Αλέξη χάσαμε λοιπόν - Από το «Ναι» και το Όχι στο… Νόχι

Αλέξη χάσαμε λοιπόν - Από το «Ναι» και το Όχι στο… Νόχι Facebook Twitter
«Μνημόνιο 3» λοιπόν ενόψει, το ακριβότερο (13 δισ. Ευρώ και βλέπουμε) και επαχθέστερο όλων αν εφαρμοστεί κατά γράμμα και με εθνική συναίνεση, παρακαλώ, εφόσον το ψήφισε και η μείζων αντιπολίτευση. - Dimitri Messinis / SOOC
10

 

«Νόμος είναι το δίκιο των ανθρώπων», δήλωνε ο Αλέξης Τσίπρας στη δευτερολογία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Τετάρτη αναφερόμενος στην Αντιγόνη, το έργο-παρακαταθήκη του Σοφοκλή για την υπεράσπιση των εθιμικών, των άγραφων ηθικών νόμων έστω κι αν αντιβαίνουν σε εκείνους που έχουν θεσπίσει οι άνθρωποι, έστω κι αν το αντίτιμο είναι ο θάνατος. Δεν ξέρω πόσο συγκινήθηκαν οι Ευρωπαίοι (έχω πάντως γνωρίσει περισσότερους Βρετανούς, Γάλλους και Γερμανούς ικανούς να απαγγείλουν Σοφοκλή στα αρχαία από ό,τι Έλληνες), ο ίδιος ο πρωθυπουργός ωστόσο την πιο κρίσιμη ώρα επέλεξε εντέλει να υπακούσει εντέλει στους θεσμούς των ανθρώπων. Δεν έστερξε να ριψοκινδυνεύσει μήτε τον δικό του πολιτικό «θάνατο» ως ενός ευρύτερα αποδεκτού ηγέτη, τουλάχιστον, μήτε βέβαια τις τύχες μιας ολόκληρης χώρας που, αντίθετα από την Αντιγόνη, δεν ήταν ακριβώς έτοιμη για την «υπέρτατη θυσία», δεν καν βέβαια ότι την επιθυμούσε κι ας προίκιζε την προηγούμενη Κυριακή με ένα 62% το «Όχι» - ένα «Όχι» που λειτούργησε περισσότερο σαν «αναβάπτιση» του Σύριζα εντός κι εκτός συνόρων παρά σαν ουσιαστική αντιπαράθεση στους θεσμικούς εταίρους.

Χοντρικά, το νέο «πακέτο» κυβέρνησης-δανειστών επιβαρύνει μεν λίγο παραπάνω τους «έχοντες», όμως η μπάλα παίρνει και τους (αναλογικά πολύ περισσότερους) μεροκαματιάρηδες. Η ύφεση είναι ξανά εδώ, η ανάπτυξη αυτοακυρώνεται. Τα πράγματα ζορίζουν...


