Τα milk bar της Ρουάντα
Στο Κιγκάλι, την πρωτεύουσα της Ρουάντα με τα εκατοντάδες milk bar, το γάλα -σε μεγάλο ποτήρι- έχει αντικαταστήσει τη βαρελίσια μπύρα.
Ρουάντα: Τα milk bar του Κιγκάλι υφίστανται τις συνέπειες της παρατεταμένης ξηρασίας
Laure Broulard
Le Monde, 26.10.2021
Στο Κιγκάλι, τα milk bar, ένας πραγματικός θεσμός στην πρωτεύουσα της Ρουάντα, έχουν πληγεί από την παρατεταμένη ξηρασία. Φέτος, λόγω των μειωμένων βροχοπτώσεων και της περιορισμένης ποσότητας τροφής για τις αγελάδες, η παραγωγή γάλακτος, που αποτελεί τη κύρια διατροφή για πολλούς κατοίκους της Ρουάντα, έπεσε κατακόρυφα. Μια δύσκολη κατάσταση για τους διανομείς, αλλά και για τους καταναλωτές, οι οποίοι στερούνται το καθημερινό τους ποτήρι γάλα.
Ο Onas, ένας πωλητής καρτών sim στο κέντρο του Κιγκάλι, έχει καθήσει μπροστά από ένα μεγάλο ποτήρι Ikivuguto, το τυπικό ζυμωμένο γάλα της Ρουάντα. "Μου αρέσει το γάλα από αυτό το μπαρ. Κάθε μέρα, όταν δουλεύω, έρχομαι εδώ για να πιω γάλα. Είναι πραγματικά πολύ νόστιμο και δεν αισθάνομαι καλά όταν δεν μπορώ να το πιω. Έτσι έρχομαι εδώ ακόμα και τις μέρες του ρεπό μου."
Στο διπλανό τραπέζι, δύο νεαρές κοπέλες συζητούν απολαμβάνοντας από ένα ποτήρι ζεστό γάλα μαζί με τηγανίτες, και στη γωνία του δωματίου ένας ηλικιωμένος άνδρας πίνει με μικρές γουλιές το Ishyshyu του, το φρέσκο γάλα, που σερβίρεται σαν βαρελίσια μπύρα, απευθείας από τη δεξαμενή γάλακτος πίσω από τον πάγκο.
Στο ταμείο, ο Danson Butera, ο διαχειριστής, μετράει προσεκτικά τα χρήματα. "Σε γενικές γραμμές είναι μια καλή επιχείρηση, επειδή στους κατοίκους της Ρουάντα αρέσει πολύ το γάλα. Εξαρτάται από το μέγεθος του μπαρ, αλλά τα μικρά μπορούν να έχουν και δύο και τρεις υπαλλήλους. Τα μεγάλα μπορούν να απασχολούν μέχρι και έξι άτομα. Εδώ έχουμε πέντε υπαλλήλους", μας εξηγεί.
Αλλά εδώ και μερικές εβδομάδες, το Κιγκάλι αντιμετωπίζει ελλείψεις στο γάλα, εξαιτίας των καθυστερημένων βροχοπτώσεων, σύμφωνα με το Υπουργείο Γεωργίας, και η επιχείρηση του Danson αντιμετωπίζει δυσκολίες. "Είναι πραγματικά μεγάλο πρόβλημα. Λόγω της έλλειψης γάλακτος, χρειάστηκε να αυξήσουμε την τιμή του λίτρου γάλακτος από 50 σεντς σε 80 σεντς. Το Ikivuguto έχει επίσης αυξηθεί."
Η τιμή του βιομηχανικού γάλακτος που πωλείται στα καταστήματα έχει επίσης αυξηθεί απότομα, όπως παρατηρούν αρκετοί έμποροι και καταναλωτές στα σχόλιά τους στα κοινωνικά δίκτυα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Γεωργίας, τα πέντε κύρια γαλακτοκομικά εργοστάσια της χώρας λαμβάνουν σήμερα 72.000 λίτρα γάλακτος την ημέρα, δηλαδή μόνο το ένα τρίτο του κανονικού τους εφοδιασμού.
Ορισμένα milk bar του Κιγκάλι παραμένουν έτσι απελπιστικά άδεια. Η Esther δεν παρέλαβε εμπόρευμα εδώ και δύο ημέρες. "Χάνουμε πελάτες και δυσκολευόμαστε να πληρώσουμε το ενοίκιο. Οι πελάτες παραπονιούνται πολύ. Οι οικογένειες με μικρά παιδιά χρειάζονται καθημερινά γάλα. Και υπάρχουν και εκείνοι που λατρεύουν το γάλα και αναγκάζονται να το στερηθούν", λέει η ιδιοκτήτρια.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ρουάντα γνωρίζει τέτοιες ελλείψεις στο γάλα. Αλλά δεν είχαν ποτέ τόσο μεγάλη διάρκεια, σύμφωνα με το Υπουργείο Γεωργίας, το οποίο προσθέτει ότι η κατάσταση βελτιώνεται με τα πρόσφατα πρωτοβρόχια.
