Κακή ταινία δεν είναι απαραίτητα το sequel του «Ηλίθιος και Πανηλίθιος» ή μονάχα όλα εκείνα τα προβλέψιμα φιλμ που σου φωνάζουν «τέρας» από το trailer κιόλας! Κακή ταινία είναι και μια σοβαρή, καλλιτεχνική απογοήτευση, ένα φιλμ για το οποίο είχες μεγάλες προσδοκίες, αλλά η ήττα που εισέπραξες από αυτό ήταν πραγματικά οδυνηρή. Το 2013, για παράδειγμα, θεώρησα την «Τέλεια Ομορφιά» του Πάολο Σορεντίνο μια… απάτη και μισή, ένα έργο - προσβολή απέναντι στη φελινική «Dolce Vita». Αποπειράθηκα να την παρακολουθήσω μέχρι τέλους τουλάχιστον δύο φορές, υπέφερα πραγματικά και την αποκάλεσα χειρότερη ταινία της χρονιάς. Άλλοι την αγάπησαν. Τι να κάνεις; Η ανθρωποκτονία είναι έγκλημα…
Για το 2014, νομίζω πως αυτές ήταν οι ταινίες που με ενόχλησαν περισσότερο:
«Μεγαλώνοντας» του Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ.
«Οι Αναλώσιμοι 3» του Πάτρικ Χέτζες.
«Η Έκρηξη» του Σύλλα Τζουμέρκα.
«Κυριαρχία» του Γουόλι Πφάιστερ.
«Η Άλλη Γυναίκα» του Νικ Κασαβέτις.
___
Μου ζητήθηκε να ονομάσω και την καλύτερη ταινία του 2014. Την προσωπική μου επιλογή, δηλαδή. Ορίστε:
σχόλια