Ο Γιάννης Πρίφτης ασχολείται με τη φωτογραφία κυρίως θεατρικών και κινηματογραφικών έργων. Από τότε που γνώρισε το σύμπαν του Γιάννη Οικονομίδη μπήκε σε έναν άλλο κόσμο. «Κάποια στιγμή ανακάλυψα τυχαία μια ταινία που λεγόταν “Σπιρτόκουτο”, λέει, «ο τίτλος και μόνο ήταν αρκετός για να κάτσω να την παρακολουθήσω. Μόλις ολοκληρώθηκε η ταινία είπα: “αυτό τον τύπο θέλω να τον γνωρίσω, θέλω να συνεργαστώ μαζί του”. Πρέπει να μπω και εγώ στο “σύμπαν του Οικονομίδη” όπως το ονομάζω πλέον.
Νομίζω λίγο καιρό μετά, έπαιζε ο καλός φίλος μου, Γιώργος Δάμπασης (με τον οποίο συνεργάζομαι στο θέατρο που κάνει στις φυλακές) σε ένα θεατρικό, όπου εκεί συμμετείχε και ο Γιάννης Τσορτέκης, ένας ηθοποιός που είχα ξεχωρίσει στις ταινίες του Γιάννη Οικονομίδη. Και όταν πια ο Οικονομίδης ξεκίνησε πρόβες για την “Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς”, έφθασε η στιγμή να με γνωρίσει ο Γιάννης στον έτερο Γιάννη, τον σκηνοθέτη των τόσων αγαπημένων μου ταινιών: “Το μικρό ψάρι”, “Το σπιρτόκουτο” μεταξύ άλλων. Και έτσι βρίσκομαι αίφνης σε ένα γραφείο να συζητάω με τον Γιάννη Οικονομίδη για τη νέα του ταινία.
Πριν τον γνωρίσεις, έχεις την εντύπωση ότι θα είναι κανένας τύπος, λίγο μάγκας, λίγο χύμα, ίσως λίγο απότομος ή βαρύς. Μόλις τον γνωρίσεις όμως, βλέπεις πως δεν έχει καμία σχέση όλο αυτό, ίσως σε μπερδεύει η πρώτη εικόνα ή ακόμα και οι ταινίες του. Ο Γιάννης είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας, πολύ ευγενικός άνθρωπος, ευθύς (λέει χωρίς δεύτερη σκέψη ό,τι έχει να σου πει) και ξέρει ακριβώς τί ζητάει από αυτόν που έχει απέναντί του.
Υπήρχε εδώ και καιρό στο μυαλό μου η σκέψη της κάλυψης μιας παραγωγής θεατρικής ή κινηματογραφικής. Το σινεμά με ενδιαφέρει και η νέα ταινία του Γιάννη αποτελούσε εξαιρετική ευκαιρία. Μίλησα στον Οικονομίδη λοιπόν και του ανέφερα το project που είχα στο μυαλό μου όταν ως απλός θεατής παρακολουθούσα τις ταινίες του: Να καλύψω όλη την προετοιμασία, εκεί που το πράγμα γεννιέται!
Να καταγράψω σημαντικά σημεία των προβών ώστε να δουν οι θεατές πώς προετοιμάζει ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης την ταινία, πώς εμψυχώνει, αφουγκράζεται τους ηθοποιούς του λίγο πριν τα γυρίσματα. Και τέλος, μιας και είμαι λάτρης του αρχείου, αυτό θα αποκτούσε ακόμα μεγαλύτερη αξία γιατί θα ήμουν κομμάτι αυτής της διατήρησης της μνήμης. Αυτή η αποτύπωση η πιο σημαντική, είναι ντοκουμέντο που αντέχει στο χρόνο.
