Διανύουμε ήδη τα μισά της χρονιάς και οι αριθμοί που αφορούν την κακοποίηση των ζώων σοκάρουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας, μέσα σε ένα εξάμηνο έχουν υποβληθεί χιλιάδες καταγγελίες, έχουν σχηματιστεί εκατοντάδες δικογραφίες και έχουν γίνει συλλήψεις, έχουν επιβληθεί διοικητικές κυρώσεις και πρόστιμα που ξεπερνούν τα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Αν δούμε τα αριθμητικά δεδομένα της τηλεφωνικής γραμμής 10410 που ενεργοποιήθηκε από την Ελληνική Αστυνομία, αποτυπώνεται μια δυσάρεστη και σκληρή κατάσταση. Στο διάστημα από τις 4/10/2022 έως τις 7/5/2023 έχουν υποβληθεί 2.552 καταγγελίες. Μόνο στην Αττική έχουν γίνει 1.726 καταγγελίες και ακολουθεί με μεγάλη διαφορά η Θεσσαλονίκη, με 202.
Στην επικαιρότητα καθημερινά κυριαρχούν ειδήσεις που αφορούν βασανισμούς, κακομεταχείριση, πράξεις βίας, δηλητηρίαση, κρέμασμα, πνιγμό, κάψιμο, ακρωτηριασμό ή αιχμαλωσία ζώων. Μόνο τις τελευταίες μέρες είδαμε ένα νεκρό άλογο σε ένα χωράφι χωρίς νερό και τροφή, έναν οδηγό να έχει δέσει με σύρμα από τον λαιμό έναν σκύλο και να τον σέρνει στο οδόστρωμα, μουλάρια στη Σαντορίνη να κουβαλούν τσιμεντόλιθους μέσα στον καύσωνα, ακρωτηριασμό αυτιών σκύλου στην Κρήτη, ένα άλογο να πέφτει νεκρό καταμεσής του δρόμου στην Κέρκυρα. Η λίστα με τα σοβαρά περιστατικά παραμένει ατελείωτη.
Τα άγρια ζώα μέσα στα κλουβιά τους ζουν μια αβάσταχτη ζωή, υποφέροντας από άγχος, πλήξη και σοβαρές διαταραχές που σχετίζονται με τον παρατεταμένο περιορισμό. Είναι ζώα που τα εκμεταλλεύονται οικονομικά με πρόφαση τη διατήρηση και την αναπαραγωγή τους, καταδικασμένα να βιώνουν ένα συνεχές βασανιστήριο, να υπακούν σε εντολές.
Η βάναυση συμπεριφορά σε βάρος των ζώων αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα. Παραμένουν χαραγμένα στη μνήμη μου η εικόνα και οι ήχοι από τον αρκουδιάρη, ο οποίος κάθε Σάββατο πρωί περνούσε από τη γειτονιά μας στην επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσα. Οι περίοικοι έβγαιναν στα μπαλκόνια για να δουν το θέαμα, ακούγοντας το γνωστό λαϊκό τραγούδι: «Σήκω χόρεψε κουκλί μου, να σε δω να σε χαρώ ...». Οι αρκουδιάρηδες κρατούσαν συνήθως ένα ντέφι ή ακόμη πιο παλιά ένα τύμπανο με το οποίο απέδιδαν τη μελωδία, έχοντας δεμένη με αλυσίδα από τη ζώνη τους μια αρκούδα, στην οποία είχαν βάλει φίμωτρο. Τα κέρματα έπεφταν βροχή από τα μπαλκόνια, αλλά ελάχιστοι έδιναν σημασία στο γεγονός της κακοποίησης του ζώου και στο βάρβαρο αυτό έθιμο.
