Μαύρο στα Όσκαρ! Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Μαύρο στα Όσκαρ! Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Η Λουπίτα Νιόνγκο τιμήθηκε πρόπερσι στον δεύτερο γυναικείο ρόλο, και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, ίσως επειδή η ροή της τελευταίας δεκαετίας ήταν ομαλή, με αρκετά αφροαμερικανικά πλασαρίσματα, και νίκες από τους συνήθεις υπόπτους, όπως τον Ντενζέλ Γουόσινγκτον, αλλά και σχετικά αγνώστους στα 6000 μέλη, όπως ο Τζέϊμι Φοξ και η Οκτάβια Σπένσερ.
7

Μαύρο στα Όσκαρ! Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Πρόπερσι, το "12 Χρόνια Σκλάβος" απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, με τον Στιβ Μακουίν (φωτ.) να είναι ένας από τους παραγωγούς

 

Για δεύτερη συνεχή χρονιά, οι Αφροαμερικανοί ηθοποιοί έμειναν εκτός των πεντάδων στις 4 κατηγορίες βιτρίνας, δηλαδή τους πρώτους και δεύτερους ρόλους. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι μαύροι ηθοποιοί παραπονιούνται για την παρέλειψη, κατηγορώντας την Ακαδημία για μεροληψία, ουσιαστικά στοχοποιώντας την σύσταση των μελών- λευκών, και προχωρημένης ηλικίας. Κι ενώ οι βολές απευθύνονται σε όλους τους τομείς, οι ηθοποιοί, μαζί με τον επαγγελματία εισαγγελέα Σπάϊκ Λι, σηκώνουν το βάρος του άτυπου αγώνα να διορθώσουν την αδικία που πιστεύουν πως συντελείται εδώ και δεκαετίες στα Όσκαρ, με αποκορύφωμα την τελευταία διετία. Η ειρωνία είναι πως φέτος, η πρόεδρος της Ακαδημίας είναι η Σέριλ Άϊζακς Μπουν, ο παρουσιαστής είναι ο Κρις Ροκ και ένα από τα τιμητικά βραβεία κατέληξε στον ίδιο τον Σπάϊκ Λι. Όλοι έγχρωμοι- συγγνώμη για την έκφραση, αλλά χρησιμοποιείται ευρέως από τους Αφροαμερικανούς της τελευταίες εμπόλεμες ημέρες στο Χόλιγουντ, στη προσπάθεια τους να γενικεύσουν τις διακρίσεις προς οποιονδήποτε δεν είναι λευκός όσο ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο και η Τζένιφερ Λόρενς.

 

Τα Όσκαρ δεν είναι αντικειμενικά μετρήσιμα, όπως συνήθως συμβαίνει με βραβεία εκτίμησης στην Τέχνη, αλλά και στις επιστήμες. Ακόμη και στα Νόμπελ Ιατρικής και  Φυσικής, είμαι σίγουρος πως ομάδες ερευνητών αισθάνονται ριγμένες έναντι άλλων, και μπορεί να μιλούν και για σκοπιμότητες, πολιτικές ή άλλες. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για μακιγιάζ και μουσική για ταινίες, που, ούτως ή άλλως, περιορίζονται σε έναν σχετικά στενό ορίζοντα, αμερικανικό με εσωχολιγουντιανές τάσεις, και κάποιες εκπλήξεις από παραπέρα χώρους να παρεισφρύουν από καιρού εις καιρόν.

 

Σε μια χώρα που συνεχώς ακούγονται φωνές από φορείς που διαχειρίζoνται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η Ακαδημία δεν θα μπορούσε να αποτελεί ηχηρή εξαίρεση, όσο κι αν το Χόλιγουντ καυχιέται για την καινοτομία και την ανοιχτομυαλιά του, σε σχέση με τις κοινωνικές δομές που αλλάζουν αργά και δύσκολα.

 

