REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
4


Όταν ακούστηκαν οι οδηγίες ότι απαγορεύεται να φωτογραφίσουμε με φλας ή χωρίς, και να απενεργοποιήσουμε τα κινητά μας, το κοίλον δεν είχε γεμίσει όπως όλοι περίμεναν.  Ίσως να έφταιγε η απειλή της βροχής, που άλλωστε είχε κάνει την εμφάνιση της λίγες ώρες νωρίτερα. Παρόλο το συνωστισμό των φωτορεπόρτερ που περίμεναν πληθώρα διασημοτήτων, η παράσταση ξεκίνησε με ελάχιστους από δαύτους.

Τέλος πάντων, μαζευτήκαμε περί τους 4500 θεατές, και ήταν 9:10 όταν άρχισαν να ακούγονται οι πρώτοι στίχοι από τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη (το ίδιο έργο που εγκαινίασε πριν 60 χρόνια στις 11 Ιουλίου του 1954 τα Επιδαύρια σε σκηνοθεσία του Ροντήρη),  σε ολοκαίνουργια μετάφραση της Νικολέττας Φριτζήλα δια στόματος της Μάρθας Φριτζήλα που υποδύθηκε τη θεά Αφροδίτη. Διασχίζοντας την ορχήστρα, ντυμένη όπως η Μελίνα στο Gaily Gaily του Νόρμαν Τζούισον – ιδιοκτήτρια παλιού αμερικάνικου σαλούν-, ενώ στο πέρασμα της τα άσπρα κύματα, δηλαδή κάτι άσπρα πανιά καταγής,  έκαναν πέρα αποκαλύπτοντας το γαλάζιο δάπεδο – σαν τη  θάλασσα στην οποία η αρχαία ποντοπόρος Αθήνα κυριαρχούσε. Με μια βεντάλια στο χέρι  περιέγραψε την οργή της  για το γιο του Θησέα του βασιλιά της Αθήνας που τολμάει να περιφρονεί τον έρωτα και να δηλώνει αφοσιωμένος στη θεά του κυνηγιού την Άρτεμη. Κι αποφασίζει να τον τιμωρήσει γι’ αυτό. Σε όλο το υπόλοιπο έργο θα επόπτευε τα τεκταινόμενα  από τη ψηλότερη σιδεριά της επικλινούς πλατφόρμας σε σχήμα βεντάλιας - σκηνικό που διέθετε σκάλες, πατάρια αλλά και ένα είδος ανελκυστήρα  που ανέβαζε και κατέβαζε ανθρώπους από τα ενδότερα του παλατιού. Το έργο συνέχισε με ιαχές νέων αντρών, η κουστωδία του Ιππόλυτου,  από το βάθος του δάσους πίσω από την ορχήστρα να τρέχουν πέρα δώθε σαν αγριοκάτσικα  κραδαίνοντας γαλάζια πανιά.

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Η Μάρθα Φριντζήλα ως Θεά Αφροδίτη.
REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Η Λυδία Κονιόρδου ως Φαίδρα

Η Αφροδίτη τελικά ρίχνει το δίχτυ του έρωτα στην  Φαίδρα για τον πρόγονο της Ιππόλυτο, γιο του Θησέα και το όλον μοιραία οδηγείται σε  τραγωδία. Η Φαίδρα, ερμηνευμένη από την Λυδία Κονιόρδου, σκηνοθέτη της παράστασης συγχρόνως, εμφανίστηκε μέσα σε πέπλα, μακριά κατάξανθα μαλλιά και διάθεση που δεν  έμοιαζε ακριβώς ερωτική και πάντως ελάχιστα τραγική. Ο Ιππόλυτος μαθαίνει το πάθος της για εκείνον από την τροφό που του το εκμυστηρεύεται και θίγεται τόσο πολύ, αυτό το ενάρετο και παρθένο βασιλόπουλο,  που το εκφράζει με έναν λόγο - μνημείο απαξίας για τη γυναίκα. Λόγος  οργής και θυμού για το ερωτικό ενδιαφέρον της μητριάς του. Παρολ’ αυτά θα δώσει όρκο στη τροφό, ότι δεν θα το μαρτυρήσει.  

