Πριν από 2 χρόνια η είδηση ενθουσίασε το κινηματογραφόφιλο κοινό των ΗΠΑ και παράλληλα όσους ανά τον κόσμο πίστευαν ότι σύντομα θα έρθει και η διεύρυνση. Η διάσημη συλλογή της Criterion θα ήταν διαθέσιμη μέσω ενός streaming site με το όνομα Filmstruck, χωρίς φυσικά η εταιρία να σταματήσει τα δισκάκια-κουκλιά που κυκλοφορεί. Μια μικρή ομάδα από curators αναλάμβανε μάλιστα να οργανώσει καλύτερα το υλικό που είχε, να φτιάχνει μικρά ντοκιμαντέρ και θεματικά αφιερώματα.
Επιπρόσθετα, η Criterion δεν ήταν μόνη της. Το κανάλι δημιουργήθηκε από την Warner που θα έβαζε μέσα δεκάδες κλασικά αμερικανικά φιλμ, τα οποία προβάλλει παράλληλα στο TCM. Ο γάμος έμοιαζε ονειρεμένος.
Χθες, ένας αρκετά υπολογίσιμος αριθμός κριτικών, σινεφίλ, ηθοποιών και σκηνοθετών της χώρας εξέφρασε κάτι ανάμεσα σε στενοχώρια και οργή για την είδηση-κεραυνό που ήρθε από τη Warner και ανακοίνωνε το πρόωρο κλείσιμο του Filmstruck.
Η οργή προήλθε από το γεγονός πως στην ανακοίνωση της εταιρίας δε γίνεται σαφές πως αυτό συμβαίνει γιατί το project απέτυχε οικονομικά, αλλά γιατί πλέον προσανατολίζεται στο κλείσιμο όλων των περιφερειακών streaming υπηρεσιών της για τη δημιουργία μιας ενιαίας και μεγαλύτερης, με πολύ πιο εμπορικό προσανατολισμό στα πρότυπα του Netflix.
Συγκεκριμένα, όλα ξεκίνησαν από την καλοκαιρινή εξαγορά της WarnerMedia από την ΑΤ&Τ που περιλάμβανε μυστικά προαπαιτούμενα, ένα εκ των οποίων ήταν και το κλείσιμο του FilmStruck, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Variety.
Ο λόγος δεν ήταν τόσο η οικονομική ζημία, άλλωστε ο προϋπολογισμός του Filmstruck είναι ψίχουλα σε σχέση με τον αντίστοιχο μιας tentpole ταινίας που το στούντιο κυκλοφορεί 4-5 τέτοιες το χρόνο. Η ΑΤ&Τ θεωρούσε πως η στρατηγική της Warner να διακλαδίζει το περιεχόμενό της ήταν λανθασμένη και αποφάσισε να τερματίσει οτιδήποτε θεωρούνταν «ειδικού κοινού».
Η δήλωση που συνοδεύει το κλείσιμο του καναλιού είναι διαφωτιστική: «Είμαστε πολύ περήφανοι για τη δημιουργικότητα και τις καινοτομίες που εισήγαγε η πολύ ταλαντούχα ειδική ομάδα μας που δούλεψε για το Filmstruck τα 2 αυτά χρόνια. Παρά το ότι το κανάλι είχε μια πολύ αφοσιωμένη βάση θεατών, παραμένει κυρίως μια εξειδικευμένη υπηρεσία. Σκοπεύουμε να μελετήσουμε όσα μάθαμε από τη λειτουργία του, ώστε να διαμορφώσουμε νέες αποφάσεις στον χώρο του streaming και να μεταφέρουμε αυτή την επένδυση σε μια πιο συλλογική υπηρεσία.»
Η Warner εν ολίγοις βλέπει το Netflix να προελαύνει, τη Disney να ετοιμάζει τη δική της πολυθρύλητη υπηρεσία μέσα στο 2019 και ετοιμάζει κάτι παρόμοιο, θεωρώντας πως το diversity στις ψηφιακές βιβλιοθήκες δεν έχει καμία θέση. Όπως έγραφε χθες ο δημοσιογράφος Matt Singer στο Screen Crush, το Netflix έχει αυτή τη στιγμή στην κατηγορία classics 55 ταινίες, κάποιες εκ των οποίων μόνο classics δε θεωρούνται.
Η μεγάλη επένδυση της εποχής είναι το original υλικό και η διαχείρισή του στο μέλλον, κάτι που οδηγεί στο οξύμωρο πως στην εποχή της ευκολότερης από ποτέ πρόσβασης στην κινηματογραφική ιστορία, η επιλογή αυτή πετιέται στα σκουπίδια.
Παράλληλα, το κλείσιμο του Filmstruck μπορεί να διαβαστεί και διαφορετικά. Πολλοί μιλούν για έναν μικρό θρίαμβο των φυσικών μέσων και συνεκδοχικά της κινηματογραφικής αίθουσας.
Το «ειδικό κοινό» το οποίο ανέφερε, μάλλον υποτιμητικά, η Warner, εξακολουθεί να αγοράζει DVD και Blu-Ray, γνωρίζοντας πως μόνο έτσι μια ταινία του ανήκει, καθώς μια συνδρομητική εταιρία μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατεβάσει από τη βάση της μια ταινία, ακόμη και αν κάποιος την έχει αγοράσει! Αυτό συνέβη πρόσφατα για έναν αριθμό ταινιών στο iTunes, ανοίγοντας ξανά τη συζήτηση για το τί ακριβώς σημαίνει αγορά ταινίας στον ψηφιακό κόσμο.
Το κοινό του Filmstruck εξακολουθεί και στηρίζει την Criterion, τις κινηματογραφικές λέσχες, τα φεστιβάλ και τις μεμονωμένες αίθουσες και αυτό θα συνεχίσει να κάνει όσο τα μεγάλα στούντιο εξακολουθούν να το αγνοούν.
Σημαίνουν, τέλος, όλα αυτά κάτι για την Ελλάδα; Σε μια αρχική ανάγνωση όχι, όμως είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως με την είσοδο και εδώ του Netflix αλλά και τη διαρκή βελτίωση των καταλόγων που προσφέρουν (είτε δωρεάν είτε με έξτρα χρέωση) οι τηλεφωνικές εταιρίες στα ψηφιακά πακέτα τους, αργά ή γρήγορα το ποσοστό του παράνομου downloading θα μειωθεί και οι υπηρεσίες αυτές θα αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη.
Όσο βέβαια το κάθε στούντιο πιστεύει πως μπορεί να προσελκύσει παγκόσμιο κοινό μόνο με τις δικές του δυνάμεις θα βάζει ένα ακόμη αυτογκόλ σε αυτό τον κλάδο καθώς θα πρέπει να αναλυθεί το πόσες συνδρομές (ακόμη και αν είναι φθηνές) είναι εφικτό να πληρώνει κάθε σπίτι.
Αλλιώς, ακόμη και τώρα, τα δισκάκια, ο μόνος τρόπος για τον οποίο είναι κάποιος σίγουρος ότι «έχει» μια ταινία, δεν υπάρχουν μόνο στο εξωτερικό, βρίσκονται και εδώ. Και φυσικά οι αίθουσες, που μάλιστα αυξάνονται και ανακαινίζονται, με την ελπίδα πως το σινεμά δεν είναι μια συνήθεια που αργοπεθαίνει.
σχόλια