«Μνημόνιο 3» λοιπόν ενόψει, το ακριβότερο (13 δισ. Ευρώ και βλέπουμε) και επαχθέστερο όλων αν εφαρμοστεί κατά γράμμα και με εθνική συναίνεση, παρακαλώ, εφόσον το ψήφισε και η μείζων αντιπολίτευση. Με «καρότο» ένα νέο δάνειο ύψους 70 δισ. Ευρώ, 12 από τα οποία προορίζονται για την εκ νέου ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (αυτές δεν χάνουν ποτέ, εννοείται) ώστε να γλιτώσουμε επίσης, λέει, το κούρεμα των καταθέσεων κι άλλα 8 δισ. για να εξοφλήσει το δημόσιο τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του. Με ανατιμήσεις στον ΦΠΑ για τα περισσότερα είδη – μαζί και η εστίαση - εξόν τα βασικά, «κατσίκωμα» του ΕΝΦΙΑ, κατάργηση πρόωρων συντάξεων και ΕΚΑΣ, αύξηση των εισφορών υγείας κι αλληλεγγύης αλλά και του φόρου πολυτελείας, κατάργηση επιδόματος θέρμανσης αλλά και - επιτέλους - της εξίσωσης πετρελαίου κίνησης-θέρμανσης. Επέκταση ιδιωτικοποιήσεων αλλά και φορολόγηση επιχειρήσεων στο 28% με 100% προκαταβολή φόρου με επέκταση του μέτρου και στους ιδιώτες ελεύθερους επαγγελματίες ως το '17, κατάργηση φοροαπαλλαγών στους αγρότες και αύξηση συντελεστή (πάλι δεν είναι οι «κονομημένοι» με τα Καγιέν αλλά οι μικροπαραγωγοί που θα ζημιωθούν αν δεν υπάρξει κλίμακα). Θα φορολογηθούν οι τηλεοπτικές διαφημίσεις, αποσύρθηκε όμως από τους Θεσμούς η έκτακτη εισφορά 12% στις επιχειρήσεις με κέρδη πάνω από μισό εκ. Ευρώ. Και επειδή, ως γνωστόν, είμαστε και μίνι πολεμική υπερδύναμη, πετύχαμε επίσης να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες κατά μόνο 300 εκ. Ευρώ ως το '17. Στα μετρημένα στα δάκτυλα αλλά αξιοσημείωτα θετικά είναι α) η προοπτική αναδιάρθρωσης του χρέους, έστω και μετά το 2022 β) ο έλεγχος των αδήλωτων καταθέσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό γ) φαίνεται ότι προς το παρόν αποφεύγεται η περαιτέρω αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και δ) καλούνται επιτέλους να «ξηλωθούν» και οι εφοπλιστές, που πάντως προεκλογικά απειλούσαν να μεταφέρουν αλλού τις εταιρίες τους και να αλλάξουν σημαίες στα βαπόρια τους αν συνέβαινε αυτό. Επίσης, όλος ο κόσμος είναι πια ενήμερος για πράγματα που τα προηγούμενα χρόνια κανονίζονταν σε μυστικοσυμβούλια πίσω από κλειστές πόρτες και υπογράφονταν με τον τυφλοσούρτη, τα συζητά, τα κρίνει κ.λπ. Το κυριότερο είναι ότι το ελληνικό ζήτημα διεθνοποιήθηκε, ενώ έγινε ηλίου φαεινότερο ότι ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα το γερμανοκρατούμενο «διευθυντήριο των Βρυξελλών» ευτελίζει τα πολυδιαφημισμένα δημοκρατικά, αλληλέγγυα και ουμανιστικά ιδεώδη της ΕΕ – η κρίση είναι καταρχήν συστημική κι αν δεν αλλάξει σύντομα κάτι, η επόμενη «α λα Γκρέκα» κρίση είναι απλώς θέμα χρόνου.


Χοντρικά, το νέο «πακέτο» κυβέρνησης-δανειστών επιβαρύνει μεν λίγο παραπάνω τους «έχοντες», όμως η μπάλα παίρνει και τους (αναλογικά πολύ περισσότερους) μεροκαματιάρηδες. Η ύφεση είναι ξανά εδώ, η ανάπτυξη αυτοακυρώνεται. Τα πράγματα ζορίζουν όχι τόσο για τις μεγάλες επιχειρήσεις όσο για τους (αναλογικά περισσότερους, πάλι), μικροεπαγγελματίες - άσε που με τέτοια μέτρα περισσότερο σε συμφέρει να εισάγεις το οτιδήποτε παρά να κάνεις πρωτογενή παραγωγή). Η αυξημένη φορολογία και οι συνακόλουθες ανατιμήσεις αναμένεται να επιβαρύνουν ξανά τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, άσε που οι δανειστές ζητούν κι εξοικονόμηση 0.5 του ΑΕΠ από το «κούρεμα» του κοινωνικού κράτους. Όλα αυτά και διάφοροι «αστερίσκοι» που χρειάζονται περαιτέρω μελέτη θα ισχύσουν εφόσον, βέβαια, επιτευχθεί συμφωνία πριν την Κυριακή και δεήσει να ψηφιστεί κι από τα υπόλοιπα κοινοβούλια της ΕΕ (στην ελληνική βουλή πέρασε χτες βράδυ με 251 «ναι» συνολικά και τις πρώτες απώλειες για την κυβερνητική παράταξη: 2 κατά, 8 «παρών», 7 απόντες, 15 "ναι μεν αλλά"). Επιπλέον, κανείς δεν προεξοφλεί ότι δεν θα υπάρξουν έτερα δυσάρεστα «μαντάτα» - ακόμα άλλωστε κι αν στο δημοψήφισμα είχε επικρατήσει το «Ναι», πάλι για τα χειρότερα έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι και δυστυχώς αυτά δεν θα τα χρεωθεί η άρχουσα τάξη που με τόση αυταπάρνηση το υπερασπίστηκε. Πολλοί βέβαια - ανάμεσά τους οι εμπνευστές τους, είμαι βέβαιος - αμφιβάλλουν έτσι κι αλλιώς για το πόσο θα μπορέσουν να εφαρμοστούν στην πράξη τα σκληρότερα από αυτά τα μέτρα, αν θα υπάρξει όχι μόνο η πολιτική βούληση αλλά και η κοινωνική συναίνεση. Εδώ οι προηγούμενοι μόνο τον στρατό δεν κατέβασαν για να περάσουν ακόμα και «ηπιότερα» μνημονιακά μέτρα! Όμως και στην απίθανη περίπτωση της τυφλής εφαρμογής του, το πιθανότερο είναι το νέο μνημόνιο να αποδειχθεί εξίσου αποτυχημένο όσο τα δύο μεγαλύτερα «αδερφάκια» του εφόσον το σκεπτικό παραμένει το αυτό.