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Νίκος Κουρής ως Ιππόλυτος.

Μέχρι τα μισά, η παράσταση έμοιαζε ιλαροτραγωδία. Ουκ ολίγες φορές το κοινό ξέσπασε σε αυθόρμητα γέλια, όπως στις σκηνές μεταξύ της Φαίδρας και της τροφού. Η σπουδαία Λήδα Πρωτοψάλτη ως τροφός σοφά υπογράμμισε την λαϊκότητα και την αφέλεια του χαρακτήρα προξενώντας την ευθυμία. Αλλά και τα δεκατρία μέλη του γυναικείου χορού βοήθησαν οπωσδήποτε να υπογραμμιστεί το κωμικό στοιχείο, ντυμένα με παστέλ χρώματα σαν pinup girls, κομμώσεις ‘50s και από πάνω γυμνούς σκελετούς κρινολίνων με κυλινδρικές στήλες  νέον λευκού φωτός, να παίζουν μεταξύ τους με μπάλες θαλάσσης. Ο αντρικός χορός κυνηγοί – σύντροφοι του Ιππόλυτου, οκτώ  νεαροί γυμνασμένοι άντρες, γυμνοί από τη μέση και επάνω, σαν μέλη αδελφότητας φοιτητών της Οξφόρδης αλλοπαρμένοι με  το όραμα μιας σύγχρονης Αρκαδίας, υπερκινητικοί καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, όργωναν  πάνω κάτω διατρέχοντας ολόκληρο το σκηνικό και τον περιβάλλοντα χώρο, βγάζοντας άναρθρες φωνές, ενίοτε φοβερίζοντας τις νεαρές παρθένες του γυναικείου χορού.

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Τα δεκατρία μέλη του γυναικείου χορού βοήθησαν οπωσδήποτε να υπογραμμιστεί το κωμικό στοιχείο, ντυμένα με παστέλ χρώματα σαν pinup girls, κομμώσεις ‘50s και από πάνω γυμνούς σκελετούς κρινολίνων με κυλινδρικές στήλες νέον λευκού φωτός, να παίζουν μεταξύ τους με μπάλες θαλάσσης.

Οι προθέσεις της παράστασης άρχισαν να διαφαίνονται σαφέστερα όταν η Φαίδρα αυτοκτονεί στην απέλπιδα προσπάθεια της να σώσει την τιμή της. Η επιστροφή του Θησέα –καρικατούρα βασιλιά, ντυμένος σαν παπουτσωμένος γάτος με κατακκόκινη λιβρέα και ένα στέμμα σαν αυτά που βάζουν στα καρναβάλια τα παιδιά-  σηματοδοτεί και την επιστροφή στην τραγικότητα. Η σύγκρουση Θησέα-Ιππόλυτου είχε άλλο βάρος με ό,τι είχε προηγηθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή και η ένταση της αντιπαράθεσης μεταξύ τους προσγείωσε πετυχημένα την ευριπίδεια στιχομυθία στο σήμερα. Οι δύο ηθοποιοί, Θέμης Πάνου και Νίκος Κουρής, αναμετρήθηκαν σε επίπεδα αντάξια των χαρακτήρων που ερμήνευαν και έσωσαν, όσο μπόρεσαν, την τραγωδία. Ιδιαίτερα η ερμηνεία του Κουρή ως Ιππόλυτος  θα καταγραφεί σαν προσωπική του επιτυχία.

