Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο;

Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο; Facebook Twitter
9
Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο; Facebook Twitter
Το όχι και τόσο καλό φιλμ "Πρόμαχος" έτυχε θερμής αντιμετώπισης από τις Αρχές, που παραχώρησαν τον Ιερό Βράχο, το Μουσείο της Ακρόπολης και το Παναθηναϊκό Στάδιο για τα γυρίσματα.

Τι είδους ξένο σινεμά προσκαλούμε στην Ελλάδα; Και, τελικά, είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο;

Σε πρώτη φάση, κανείς δεν έχει αντίρρηση με τις προτάσεις που έφερε η Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κα Άντζελα Γκερέκου στον Υφυπουργό Οικονομικών κ. Γιώργο Μαυραγάνη, και που προβλέπουν έκπτωση 100% στο φόρο που αναλογεί στο ποσό που επενδύεται στην παραγωγή μιας κινηματογραφικής ταινίας από φυσικά και νομικά πρόσωπα με φορολογική υποχρέωση στην Ελλάδα- κάτι που κυρίως προσκαλεί τους ξένους που, μέσω ενός Έλληνα παραγωγού, θέλουν να γυρίσουν μια ταινία στη χώρα μας. Η ταυτόχρονη υπόσχεση της απλοποίηση των αδειοδοτήσεων για ευαίσθητους χώρους, αρχαιολογικούς ως επί το πλείστον, θα λύσει τα χέρια όσων έχουν απηυδήσει με την απαγορευτική γραφειοκρατεία. Κάλλιο αργά, για ένα θέμα που κακώς δεν έχει αντιμετωπιστεί και λυθεί εδώ και δεκαετίες.

H Μάλτα, ή η Ρουμανία, ή η Ουγγαρία, ποσώς νοιάζονται αν θα φαίνονται στις ξένες παραγωγές. Τους ενδιαφέρει το χρήμα που θα εισρεύσει και οι δουλειές που δημιουργούνται. Κανείς δεν αναγνωρίζει το Μαρόκο από το generic, υπαίθριο πλατό της Ουαρζαζάτ, στους πρόποδες του Άτλαντα. Ούτε η Ισλανδία είπε στον Κρίστοφερ Νόλαν πως οφείλει να δείξει και λίγο γκέϊζερ, για να μην παρεξηγηθεί η χώρα ως εξωγήινη, στο Interstellar.


Αυτά είναι καλά νέα, θετικότατα βήματα, αλλά ακόμη προτάσεις, αν και, απ' ότι φαίνεται, υπάρχει πολιτική βούληση να υλοποιηθούν. Οι λόγοι είναι βασικά οικονομικοί και εργασιακοί: τόσα χρόνια, γείτονες χώρες, με λιγότερη ως μηδενική πολιτιστική παράδοση, έχουν εξελιχθεί σε χαλί για προσκύνημα για τα ξένα στούντιο και τις μεγάλες παραγωγές- με το αζημίωτο φυσικά. Η Αντζελίνα Τζολί με τον Μπραντ Πιτ γυρίζουν στη Μάλτα, ο Κόπολα και ο Γκίλιαμ το έχουν δοκιμάσει στη Ρουμανία, κι έμειναν ευχαριστημένοι, το Μαρόκο μονοπωλεί το αραβικό ντεκόρ, η Βουλγαρία με τις ανταγωνιστικές της τιμές και τα χαμηλά εργατικά προσελκύει παραγωγές, η Ουγγαρία και η Τσεχία έχουν ενεργοποιήσει τα παλιά τους στούντιο, η Γερμανία επίσης (και σε μεγάλο και εκτεταμένο βαθμό, με σαλόνι της το Φεστιβάλ Βερολίνου, όπως είδαμε πρόσφατα στην περίπτωση των Μνημείων Ανδρών του Τζορτζ Κλούνι).

Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο; Facebook Twitter
Η Mamma Mia ήταν μία και όντως έφερε τουρίστες, αλλά το ζητούμενο δεν είναι να μας λένε οι ξένοι πόσο ωραία είναι τα αρχαία κι οι παραλίες μας αλλά να κάνουμε και καμιά δουλειά...