«Αλέξη, χάσαμε» λοιπόν και είναι τουλάχιστον θετικό ότι για πρώτη φορά προέβης χτες στη βουλή σε κάποια αυτοκριτική. Όσοι πάλι επιμένουν να παρουσιάζουν με διάφορα προπαγανδιστικά τεχνάσματα τη συμφωνία ως «νίκη», θυμίζουν τους "his master's voice" των συστημικών ΜΜΕ – για την ακρίβεια, είναι χειρότεροι γιατί τους άλλους τους έχουμε πάρει πρέφα καιρό τώρα, ενώ εκείνοι προτάσσουν το «νέο ύφος και ήθος» (τόσο νέο ώστε να βλέπει, ενίοτε, «γκουγκλ» και να διαβάζει «γκουλάγκ»). Αλλά μοναδικές αλήθειες δεν υπάρχουν πουθενά, ακόμα και – τι έκπληξη – στην Αριστερά, «συστημική» ή μη. Δεν θα πω ότι ο Σύριζα, που (όπως κι οι ΑΝΕΛ) επένδυσε όλο του το πολιτικό κεφάλαιο στην αντιμνημονιακή ρητορική τόσο ως αντιπολίτευση όσο και ως κυβέρνηση δεν μόχθησε, δεν το πάλεψε, με όλα τα λάθη, τις υπαναχωρήσεις και τις ανώφελες «καθυστερήσεις» που έπαιζε. Ότι ήταν όλα εξαρχής «συμφωνημένα» κι απλά «παίζανε θέατρο».

Ήταν κομμάτι σχιζοφρενική εξαρχής η επιδίωξη να φέρεις τούμπα το «κατεστημένο» της ΕΕ θέλοντας, ταυτόχρονα, να παραμείνεις «πάση θυσία» στο Ευρώ κι εξαρτώμενος σαν τζάνκι από το κομπόδεμα των δανειστών.


Απλά φάνηκε «λίγος» κι αναμενόμενα άπειρος στην αντιπαράθεση με την ευρωπαϊκή εκδοχή του «Παγκόσμιου Μινώταυρου». Για να ξεφύγεις από τον λαβύρινθο του χρέους δεν αρκούν ο ενθουσιασμός, τα κηρύγματα, οι κομπασμοί κι οι ηρωικές αφηγήσεις, όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις σου. Ήταν κιόλας κομμάτι σχιζοφρενική εξαρχής η επιδίωξη να φέρεις τούμπα το «κατεστημένο» της ΕΕ θέλοντας, ταυτόχρονα, να παραμείνεις «πάση θυσία» στο Ευρώ κι εξαρτώμενος σαν τζάνκι από το κομπόδεμα των δανειστών. Εκεί κάπου μεταξύ αστοχιών, έλλειψης βιώσιμης εναλλακτικής αλλά και οποιασδήποτε σοβαρής σχετικής προετοιμασίας γι΄αυτή στο εσωτερικό σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο χάθηκε το «νήμα». Συν φυσικά η ανελέητη πολεμική που δέχτηκε μέσα κι έξω – πράγμα που όμως θα ήταν εξαιρετικά αφελής να μην ανέμενε - και το γεγονός ότι είναι μεν κυβέρνηση αλλά πολύ νέος ακόμα για να είναι κι εξουσία. Όλα αυτά με δεδομένο ότι δεν έχει πίσω του ούτε το μαζικό λαϊκό κίνημα, ούτε και την παραγωγική βάση που θα διευκόλυνε μια αποφασιστική «αλλαγή πλεύσης».