Ο Γιάννης Οικονομίδης, πάντα προσηνής, απλός και ευθύς μού έδωσε το ok και την απόλυτη ελευθερία να κινηθώ στο χώρο. Και στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω 2-3 πράγματα για τον άνθρωπο Οικονομίδη. Πριν τον γνωρίσεις, έχεις την εντύπωση ότι θα είναι κανένας τύπος, λίγο μάγκας, λίγο χύμα, ίσως λίγο απότομος ή βαρύς. Μόλις τον γνωρίσεις όμως, βλέπεις πως δεν έχει καμία σχέση όλο αυτό, ίσως σε μπερδεύει η πρώτη εικόνα ή ακόμα και οι ταινίες του. Ο Γιάννης είναι ένας εξαιρετικός επαγγελματίας, πολύ ευγενικός άνθρωπος, ευθύς (λέει χωρίς δεύτερη σκέψη ό,τι έχει να σου πει) και ξέρει ακριβώς τι ζητάει από αυτόν που έχει απέναντί του.
Αφού λύσαμε λοιπόν τα τυπικά με την παραγωγή, ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω να καταγράφω και είχα πλέον πλήρη πρόσβαση στο χώρο και στις ώρες των προβών (full access). Είχα πάρει το ok από τον σκηνοθέτη και το ελεύθερο να βρίσκομαι στις πρόβες και να φωτογραφίζω, οπότε όταν είχαν κάποιο ιδιαίτερο το ενδιαφέρον οι πρόβες, με ενημέρωνε και εν συνεχεία πήγαινα.
Ήταν ένα προσωπικό μου στοίχημα: ήθελα να καταφέρω να περάσω σε όποιον δει τις εικόνες αυτές να καταλάβει πόση δουλειά και μελέτη γίνεται πριν στηθεί το κάθε πλάνο/σκηνή ενός κινηματογραφικού έργου! Επίσης, το να παρακολουθώ τις πρόβες και να φωτογραφίζω ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να δω τη δουλειά του Οικονομίδη από κοντά, ήταν σαν να τα έβλεπα όλα μέσα από μεγεθυντικό φακό.
Μπορεί κάποιος όταν δει μια ταινία του Οικονομίδη να σκεφτεί, “ο τύπος είναι χύμα, μάλλον στα γυρίσματα βρίζει, είναι απότομος, ίσως να αφήνει τα πράγματα στην τύχη του”. Ε, λοιπόν, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ο Γιάννης είναι τόσο αναλυτικός, ζητάει από τον ηθοποιό ακόμα και την παραμικρή λεπτομέρεια που ίσως ο θεατής δεν δει ποτέ, αυτή όμως πρέπει πάντα να υπάρχει στις κινήσεις ή στη συμπεριφορά του κάθε χαρακτήρα.
Θυμάμαι να λέει συνεχώς στους ηθοποιούς “παίξε ρεαλιστικά, πρέπει όλο αυτό να βγει ρεαλιστικά”. Νομίζω πως ο Γιάννης διέκοπτε την πρόβα, μόνο όταν κάτι δεν του φαινόταν ρεαλιστικά παιγμένο! Κι αυτό το λέει όσο περίεργη (στα όρια του σουρεαλιστικού) και να ’ναι η σκηνή της ταινίας ή ακόμα και ο διάλογός της. Δεν θα ξεχάσω πως για μια πολύ απλή κίνηση σε μια εξίσου σύντομη σκηνή που όμως έπαιζε σημαντικό ρόλο για τη δομή της ταινίας, πόσο επέμενε να ξαναγίνει πρόβα πάνω στις ελάχιστες λεπτομέρειες!
Θυμάμαι επίσης μια σκηνή που έπρεπε να αναλύσουν και να προβάρουν, είχε να κάνει με την αντίδραση ενός βοηθού όταν μπαίνει ξαφνικά στο χώρο το αφεντικό του και τον πιάνει να κοιμάται. Ήταν αρκετά τεχνική ερμηνευτικά η σκηνή και υπήρχε μια δυσκολία. Εκεί λοιπόν είδα πόσο λεπτολόγος και επίμονος ήταν ο Γιάννης ώστε να είναι αληθινό και σωστό το αποτέλεσμα, ώστε να "περνάει" η σκηνή.
Μια ακόμα σκηνή που μου έκανε εντύπωση και μου θύμισε ατμόσφαιρα και συμπεριφορές ναρκέμπορων, ήταν με δύο φοβερές φάτσες (ερασιτέχνες) και τον Στάθη Σταμουλακάτο: η σκηνή αυτή έχει ένα πολύ μαφιόζικο διάλογο την περιμένω με ανυπομονησία, θέλω να δω πως θα αποτυπωθεί, τόσο στο κομμάτι της υποκριτικής όσο και φωτογραφικά.