Η αφορμή για τις προτάσεις Γκερέκου είναι το αυξανόμενο μαρκάρισμα στην εθνική μας συνείδηση, μαζί με ένα "γιατί ρε γαμώτο;". Γιατί ο Αλέξανδρος του Στόουν, η Τροία του Πέτερσεν και οι 300 του Σνάϊντερ να έχουν γυριστεί δίπλα μας , και όχι στο φυσικό τους λίκνο; Να θυμίσω λοιπόν πως σε κάποιες από αυτές τις χαμένες, ή μάλλον, στα σκουπίδια πεταμένες ευκαιρίες, θέλαμε να έχουμε γνώμη στο σενάριο. Η επίσημη, κρατική παρέμβαση δεν γίνεται ανεκτή από τους ισχυρούς του παγκόσμιου σινεμά. Τουλάχιστον, δεν γίνεται αποδεκτή όταν υπάρχουν κι άλλες εναλλακτικές. Δεν θες στη Σπάρτη; Πάμε στη Βαλέτα, και, καθώς μιλάμε για ιστορία στα όρια της μυθολογίας, το αλλάζουμε και λίγο το σκηνικό. Έχεις αμφιβολία για τον ανδρισμό του Αλέξανδρου; Καλά κάνεις, αλλά εμείς έχουμε δουλειές, και θα τις κάνουμε αλλού, και όπως εμείς νομίζουμε. Όταν ο Τζέρι Μπρουκχάϊμερ θέλει να χρησιμοποιήσει τα μαχητικά και τα υποβρύχια του αμερικανικού στρατού στις βροντώδεις περιπέτειες του, ελλείψει άλλης επιλογής, αναγκαστικά ζητάει την έγκριση τους και αν δεν την λάβει, θα πορευτεί ανάλογα- που δεν υπάρχει περίπτωση να του αρνηθούν γιατί δεν τους αμφισβητεί επί της αρχής. Εμείς θέλουμε να έχουμε τον τελευταίο λόγο, με τα χρήματα των άλλων. Και μέχρι στιγμής, κρατήσαμε το δικαίωμα και οι άλλοι πήγαν πάσο.


Πρόσφατα, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης η ταινία "Πρόμαχος" των ελληνοαμερικανών αδελφών Βούρχις, με θέμα τη διεκδίκηση των Μαρμάρων του Παρθενώνα από έναν δικηγόρο, ο οποίος προσπαθεί με πείσμα και πάθος να αποδείξει πως τα έγγραφα του Έλγιν ήταν πλαστά. Το όχι και τόσο καλό φιλμ έτυχε θερμής αντιμετώπισης από τις Αρχές, που παραχώρησαν τον Ιερό Βράχο, το Μουσείο της Ακρόπολης και το Παναθηναϊκό Στάδιο για τα γυρίσματα. Σαν πλούσιο, παρατεταμένο διαφημιστικό με απλοϊκή υπόθεση, ο Πρόμαχος είναι ένα σπάνιο δείγμα προπαγάνδας αναμφίβολα σοβαρών και δίκαιων θέσεων, δηλωτικό μιας περιόδου διεκδίκησης, όχι μόνο των Μαρμάρων, αλλά και της χαμένης ελληνικής υπερηφάνειας στο εξωτερικό. Ο Δήμος Αθηναίων και το Υπουργείο υπήρξαν γενναιόδωροι με τους χώρους που πολύ δύσκολα "δανείζουν", φαντάζομαι επειδή το συγκεκριμένο φιλμ τους φάνηκε μιας πρώτης τάξεως διαφήμιση για την τρέχουσα πολιτιστική ατζέντα, αλλά και την πάγια λαχτάρα που μας διακατέχει να επιδείξουμε τα βαριά όπλα της κουλτούρας μας.