Οι αρκουδιάρηδες εκπαίδευαν τα ζώα αυτά πάνω σε πυρακτωμένες λαμαρίνες για να μάθουν να χορεύουν. Πολλές από τις αιχμάλωτες αρκούδες είχαν βαθιές πληγές στη μύτη και στα χείλη – καθώς οι χαλκάδες έσκιζαν το δέρμα τους από το τράβηγμα, κάθε φορά της τρυπούσαν και σε άλλο σημείο. Η διατροφή των ζώων ήταν άθλια. Η επιβράβευση για την παράσταση της «χορεύτριας αρκούδας» απλώς ξεγελούσε την πείνα της, αφού τα γεύματά της αποτελούνταν από αποφάγια και σκουπίδια και οι συνθήκες διαβίωσής της ήταν ακόμα χειρότερες.
Το καθεστώς προστασίας του ζώου, αν και ήταν ξεκάθαρο, για πολλά χρόνια δεν βοηθούσε στην εξάλειψη του φαινομένου. Ειδικότερα, η Σύμβαση της Βέρνης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης (1979) απαγορεύει τη σύλληψη, κατοχή ή θανάτωση ατόμων του είδους, την υποβάθμιση των τόπων αναπαραγωγής του καθώς και τη διακίνηση, κατοχή και εμπορία ζώων ζωντανών, νεκρών, ταριχευμένων ή μερών του σώματός τους. Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 258 (Ν.Δ. 86/69) του Δασικού Κώδικα, απαγορεύονται ο φόνος, η αιχμαλωσία, η κατοχή και η έκθεση σε δημόσια θέα της καφέ αρκούδας.
Αργότερα είδαμε άλλες, παρόμοιες, δήθεν «ψυχαγωγικές» δραστηριότητες στη χώρα μας, όπως το τσίρκο. Εκεί κυριαρχούσαν τα βασανιστήρια ως κύρια μορφή εκπαίδευσης, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και μεταφοράς, η αιχμαλωσία των ζώων σε κλουβιά, ο παράνομος τζίρος, η μέχρις εσχάτων εξαθλίωσή τους. Τότε τα ζώα θεωρούνταν αντικείμενα διασκέδασης. Υπέμεναν άσπλαχνες τιμωρίες οι δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις για να δώσουν λίγες στιγμές ευχαρίστησης σε ανθρώπους χωρίς ευαισθησία, μέσα από απάνθρωπα σόου-βασανιστήρια: τους έβγαζαν τα νύχια, τα άφηναν χωρίς νερό και φαγητό, τα χτυπούσαν ή τα απομόνωναν για μέρες. Το 2012 η χώρα μας έγινε η πρώτη στην Ευρώπη και η δεύτερη στον κόσμο που απαγόρευσε τα ζώα στο τσίρκο.
Στις 31 Ιανουαρίου πέρασε κατά πλειοψηφία στην ελληνική Βουλή ο νόμος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων «για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό» που απαγορεύει τη λειτουργία τσίρκων και κάθε είδους παραστάσεων με ζώα όπως και τη χρησιμοποίησή τους σε επιχειρήσεις ψυχαγωγικών παιχνιδιών, πίστες αυτοκινήτων, μουσικές συναυλίες, επιδείξεις, πανηγύρια και άλλες εκδηλώσεις.
Η ανάπτυξη του τουρισμού συνέβαλε καταλυτικά και στην εξέλιξη μιας άλλης παρωχημένης πρακτικής. Τους καλοκαιρινούς μήνες όλοι μας έχουμε δει, είτε από κοντά είτε σε φωτογραφίες, γαϊδουράκια ή άλογα να βρίσκονται ξεχασμένα σε χωράφια ή άλλα σημεία με δεμένα πόδια, χωρίς σκιά ή νερό. Σέριφος, Φολέγανδρος, Τζιά, Ύδρα, Σαντορίνη, Πάρος, Αμοργός, Νάξος, Ζάκυνθος και Χανιά είναι μόνο μερικά από τα μέρη όπου άμοιρα άλογα, μουλάρια και γαϊδουράκια βασανίζονται από αγωγιάτες οι οποίοι τα υποχρεώνουν να εργάζονται ατελείωτες ώρες μέσα στον ήλιο, κουβαλώντας ανθρώπους και αποσκευές ή σέρνοντας άμαξες, συνήθως σε δύσκολες διαδρομές, συχνότατα με υπερβολικό βάρος, με κακό εξοπλισμό που εντείνει την κακοποίησή τους, μεγάλης ηλικίας ή άρρωστα, αφυδατωμένα και εξαντλημένα. Μια εικόνα που όχι μόνο δημιουργεί αποτροπιασμό και θλίψη αλλά οδηγεί συχνά σε βαρύτατους τραυματισμούς, αναπηρίες και θανάτους των ζώων.