Στη Ρουάντα, το πάθος με τα milk bar
Laure Broulard
Le Monde, 01.01.2021
Η χώρα, η οποία λατρεύει το γάλα σε οποιαδήποτε μορφή, μόλις πέρασε τρεις μήνες με μεγάλες ελλείψεις. Η παραγωγή έχει εκτοξευθεί μέσα σε είκοσι χρόνια και υπάρχουν εκατοντάδες εξειδικευμένες εγκαταστάσεις στο Κιγκάλι, την πρωτεύουσα.
Του έχει μείνει μία γραμμή λευκού αφρού πάνω από τα χείλη του. Ο Ferdinand Mutsinzi τη σκουπίζει ντροπαλά καθώς ακουμπάει το ποτήρι του στο τραπέζι. Είναι 10 η ώρα στο Κιγκάλι και, όπως κάθε μέρα, ο νεαρός αυτός έμπορος έκανε ένα διάλειμμα και έτρεξε στο αγαπημένο του μπαρ στην πρωτεύουσα της Ρουάντα για να συζητήσει με έναν φίλο του πίνοντας ένα ποτήρι ishyushyu. Αυτή η λέξη, στα Kinyarwanda, την εθνική γλώσσα, δεν αναφέρεται στην τοπική μπύρα αλλά... στο φρέσκο γάλα.
Εδώ, ο "λευκός χρυσός" σερβίρεται κατευθείαν από το βαρέλι που γεμίζει από μια δεξαμενή στο πίσω μέρος της αίθουσας, όπου ανακατεύονται συνεχώς μέσα σε ένα ακατάπαυστο γουργουρητό 150 περίπου λίτρα αγελαδινού γάλακτος που παραδώθηκαν τις πρώτες πρωινές ώρες. Όλη η ποσότητα θα εξαντληθεί μέσα σε μια μέρα, με περίπου 50 λεπτά του ευρώ το μεγάλο ποτήρι.
Στη Ρουάντα, η αυτοσυγκράτηση και η σεμνότητα είναι διαδεδομένες αρετές, και ο Ferdinand Mutsinzi δεν μιλάει εύκολα για τον εαυτό του. Αλλά όταν πρόκειται για τα milk bar, η γλώσσα του λύνεται: "Αυτό είναι το δικό μου milk bar. Δεν πηγαίνω πουθενά αλλού για να πιω τα δύο καθημερινά μου λίτρα γάλα." Τα πάντα γύρω απ' αυτόν, από τα έπιπλα μέχρι το χρώμα στους τοίχους, αποτίουν φόρο τιμής στο αγαπημένο ποτό της Ρουάντα. Σε αυτόν τον ναό του γάλακτος με τη μπλε και άσπρη διακόσμηση, αισθάνεται άνετα, σαν στο σπίτι του. "Μεγάλωσα κάτω από τους μαστούς των οικογενειακών αγελάδων, αρμέγοντας, πίνοντας γάλα, αγαπώντας το γάλα", λέει ο τριαντάχρονος.
Στο πίσω τραπέζι, ένας οδηγός μοτό-ταξί μόλις βούτηξε τη μύτη του στο ποτήρι του. "Το πηγμένο γάλα με βοηθάει με τα στομαχικά μου προβλήματα", λέει, πριν βάλει ξανά το κράνος του και φύγει. "Το γάλα είναι εξαιρετικά θρεπτικό, ένα παιδί δεν μπορεί να υποφέρει από υποσιτισμό αν το πίνει", υπερθεματίζει ο ιδιοκτήτης πίσω από τον πάγκο.
Είναι δύσκολο να πούμε πόσα milk bar υπάρχουν στο Κιγκάλι. Τουλάχιστον αρκετές εκατοντάδες. 'Ολες σχεδόν οι κοινωνικές τάξεις αυτής της μικρής χώρας της Κεντρικής Αφρικής συναντιούνται εκεί: οδηγοί ταξί που έχουν έρθει για να τσιμπήσουν κάτι ανάμεσα σε δύο κούρσες, δάσκαλοι που κάθονται για ένα ποτήρι ζεστό γάλα και ένα mandazi, την τυπική τηγανίτα της Ανατολικής Αφρικής. [...]