Καλώς ή κακώς, η κατά περίπτωση έγκριση εξαρτάται από το ποιό κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Διότι, αν, η Χρυσή Αυγή, κυβερνούσε, ποιος ξέρει , αν, πού και σε ποιόν θα έδινε την άδεια. Εφόσον ακόμη, διά νόμου, η πίτα βρίσκεται στα χέρια του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος και όχι στη δικαιοδοσία μιας ανεξάρτητης, αυτοδιοικούμενης κινηματογραφικής Αρχής που θα απαρτίζεται από ειδικούς


Το θέμα είναι το εξής: η Μάλτα, ή η Ρουμανία, ή η Ουγγαρία, ποσώς νοιάζονται αν θα φαίνονται στις ξένες παραγωγές. Τους ενδιαφέρει το χρήμα που θα εισρεύσει και οι δουλειές που δημιουργούνται. Κανείς δεν αναγνωρίζει το Μαρόκο από το generic, υπαίθριο πλατό της Ουαρζαζάτ, στους πρόποδες του Άτλαντα. Ούτε η Ισλανδία είπε στον Κρίστοφερ Νόλαν πως οφείλει να δείξει και λίγο γκέϊζερ, για να μην παρεξηγηθεί η χώρα ως εξωγήινη, στο Interstellar. Εμείς, εκτός από τις σημαντικές φοροελαφρύνσεις και τις γραφειοκρατικές απεμπλοκές, δεν είμαι σίγουρος αν μπορούμε εύκολα να απαλλαγούμε από το καρτποσταλικό μας απωθημένο. Η Mamma Mia ήταν μία και όντως έφερε τουρίστες, αλλά το ζητούμενο δεν είναι να μας λένε οι ξένοι πόσο ωραία είναι τα αρχαία κι οι παραλίες μας αλλά να κάνουμε και καμιά δουλειά. Και οι τουρίστες θα έρθουν, όχι μόνο για τα γαλάζια μας τα νερά, αλλά και για τις πρακτικές ευκαιρίες που μπορούμε να δημιουργήσουμε- βλέπε Σαντορίνη με τους επικερδείς μαζικούς γάμους γάμους, όσο κι αν η υπόθεση αποπνέει κιτς με φαντασμαγορική θέα...

Στον Πρόμαχο, λοιπόν δόθηκαν οι χώροι, γιατί η Κυβέρνηση συμφώνησε. Καλώς ή κακώς, η κατά περίπτωση έγκριση εξαρτάται από το ποιό κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Διότι, αν, η Χρυσή Αυγή, κυβερνούσε, ποιος ξέρει , αν, πού και σε ποιόν θα έδινε την άδεια. Εφόσον ακόμη, διά νόμου, η πίτα βρίσκεται στα χέρια του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος και όχι στη δικαιοδοσία μιας ανεξάρτητης, αυτοδιοικούμενης κινηματογραφικής Αρχής που θα απαρτίζεται από ειδικούς, όπως συμβαίνει στη Γαλλία για παράδειγμα, θα πρέπει να εμπιστευόμαστε την κουλτούρα και τα γούστα του καθενός, είτε αγαπάει το σινεμά, είτε δεν δίνει δεκάρα, και απλώς μεταβαίνει από το ένα Υπουργείο στο άλλο. Όπως μου είχε πει και ένας παλαιότερος Υπουργός Πολιτισμού, θα έχουμε πολιτισμό ανάλογα με την πολιτική μας ψήφο. Δηλαδή, η πλειοψηφία (έμμεσα αλλά και τεχνηέντως, αν ο εκλογικός νόμος συνεχίσει ως έχει), θα αποφασίζει για το λεπτό σύστημα που λέγεται κνηματογράφος. Διότι όσο ευαίσθητοι είμαστε οι Έλληνες με τον πολιτισμό μας (θεωρώντας, στη μοναδικότητα μας, πως είμαστε πιό μοναδικοί από τους υπόλοιπους) τόσο ευαίσθητες και πολύπλοκες είναι οι Τέχνες στο χειρισμό τους, και είναι εντελώς λάθος να αντιμετωπίζονται σα δημόσια έργα.

Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο; Facebook Twitter
Ο Δήμος Αθηναίων και το Υπουργείο υπήρξαν γενναιόδωροι με τους χώρους που πολύ δύσκολα "δανείζουν", φαντάζομαι επειδή το συγκεκριμένο φιλμ τους φάνηκε μιας πρώτης τάξεως διαφήμιση για την τρέχουσα πολιτιστική ατζέντα, αλλά και την πάγια λαχτάρα που μας διακατέχει να επιδείξουμε τα βαριά όπλα της κουλτούρας μας.


Η δημοκρατία δεν είναι πατρόν και πανάκεια για να είναι εφαρμόσιμη σε όλες τις καταστάσεις. Δεν θα κρίνει ο Φρανσουά Ολάντ την ποιότητα του Τιερί Φρεμό και του Φεστιβάλ Καννών, ούτε θα ξηλώσει (ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πάντα) από τη διεύθυνση της Ταινιοθήκης της Γαλλίας τον Κώστα Γαβρά, επειδή δεν του αρέσει η τακτική του- μου το έχει πει ο ίδιος ο Γαβράς, όταν είχε έρθει να βοηθήσει την Ελληνική Ταινιοθήκη, που πάντα παλεύει να κινηθεί αυτόνομα και να υπενθυμίζει πως λειτουργεί υπέρ του σινεμά. Η χρηματοδότηση παραμένει κρατική, αλλά το σινεμά ανεξάρτητο. Κι αυτά, σε μια χώρα που φημίζεται για τη δημοκρατικότητα της. Η απόφαση για την "πολιτιστική εξαίρεση" έχει παρθεί εδώ και πολλά χρόνια στη Γαλλία και τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζονται από τους σχετικούς, όχι από τους περαστικούς και τους οπορτουνιστές.

Εμείς αργήσαμε, αλλά η συγκυρία είναι ευνοϊκή, μόνο αν σκεφτούμε ψύχραιμα πως η Ελλάδα έχει να ανταγωνιστεί τη Μάλτα, κι όχι να κάτσει στα αρχαία αυγά της. Το μεγαλείο συνίσταται να ξεπεράσεις τις ευκολίες και τις σιγουριές. Για παράδειγμα, ένα μέρος των χρημάτων που θα προέλθουν από τις παραγωγές που θα έρθουν στη χώρα, να επιχορηγήσουν διεθνείς ταινίες άξιων Ελλήνων δημιουργών, ακόμη κι αν εκείνοι επιλέξουν να τις γυρίσουν εκτός Ελλάδας. Υπέρβαση, ε;

9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Οθόνες / Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Ένα νέο ντοκιμαντέρ ρίχνει για πρώτη φορά φως στους 18 μήνες που ο πρώην Beatle και η Γιόκο Όνο εγκαταστάθηκαν σ΄ ένα ταπεινό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, στο οποίο συνέβαιναν καθημερινά έντονες ριζοσπαστικές ζυμώσεις.
THE LIFO TEAM
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM

σχόλια

7 σχόλια
Η Ελλάδα δεν έχει κινηματογραφικά στούντιο και αυτό είναι ανασταλτικός παράγοντας. Επίσης το θέμα της μη ελαστικής φορολογίας αποτρέπει ξένους που θα ήθελαν να κάνουν στην Ελλάδα ταινίες για να αξιοποιήσουν τα τοπία της ή τις πόλεις της σαν αυτό που περιγράφει ο Θ.Κ. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει τελείως διαφορετική αντιμετώπιση από τους κρατικούς φορείς όταν ζητάς πρόσβαση σε ιστορικούς χώρους αν αυτό που κάνεις "εξυμνεί" την Ελλάδα ή όχι και αυτό ισχύει ΚΑΙ για τις εγχώριες παραγωγές.
Ανάμεσα στους ελλιπέστατους Έλληνες πολιτικούς και τους - πιθανώς - αγαθότατων προθέσεων κινηματογραφιστές υπάρχουν τα μνημεία, τα οποία ΠΡΕΠΕΙ να προστατεύονται. Ας απαλλαγούν οι κινηματογραφιστές από την φορολογία, αν αυτό τους φέρει στη χώρα, αλλά εκτός από την προβολή της χώρας πρέπει να αναλαμβάνουν και το μίνιμουμ κάποιων υποχρεώσεων. Δεν βλέπω να υπάρχει πρόβλημα να κάνουν γυρίσματα όπου τους αρέσει με την προϋπόθεση όμως να καλύπτουν τα έξοδα που προκύπτουν από την επιπλέον επιβάρυνση των μνημείων π.χ. τυχόν επιπλέον εργασίες συντήρησης, αμοιβή φυλάκων των μνημείων για κινηματογράφηση εκτός ωραρίου, αποκατάσταση του μνημείου μετά τη χρήση κ.τ.λ. Όσο για τα σενάρια και την ιδεολογία γύρω από αυτά, έχετε απόλυτο δίκιο κε Κουτσογιαννόπουλε: η ψήφος μας έχει άμεση σχέση με το τι πολιτισμό θέλουμε.
O όποιος Μπρουκχέιμερ, πιθανόν να ζητήσει τη χρήση των μαχητικών του ελληνικού στρατού. Επίσης, ο αλλοδαπός παραγωγός, θα επιλέξει location γυρισμάτων αναλόγως του μικρότερου κόστους ανθρώπινου δυναμικού και υπηρεσιών. Ρουμνανία, Ουγγαρία, ΣΛοβενία, Κροατία, Βουλγαρία, ΔΕΝ έχουν Euro. ΕΠίσης τα ημετρομίσθια όπως και το κόστος των υπηρεσιών σε αυτές τις χώρες είναι κατά πολύ λιγότερα από ταν ανττίστοιχα ελληνικά. Παράλληλα, οι περισσότερες διαθέτουν εξαιρετικές υποδομές (πχ, η Ουγγαρία, τέλειο στούντιο και για υποβρύχιες λήψεις). Τον Παρθενώνα, αν θέλουν τον ανακατασκευάζουν, "φυσικά" ή ψηφιακά. Αν χρειάζονται ντε και καλά Σαντορίνη θα πάνε, ανεξαρτήτως κόστους. Αν όμως θέλουν κάμποσους τεχνικούς, κομπάρσους, υπηρεσίες, για πολλές εβδομάδες γυρισμάτων, ξεχάστε το, μέχρι να φτάσουν τα μεροκάματα στο επίπεδο της Βουλγαρίας.
Εμείς είμαστε περισσότερο αμερικανάκια κι από τ' αμερικανάκια χωρίς να το συνειδητοποιούμε.Καθόμαστε και σχολιάζουμε κοροΙδευτικά τ' αμερικανάκια για τις ταινίες με τον αμερικάνικο στρατό που τους σερβίρουν, και μετά παρακολουθούμε τις αντίστοιχες δικές μας με περηφάνια και τις εντυπώνουμε κιόλας κατά γράμμα. Για παράδειγμα, εάν ένας Έλληνας σκηνοθέτης γύριζε μια πλήρης ταινία για την Μικρασιατική Καταστροφή, και ξεκινούσε με όσα προηγήθηκαν αυτής, τις θηριωδίες του ελληνικού στρατού και την κακή ιδέα να πάνε να καταλάβουν την Άγκυρα μια αναντάν μπαμπαντάν ξένη πόλη, οι Έλληνες-αμερικανάκια που είναι συντριπτική πλειοψηφία, θα χαλιούνταν και θα εξανίσταντο εναντίον του.
"...έχεις αμφιβολία για τον ανδρισμό του Αλέξανδρου;"Καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε, ότι οι ελληνικές αρχές δεν ήθελαν να δώσουν αδεια σε κάτι που παρουσιαζε τον Αλέξανδρο (και) ως ομοφυλόφιλο...αλλά έτσι όπως το γράφετε....είναι σαν να υπερασπίζονταν αυτοί τον ανδρισμό του (αφού ως ομοφυλόφιλος δε θα ήταν άντρας!!!!) ενώ ο Στόουν θα τον κουτσούρευε τον ανδρισμό του, αφού θα τον παρουσίαζε ομοφυλόφιλο. Καμιά από τις δύο απόψεις δε στέκουν φυσικά ....και φυσικά ο Στόουν παρουσιασε μια χαρα τα γεγονότα, όσο μπορούσε από τις ιστορικές πηγές...