Μόλις πέρσι η θανάτωση χιμπατζή στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο είχε προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες και σφοδρές αντιδράσεις. Η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, Νατάσσα Μπομπολάκη, σε συνομιλία που είχαμε μαζί της τόνισε: «Τόποι όπως οι ζωολογικοί κήποι αποτελούν απόδειξη του εξευτελιστικού τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι διαχειρίζονται τη φύση, ως μέρη όπου τα ζώα βασανίζονται και θανατώνονται, ενώ αντίθετα ο "νοήμων" άνθρωπος καταρρακώνεται ηθικά μέσα στο πλαίσιο της βιολογικής αλυσίδας. Τα άγρια ζώα μέσα στα κλουβιά τους ζουν μια αβάσταχτη ζωή, υποφέροντας από άγχος, πλήξη και σοβαρές διαταραχές που σχετίζονται με τον παρατεταμένο περιορισμό. Είναι ζώα που τα εκμεταλλεύονται οικονομικά με πρόφαση τη διατήρηση και την αναπαραγωγή τους, καταδικασμένα να βιώνουν ένα συνεχές βασανιστήριο, να υπακούν σε εντολές, να τους κόβουν τα φτερά για να μην μπορούν να πετάξουν: δελφίνια σε μια δεξαμενή αντί για τον ωκεανό, ερπετά που ζουν μόνιμα μέσα σε γυάλινους σωλήνες αντί στη φύση ‒ όλα βρίσκονται σε μια μόνιμη καταθλιπτική κατάσταση με μοναδικό σκοπό το κέρδος των επιχειρηματιών. Πρόκειται για χώρους εμπορευματοποίησης ψυχών και μόνο έτσι θα έπρεπε να τους αντιμετωπίζουμε. Δεν είναι διασκέδαση, δεν είναι εκπαίδευση, είναι βαναυσότητα».
Και πρόσθεσε: «Το να δείχνεις στα παιδιά ζώα που βαριούνται, έχουν κατάθλιψη και περιφέρονται νευρικά σε περιφραγμένους χώρους δεν αποτελεί ενημέρωση για την άγρια ζωή. Είναι σαν να πηγαίνουμε τα παιδιά μας σε φυλακή για να τα διδάξουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά. Υπό τη μορφή αυτή βεβαίως και πρέπει να καταργηθούν τελείως. Το παγκόσμιο αλλά και το ευρωπαϊκό κίνημα για την προστασία και τα δικαιώματά των ζώων πρέπει να πιέσει ακόμα περισσότερο, να απαιτήσει, να διεκδικήσει την κατάργησή τους».
Η Ειρήνη Μολφέση είναι πρόεδρος διοικητικού συμβουλίου της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας και στη συζήτησή μας παραθέτει τις νομοθετικές ρυθμίσεις και τους σημαντικούς σταθμούς στην ιστορία της προστασίας των ζώων:
1969: Τέλος στους αρκουδιάρηδες, το πιο βάρβαρο και εξευτελιστικό ελληνικό έθιμο κακοποίησης ζώων (αρκούδων αλλά και μαϊμούδων) με νόμο που απαγορεύει τον φόνο, την αιχμαλωσία, την κατοχή και έκθεση σε δημόσια θέα της καφέ αρκούδας. Ο τελευταίος αρκουδιάρης, πλέον παράνομος, εθεάθη στην οδό Αιόλου το 1985.
1981: Για την προστασία των παραγωγικών ζώων θεσπίζεται με νόμο η απαγόρευση σφαγής τους αν δεν έχουν προηγουμένως αναισθητοποιηθεί. Ο νόμος παραλίγο να καταργηθεί το 2022, αλλά η πρόταση αποσύρθηκε μπροστά στην αντίδραση των πολιτών.
