Δεν ζωγραφίζω σε τοίχους κάθε μέρα. Πρέπει να έχω το θράσος να το κάνω. Και τα σπρέι είναι αρκετά βαριά οπότε είναι καλύτερα να έχω κάποιον φίλο για να με βοηθάει να τα κρατάω» λέει η εξηνταπεντάχρονη Luísa Cortesão, συνταξιούχος γιατρός που έγινε street artist.
Στις περισσότερες πόλεις η Cortesão θα κέρδιζε τον τίτλο της γηραιότερης καλλιτέχνιδος γκράφιτι στην πόλη, αλλά δεν ισχύει το ίδιο στην Λισαβόνα. Εκεί, είναι μέλος της Lata65, μιας οργάνωσης που «τρέχει» σεμινάρια για ηλικιωμένους πάνω από 65 χρονών που ενδιαφέρονται να κάνουν τέχνη στον δρόμο. Η μεγαλύτερη συμμετέχον σε αυτά,η Isaura Santos Costa, είναι σήμερα 90 χρονών. Υπάρχουν επίσης μερικοί ογδοντάρηδες ανάμεσα στο γκρουπ που αποτελείται από οκτώ γυναίκες και τρεις άνδρες. Το μικρότερο μέλος της ομάδας είναι 59 χρονών.
Δεν μου άρεσε και τόσο η street art πριν από αυτό. Πάντα σκεφτόμουν ότι ήταν παιδιά που έκαναν χάλια τους τοίχους αλλά τώρα καταλαβαίνω την ιστορία πίσω από αυτό και τον τρόπο σκέψης και εκτιμώ περισσότερο τους καλλιτέχνες
Το σεμινάριο στην Λισαβόνα είναι το πιο πρόσφατο από την σειρά που τρέχει η Lata65 στην Πορτογαλία και τον επόμενο μήνα η οργάνωση θα εισάγει το πρώτο της διεθνές μάθημα- τρία σεμινάρια στο Σάο Πάολο, στη Βραζιλία τα οποία οι διοργανωτές ελπίζουν να αποτελέσουν την αρχή για μια ευρύτερη διεθνή φάση για το πρότζεκτ.
Η Lata65 είναι το πνευματικό δημιούργημα της αρχιτέκτονος Lara Seixo Rodrigues, 36 χρονών. Διδάσκει τα σεμινάρια με τον καλλιτέχνη Adrião Resende, 33 χρονών, και με τη βοήθεια της Cortesão που παρακολούθησε το πρώτο μάθημα και από τότε επιστρέφει. Η Seixo Rodrigues ξεκίνησε να οργανώνει ένα φεστιβάλ street art στην πόλη της Covilha το 2011 και λέει ότι τότε πρόσεξε ότι μεγαλύτεροι άνθρωποι ενδιαφέρονταν ιδιαιτέρως για το θέμα.
Κάθε χρόνο που διοργανώνουμε το φεστιβάλ, παρατήρησα ότι οι ηλικιωμένοι, και όχι οι νεώτεροι εμπλέκονταν πραγματικά» λέει« Ήταν η συντροφιά μας όλες τις ώρες, μέρα νύχτα και μας έκαναν ερωτήσεις για το πως γίνεται και σχολίαζαν για το τι αναπαριστούσαν οι πίνακες. Κατάλαβα ότι υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον για την street art σε αυτό το ηλικιακό γκρουπ».
Τα σεμινάρια που κρατάνε δύο μέρες, ξεκινούν με μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του γκράφιτι, καλύπτοντας τα πάντα από τις ταγκιές (που συχνά αποδοκιμάζονται από κάποιες γυναίκες) μέχρι σε δουλειές με στένσιλ που έχει δημιουργήσει ο Βρετανός Banksy και άλλοι. «Είναι το καλύτερο» λέει η Seixo Rodrigues, «να χρησιμοποιείς ένα παρατσούκλι όταν γράφεις στους τοίχους, για να μην σε βρει η αστυνομία» Το γκρουπ χαχανίζει λίγο ανήσυχα αλλά για αυτό το πρόγραμμα τουλάχιστον, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για συλλήψεις: οι τοίχοι που βάφουν παρέχονται από το δημοτικό συμβούλιο της Galeria de Arte Urbana στην Λισαβόνα.
«Η Λισαβόνα έχει γίνει το διεθνές κέντρο της street art λέει η τεχνικός του τμήματος Claudia Silva. «Η υπηρεσία εγκαθιδρύθηκε σαν πλατφόρμα για να προωθήσει την street art στην πόλη παρέχοντας νόμιμα τοίχους»
Μετά από μια μέρα σχεδιασμού και κοψίματος στένσιλ, το γκρουπ συγκεντρώνεται μπροστά από έναν τοίχο το δεύτερο απόγευμα, με την Seixo Rodrigues να κρατάει ένα μεγάλο κουτί με σπρέι κάθε χρώματος. Υπάρχει νευρικότητα όταν βάζουν τις μάσκες προσώπου και τα γάντια αλλά όταν ξεκινάει η ζωγραφική δεν υπάρχει σταματημός για αυτούς τους καλλιτέχνες. Σπρώχνουν για να κερδίσουν χώρο και παραπονιούνται όταν οι άλλοι ζωγραφίζουν πάνω στα αγαπημένα τους σχέδια. Μέσα σε μισή ώρα, ο τοίχος έχει μετατραπεί σε ένα πολύχρωμα καμβά, με κάθε είδους τακγιές μέχρι άλογα, ψάρια και λουλούδια από στένσιλ.
Κάποια στιγμή η 90χρονη Santos Costa γυρίζει από τον τοίχο προβληματισμένη «Δεν έχω τίποτα άλλο να ζωγραφίσω λέει», κάνοντας τη Seixo Rodrigues να ψάξει μια στοίβα με στένσιλ για να της βρει ένα ακόμη κομμάτι. Η Aida Alves, 76 χρονών, κρατάει με τον χέρι της τον τοίχο, προστατεύοντας τον χώρο της, όσο κάνει διάλειμμα. «Έχει πλάκα» λέει και η Olinda Rodrigues, 66 χρονών, που στέκεται δίπλα της συμφωνεί.
«Όσο περισσότερο ζωγραφίζω τόσο περισσότερο θέλω να ζωγραφίζω» λέει. «Δεν μου άρεσε και τόσο η street art πριν από αυτό. Πάντα σκεφτόμουν ότι ήταν παιδιά που έκαναν χάλια τους τοίχους αλλά τώρα καταλαβαίνω την ιστορία πίσω από αυτό και τον τρόπο σκέψης και εκτιμώ περισσότερο τους καλλιτέχνες».
Στα 59 της η Maria Manuela Graça είναι η μικρότερη στο γκρουπ. Ήδη κάνει σχέδια για το μέλλον «Θα το έκανα σίγουρα ξανά. Υπάρχει ένας τοίχος στη γειτονία μου που θα είναι ωραία να τον ζωγραφίσεις»
via the Guardian
σχόλια