Το απεριτίβο, η τέχνη του να πίνουμε νωρίς ποτά χαμηλών αλκοολικών βαθμών που μας δροσίζουν και μας ανοίγουν την όρεξη, είναι κάτι που ο κόσμος χρωστάει στους Ιταλούς, και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό. Αλλά, έχοντας δανειστεί αυτήν τους τη συνήθεια, η αλήθεια είναι ότι την εφαρμόζουμε και εμείς πολύ καλά, μας πάει και την έχουμε πάει αλλού, στην Αθήνα δηλάδη βρίσκουμε πλέον απογευματινά ποτά εφάμιλλα (μερικές φορές και πιο ενδιαφέροντα) με αυτά που συναντάμε σε κάποιες ιταλικές πόλεις. Κάποια από τα καλύτερά μας μπαρ φροντίζουν να έχουν στον κατάλογό τους ελαφριά ποτά που παραπέμπουν στο after work τελετουργικό ποτό των Ιταλών, δοσμένα με το δικό τους twist και τρόπο. Και να που ήρθε μια νέα άφιξη να το απογειώσει.
Ήταν 2016 όταν δύο φίλοι, ο Κωνσταντίνος Μπόλας και ο Αλέξανδρος Καμπέρης, βρέθηκαν να κάνουν διαδρομές στην Τοσκάνη τραγουδώντας ασταμάτητα το «Felicità» που γνωρίζουμε από τον Al Bano και τη Romina Power. Σε αυτό τους το ταξίδι είχαν κάνει μια άτυπη συμφωνία με το που πάει δωδεκάμισι το μεσημέρι να αφήνουν τις βόλτες και να ξεκινάνε τα απεριτίβι (το ζήλεψα αυτό το ντιλ), κάτι που τους οδήγησε σε ημιυπόγεια μπαρ στα στενά της Φλωρεντίας και της Σιένα. Λίγο η ευφορία του ταξιδιού, λίγο ότι τους αρέσει πολύ το έξω, στην αρχή το συζητούσαν μεταξύ σοβαρού και αστείου το να μεταφέρουν όσα μοιράστηκαν στην Ιταλία στην πόλη τους. «Ήταν από αυτές τις κουβέντες που μετά από λίγο τις ξανασκέφτεσαι και λες “ρε συ, μήπως να το κάνουμε όντως;”». Και να που έξι και κάτι χρόνια μετά, με την προσθήκη του Γιώργου Μαθιουδάκη, το έκαναν, βαφτίζοντας το εγχείρημά τους με τον τίτλο του κομματιού που τους είχε κολλήσει σε εκείνο το road trip.
Κυριολεκτικά, «aperitivo» στα λατινικά πάει να πει «ανοιχτήρι», και έχει επικρατήσει να λέγονται έτσι τα ελαφριά ποτά που οι Ιταλοί καταναλώνουν πριν το δείπνο, γι’ αυτά που δίνουν ραντεβού αυθόρμητα, χωρίς πολλά κανονίσματα και κρατήσεις, κάτι που θα ισχύει και στο Felicità, το οποίο θα λειτουργεί στη φιλοσοφία του «first come first served».
Κάπως τυχαία βρήκαν στη βιομηχανική και ακόμα off Broadway περιοχή του Ρουφ τον χώρο τους, που χτίστηκε τη δεκαετία του ’50 για να λειτουργήσει ως φούρνος. Κάτω από τις γυψοσανίδες που είχαν προσθέσει οι προηγούμενοι ένοικοι του κτίσματος, η Έφη Μαλανδράκη και η Βαρβάρα Κουντζάκη του A.Sylo design αποκάλυψαν την εντυπωσιακή λιθοδομή του παλιού φούρνου και τη διατήρησαν φτιάχνοντας παράλληλα έναν χώρο που, παρότι δεν είναι αχανής, χωρίζεται σε τρία μέρη: καταρχάς στην οκτάμετρη μπάρα τους, που είναι φιλόξενη και χαμηλή, έτσι που πραγματικά μπορεί να βολευτεί και να αράξει κανείς εκεί ακόμα και όρθιος. Έπειτα σε ένα σημείο που, με τον ψηλό φίκο και τα ρετάλια από μάρμαρα διαφορετικών χρωματισμών που σχηματίζουν το πλακόστρωτο, το διαμόρφωσαν ώστε να μοιάζει λες και βρισκόμαστε σε αίθριο (μέχρι να φτιάξουν την πραγματική τους αυλή, για την οποία έχουμε ακόμα χρόνο). Ενώ βρίσκεστε εκεί, κοιτάξτε πάνω, καθρεφτίζεστε. Τέλος, στο βάθος του χώρου είναι το «τραπεζάτο» κομμάτι, εξίσου χαλαρό με τα υπόλοιπα δύο. Άλλωστε ένα μαγαζί βασισμένο στο απεριτίβο δεν μπορεί να έχει κάτι το πολύ αυστηρό και στημένο, πρέπει να βγάζει κάτι το παρεΐστικο.