1992: Τέλος στην κοπή αυτιών και ουράς των σκύλων, σε συνέχεια της κύρωσης από την Ελλάδα, το 1987, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς.
2003: Τέλος στον εφιαλτικό μπόγια και υιοθέτηση μη βάναυσων μεθόδων διαχείρισης του πληθυσμού των αδέσποτων (περισυλλογή - στείρωση - επανένταξη) με επιλογή ευρωπαϊκού τύπου νομοθεσίας, προκειμένου να μετριαστεί η κριτική που δέχεται η Ελλάδα για τον τρόπο που μεταχειρίζεται τα ζώα. Αξίζει να σημειωθεί ότι είκοσι χρόνια αργότερα οι περισσότεροι δήμοι ακόμα δεν έχουν πρόγραμμα διαχείρισης των αδέσποτων και οι φόλες παραμένουν συνηθισμένη πρακτική σε πολλές επαρχίες και νησιά.
2012: Τέλος στο τσίρκο και τις παραστάσεις με ζώα (χρειάστηκαν άλλα δέκα χρόνια για να σταματήσουν οι παραστάσεις με δελφίνια στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, με τα δελφίνια παραμένουν μέχρι σήμερα στις δεξαμενές του).
2017: Πρώτη φορά στην Ελλάδα εκπαιδεύονται αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. και εισαγγελείς στην αντιμετώπιση των εγκλημάτων κακοποίησης ζώων με τη συμβολή ξένων ειδικών (εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ο κύκλος της βίας, από την κακοποίηση ζώων στην ενδοοικογενειακή βία») και αναγνωρίζεται η επικινδυνότητα αυτών που κακοποιούν ζώα.
2018: Τα φιλοζωικά σωματεία κατακτούν το δικαίωμα παράστασης πολιτικής αγωγής για να υποστηρίζουν τα ζώα στα δικαστήρια.
2020: Απαγορεύεται με νόμο η σφαγή ιπποειδών για κρέας, δέρμα και παραγωγή φαρμάκων, μια πρωτοβουλία που χαιρετίζεται διεθνώς.
2020: Ο φόνος και ο βασανισμός ζώων αντιμετωπίζονται πλέον ως κακούργημα τιμωρούμενο με 5 έως 10 χρόνια κάθειρξη και χρηματική ποινή.
2020: Ιστορική εγκύκλιος του Αρείου Πάγου προς όλους τους εισαγγελείς και τα αστυνομικά τμήματα, στην οποία επισημαίνεται η ανάγκη ιδιαίτερης επιμέλειας για την αποτροπή περιπτώσεων κακοποίησης και βασανισμού ζώων και αυστηρής τήρησης των προβλεπόμενων από τον νόμο (σύλληψη, αυτόφωρη διαδικασία και αφαίρεση των ζώων), δεδομένης της τεκμηριωμένης σχέσης της κακοποίησης ζώων με τη γενικότερη εκδήλωση εγκληματικότητας και ειδικά με την παιδική κακοποίηση».
Ωστόσο, παρά τα κεκτημένα των τελευταίων ετών και την αναμφισβήτητη ευαισθητοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, ενεργητική και παθητική κακοποίηση δεν μειώνονται, με νέα περιστατικά σε καθημερινή βάση σε όλη την επικράτεια. Η κ. Μολφέση επισημαίνει: «Δύο χρόνια αφότου τέθηκε σε ισχύ το Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα Άργος και λοιπές διατάξεις και με αυστηροποίηση των ποινών που ήταν ήδη σε ισχύ έναν χρόνο νωρίτερα, δεν έχουμε την παραμικρή ένδειξη ότι η κακοποίηση μειώνεται. Η αδιαφορία των αρμόδιων αρχών (αστυνομικές αρχές και κρατικές κτηνιατρικές υπηρεσίες) δεν είναι η αιτία της αποτυχίας αλλά το σύμπτωμά της».