Συνεπώς, ο αποκλεισμός των καλλιτεχνών με χρώμα (artists of color), όπως εκφέρεται στο κατηγορώ, συνιστά έλλειψη αχρωματοψίας, σα να λέμε, πως η δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, ως οφείλει. Όπως εγώ το καταλαβαίνω, περισσότεροι μαύροι, ή νεότερα σε ηλικία μέλη, θα καταστήσουν δυνατή την ψήφιση λιγότερων λευκών, αφήνοντας χώρο στους μαύρους να κατακτήσουν τη θέση που τους αναλογεί, ποσοτικά και ποιοτικά, σε υποψηφιότητες και βραβεία. Αυτό προϋποθέτει επαγγελματίες που ήδη υπάρχουν, σε όλους τους επιμέρους τομείς της βιομηχανίας, που να μην είναι λευκοί, έτσι ώστε να προτείνουν άλλους, που για κάποιον λόγο, δεν είχαν μπει στο σώμα της Ακαδημίας μέχρι τώρα. Σε μια χώρα που συνεχώς ακούγονται φωνές από φορείς που διαχειρίζoνται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, η Ακαδημία δεν θα μπορούσε να αποτελεί ηχηρή εξαίρεση, όσο κι αν το Χόλιγουντ καυχιέται για την καινοτομία και την ανοιχτομυαλιά του, σε σχέση με τις κοινωνικές δομές που αλλάζουν αργά και δύσκολα. Το παράδοξο ωστόσο, που φτάνει στα όρια της αντινομίας, στην περίπτωση αυτή, είναι πως, οι άνθρωποι που αναρωτιούνται για ποιό λόγο αδικούνται, και γιατί τόσα χρόνια η Ακαδημία δεν έχει εξασφαλίσει ίση θέση για όλες τις φυλές, καλούνται να ανατρέψουν μιά βασική ηθική, που υπαγορεύει την ψήφο, όχι ανάλογα με το χρώμα του καθενός, αλλά με την αξία του σε μια ταινία. Δηλαδή, αν τα μέλη της Ακαδημίας χωριστούν με κάποιο μαγικό τρόπο στη μέση, οι μαύροι θα ψηφίσουν μαύρους γιατί είναι μαύροι, ή γιατί είναι καλοί στη δουλειά τους; Πρόπερσι, το 12 Χρόνια Σκλάβος απέσπασε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας (με τον Στιβ Μακουίν να είναι ένας από τους παραγωγούς) και η Λουπίτα Νιόνγκο τιμήθηκε στον δεύτερο γυναικείο ρόλο, και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, ίσως επειδή η ροή της τελευταίας δεκαετίας ήταν ομαλή, με αρκετά αφροαμερικανικά πλασαρίσματα, και νίκες από τους συνήθεις υπόπτους, όπως τον Ντενζέλ Γουόσινγκτον, αλλά και σχετικά αγνώστους στα 6000 μέλη, όπως ο Τζέϊμι Φοξ και η Οκτάβια Σπένσερ. Έχει περάσει πολύς καιρός από τις σημαδιακές πρωτιές της Χάτι Μακντάνιελ και του Σίντνεϊ Πουατιέ, που συγκρίνονταν με το κατόρθωμα της Ρόζα Παρκς, αλλά φέτος, ένα αίτημα για αλλαγή βρήκε αφορμή από την επίθεση του Γουίλ Σμιθ, διά στόματος της συζύγου του Τζέϊντα Πίνκετ (Ο Σμιθ έχει προταθεί δυο φορές για Όσκαρ και έχει και τις δύο από μαύρους συναδέλφους του, οπότε κράτησε χαμηλό προφίλ ο ίδιος, και ως εμπλεκόμενος αδικημένος), αλλά και από την άρνηση του Σπάϊκ Λι να παραστεί στην απονομή της 28ης Φεβρουαρίου, έστω κι αν έχει παραλάβει εδώ και αρκετές εβδομάδες το τιμητικό του Όσκαρ, σε μια ειδική τελετή που πλέον γίνεται νωρίτερα. Και, μιας και το έφερε η κουβέντα, οι Μεξικανοί, που εδώ και κάποια χρόνια θριαμβεύουν, έστω με αγγλόφωνες ταινίες, δεν πιάνονται; Ο Ανγκ Λι, που έχει πάρει όχι ένα, αλλά δύο Όσκαρ σκηνοθεσίας, δεν θεωρείται έγχρωμος; Ακόμη και για τον Μάνο Χατζιδάκι είχαν διαμαρτυρηθεί οι ηττημένοι γηγενείς του Χόλιγουντ. Ο Έλληνας, όπως και τόσοι Άγγλοι όλα αυτά τα χρόνια, που δεν έχουν καν υπηκοότητα ή πράσινη κάρτα, μπαίνουν στο καλάθι των αλλοδαπών; Να διαμαρτυρηθούμε και για τις υποψηφιότητες του Χάνεκε, του Μπέργκμαν, ή ακόμη του Ζαν Πολ Σαρτρ; Μην εκπλήσσεστε, και ο Γάλλος υπαρξιστής ήταν κάποτε υποψήφιος!

 

Aν τα μέλη της Ακαδημίας χωριστούν με κάποιο μαγικό τρόπο στη μέση, οι μαύροι θα ψηφίσουν μαύρους γιατί είναι μαύροι, ή γιατί είναι καλοί στη δουλειά τους;

 

Μαύρο στα Όσκαρ! Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Ο Σπάϊκ Λι αρνήθηκε να παραστεί στην απονομή της 28ης Φεβρουαρίου, έστω κι αν έχει παραλάβει εδώ και αρκετές εβδομάδες το τιμητικό του Όσκαρ, σε μια ειδική τελετή που πλέον γίνεται νωρίτερα.

