Τα Ταρώ από το συρτάρι του Γιώργου Τζιλιάνου

Τα Ταρώ

από το συρτάρι του

Γιώργου Τζιλιάνου

Η Μικρή και η Μεγάλη Αρκάνα

Η μάνα μου δούλευε σαν ταξιθέτρια σε ένα σινεμά και ήταν πολλές οι φορές, που μην έχοντας που να αφήσει εμένα και τον αδελφό μου, μας έπαιρνε μαζί της στην δουλειά. Όταν το έργο ήταν "κατάλληλο" χαζεύαμε την οθόνη φρόνιμοι και μαγεμένοι. Ενώ στα "ακατάλληλα" μας έβρισκες στην καμπίνα του χειριστή της μηχανής προβολής, μέχρι να τελειώσει το έργο. ..."Σινεμά ο Παράδεισος".

Σχεδόν ακριβώς απέναντι από το σινεμά ήταν μιά μάντρα του Καραγκιόζη. Οι προθήκες με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τη μία και αντικριστά ένας πολύχρωμος κόσμος πάνω σε στρατσόχαρτα και κόντρα πλακέ.

Ούτε που ξέρω πώς άρχισε ένα νταραβέρι, τα παιδιά του καραγκιοζοπαίχτη να παίρνουν την θέση μας στο σινεμά, ενώ εμείς περνούσαμε στην άλλη πλευρά του δρόμου.

Έτσι σαν παιδί είδα πολύ σινεμά και πολύ Καραγκιόζη. Ο Καραγκιόζης μάλιστα, πιό προσιτός σε εμάς, έγινε παιχνίδι και "επάγγελμα". Στην πίσω αυλή του σπιτιού σκαρώναμε παραστάσεις με τον αδελφό μου, φτιάχνοντας τις φιγούρες και τα σκηνικά με χαρτόνια και αλευρόκολλα. Το "λευκό μου σεντονάκι", που είχαμε πάρει κρυφά από την ντουλάπα, φωτιζόταν με κεριά και όχι σπάνια γινόταν παρανάλωμα. Το εισιτήριο για τα παιδιά της γειτονιάς ήταν μιά δεκάρα.

Πέρασαν αρκετά χρόνια, δύσκολα αλλά και όμορφα, μέχρι να βρεθώ φοιτητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Ρώμης. Έχοντας περάσει πριν από την σπουδαία Σχολή Δοξιάδη, είχα μιά άνεση να ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις των μαθημάτων μου στην Ακαδημία και αυτό μου άφηνε πολύ ελεύθερο χρόνο.
Έτσι όταν δεν αλήτευα στην πόλη, αφιέρωνα πολλές ώρες και ξενύχτια να σχεδιάζω και μετά να σκαλίζω σε χαρτόνι φιγούρες και σκηνικά του Καραγκιόζη.

Σε ένα από τα μαθήματα της χαρακτικής, μας ζητήθηκε να σχεδιάσουμε μιά τράπουλα ταρώ με όποιον τρόπο θέλαμε. Πέρα από κάτι το αόριστο, δεν είχα ιδέα τού τι είναι ταρώ. Αγόρασα σχετικά βιβλία και κάνα δυό τράπουλες γιά να προσεγγίσω το θέμα μου. Μου έλλειπε όμως η ιδέα του τι μορφή θα έδινα. Αυτό που έψαχνα, όπως συνήθως συμβαίνει, ήταν μπροστά στα μάτια μου πάνω στο τραπέζι μου, ανάμεσα σε ροκανίδια απο χαρτόνι και στα σχέδια σε ριζόχαρτο.

Στην Μεγάλη Αρκάνα των ταρώ, το πρώτο χαρτί με το νούμερο 0 είναι ο τρελός. Ο δικός μου τρελός λοιπόν θα ήταν ο Καραγκιόζης! Αυτό ήταν, άρχισα να σχεδιάζω. Διάβαζα ξανά και ξανά την σημασία κάθε κάρτας και μελετούσα τα σύμβολα και την μορφή κάθε χαρτιού, μέχρι που ολοκλήρωσα τον σχεδιασμό.
Την μέρα που παρουσίασα την δουλειά μου, βλέποντάς την ο καθηγητής μου με έδιωξε, με ένα και μόνο, αλλά πολύ κολακευτικό, σχόλιο: "tu hai capito tutto, vattene" (αμετάφραστο).

Σε δεύτερο χρόνο σχεδίασα και την Μικρή Αρκάνα, την γνωστή μας τράπουλα.
Γιώργος Τζιλιάνος