Τους λόγους πρέπει να τους αναζητήσουμε στην ίδια τη νομοθεσία μας, η οποία, συγκρινόμενη με τις περισσότερες ευρωπαϊκές, παρουσιάζει δομικά προβλήματα και στερείται ενότητες που είναι κομβικές για την προστασία των ζώων. Στο σημείο αυτό αναφέρει μερικά ενδεικτικά παραδείγματα: «Βασανισμός και φόνος ζώου ως κακούργημα: ενώ κάναμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά με την αναβάθμιση του φόνου και του βασανισμού ζώου σε κακούργημα, αυτός που θα βασανίσει ή θα φονεύσει ζώο της άγριας πανίδας (πουλί, ζαρκάδι, ακόμα και λύκο ή αρκούδα) δεν θα τιμωρηθεί για κακούργημα (5-10 χρόνια κάθειρξη και χρηματική ποινή) αλλά, βάσει των διατάξεων περί λαθροθηρίας, για πλημμέλημα (100-1.000 ευρώ). Οι ξένες νομοθεσίες δεν αφήνουν κανένα τέτοιο περιθώριο. Ακόμη, η ελληνική νομοθεσία δεν καθίστα σαφές αν ο φόνος και βασανισμός ζώων μπορεί να γίνει είτε με πράξη (ενεργητική κακοποίηση) είτε με παράλειψη (παθητική κακοποίηση), με αποτέλεσμα οι Αρχές να μην αντιμετωπίζουν την παραμέληση ως κακούργημα, ακόμα και όταν επιφέρει τον θάνατο του ζώου. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση κακοποίησης αγελάδων στην Κω το 2022, όπου κτηνοτρόφος, στο χωράφι του οποίου βρέθηκαν 6 αγελάδες νεκρές και άλλες 26 ετοιμοθάνατες, καταδικάστηκε μεν για κακοποίηση, αλλά χωρίς την παραμικρή ποινή».
Στη συνέχεια εξηγεί όσον αφορά τα εξωτικά ζώα συντροφιάς. «Η ελληνική νομοθεσία αφήνει εκτός ρύθμισης τα εξωτικά ζώα που εισάγονται κατά εκατομμύρια στην Ελλάδα και πωλούνται ως ζώα συντροφιάς. Η Χασίγια, το μικρό λευκό τιγράκι με τα πολλαπλά κατάγματα που εγκαταλείφθηκε πριν από λίγους μήνες έξω από το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, ήταν η ενσάρκωση αυτού του ειδεχθούς εμπορίου. Το μαρτύριό της φανέρωσε όλη τη βαρβαρότητα του εμπορίου άγριων ζώων και μαζί την απουσία νομοθεσίας για τα εξωτικά ζώα. Η έλλειψη είναι ιδιαίτερα σοβαρή όχι μόνο γιατί η τρέχουσα νομοθεσία για τα ζώα συντροφιάς δεν θέτει κανένα περιορισμό ούτε προϋπόθεση για την κατοχή εξωτικών ζώων ως ζώων συντροφιάς αλλά και γιατί η Ελλάδα, λόγω γεωγραφικής θέσης, ανεπάρκειας ελέγχων στα σύνορα και απουσίας εξειδικευμένων ελεγκτών αποτελεί κόμβο παράνομου εμπορίου εξωτικών ειδών.
Άμεση σύγκριση μπορεί να γίνει με την Ιταλία, η οποία προχώρησε πρόσφατα στην απαγόρευση της εισαγωγής και κατοχής εξωτικών ζώων. Αυτή η αποσπασματική και επιλεκτική προσέγγιση της προστασίας των ζώων, που διαχωρίζει κάποια ζώα και αφήνει άλλα εκτός, αντί να θέτει ενιαίες γενικές αρχές για την προστασία όλων, δεν επιτρέπει το χτίσιμο μιας παιδείας ευσπλαχνίας και σεβασμού των ζώων, που είναι το ζητούμενο κάθε αντίστοιχης σύγχρονης νομοθεσίας. Καμία Αρχή δεν αντέδρασε με το πέταγμα αετού μέσα στα καπνογόνα και τις βουβουζέλες στον ποδοσφαιρικό αγώνα της ΑΕΚ, ούτε με τα ξεπαγιασμένα πόνι και αρνάκια-ζωντανά στολίδια στις φάτνες του δήμου Βόλου, ούτε με τα μωρά-ελαφάκια μέσα στα πυροτεχνήματα στη γιορτή του δήμου Ερέτριας».
