Up: To σπουδαιότερο κοινωνικό τηλεοπτικό πείραμα που έγινε ποτέ

Up: To σπουδαιότερο κοινωνικό τηλεοπτικό πείραμα που έγινε ποτέ Facebook Twitter
Το «Up!» είναι η πιο εμφανής απόδειξη ότι το κενό ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, τουλάχιστον στην Αγγλία, παραμένει μεγάλο και η κινητικότητα ανάμεσα σε αυτές είναι μάλλον η εξαίρεση.
0



«ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ
ως την ηλικία των 7 και θα σας δώσω τον άνθρωπο». Η φράση που κατά άλλους ανήκει στον άγιο Φραγκίσκο Χαβιέρ των Ιησουιτών και κατά άλλους στον Αριστοτέλη σύστησε ένα σύνολο 14 παιδιών μαζεμένων από διάφορα σχολεία της Αγγλίας. Τα παιδιά αποτελούσαν ένα δείγμα των βασικών κοινωνικών τάξεων της χώρας, γι’ αυτό και τα σχολεία από όπου προήλθαν επιλέχθηκαν ανάμεσα από υποβαθμισμένες ως πολύ καλές περιοχές της χώρας.


Το περιεχόμενο που θα προέκυπτε ήταν ένα ωριαίο ντοκιμαντέρ που θα παρουσίαζε στο κοινό «αυτούς που θα τρέχουν τη χώρα το 2000», μια δηλαδή αφηρημένη μελέτη για τα παιδιά του μέλλοντος.

Ένας φέρελπις τότε σκηνοθέτης, ο Μάικλ Άπτεντ, βρήκε σε αυτό το ντοκιμαντέρ μία από τις πρώτες του δουλειές, λειτουργώντας ως ερευνητής στην ομάδα που θα επέλεγε τα παιδιά.Τα επόμενα χρόνια συνέχισε να δουλεύει για την τηλεόραση και το 1970 του προτάθηκε να αναλάβει κάτι σαν συνέχεια των συνεντεύξεων με εκείνα παιδιά, με σκοπό να δώσει στο όλο project έναν τελείως διαφορετικό δρόμο, βασισμένο σε ένα αντίστοιχο πείραμα που ξεκίνησε το 1961 από τους Βίνφριντ και Μπάρμπαρα Γιούνγκε και ονομάστηκε «Τα Παιδιά του Γκόλτσοφ».

Ο Άπτεντ τους ξαναβρήκε, το κοινό αγάπησε αυτό το άλμα στο χρόνο και όλοι αντιλήφθηκαν πως αυτό θα πρέπει να επαναλαμβάνεται. Έτσι, κάθε 7 χρόνια, η ίδια ομάδα συναντούσε τα ίδια παιδιά, που μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν, χώρισαν, είδαν όνειρα να μην εκπληρώνονται, έμειναν άστεγοι, ορθοπόδησαν, κάποιοι πέθαναν και οι υπόλοιποι έφτασαν να μιλούν για τελευταία φορά το 2019, στα 63 τους. Κι όσο εξακολουθούσαν να μιλούν, το κοινό βλέπει να ξετυλίγεται η αληθινή ζωή, ολόκληρη, μέσα σε λίγες ώρες.

Φυσικά, οι πρωταγωνιστές του project αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, μετά από κάποιες επταετίες, ως τηλεοπτικές περσόνες οπότε οι συνεντεύξεις για τα όσα έκαναν στη ζωή τους δε συνάδουν πάντα με την αλήθεια. Είναι όμως αυτή η πανίσχυρη αλήθεια της εικόνας που τις περισσότερες φορές καταπίνει το ίδιο το αντικείμενο και καμία λεκτική ωραιοποίηση δεν μπορεί να την ανατρέψει.

Στα χρόνια του binge watching, το «Up!» είναι από τις λίγες περιπτώσεις που μπορούν να σοκάρουν όποιον αποφασίσει να αφιερώσει μαζεμένες ώρες σε αυτήν. Δεν είναι μόνο ότι παρακολουθεί ένα αληθινό χρονικό ταξίδι, ούτε ότι του δημιουργείται η περιέργεια, αντίστοιχη με αυτή μιας αφήγησης σειράς, για το τι θα γίνει στη συνέχεια.

Είναι ότι η σειρά, με ένα περιεχόμενο που δεν ήταν προσχεδιασμένο, άθελά της καταρρίπτει κατά ένα μεγάλο ποσοστό το απρόβλεπτο της ζωής, παρουσιάζοντας παιδιά τα οποία κάποιος μπορεί να τα τοποθετήσει μέσα σε κύκλους στερεοτύπων για να δει, λίγα επεισόδια μετά, πως δικαιώνεται. Το «Up» είναι η πιο εμφανής απόδειξη ότι το κενό ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις, τουλάχιστον στην Αγγλία, παραμένει μεγάλο και η κινητικότητα ανάμεσα σε αυτές είναι μάλλον η εξαίρεση.