 

Σε ένα δελτίο τύπου που δόθηκε στους δημοσιογράφους το βράδυ της Παρασκευής, η πρόεδρος Μπουν, ξεπερνώντας τον πρώτο πανικό και την γεμάτη ενοχές απογοήτευση της από τα αποτελέσματα των υποψηφιοτήτων και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν, ανακοίνωσε πως δραστικές αλλαγές δρομολογήθηκαν, και μάλιστα κα΄ποιες από αυτές με αναδρομική ισχύ. Από εδώ και στο εξής, όλα τα μέλη που έχουν δικαίωμα ψήφου (γιατί υπάρχουν και άλλα που δεν έχουν) θα πρέπει να ανανεώνουν, σαν δίπλωμα οδήγησης μετά τα 65, μετά τα 10 χρόνια. Μετά από τις τρεις διαδοχικές δεκαετίες, ψηφίζουν ισοβίως. Εξαιρούνται όσοι έχουν προταθεί για Όσκαρ, ή το έχουν πάρει- αυτοί ψηφίζουν, αν θέλουν βέβαια, διά βίου. Δηλαδή, θα τιμωρούνται όσοι τα είχαν φορτώσει στον κόκκορα και δεν ασχολούνταν με τίποτε πέρα από τη συνδρομή και τον υψηλού επιπέδου παραγοντισμό. Η διαδικασία αυτή ισχύει αναδρομικά για όλα τα μέλη, αλλά δεν επηρεάζεται η ψηφοφορία για τα φετινά Όσκαρ, που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Εκτός του οτι προστίθενται τρία μέλη-κλειδιά στο διοικητικό συμβούλιο, η Ακαδημία θα έχει λόγο στην παραδοσιακή σύσταση νέων μελών από παλαιότερα, έτσι να διασφαλιστεί η ποικιλία και η πολυμορφία- το diversity, που σημαίνει την ποικιλία των φυλών, των φύλων, των ηλικιών και ενδεχομένως των εθνικοτήτων, και της καλλιτεχνικής προέλευσης των μελών, έτσι ώστε να καλύπτονται πολλά είδη κινηματογράφου. Προερχόμενη από τον χώρο των δημοσίων σχέσεων (η δική μας Ακαδημία, για παράδειγμα, δέχεται κριτικούς, ενώ η αμερικανική προβλέπει ανθρώπους από το publicity των στούντιο ή των εταιριών παραγωγής στο καταστατικό της), η Μπουν ανήγγειλε τα μέτρα ως ιστορικές κινήσεις, θέλοντας να δώσει τέλος στην θρυλούμενη αρτηριοσκλήρωση της Ακαδημίας, όχι στις μικρές αλλαγές, αλλά στις διαρθρωτικές μετακινήσεις του πυρήνα της. Κανείς δεν είναι σίγουρος αν η Μπουν έσπευσε να διορθώσει ανισσοροπία ή να πειράξει τη σύσταση της Ακαδημίας προσθέτοντας παραπάνω αφροαμερικανούς από το ποσοστό που καταλαμβάνουν στον ευρύτερο χώρο του σινεμά. Βέβαια, η Ακαδημία δεν είναι δημόσιο, και μπορεί αν κάνει ότι νομίζει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η πρόεδρος βρήκε ανταπόκριση από όλα τα μέλη του συμβουλίου, κάτι που σημαίνει πως οι μαύρες διαμαρτυρίες, με συμπαραστάτη των ακτιβιστή Τζορτζ Κλούνι, έπιασαν τόπο, προς το παρόν, και αποσυμπιέστηκε η κρίση.

 

 

Την προηγούμενη φορά που εγινε κάτι παρόμοιο ήταν το 1970, με πρόεδρο τον Γκρέγκορι Πεκ. Αν και ανήκε στην παλιά φρουρά της χρυσής εποχής του 40 και του 50, ο Πεκ κατάλαβε, ή του "σφύριξαν" από μέσα, πως η γενιά της αντικουλτούρας δεν έβρισκε πλέον καθόλου κουλ τα Όσκαρ, ταυτίζοντάς τα με τους δεινόσαυρους και τα καταρρέοντα στούντιο. Ήταν ο πρώτος που έσπευσε να εντάξει τους ανερχόμενου αντιστάρ στο Σώμα, με απανωτές προσκλήσεις και επίμονο φλερτ, προντάροντας στο φιλελεύθερο προφίλ του και φοβούμενος τον αναχρονισμό και τον επικείμενο ξεπεσμό του θεσμού επί προεδρίας του. Και το κατάφερε, παρά τις αρνήσεις των Όσκαρ από τον Μάρλον Μπράντο και τον Τζορτζ Σκοτ (για διαφορετικούς, αλλά πάντως αντικομφορμιστικούς λόγους) και τις οντολογικές αντιδράσεις περί αχρείαστου ανταγωνισμού των καλλιτεχνών από τον Ντάστιν Χόφμαν, παραμερίζοντας σταδιακά και την εικόνα των ρουτινιάρικων, εκτός χρόνου και τόπου hosts, όπως ο Μπομπ Χόουπ, για χάρη του δημοφιλούς τηλεπαρουσιαστή Τζόνι Κάρσον, γνωρίζοντας πως η χιπ γιορτή ξεκινάει από το καλησπέρα. Μέσα σε μια δεκαετία, η απονομή έγινε λιγότερο ξενέρωτη και άρχισε να μοιάζει με αυτό που βλέπουμε σήμερα