Κάποιοι αισιόδοξοι αριστεροί από τους «βαμμένους» μνημονεύουν αυτές τις μέρες τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ μεταξύ των μπολσεβίκων και των κεντρικών δυνάμεων (1918) που ήταν μεν οδυνηρή αλλά βοήθησε την επανάσταση στη Ρωσία να στεριώσει, να ανακάμψει και σταδιακά να ανακτήσει περισσότερα από όσα έχασε τότε. Ξεχνούν βέβαια να συμπληρώσουν ότι η ΕΣΣΔ είναι επίσης παρελθόν εδώ και δυόμιση δεκαετίες κι ότι η επανάσταση εκείνη αποδείχτηκε χίμαιρα στην πορεία. Επίσης ας τους ψιθυρίσει κάποιος ότι αυτά περί «τελευταίων σκληρών αλλά δυστυχώς απαραίτητων μέτρων», των «βελτιώσεων» που μπορεί μελλοντικά να υπάρξουν και την προοπτική ενός πιθανού κουρέματος επικαλούνταν επίσης οι ΓΑΠ-Σαμαράς, ότι θα μπορούσαν τουλάχιστον να αλλάξουν διατύπωση. Όμως στα σίγουρα αξίζει να δοθεί μια ευκαιρία στην αριστερή προοπτική. Για τις διακηρυγμένες ευαισθησίες της, τη δικαιωματική της ατζέντα και την έλλειψη οποιασδήποτε αξιόπιστης αντιπολιτευτικής πρότασης. Για να δοκιμαστεί κι αυτή επιτέλους στην πράξη – να δούμε πόσο χειρότεροι μπορεί να βγουν οι «δικοί μας άνθρωποι», βρε παιδί μου! Για να μη λέμε ότι δεν εξαντλήσαμε κάθε κοινοβουλευτική δυνατότητα να κάνουμε τη ζωή μας υποφερτότερη, ανθρωπινότερη, συναρπαστικότερη. Για να δούμε καθαρότερα το παραπέρα.


Υπάρχει ακόμα ελπίς; Παίζεται. Δεν ξέρω πόσο η κυβέρνηση αυτή θα θελήσει να συγκρουστεί αποφασιστικά με το εγχώριο κατεστημένο που ήδη έχει ανοίξει τα δικά του χαρτιά, πόσο αλήθεια θα αποφύγει να γίνει κατεστημένο και η ίδια αν μακροημερεύσει, έχει όμως δώσει νότες αισιοδοξίας με νομοσχέδια όπως αυτά για τις φυλακές, τις ρυθμίσεις οφειλών, την ιθαγένεια, έχει εξαγγείλει το διευρυμένο σύμφωνο κ.λπ. Πράγματα που και μία κλασική σοσιαλδημοκρατική ή ακόμα και «πεφωτισμένη» συντηρητική κυβέρνηση θα υλοποιούσε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όχι όμως και στη σύγχρονη Ελλάδα όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί. Ο Σύριζα βλέπει το κινηματικό κομμάτι του να φυλλοροεί μετά τις τελευταίες εξελίξεις, παίζει ανασχηματισμός διάφορες «ζυμώσεις» αναμένονται στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς. Εφόσον ωστόσο αντέξει, θα μπορούσε να πάρει μια πολιτική «ρεβάνς» που να εξυπηρετεί ταυτόχρονα το πιο αδικημένο κοινωνικό κομμάτι αν προσανατολιστεί στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, την ανακούφιση των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων που είναι, υποτίθεται, και το «σημείο αναφοράς» του (αυτά εξάλλου βγάλανε νικητή το «Όχι»), την αναδιαμόρφωση του ασφαλιστικού, την αντιμετώπιση της ανασφάλιστης εργασίας που έχει γιγαντωθεί, τον πραγματικό και όχι ευκαιριακό «εκσυγχρονισμό» του δημοσίου σε όφελος του πολίτη, το αποφασιστικό χτύπημα στη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο καυσίμων, μια σειρά «έξυπνες» και όχι τυχάρπαστες επενδύσεις, τον διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους, να ξεφορτωθεί το δεκανίκι της λαϊκής δεξιάς και άλλα τέτοια αυτονόητα. Εντάξει, δεν θα οικοδομήσει έναν «γενναίο νέο» σοσιαλισμό, δυστυχώς ή... ευτυχώς δεν εξελέγη καν κυβέρνηση γι' αυτό, θα μπορούσε, όμως να πάψει να βλέπει την πραγματικότητα «φαγωμένη από τα έλκη της ιδεολογίας», καταπώς έγραφε ο ποιητής – κάτι που βέβαια ισχύει και για τους εταίρους, την αντιπολίτευση κ.λπ. – ώστε να έχει πιθανότητες να την αναδιαμορφώσει. Αλλιώς και η απλόχερη στήριξη που του προσέφεραν οι μη ενταγμένοι, οι κριτικά σκεπτόμενοι, οι πιο ευαίσθητοι, οι πιο απελπισμένοι – το καλύτερο, ίσως, κομμάτι του - αναμένεται να πάει περίπατο μακρύτερα κι από την Αίγινα.

