Oh sh**! Έρωτας για το «Birthday Mix 2» του $ulee
Το review ενός ορκισμένου φαν που θυμίζει τις παλιές καλές μέρες, όταν η μουσική ήταν η αφορμή να κάνεις φίλους ή να πλακωθείς.
Τον Νικόλαο Καρακάση τον παρακολουθώ εδώ και καιρό στο ΡΑΠ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Β’ ΕΘΝΙΚΗ, μια κλειστή ομάδα στο Facebook για άτομα που ακούνε ραπ. Όχι ελληνικό ραπ, ραπ γενικά. Εκεί, μέσα στον ενθουσιασμό των φαν (και των haters), που θυμίζει τις πρώτες μέρες των blogs –με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μονομανίες, οπαδικά ποστ αλλά και απίστευτη κοσμιότητα ακόμα και στο βρισίδι (κι έχω φάει πολύ βρισίδι κατά καιρούς εκεί μέσα από παιδιά που είναι το πολύ μετεφηβικής ηλικίας), αυτό που ένας φίλος ονομάζει «καφρίλα τεστοστερόνης»–, και στα ποστ με κομμάτια και άλμπουμ που επιλέγει ο καθένας/η καθεμία, διαβάζεις και κάποια κείμενα που είναι διαμαντάκια, όπως οι αναρτήσεις του Νικόλα για τον $ulee (τον λατρεύει τον $ulee, σε σημείο που χθες, του Αγίου Βαλεντίνου, έγραφε στα σχόλια :«Έπρεπε να γίνει σήμερα το review, μια και είμαι μη ειρωνικά ερωτευμένος με τον Σούλι (no homo)».
Αυτός είναι και ο λόγος που τον γνώρισα, γιατί ήταν ο πρώτος μεγάλος δηλωμένος φαν του ή, μάλλον, ο δεύτερος, είχα προλάβει να κολλήσω μαζί του προτού τον ανακαλύψει. Το EP του $ulee που κυκλοφόρησε πριν από κάνα-δυο μέρες, το δεύτερο «Birthday Mix» (Capital Music), είναι ένα mixtape που θα μπορούσε να είναι γεγονός στα Μέσα αν ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που τον παρακολουθούν ήταν μεγαλύτερος. Δεν έχει καμία σημασία, ο $ulee είναι ένας από τους ράπερ που συμπληρώνουν την παράσταση του «Σαλό» στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με το concert στις 18 και στις 25 του μήνα, αλλά και στις 3 Μαρτίου, να είναι sold out. Και έχει φανατικό κοινό. Όσο κι αν είναι αυτό.
֎ ֎ ֎ ֍ ֍ ֍
«Έχουν περάσει τρεις ημέρες που το λιώνω non stop, δεν έχω ακούσει ακόμη καν το “Vultures” (σσ. του Kanye West), οπότε θεωρώ πως είναι η κατάλληλη ώρα να γράψω μερικά λόγια. Θα προσπαθήσω να το κρίνω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, παριστάνοντας ότι δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν του εκεί έξω», γράφει ο Νικόλας.
«Το “Δε με ξέρεις”, το “Drunk Freestyle (Lelli Kelly)” με τον ΧΑΤΖ και το “Stripper” με τον Jimmyaiso είναι 3 top notch flint tracks, σε τουλάχιστον ίδιο επίπεδο με το θρυλικό πλέον “Κάτια Ταραμπάνκο”. Ως flint track θεωρώ καλύτερο το “Drunk Freestyle”, αλλά πιο πολλές φορές έχω ακούσει σίγουρα το “Stripper”. Το “Trappin” είναι ένα αξιόλογο flint, δεν αγγίζει το μεγαλείο των άλλων τριών κομματιών.
Το “30AΡΑ” είναι ΣΚΕΤΗ ΒΡΟΜΙΑ. Εξαιρετικό rage beat, με τον $ulee να το πατάει με τρόπο που μόνο αυτός ξέρει. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι τα πολλά και εύστοχα adlibs, από τις πολύ λίγες φορές που ακούει κανείς ελληνικό κομμάτι και μπορεί να το πει αυτό.
Το “PATWS” στην αρχή με ξένισε, μετά την τρίτη φορά το είχα λατρέψει ήδη. Το πιο περίεργο, φρέσκο και ωμό ελληνικό κομμάτι σε drill beat. Σίγουρα για τους πιο σκληρούς fans του – κανονίστε να μην υπάρξει κάποιος που θα ακούσει πρώτη φορά $ulee σε αυτό το κομμάτι. Θα είναι +1 hater.