Φυσικά οι πρωταγωνιστές του project αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, μετά από κάποιες επταετίες, ως τηλεοπτικές περσόνες οπότε οι συνεντεύξεις για τα όσα έκαναν στη ζωή τους δεν συνάδουν πάντα με την αλήθεια. Είναι όμως αυτή η πανίσχυρη αλήθεια της εικόνας που τις περισσότερες φορές καταπίνει το ίδιο το αντικείμενο και καμία λεκτική ωραιοποίηση δεν μπορεί να την ανατρέψει.

Το «μαγκάκι» που περνούσε καλά στο σχολείο χαίρεται με την περιπετειώδη ζωή που κάνει και το ταξί που οδηγεί, οι όμορφες έφηβες που ονειρεύονται γάμο και οικογένεια μοιάζουν εξαντλημένες στα 30 τους απο τον γάμο και την οικογένεια, το προνομιούχο «καλό παιδί» γίνεται εύκολα ανώτερος δικηγόρος και ζει συντηρητικά προσπαθώντας να μεγαλώσει παιδιά κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του.

 

Το εντυπωσιακότερο στοιχείο της σύνδεσης του Μάικλ Άπτεντ, του οποίου ο θάνατος στα 79 ανακοινώθηκε χθες, με τη σειρά είναι πως δεν την εγκατέλειψε παρά το γεγονός ότι από τη δεκαετία του ‘80 και έπειτα ακολούθησε κινηματογραφική σκηνοθετική καριέρα, δουλεύοντας σε ταινίες πρώτης γραμμής.

Έκανε την «Κόρη του Ανθρακωρύχου» που έδωσε στη Σίσι Σπέισεκ Όσκαρ ερμηνείας, ενώ άλλες δύο πρωταγωνίστριές του ήταν υποψήφιες αργότερα, η Σιγκούρνι Γουίβερ για το χιλιοπαιγμένο στην ελληνική τηλεόραση «Γορίλες στην Ομίχλη» και η Τζόντι Φόστερ για το «Νελ». Έκανε επίσης ένα από τα γνωστότερα κατασκοπικά φιλμ των ‘80s, το «Έγκλημα στο Γκόρκι Παρκ», μέχρι και ταινία Τζέιμς Μποντ, το «The World Is not Enough», που θα το θυμόμαστε για το ατμοσφαιρικό ομώνυμο τραγούδι των Garbage και την camp ιδέα να υποδυθεί η Ντενίζ Ρίτσαρντς μια πυρηνική φυσικό.

Το μεγαλύτερό του κληροδότημα όμως θα είναι το «Up», που αφηγήθηκε επιτυχώς 9 επταετίες σε 9 αντίστοιχα ντοκιμαντέρ, παρακολουθώντας τους ίδιους ανθρώπους από τα 7 ως τα 63 τους χρόνια, με τελευταίο μέρος αυτό του 2019. Χωρίς καμία ανάγκη για ίντριγκες και trash, είναι το απόλυτο υπόδειγμα reality τηλεόρασης ως σήμερα, αναντικατάστατο σε αξία και μάλλον απίθανο να επαναληφθεί με την αντίστοιχη πειθαρχία στο μέλλον.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η αγαπημένη μου ταινία του 2020 αφηγείται την τελευταία μέρα λειτουργίας ενός μπαρ

Δημήτρης Πολιτάκης / Η αγαπημένη μου ταινία του 2020 αφηγείται την τελευταία μέρα λειτουργίας ενός μπαρ

Ένα αριστουργηματικό δείγμα σύγχρονου υβριδικού σινεμά, ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία, η ταινία «Bloody Nose, Empty Pocket» παρουσιάζει με τον πιο υποβλητικό τρόπο την τελευταία μέρα λειτουργίας ενός «περιθωριακού» μπαρ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Time»: Το καλύτερο ντοκιμαντέρ της χρονιάς

Πρώτη προβολή / «Time»: Το καλύτερο ντοκιμαντέρ της χρονιάς

Το ντοκιμαντέρ της Γκάρετ Μπράντλεϊ, που προβάλλεται στην πλατφόρμα του Amazon Prime, συλλαμβάνει εντυπωσιακά και συγκινητικά την πολύτιμη έννοια του χρόνου σε μια δύσκολη φάση και σαρώνει όλα τα βραβεία της σεζόν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