Ο «ΝΟΕΜΒΡΗΣ» ΗΡΘΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ και με βρήκε σαν ραντεβού στα τυφλά. Γιατί απλώς «τυφλή» ήταν η γευσιγνωσία που έκανα σε αυτό το κρασί για πρώτη φορά.
Οι τυφλές γευσιγνωσίες μού αρέσουν πάρα πολύ, γιατί με αυτόν τον τρόπο δοκιμάζεις το κρασί και αφήνεσαι, σε μια κατάσταση απόλυτης ελευθερίας, να εξερευνήσεις τι υπάρχει στο ποτήρι σου χωρίς το «βάρος» της ετικέτας.
Ο «Νοέμβρης» λοιπόν μού ήρθε από συνάδελφο στην Prowein, στις καθιερωμένες μας «τυφλές» στα διαλείμματα από τη δουλειά μας.
Χρώμα χρυσαφί, δάκρυα με όγκο στο ποτήρι, πράγμα που υποδηλώνει σάκχαρα, έντονα αρωματικό, τριαντάφυλλα, γιασεμιά, ανθάκια λεμονιάς, σανγκουίνι, κυδώνι, χαμομήλι και δυόσμο… στο στόμα έχει διακριτική γλύκα, με δροσιά όμως που του δίνει απόλυτη ισορροπία. Σκέφτομαι κρύο κλίμα, αλλά πάλι το κεφάλι μου έχει μπερδευτεί, γιατί ενώ κλίνω προς Ggewurtztraminer, κάτι δεν κολλάει… το μυαλό μου ταξιδεύει στην Αλσατία… η αποκάλυψη γίνεται και τελικά ο «Νοέμβρης» μάς έρχεται από την Αρκαδία… «τι Αρκαδία, τι Αλσατία», λέμε, και το πείραγμα πήγε μια χαρά, μιας και δεν βρήκα το blind.
Τα σταφύλια οδηγούνται στο πιεστήριο με ολόκληρο το κοτσάνι, η ζύμωση γίνεται σε ανοξείδωτη δεξαμενή και το κρασί παραμένει με τις οινολάσπες για 16 μήνες, τεχνικές που εντείνουν τα αρώματα και το φρούτο, τον όγκο, τα κρεμώδη χαρακτηριστικά και την πολυπλοκότητά του.
Όπως και να 'χει ο «Νοέμβρης» ήρθε στο ποτήρι μου για να μείνει σαν ανάμνηση. Πήγα λοιπόν στο «περίπτερο» του οινοποιείου Μορόπουλου για να μάθω από τον Λευτέρη Αναγνώστου, τον οινολόγο του κτήματος, τα μυστικά του κρασιού αυτού.
Η πρώτη ερώτηση που του έκανα ήταν πώς του ήρθε η ιδέα να κάνει ένα τέτοιο κρασί, και μου απάντησε με τον μοναδικό του «ποιητικό» τρόπο πως ήθελε να δοκιμάσει τα όρια της ποικιλίας. Να δει τι θα μας δώσει το μοσχοφίλερο όταν τρυγηθεί όψιμα. Πού θα φτάσει το αρωματικό του δυναμικό και πού μπορεί να πάει γευστικά από άποψη φρούτου και οξύτητας. Ο Λευτέρης είναι ένας χαρισματικός και τυχερός οινολόγος· χαρισματικός γιατί το 'χει να φτιάχνει μεγάλα κρασιά και τυχερός γιατί ξεκίνησε την καριέρα του στη Σαντορίνη. Από το ασύρτικο στο μοσχοφίλερο και τη Μαντινεία. Τυχερός να μπορείς να οινοποιείς δυο από τις πιο εμβληματικές λευκές ποικιλίες της χώρας και μάλιστα στις περιοχές από τις οποίες προέρχονται.
Η οικογένεια Μορόπουλου έχει βαθιά αγροτική παράδοση και ξεκίνησε να ασχολείται και με την αμπελοκαλλιέργεια τη δεκαετία του 1990. 120 στρέμματα ιδιόκτητων αμπελώνων στο Νεοχώρι, στη ζώνη της Μαντινείας, που είναι φυτεμένα κατά το 95% με μοσχοφίλερο. Επιλεγμένα αμπελοτεμάχια για την παραγωγή των δικών τους κρασιών που δεν ξεπερνούν τις 30.000 φιάλες.
Τα σταφύλια για τον «Νοέμβρη» συλλέγονται από ένα συγκεκριμένο αμπέλι, που επιλέχθηκε γιατί στεγνώνει γρήγορα σε περίπτωση βροχής, πράγμα που μπορεί να συμβεί τον Νοέμβρη που γίνεται ο τρύγος, άρα έπρεπε να μελετηθεί το σημείο του αμπελώνα για το εγχείρημα αυτό.
Τα σταφύλια οδηγούνται στο πιεστήριο με ολόκληρο το κοτσάνι, η ζύμωση γίνεται σε ανοξείδωτη δεξαμενή και το κρασί παραμένει με τις οινολάσπες για 16 μήνες, τεχνικές που εντείνουν τα αρώματα και το φρούτο, τον όγκο, τα κρεμώδη χαρακτηριστικά και την πολυπλοκότητά του.
Το κρασί αυτό εκπέμπει έναν καλλιτεχνικό ρομαντισμό, ο οποίος έχει αποτυπωθεί από τον Μάριο Καρύστιο αριστοτεχνικά στην ετικέτα. Νοέμβρης, ένας μήνας που, όπως λέει και ο Λευτέρης, «δεν είναι ξενέρωτος, ενδείκνυται για συμβολισμούς». Η ετικέτα σε κάνει να αισθάνεσαι μια χαρμολύπη, χρώμα μέσα στη βροχή, όπως και το κρασί, λουλούδια από τη μια, βάθος και ένταση από την άλλη.
Το συνδυάζω εξαιρετικά με ταρτάρ από μαγιάτικο σε σάλτσα φρικασέ, με λεμονάτα μανιτάρια με φρέσκα μυρωδικά, με παραδοσιακή χορτόπιτα αλλά και πάστα με σάλτσα pesto, ενώ τα αχνιστά μύδια σβησμένα με το ίδιο είναι μια ανεξίτηλη γαστρονομική ανάμνηση.
Το μοσχοφίλερο είναι μια ποικιλία που μπορεί να μας δώσει μεγάλα κρασιά με δυνατότητα παλαίωσης και ο «Νοέμβρης» είναι εδώ για να μας το αποδείξει. Απολαύστε τη σοδειά του 2022 τώρα, αλλά αγοράστε κάποιες παραπάνω φιάλες και αφήστε τες να «ωριμάσουν» για τα επόμενα 7 με 8 χρόνια στον συντηρητή σας, αν αντέξετε...