10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αμαλιάδα: Ένα γκροτέσκο τηλεριάλιτι που παριστάνει τη δημοσιογραφία στήνεται με «σταρ» την Ειρήνη Μουρτζούκου - Μικροπράγματα

Οπτική Γωνία / Αμαλιάδα: Ένα γκροτέσκο τηλεριάλιτι που παριστάνει τη δημοσιογραφία στήνεται με «σταρ» την Ειρήνη Μουρτζούκου

Η Ειρήνη Μουρτζούκου, η κοπέλα της υπόθεσης στην Αμαλιάδα, περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι, εκτίθεται, δικάζεται και στριμώχνεται, σε ένα γκροτέσκο τηλεριάλιτι που παριστάνει τη δημοσιογραφία.
THE LIFO TEAM
Η woke κουλτούρα, η «ψήφος της λεβάντας» και οι αμερικανικές εκλογές

Οπτική Γωνία / Η «ψήφος της λεβάντας» και οι αμερικανικές εκλογές

Μπορεί η ιστορία να «γυρίσει πίσω»; Όχι βέβαια ή έτσι πιστεύουμε. Οι «LGBTQI+ unfriendly» πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος επανεξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ κόντρα σε κάθε λογική –ή μήπως όχι;‒ προβληματίζουν την αμερικανική ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι όμορφοι συριακοί Ιβίσκοι

Αστικό πράσινο / Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι συριακοί ιβίσκοι

Εκατοντάδες δέντρα της Αθήνας πεθαίνουν. Είναι συριακοί ιβίσκοι που ξεραίνονται ο ένας μετά τον άλλο, από μια ασθένεια που πρώτη φορά επελαύνει στο αστικό πράσινο. Η LiFO έμαθε ποια είναι η μυστηριώδης ασθένεια που αποδεκατίζει τους ιβίσκους και ρώτησε τον δήμο τι κάνει γι' αυτό.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ο γρίφος της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας και το ρίσκο του Σι

Διεθνή / Ο γρίφος της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας και το ρίσκο του Σι Τζινπίνγκ

Η Κίνα επιδιώκει ταυτόχρονα τη μακροπρόθεσμη ανατροπή της διεθνούς τάξης και τη βραχυπρόθεσμη διατήρησή της. Ο Σι είναι πρόθυμος να ανεχθεί έναν κόσμο που φλέγεται, με την ελπίδα ότι η Κίνα δεν θα καεί.
LIFO NEWSROOM
«Η ζωή στην Ευρώπη εξαρτάται από τους ψηφοφόρους στη Βόρεια Καρολίνα και την Αριζόνα»

Διεθνή / «Η ζωή στην Ευρώπη εξαρτάται από τους ψηφοφόρους στη Βόρεια Καρολίνα και την Αριζόνα»

Ο παγκοσμίου φήμης ιστορικός Πίτερ Φράνκοπαν και ο επικεφαλής διπλωματικός ανταποκριτής και βετεράνος των «New York Times» Στίβεν Ερλάνγκερ σχολιάζουν τη σημερινή εκλογική μάχη στις ΗΠΑ και τη σημασία της για τον υπόλοιπο κόσμο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η αμερικάνικη μάχη, ο τραμπικός λαός και τα βαθιά διλήμματα

Οπτική Γωνία / Η αμερικανική μάχη, ο τραμπικός λαός και τα βαθιά διλήμματα

Τα διλήμματα που εμμένουν και θα έχουν καταλυτικό ρόλο είτε υπερισχύσει ο Τραμπ είτε η Χάρις αφορούν πια την ίδια τη συνθήκη της λεγόμενης «φιλελεύθερης δημοκρατίας» στην αμερικανική της εκδοχή.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Γιατί μια νίκη του Τραμπ θα είναι καταστροφική;

Οπτική Γωνία / Γιατί μια νίκη του Τραμπ θα είναι καταστροφική

Τα ρατσιστικά και σεξιστικά σχόλια, τα φαινόμενα αυτολογοκρισίας και το κλίμα που επικρατεί. Μιλά στη LiFO η Νένη Πανουργιά, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ

σχόλια

4 σχόλια
Μετά το σταύρωμα που υπέστη ο Αλέξης Τσίπρας στο Eurogroup και στην Σύνοδο Κορυφής το περασμένο Σαββατοκύριακο 11-12 Ιουλίου, πρέπει αναμφίβολα ΟΛΟΙ μας να τον στηρίξουμε, έστω κι αν διαφωνούσαμε σε αρκετές κινήσεις ως τώρα, για έναν απλό, απλούστατο λόγο. Με τα τόσο επώδυνα μέτρα που πρόκειται να έρθουν προς ψήφιση και την λαϊκή οργή να μην έχει βρει ταβάνι και να περιμένει να ξεσπάσει ξανά, το κόμμα με το μεγαλύτερο ποσοστό στις επόμενες εκλογές κινδυνεύει να είναι (μιας και το μόνο "αδοκίμαστο" με αντιμνημονιακή ρητορική) η ΧΑ. Και τρέμω να σκεφτώ τι θα μπορούσε να σημάνει αυτό για τις εξελίξεις στον τόπο.
Το αποδεικτικο της βαθιας βλακειας που ζει και βασιλευει ειναι οτι ο Τσιπρας οχι μονο δεν ξερει τη διαφορα 180 και 360 μοιρων αλλα ουτε ξερει τη διαφορα μυθων του Αισωπου απο τη Τραγωδια.Περασα απο το τουιτερ, οπου καθε κομπλεξικος και προπαγανδιστης του Σταλιν βριζει την Φινλανδια επειδη τολμα να εχει εξαγωγες 40% του ΑΕΠ (η Ελλαδα 10%) και να μη θελει να φορτωθει το βαρος του κανακαρη που δε λεει να βρει μια δουλεια και να ξεκουμπιστει απο το πατρικο. Αφου δεν θελουν οι νεοΕλληνες να δουλεψουν για 400 ευρο, ας ανοιξουμε τα συνορα να μπουν αυτοι που θελουν. Ειναι πλεον η μονη μας ελπιδα. Και η αλληλεγγυη στην πραξη, οταν σου κοστιζει.Την εχουμε κανει τη χωρα επαιτη χωρις ιχνος αξιοπρεπειας και καθονται και αναλυουν τι εκανε ο Λενιν ενω γλυφουνε τον Πουτιν. Ποτε θα πουμε φτανει, πια;
Κι επίσης: Άλλο πράγμα αντιπροσωπεύουν τα 400 ευρώ στη Σλοβακία, και άλλο πράγμα στην Ελλάδα. Εδώ σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες το σουπερμάρκετ είναι πολύ φθηνότερο.Μα, και τίποτα να μην τρως (ας αφήσουμε ως κακόγουστο αστείο τις διακεδάσεις), πες μου εσύ πώς θα ζήσεις με 200 ευρώ ΔΕΗ, λογαριασμούς και νοίκι, και μισθό 400 ευρώ. Και πώς θα φύγεις από το πατρικό;Άσε, δε που πλέον πολλοί δε βγάζουν *ούτε* τόσο.Και οι μετανάστες που πληρώνονται εξευτελιστικά, να σε πληροφορήσω, όταν καταφέρουν να ξεφύγουν (όσοι το καταφέρουν) από τις άθλιες συνθήκες στις οποίες τους τοποθέτησαν (βλέπε Μανωλάδα), και να ανοίξουν ίσως κάποιο μαγαζάκι με τη βοήθεια συμπατριωτών τους (όπως προσωπικά τυχαίνει να γνωρίζω από έναν πακιστανό μινιμαρκετά γείτονά μου), ούτε και εκείνοι μπορούν να τα βγάλουν πέρα με 400 ευρώ.Επειδή, μάντεψε, οι υποχρεώσεις (ΔΕΗ, ΦΠΑ, εισφορές, κλπ), είναι ενιαίες, και ας μην ανοίξουμε καν τη συζήτηση για τυχόν κληρονομηθέντα ακίνητα, λοιπά τεκμήρια, και ούτω καθ'εξής (για τα οποία μπορείς απλώς να μου πεις "ε, ας τα πουλήσει"...).Έχουμε μάθει νομίζω να βλέπουμε πολύ αφοριστικά και στερεοτυπικά τα πράγματα, στυλ "ο ελληνάρας με το φραπόγαλο", και έχουμε ξεχάσει να παρατηρήσουμε πως οι συνθήκες έχουν αλλάξει....