 

Όπως διευκρίνησε εμφατικά η Μπουν, η Ακαδημία θα ηγηθεί στις αλλαγές, και δεν θα περιμένει τη βιομηχανία του σινεμά να πάρει τα δικά της μέτρα, περιμένοντας να συντονιστεί. Για φέτος, δεν θα διαπιστώσουμε κάτι χειροπιαστό. Ο μόνος πραγματικά ωφελημένος θα είναι ο Κρις Ροκ, που σίγουρα θα βασίζει μεγάλο μέρος του εναρκτηριου μονόλογου του στην επικαιρότητα της ασπρόμαυρης αντέγκλησης. Κρίμα που η Γούπι Γκόλντμπεργκ είχε σπάσει το ρόδι, έχοντας εμφανιστεί ως λευκή βασίλισσα (the African Queen), αξέχαστη και ιλαρή, τη χρονιά των δύο Ελισάβετ. 

7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Οθόνες / Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Ένα νέο ντοκιμαντέρ ρίχνει για πρώτη φορά φως στους 18 μήνες που ο πρώην Beatle και η Γιόκο Όνο εγκαταστάθηκαν σ΄ ένα ταπεινό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, στο οποίο συνέβαιναν καθημερινά έντονες ριζοσπαστικές ζυμώσεις.
THE LIFO TEAM
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM

σχόλια

7 σχόλια
ειναι αρκετα περιπλοκο το θεμα με τους μαυρους και τα οσκαρς και εχουνε αρκετα δικιο σε αυτα που λενε. φετος υπηρχαν εκπληκτικες δουλειες μαυρων παντως, απο τον coogler στην σκηνοθεσια, idris elba (ο οποιος θα παρει υποψηφιοτητα σιγουρα στο μελλον), το γαλλικο girlhood, ο Michael B Jordan του Creed. Ο Idris Elba εβγαλε εναν πολυ καλο λογο στην αγγλικη βουλη πριν λιγες μερες αλλα δε μιλουσε μονο για βραβεια και μονο για μαυρους αλλα την ελλειψη καλων ρολων για μαυρους,γυναικες,γκει και την ελλειψη ανθρωπων με ειδικες αναγκες στις οθονες,.
Ετσι και υποχωρήσει η Ακαδημία για τις εμμονές του Σπαικ Λη, θα πρόκειται για τεράστια ξεφτίλα. Να μη μετράμε καλλιτεχνική αξία, να μετράμε χρώμα και να βάλουμε ποσόστωση. Ρατσισμός απ' την ανάποδη.
Το να απαιτείς διακρίσεις λόγω του χρώματός σου, δεν είναι ρατσιστικό;;; Αφού δεν υπήρξαν μαύροι που να συμμετείχαν σε μια αξιόλογη παραγωγή, με το ζόρι να τους βάλουμε υποψήφιους; Έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα πια. Από το απαρτχαιντ έχουμε πάει στο άλλο άκρο πλέον. Όλα αυτά, θα έχουν άσχημο τέλος.
Να υπάρχει ένας Αφρομερικανός, ενα ομοφυλόφιλος, ένας μουσουλμάνος, ένας ισπανοφωνος, ένας Εβραίος, ένας καθολικός, ένας χορτοφάγος και ο,τι άλλο θέλουν. Οπότε το τσίρκο θα γίνει ανέκδοτο. Σε αυτά τα βραβεία αυτή η ακαδημία έχει αυτά τα κριτήρια. Δεν είναι υποχρεωτικό να συμμετέχεις ή να τα παίρνεις σοβαρα. Είναι ελεύθερη αγορά και δεν είναι μόνο ρατσιστικό ή σεξιστικό ότι οι λευκοί άντρες παίρνουν περισσότερα. Είναι και θέμα εισιτηρίων μάλλον. Οπότε αυτά μου φέρονται χαζά.
Οπότε στο εξής, όταν θα κάνουμε προγνωστικά για τις υποψηφιότητες στις 4 κατηγορίες ηθοποιών (Α και Β αντρικός και γυναικείος) θα έχουμε ένα στανταράκι -τουλάχιστον!- ενός έγχρωμου ηθοποιού;;