Θυμάμαι επίσης σε κάποιες πιο πολύπλοκες σκηνές, πιο εσωτερικές, τον χρόνο που έπαιρναν οι ηθοποιοί που βρίσκονταν στον χώρο για να συγκεντρωθούν. Οπότε για ένα χρονικό διάστημα απλά καθόμασταν όλοι χωρίς να μιλάμε, μετά από λίγη ώρα, ήταν έτοιμοι να δεχτούν τις οδηγίες του Γιάννη και να παίξουν τη σκηνή τους.
Άλλες φορές υπήρχε μια τσίτα σε πιο έντονες και απαιτητικές σκηνές, κάποιοι ερχόντουσαν από γυρίσματα ή θεατρικές πρόβες και κάποιες φορές υπήρχε κούραση στην αρχή. Το πιο σημαντικό ήταν πως όλο αυτό κρατούσε λίγο και στο τέλος η δουλειά γινόταν από όλους με τον καλύτερο τρόπο!
Κάτι τέλος εντυπωσιακό που πρέπει να σημειωθεί, είναι ότι πολλοί από τους ηθοποιούς που εμφανίζονται στις ταινίες του Οικονομίδη, ΔΕΝ είναι ηθοποιοί αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο, ταιριάζουν απόλυτα στο «σύμπαν του Οικονομίδη»! Τέτοιους γνώρισα αρκετούς όλο αυτό το διάστημα και εντυπωσιάστηκα!
Είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που δουλεύει με τους ηθοποιούς του ο Οικονομίδης και ο τρόπος που τους ζητάει να κάνουν πράγματα κάθε φορά. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της δουλειάς του και των οδηγιών που δίνει κατά τη διάρκεια των προβών είναι πως εκείνος δίνει το πλαίσιο και την ατμόσφαιρα και αφήνει τον ηθοποιό να το πάει εκεί που πρέπει. Σε αντίθεση με άλλους σκηνοθέτες που ακολουθούν από πίσω τον ηθοποιό και σχεδόν τον θέλουν να είναι ρομπότ και απλά να επαναλαμβάνει ό,τι "πει" ο σκηνοθέτης.
Εντυπωσιακές είναι και οι σχέσεις και οι διάλογοι που αναπτύσσονται και ανταλλάσσονται μεταξύ των διάφορων χαρακτήρων με τους οικείους τους (πατέρας-κόρη/γιος-μητέρα). Νομίζω πως οι διάλογοι που θα ακούσεις είναι οι διάλογοι που ΔΕΝ περιμένεις να ακούσεις!
Θυμάμαι τέλος τον Γιάννη κάθε φορά πριν φύγω από την πρόβα να με ρωτάει με πραγματικό ενδιαφέρον, (λες και δεν είχε αλλά 100 πράγματα στο κεφάλι του) αν ήμουν εντάξει και αν ήμουν ευχαριστημένος με το υλικό που είχα μαζέψει.
Οι ηθοποιοί που εμφανίζονται στην ταινία (και στις φωτογραφίες) είναι οι: Βασίλης Μπισμπίκης, Γιάννης Τσορτέκης, Βίκυ Παπαδοπούλου, Στάθης Σταμουλακάτος, Σοφία Κούνια, Βασιλική Καλλιμάνη, Αντώνης Κοτζιάς, Πέτρος Ζερβός, Αρετή Πουρνάρα, Βασίλης Σακελλαριάδης, Αλέκος Πάγκαλος, Δημήτρης Μαυρίδης, Φωκίων Μπόγρης, Ζαχαρούλα Οικονόμου, Δημήτρης Καπετανάκος.
Από το «σύμπαν του Οικονομίδη» επέστρεψα το καλοκαίρι. Θα χαρώ πολύ να συνεργαστούμε και πάλι μελλοντικά. Η εμπειρία ήταν ανεπανάληπτη, αυθεντική και αξέχαστη!».
Δείτε το slide show:
Τα δικαιώματα των φωτογραφιών ανήκουν στον φωτογράφο και στη LiFO και απαγορεύεται η αναδημοσίευσή τους.
σχόλια