Πείτε μας και τον λόγο που μειώσαμε τις αμυντικές δαπάνες μόνο κατά 300 εκ. ευρώ και τον εκβιασμό Καμμένου. Πείτε και ότι οι βολεμένοι δεν διαθέτουν μόνο Cayenne αλλά και θηριώδη Hammer όπως ο Καμμένος. Ατυχές και το παράδειγμά σας με τον στρατό και τις προηγούμενες κυβερνήσεις όταν έχουμε δει τα έργα και τις ημέρες του μέγα στρατηλάτη Καμμένου.
Ο κ. πρωθυπουργός πρέπει να παραιτηθεί, είναι η μόνη σοβαρή κίνηση την οποία πρέπει να κάνει, και να αποσυρθεί διά παντός από την πολιτική. Εξελέγη με άλλο πρόγραμμα, αναγκάζεται να ''εφαρμόσει'' (θα δείξει η πράξη σε αυτό) άλλο πρόγραμμα, και στηρίζεται σε μία ετερόκλητη συμμαχία η οποία είχε ως μόνη συγκολλητική της ουσία τον αντιμνημονιακό αγώνα. Χθες τα ψέματα τελείωσαν. Και η αντιπολίτευση (αποτελούμενη από ταγματασφαλίτες προδότες) στήριξε άνευ όρων μία παραπαίουσα κυβέρνηση, σε μία πράξη ύψιστης πολιτικής ευθύνης. Φοβάμαι ότι το μέλλον είναι πραγματικά δύσκολο, μακάρι να διαψευσθώ.
Το να παραιτηθεί από την πολιτική είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να διαπράξει αυτήν την στιγμή, όχι προσωπικά αλλά κοινωνικά και θα προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις: ανάμεσα στο οτι απέβησαν άκαρπες ο πραγματικές ή όχι αντιμνημονιακές βλέψεις και ανώριμοι οι φανφαρονισμοί των συνθημάτων του και στο ότι επίτευξε μια συμφωνία για την οποία ουδεμία εκ των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν θα τολμούσε ούτε κιχ υπόνοιας να κάνει, ο Τσίπρας στέκεται ιστορικά εκρεμής στην μέση του χρόνου, το παρελθόν και το μέλλον. Όσο και να εμπεδώσαμε ότι το Οχι έγινε ένα μουρμουρητό Ναι και ότι το δημοψήφισμα ήταν πράγματι περί νομίσματος, η συμφωνία που έφερε αδειάζει κάθε επίδοξο μεταπολιτευτικό διεκδικητή της εφαρμογής του, ανεξάρτητα με το ότι ο ίδιος ο Τσίπρας αναμετριέται με το δικό του μπόι- όσο μιλάμε για την επομένη των εκλογών σε σχέση με την επομένη του δημοψηφίσματος. Για ποιον ουσιαστικό λόγο να παραδώσει την συμφωνία στην ΝΔ ή το Πασόκ? Δική του δεν είναι; Με ποιο επιχείρημα να διεκδικήσουν αυτοί τώρα την εξουσία; Με αυτό της ειλικρίνειας; Αν το κοσκινίσουμε, τίποτα, μόνο για την ίδια την εξουσία, τις καριέρες τους, τα ιστορικά απωθημένα των οικογενειών τους και τα προνόμιά τους. Για ποιον λόγο να θέλει κανείς να τρέξουν τα μέτρα αυτά από το παλαιό σύστημα-και ας μην κάνουμε καν λόγο για τον βαθμό υπαιτιότητας του στο σύρσιμο της χώρας στα χρέη και στα μνημόνια. Τί να συγκρίνουμε με αυτό τώρα; το ότι ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να τα σκίσει; Είμαστε με τα καλά μας; Τί μεγέθους ηλιθιότητα μπορεί να κάνει κάποιον σώφρονα φιλοευρωπαίο πολίτη να θέλει να βάλει διεκπαιρεωτή τριετίας τους αρτηριοσκληρωτικούς δεξιούς με τις τάχα μου πατρίδες θρησκείες και οικογένειές τους και τα φαντάσματα ενός κάποιου "παρασοσιαλισμού" του παρελθόντος-40χρόνια τώρα; Ε σόρρι, προτιμάω την Κωνσταντοπούλου όπως έθεσε το "παρούσα", πιο αξιοπρεπές και