Η κ. Μολφέση υποστηρίζει ότι η περίπτωση των ελαφιών αποτελεί ένα ενδιαφέρον case-study γιατί δείχνει πόσες φορές, σε μία μόνο υπόθεση, παρέλειψε το κράτος να παρέμβει σε περίπτωση κακοποίησης ζώων. Και θυμίζει την υπόθεση: «Κεντρική πλατεία της Ερέτριας, φωταγώγηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου, κοσμοσυρροή, μεγάφωνα, μουσικές στη διαπασών, παραδοσιακοί χοροί και προάγγελμα του αντιδημάρχου "να μη φύγει κανείς γιατί έρχεται έκπληξη". Η "έκπληξη" έρχεται με τρέιλερ της τοπικής λέσχης τετρακίνησης: δυο μικρά τρομοκρατημένα ελαφάκια σε ένα αυτοσχέδιο κλουβί, εξαναγκασμένα να υπομείνουν το πλήθος, τα φλας, την οχλαγωγία και τα πυροτεχνήματα, ένα θέαμα αναχρονιστικό, κακόγουστο και ανάλγητο. Κανείς δεν τα λυπήθηκε; Πάντως όχι η αστυνομία ούτε ο θηροφύλακας που ήταν παρόντες στην εκδήλωση.
Μετά τον σάλο στο διαδίκτυο, ήρθαν οι διαβεβαιώσεις του υπευθύνου ότι "τα ελαφάκια δεν ταλαιπωρήθηκαν διότι γεννήθηκαν και ζουν σε αιχμαλωσία και είναι εξοικειωμένα σε δυνατούς θορύβους καθημερινά καθώς ο χώρος όπου ζουν είναι πίσω από εργοτάξια και απέχει μόλις λίγα μέτρα από κεντρικό δρόμο με πάρα πολλή κίνηση". Οι δηλώσεις αυτές έπρεπε λογικά να προκαλέσουν την άμεση αντίδραση των αρμόδιων Αρχών. Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Σε μία μόνο υπόθεση οι Αρχές παρέλειψαν να παρέμβουν τουλάχιστον πέντε φορές:
Ζώα σε εκδήλωση: Η κείμενη νομοθεσία απαγορεύει ρητά τη χρήση ζώων σε εκδηλώσεις, πόσο μάλλον αν πρόκειται για ζώα της άγριας πανίδας. Κακοποίηση: Χωρίς καμία αμφιβολία η υποβολή των μικρών ελαφιών στον όχλο, τα μεγάφωνα και τα πυροτεχνήματα συνιστά κακοποίηση. Παράνομη μεταφορά: Απαγορεύεται η μεταφορά οπληφόρων ζώων με ανοιχτό τρέιλερ. Κατοχή άγριων ζώων: Οι Αρχές δεν κίνησαν καμιά διαδικασία ελέγχου για να διαπιστώσουν με ποιον τρόπο και για ποιον λόγο ένας ιδιώτης βρίσκεται να έχει στην κατοχή του ελάφια (πλατώνια στη συγκεκριμένη περίπτωση). Πουλάει σε κυνηγούς, σε ταβέρνες; Έχει άδεια κατοχής και εκτροφής; Έχει άδεια σταβλισμού; Συνθήκες διαβίωσης: Οι Αρχές δεν κίνησαν καμία διαδικασία ελέγχου του χώρου και των συνθήκων διαβίωσης των ελαφιών, ούτε καν μετά τις δηλώσεις του ιδιώτη ότι τα διατηρεί πλάι σε εργοτάξιο.