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter

Βέβαια, η τελευταία σκηνή όπου ο Ιππόλυτος μιλάει και συγχωρεί τον πατέρα του αργοπεθαίνοντας κατρακύλησε στην ίδια αμηχανία με τις αρχικές σκηνές ενώ η Άρτεμις με το χρυσοποίκιλτο φορεματάκι της ερμηνευμένη από την Φανή Αποστολίδου δεν σταμάτησε να επιδεικνύει  τις γυμναστικές της επιδεξιότητες όσο αποκάλυπτε στον αλαζόνα πατέρα το μέγεθος της ακρισίας του. Το έργο έκλεισε με δύο κορυφαίες  –θύμιζαν λίγο σαν να ξεπήδησαν από προηγούμενη παράσταση των φετινών Επιδαυρίων- οι οποίες μόνες πια στην ορχήστρα αν και με τον Ιππόλυτο δίπλα τους νεκρό και όρθιο, να λένε: «Οι ιστορίες των μεγάλων αξίζει να τις κλαις και να τις λες – για πάντα», κάνοντας και μία μικρή υπόκλιση σαν να είχα μόλις πει ποιηματάκι σε σχολική γιορτή. Τα φώτα σβήσανε, το χλιαρό χειροκρότημα έγινε δυνατότερο όταν εμφανίστηκαν όλοι οι συντελεστές και έγινε ακόμα πιο ηχηρό για την Λήδα Πρωτοψάλτη που συγκινημένη κάλυψε το πρόσωπο της σαν να ήθελε να συγκρατήσει κάποια δάκρυα χαράς. Το ναυάγιο όμως, κατά γενική ομολογία, δεν είχε αποφευχθεί. Κι όχι λόγω βροχής αφού δεν έβρεξε καθόλου. Αλλά ήταν μία ευχάριστη βραδιά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. 

REVIEW/ Είδαμε τον Ιππόλυτο του Εθνικού Facebook Twitter
Το χλιαρό χειροκρότημα έγινε δυνατότερο όταν εμφανίστηκαν όλοι οι συντελεστές και έγινε ακόμα πιο ηχηρό για την Λήδα Πρωτοψάλτη που συγκινημένη κάλυψε το πρόσωπο της σαν να ήθελε να συγκρατήσει κάποια δάκρυα χαράς.

Όλες οι φωτογραφίες από τη σελίδα του Εθνικού Θεάτρου στο Facebook

4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

σχόλια

4 σχόλια
οι ερμηνείες ήταν εξαιρετικές. η σκηνοθεσία τα κουστούμια και η κίνηση ήταν το ναυάγιο! ο Θησέας εμφανίστηκε σαν τον Αγιο Βασίλη και ο χορός με τα φωτισμένα φουρό συμπλήρωναν την χριστουγεννιάτικη έμπνευση! Ο Ιππόλυτος παρόλο που είχε άσχημα χτυπημένο (σχεδόν λιωμένο) κεφάλι, εμφανίστηκε καθισμένος στις πλάτες των συντρόφων του, λες και πανηγύριζαν κάτι, και μετά όρθιος, αργοπεθαίνωντας (;) εδοσε συγχώρεση στον Θησέα. ΕΛΕΟΣ!!! Μια τραγωδία που γιόρτασε τα 60 χρόνια από την πρώτη φορά που ανέβηκε, ως σκέτη τραγωδία!!!
Συμφωνώ σε πολλά σημεία με το άρθρο. Πέρα από κάποια σκηνοθετικά τρικ που μου άρεσαν κυριως αυτα που εκμεταλλέοντα ολο το χώρο του θεάτρου, βρηκα τις ερμηνείες αρκετά πληκτικές και γενικα βαρέθηκα παρα πολυ. Ηταν μια απο τις πιο βαρετες παραστασεις που έχω δει και εχω δει αρκετες. Καμια σχεση με το επιπεδο που περιμενα.
οταν στην τελευταια γραμμή ενός κυρίως, περιγραφικού κειμένου,χαρακτηρίζεις "ναυάγιο" μαι παράσταση και μάλιστα του Εθνικού και μάλιστα στην Επίδαυρο,δεν πρεπει να αιτιολογήσεις γιατι ηταν ναυάγιο?και τελικά ήταν ναυάγιο ή ευχάριστη βραδιά?