Κυριολεκτικά, «aperitivo» στα λατινικά πάει να πει «ανοιχτήρι», και έχει επικρατήσει να λέγονται έτσι τα ελαφριά ποτά που οι Ιταλοί καταναλώνουν πριν το δείπνο, γι’ αυτά που δίνουν ραντεβού αυθόρμητα, χωρίς πολλά κανονίσματα και κρατήσεις, κάτι που θα ισχύει και στο Felicità, το οποίο θα λειτουργεί στη φιλοσοφία του «first come first served». Τι θα πίνουμε εκεί; Αν ζητήσετε ένα κλασικό Aperol ή Campari spritz δεν θα σας τα αρνηθούν, θα σας τα φέρουν. Αλλά εκεί θα σας πρότεινα να τολμήσετε να ξεφύγετε από τα συνηθισμένα και να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό.
Με ονόματα επηρεασμένα από ταινίες που γυρίστηκαν στα στούντιο της Cinecitta, ο bar manager, Μάριος Ηλιόπουλος (Six Dogs, Architects of Time κ.ά.), έχει στήσει μια πλούσια λίστα με χειροποίητες παρασκευές και απεριτίβο που δεν βρίσκουμε αλλού, εννιά στο σύνολο, χώρια τις πολλές non alcoholic προτάσεις. Από την πρώτη στιγμή που είδα τον κατάλογο στάθηκα στο Spartacus με το Campari και το αθηναϊκό Otto’s Vermouth, γάλα βρόμης (μη σας αγχώνει, δεν θα σας βγάλει γαλατίλα), Thomas Henry σόδα περγαμόντο, γλυκιά καπνιστή πάπρικα και κουρκουμά στο χείλος του ποτηριού. Να το ζητήσετε οπωσδήποτε.
Και επειδή και το negroni απεριτίβο είναι, και μάλιστα πολύ δημοφιλές στην Αθήνα, εκείνοι σερβίρουν οκτώ διαφορετικά. Το Coffee negroni με τον αφρό λεμονιού είναι πολύ δυνατό, θα βρείτε και ένα αρωματισμένο με βούτυρο καρύδας και αμύγδαλα, ενώ το signature είναι αρωματισμένο με φρέσκο κόλιανδρο. Δεν λείπουν τα κλασικά, διακριτικά πειραγμένα κοκτέιλ από τη λίστα, έτσι που όλοι θα βρουν κάτι να πιουν εκεί. Και το λέω αυτό γιατί μέχρι στιγμής είχαμε μπαρ που μπορεί να είχαν ένα-δυο απεριτίβο, wine bars που θα είχαν και δύο spritz στον κατάλογο, σπριτζερίες με λίγες προτάσεις σε κρασιά. Στο Felicità βρίσκουμε απ’ όλα τα παραπάνω σε ποικιλία και πολύ προσεγμένα.