Οι Αρχές δεν αντιλήφθηκαν κανένα από τα προαναφερθέντα συμβάντα ως κακομεταχείριση γιατί δεν βρήκαν στη νομοθεσία το έρεισμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και η διάταξη για τη σίτιση των αδέσποτων, που προβλέπει ότι "η παροχή τροφής και νερού σε αδέσποτα από φιλόζωους πολίτες επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις …". Σε μισή φράση ο νομοθέτης έχει μετατρέψει μια προσωπική ελευθερία, ένα θεμελιώδες δικαίωμα, εν προκειμένω το δικαίωμα του ατόμου να πράττει ευσπλαχνικά, σε μια υπό προϋπόθεση παραχώρηση που επιδέχεται από τροποποίηση μέχρι αναθεώρηση ή αναίρεση».
Στη συζήτησή μας η κ. Μολφέση θίγει άλλο ένα θέμα. Τι συμβαίνει όταν το ίδιο το κράτος κακοποιεί; «Κακοποίηση των ζώων συντελείται και εκεί που δεν έχουμε τη δυνατότητα να την αντιληφθούμε εύκολα, κυρίως γιατί μας την κρύβει το "βουνό" των καθημερινών περιστατικών ορατής κακοποίησης. Και μιλώ για την κακοποίηση στην οποία το ίδιο το κράτος προβαίνει με ποικίλους τρόπους: νομοθετώντας άμεσα εις βάρος των ζώων, όπως έγινε στην περίπτωση της ιερακοθηρίας (με κατάργηση της νομοθεσίας προστασίας των αρπαχτικών πουλιών, που απαγόρευε την κατοχή τους από ιδιώτες), ή με ρυθμιστικές αρχές θήρας που δεν λαμβάνουν υπ' όψιν ευρωπαϊκές οδηγίες, φέρουσα ικανότητα και κατάσταση των οικοσυστημάτων, ούτε φυσικές καταστροφές, απομείναντες πληθυσμούς και την έκταση του φαινομένου της λαθροθηρίας.
Επίσης, μη εφαρμόζοντας τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές νομοθεσίες προστασίας ή καθυστερώντας την εφαρμογή τους (ισχύει για ιπποειδή, όρνιθες ωοπαραγωγής, εξωτικά ζώα, θαλάσσια είδη, συμπεριλαμβανομένων και των απειλουμένων ειδών), μη δημιουργώντας τους αναγκαίους ελεγκτικούς μηχανισμούς, καθιστώντας έτσι τις νομοθεσίες ανενεργές (ισχύει για ζώα της άγριας πανίδας, παραγωγικά, θαλάσσια είδη, συμπεριλαμβανομένων και των απειλούμενων ειδών, πειραματόζωων, ζώων σε ζωολογικά πάρκα, εξωτικών ζώων), αφήνοντας συγκεκριμένα είδη ή κατηγορίες εκτός πλαισίου προστασίας (ισχύει για ζώα εργασίας, παραγωγικά, γουνοφόρα, εξωτικά ζώα).
Τέλος, μη ρυθμίζοντας (ή ρυθμίζοντας ανεπαρκώς ή με τρόπο που δεν λαμβάνει υπ' όψιν την ευζωία των ζώων) βασικές δραστηριότητες, όπως εκτροφή, εμπόριο, μεταφορές, σφαγή, κυνήγι (ισχύει για όλα ανεξαιρέτως τα είδη και κατηγορίες ζώων, συμπεριλαμβανομένων των ζώων, συντροφιάς δεσποζόμενων και αδέσποτων), και μη προβλέποντας ή προβλέποντας ασήμαντες ποινές η πρόστιμα για τους παραβάτες (ισχύει για παραγωγικά, ζώα εργασίας, πειραματόζωα, γουνοφόρα, ζώα της άγριας πανίδας και εξωτικά).
10410 - Τηλεφωνική γραμμή καταγγελιών για κακοποιήσεις ζώων στο πλαίσιο εφαρμογής του νόμου 4830/2021
Η επίσημη σελίδα της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας: hellenicanimalwelfare.org
