δεν πήρα χρήματα. Ποτέ δεν ανάγκασα ή χειραγώγησα κάποιον», είπε για τους 50 βιαστές της
ΕΥΑ ΠΑΥΛΑΤΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι ήθελε και τι πέτυχε με τον ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Βασιλική Σιούτη / Τι ήθελε και τι πέτυχε με τον ανασχηματισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Το Μέγαρο Μαξίμου πόνταρε στο επικοινωνιακό φρεσκάρισμα της κυβέρνησης, αλλά, αντί γι’ αυτό, βρέθηκε να αντιμετωπίζει νέες κρίσεις που προέκυψαν από τον ανασχηματισμό.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