Αν ξέρετε ότι ο Κωνσταντίνος Μπόλας βρίσκεται πίσω από το @thiscookingman τότε θα ξέρετε πως τον ενδιαφέρει το κρασί και αυτό δεν λείπει από το Felicità. Η Μαρούλα Μαυρογιαννοπούλου του NotAnExpert θα επιμελείται τη λίστα που θα ανανεώνεται, θα φιλοξενεί σε αυτήν επιλεγμένες ετικέτες από την Ελλάδα κατά κύριο λόγο, αλλά και από τον ξένο αμπελώνα, από τη Γαλλία, προφανώς από την Ιταλία, από τις ΗΠΑ, από τη Νέα Ζηλανδία. Ξεκινάνε με σαράντα ετικέτες, επτά από αυτές τις προσφέρουν σε ποτήρι. Θα επιλέγουν και θα φέρνουν διαλεχτά κρασιά που θα παίζουν one-off, ετοιμάζουν ένα wine club για όσους θέλουν να γνωρίσουν από κοντά παραγωγούς ενώ, αν ανήκετε σε εκείνους που δεν έχουν αδυναμία στα φυσικά κρασιά, μείνετε ήσυχοι, στο Felicità θα βρείτε κυρίως κρασιά κλασικής οινοποίησης.
Στο Ρουφ θα μάθουμε τι πάει να πει apericena, το να τρώμε δηλαδή μαζί με το απεριτίβο μας, έτσι που να μη χρειαζόμαστε μετά και βραδινό. Βασιζόμενος στη zero waste πρακτική στην κουζίνα, σε συνεργασία με το μπαρ και ακολουθώντας την εποχικότητα, ο Νίκος Ντιναπόγιας (Materia Prima, The Clumsies, Black Duck) ετοιμάζει τα λεγόμενα cicchetti, δηλάδη βενετσιάνικες μπρουσκέτες που θα αλλάζουν (δοκιμάστε σίγουρα αυτή με το καπνιστό μύδι, τη μουστάρδα και τα μυρωδικά) και έχει φτιάξει ένα μενού που ξεχωρίζει, με προτάσεις που είναι όλες τους για τη μέση, για να τις μοιραστούμε, για να μην πίνουμε ξεροσφύρι. Θα τσιμπήσετε κροκέτες πανσέτας με κρέμα μάραθου, ζεστές ναπολιτάνικες πολπέτες σε κρύα σάλτσα gazpacho με ξερή μυζήθρα, χειροποίητα και vegan νιόκι γλυκοπατάτας με πέστο μυρωδικών, φοκάτσια από την Kora και την Ιάνθη Μιχαλάκη με σισιλιάνικη καπονάτα μελιτζάνας και τσαλαφούτι, καρπάτσιο μόσχου με πίκλα σιναπόσπορου και τραγανή κάπαρη, φανταστική πίκλα αγγούρι tempura με δική τους μαγιονέζα, ενώ θα βρείτε και πατάτες τηγανητές με σος πάπρικας και γιαούρτι. Έχουν φυσικά και πλατό τυριών και αλλαντικών στα οποία φρόντισαν να δοκιμάζουμε ιδιαίτερα προϊοντα όπως το σκυριανό πυθαρίσιο, το κυανό και ένα ισπανικό πρόβειο τυρί με μαύρο σκόρδο, εθιστικά νόστιμο. Θα έχουν και πιάτα ημέρας, περιμένω να έρθει η εποχή του για να σερβίρουν συμιακό γαριδάκι.
Το Felicità είναι ένα μπαρ από φίλους για φίλους, μακριά από πιάτσες αλλά πολύ κοντά στην Τεχνόπολη, μόλις πέντε με έξι λεπτά με τα πόδια από τον σταθμό του μετρό Κεραμεικός. Η μουσική θα είναι χαμηλής όχλησης, δεν θα βαράει, θα μπορείτε να τα πείτε με τους φίλους σας, ενώ στο χαλί θα παίζουν αγγλόφωνα, ιταλόφωνα, γερμανόφωνα, ισπανόφωνα και εγχώρια indie διαμαντάκια. Τα ωράριά τους θα ακολουθούν τη φιλοσοφία τους στο ποτό αφού θα λειτουργούν (εκτός Δευτέρας) από τις πεντέμισι το απόγευμα μέχρι τις δωδεκάμισι τη νύχτα, μέχρι τη μία τις Παρασκευές και τα Σάββατα. Θα ζεσταίνεστε και χαλαρώνετε εκεί και μετά θα συνεχίζετε κάπου αλλού.
Μεγάλου Βασιλείου 40, 11854, Ρουφ