Το “Κυνήγι” είναι το πιο “κανονικό” κομμάτι του tape, θυμίζει το single του “Toy Story” και το θεωρώ πολύ καλύτερο. Σίγουρα το πιο approachable για κάποιον που δεν τον ακούει γενικά. Δείχνει ότι όταν/αν θελήσει μπορεί να βγάλει κομμάτια με πιο pop προσέγγιση.
Το “Bγάλω” και το “Tο ίδιο” είναι το σημείο που θεωρώ ότι το tape κάνει κοιλιά. Με πιάνω να τα κάνω skip αρκετές φορές, όχι επειδή είναι απαραίτητα κακά κομμάτια, αλλά δεν είναι κάτι ξεχωριστό.
Το “Winnie the Pooh” είναι ο λόγος που κάνω skip τα προηγούμενα δύο. Τρία κομμάτια ίδιας διάθεσης, αλλά αυτό είναι το καλύτερο με διαφορά. Έχει πατήματα για σεμινάριο και κυριολεκτικά κάθε μπάρα του κομματιού είναι quotable. “Σας κάνω σαν τον Winnie the Pooh...”
Το "Τι στο" με τον Gxhan θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι single και να μην αποτελεί μέρος του tape. Δεν έχει καμία σχέση με το στυλ του tape και ως single θα ήταν πιο εύκολο να το σπρώξουν, καθώς είναι τέρμα πιασάρικο και είχε μεγάλο potential ως viral hit (εκμεταλλευόμενο και το momentum του Gxhan).
Γενικά, πήραμε τη καλύτερη δουλειά του $ulee μέχρι στιγμής. Δείχνει συνεχή βελτίωση και όρεξη να πειραματίζεται. Ωστόσο, νομίζω ότι κανένα κομμάτι δεν ξεπέρασε το “Travis Scott” από το πρώτο birthday mix. Αυτό που θέλω να δω από τον $ulee (όχι άμεσα απαραίτητα) είναι να κυκλοφορήσει έναν ολοκληρωμένο δίσκο στον οποίο θα ασχοληθεί με συγκεκριμένο ήχο/vision ώστε να μπορούμε να τον αξιολογήσουμε ως classic (αν του αξίζει βέβαια), όπως θεωρούμε αρκετοί future classic τo “Gang way or no way” του Raiser. Γιατί μολονότι μας δίνει εξαιρετική μουσική, κάθε drop φαίνεται σαν dump τυχαίων κομματιών που απλά βρίσκονται στο hard drive του, πλην του “GLA MAFIA” EP με τον BabyJ.
ΥΓ.: Κάπου μέσα στο tape θα βρείτε την μπάρα “Νέο γάρο θρίλερ, δες πόσο γρήγορα θα τον ασπρίσει”. Έγινε η αγαπημένη μου μπάρα all time».
֎ ֎ ֎ ֍ ֍ ֍
Τα παραπάνω τα έγραψε στο ΡΑΠ ΚΑΦΕΝΕΙΟ, αυτά είναι μερικά έξτρα που έγραψε στο τσατ, που εξηγούν (κάπως) γιατί κόλλησε τόσο με τον $ulee, κάτι σαν ανταπόκριση απ’ τον στρατό:
«Τον $ulee τον ανακάλυψα από το feat που έκανε στον δίσκο του Hawk. Στην αρχή δεν μου άρεσε καθόλου, μόνο γέλασα με την μπάρα “συνήθως στρίβω μόνος μου μπρο, είμαι εσωστρεφής”. Από περιέργεια, μετά από μέρες, για να δω πώς του ήρθε του Hawk να βάλει κάποιον τόσο άγνωστο μέσα στον δίσκο του, μπήκα να τσεκάρω το Spotify του, είδα κομμάτι με όνομα “Κάτια Ταραμπάνκο”, έφαγα το clickbait, το πάτησα, και ερωτεύτηκα. Ήταν το gateway drug μου. Γελούσα με κάθε στίχο ξεχωριστά και καταλάβαινα ότι το delivery, που δεν θυμίζει παραδοσιακό ραπ, δίνει μεγάλη αξία στις μπάρες και το τραγούδι γενικότερα. Μετά άκουσα και το “Αθήνα”, και το “Πλυντήριο”, το “GLA mafia EP”, ήμουν ήδη hooked.