στοιχειοθετημένο. Δεδομένου ότι ο Τσίπρας είπε ότι δεν λατρεύει την θέση του, θα έπρεπε να επαναεπικυρώσει την πορεία του, σε έναν αδειάσπαστο Συριζα, να ζητήσει την εμπιστοσύνη του κόμματός του ξανά-ναι εσωτερικές εκλογές-και μετά του κόσμου-ναι κοινοβουλευτικές εκλογές. Δεν μπορώ να αισθανθώ απόλυτα τα περιθώρια που μπορεί να υπάρχουν για τέτοιες διεργασίες και διαδικασίες αλλά αισθάνομαι τουλάχιστον και για χάριν αυτού μιλάω, ότι η ιστορική ευκαιρία να αλλάξουμε νοοτροπίες και σελίδα από την μεταπολίτευση είναι μπροστά μας αυτήν την στιγμή. Είναι ξεκάθαρο για μένα, ότι ΝΔ και ΠΑσοκ δεν έχουν κανέναν ρόλο πλέον και πρέπει να το πάρουν απόφαση οι ψηφοφόροι τους ή τουλάχιστον να μεταμορφωθούνε αυτοί-έτσι μαγικά...όπως μπορεί και γίνεται σ αυτήν την χώρα- σε κάτι που μοιάζει με το ύψος των περιστάσεων...Δεν είναι ώρα να υπερασπιστούμε κανέναν, αν πρώτα δεν υπερασπιστούν οι ίδιοι τον εαυτό τους μέσα από τις δημοκρατικές διαδικασίες που ελπίζω να μας έχουν απομείνει.Κοινωνικά λοιπόν..επανέρχομαι στην αρχική μου διατύπωση, θα θυμίσω ότι πολλοί αρθρογράφοι που επι της εκλογής του κοιτούσαν τον Συριζα με καρδιοχτυπώντας...ψύχραιμα, κάποιοι και φιλοσυριζαίοι, έλεγαν ότι και αν δεν καταφέρει να σκίσει τα μνημόνια, ίσως να είναι σε θέση να αλλάξει μερικά πράγματα σε κοινωνικό επίπεδο, σε ελευθερίες και δικαιώματα, εκπαίδευση, αστυνομία, αποφαστιστικοποίηση της κοινωνίας κ.α, να μας κάνει λίγο παραπάνω Ευρώπη. Πιστεύω δεν το παίρνουν πίσω τώρα αυτό.Ας το φανταστούμε στην τελική και έτσι-αν μια δεξιά μουσίτσα είναι πάντα απαραίτητη για να αισθάνεται εγγυήσεις ο Έλληνας και οι ΑΝΕΛ είναι κομματάκι παραληρηματικό χοντροκομμένο εθνοκάτι: Συριζα με Ποτάμι. Για τέσσερα χρόνια.Όχι; Που φτου κακά με τα κόμματα, αλλά το λέω σαν παρατηρητής πολίτης με αβέβαιο μέλλον ούτως ή άλλως.
Και Διογένη η αντιπολίτευση ήξερε που τον στέλνει. Θα τους έχουμε πίσω τώρα ως κυβέρνηση του "ναι" να μας λένε για πολλά χρόνια στο εξής ότι προσπαθούνε να μας βάλουν στο ευρώ...
Αγαπητε ΔιογενηΘα μου επιτρεψεις να εκφρασω μιαν αποψη κατα τι διαφορετικη απο την δικη σου.Σε ενα σημειο.Η επαχθεστατη συμφωνια η οποια επετευχθη θα σηματοδοτησει,οντως,σημαντικες πολιτικες εξελιξεις.Απο τις οποιες θα πληγει σημαντικα ο Συριζα.Μεχρις διασπασεως μαλλον.Ο ιδιος ο Τσιπρας,ομως,οχι μονον δεν προκειται να πληγει,αλλα εξερχεται σημαντικα ενισχυμενος.Για προφανεις λογους οι οποιοι σχετιζονται με την ψυχολογια των μαζων.Θεωρω οτι,εκτος απροοπτου,θα ειναι η κυριαρχη πολιτικη προσωπικοτητα στην χωρα για τα επεχομενα,πολλα και πολυ δυσκολα,χρονια.
Πραγματικά, συμφωνώ με το Διογένη Κυνικό. Η παραίτηση μοιάζει το μόνο σώφρον πράγμα που θα μπορούσε να κάνει με δεδομένη αυτή την κολασμένη κατάσταση. Είναι τελείως κόντρα ρόλος αυτός που του επιβάλλουν οι "Θεσμοί". Αν γλιτώσει το τρελάδικο, πάει να πει ότι έχει γερή κράση...