Πιστεύω ότι έχει δικό του ήχο, αλλά ακόμη δεν τον έχει αποδώσει σε ένα πρότζεκτ ολοκληρωμένα για να μπορούμε να λέμε ότι αυτό είναι ένα επιβεβαιωμένο ελληνικό flint classic π.χ. ή, γενικά, ένα πρότζεκτ πιο συνεκτικό στο πώς αλλάζουν οι ήχοι μέσα στη θεματολογία. Βέβαια, δεν γνωρίζω πόσο σταθερός μπορεί να μείνει κάποιος στη θεματολογία με τέτοιες μπάρες, θα το ανακαλύψει μόνος του. Λέγοντας σταθερός στη θεματολογία, εννοώ να κάνει ένα άλμπουμ με συγκεκριμένο χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα είναι το “Super Trapper 2” του Madclip, το οποίο βλέπουμε όλοι ως το πιο προσωπικό/συναισθηματικό άλμπουμ του, όχι να μιλάει για τα ίδια πράγματα σε όλο το δίσκο.
Το κομμάτι που έχω ακούσει πιο πολλές φορές είναι το “Κάτια Ταραμπάνκο”, αλλά το αγαπημένο μου είναι το μεγαλειώδες “Travis Scott”. Ο λόγος που δεν το έχω ακούσει εξίσου πολλές φορές είναι το γεγονός ότι δεν έχει ανέβει στις ψηφιακές πλατφόρμες.
Αγαπημένη μου μπάρα πλέον είναι το “Νέο γάρο Thriller, δες πόσο γρήγορα θα τον ασπρίσει”, πριν βγει αυτή η μπάρα ήταν το “Δυστυχώς είσαι αποτυχημένος, φατσούλες λυπημένες”.
Με τον καιρό έχει αλλάξει ο τρόπος που τον αντιμετωπίζουν. Υπάρχουν ακόμη άτομα που απεχθάνονται τη μουσική του και εμένα που την ακούω και την εκθειάζω. Αλλά οι περισσότεροι στο γκρουπ πλέον είτε τον ακούνε ή θα πούνε “καταλαβαίνω τι κάνει, αλλά εμένα δεν μ’ αρέσει, θέλω κάτι άλλο”, το οποίο σέβομαι πλήρως, δεν είναι για όλους, και το ξέρει και ο ίδιος ο $ulee και η Capital που τον υπέγραψε.
Σίγουρα έχω πείσει κάποιους να τον ακούσουν, είτε κάνοντάς τον praise σε ποστ/σχόλια/προσωπικά μηνύματα είτε απλώς ανακοινώνοντας τις κυκλοφορίες του – πολλές φορές απλά βλέπεις κάτι και σου έρχεται η όρεξη να το ακούσεις, νιώθεις ότι είναι η ώρα να κάνεις κάτι διαφορετικό. Σε μεγάλη κλίμακα δεν μπορώ να γνωρίζω πόσο έχω επηρεάσει την κοινή γνώμη. Τα ποστ, ειδικά τα μακροσκελή, τα κάνω πιο πολύ για να οργανώσω τις σκέψεις μου για κάποια μουσικά πρότζεκτ, είτε του $ulee είτε κάποιου άλλου. Από εκεί και πέρα, αν επηρεάσω το άκουσμα κάποιου και εκτιμήσει κάτι που εκτιμώ κι εγώ, είναι μπόνους.
Η θεματολογία του $ulee είναι ίδια με των άλλων ράπερ: φλεξ των ικανοτήτων, των υπαρχόντων, της εικόνας τους, πέραση στις γυναίκες, repping the gang και τα λοιπά. Είτε ακούσεις κάποιον άλλον είτε τον $ulee, θα καταλήξεις ότι κι εκείνος γι' αυτά μιλάει. Όπως είχε πει ο Saske σε μια συνέντευξη του legal pizza, μπορείς να πεις το ίδιο πράγμα με 5.847.584.785 τρόπους. Ο Mad Clip λέει “έσκασε το πορτοφόλι”, ο $ulee λέει “fat shamer, βλέπω την τσέπη μου, λέω χοντρέ (ΧΟΝΤΡΟΥΛΗΗΗΗ)”. Βρίσκω τον δεύτερο τρόπο πολύ πιο περίτεχνο. Θα ακούσεις πολλούς ράπερ από παντού να λένε ότι βγάζουν τη μουσική τους γρήγορα, χωρίς προσπάθεια κ.λπ., αλλά δεν θα ακούσεις άλλον πέραν του $ulee να λέει “ο Skive θέλει mixtape, δωσ’ μου δυο εργάσιμες μέρες”. Είναι διαφορετικός και στον ήχο του ναι, αλλά η διαφορά που τον χαρακτηρίζει και το selling point του είναι αυτή η δημιουργικότητά του στις μπάρες.
Περιμένω ο $ulee να συνεχίσει αυτό που κάνει, με τον τρόπο που το κάνει, και να γίνει πιο σημαντικός».
