1/ Νιότη
του Πάολο Σορεντίνο
Παρά τις αντιρρήσεις γύρω από τον Σορεντίνο (φιλοδοξία, υπερβολή, επανάληψη), το εύρος της εξερεύνησης των χαρακτήρων δίνει μια τσαλακωμένη γοητεία στα τακτοποιημένα έργα του. Στη Νιότη, ο σκηνοθέτης και ο μαέστρος κινούνται παράλληλα και αταίριαστα, και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την έκβαση της ζωής τους, σε μια μικρογραφία του βίου τους, στις μαγευτικές Άλπεις, Η Νιότη είναι μια ταινία για τα κούφια λόγια και τα κρυφά αισθήματα, όπως υπαγορεύονται από την ματαιοδοξία της σπουδαιοφάνειας και την αυταπάτη της νεότητας.
2/ Ο Γιος του Σαούλ
του Λάσλο Νέμες
Αφαιρετικό και ανατριχιαστικό, έθεσε νέους κανόνες σε ένα γνωστό είδος δράματος, με αξέχαστο ήρωα και τρομακτική κινηματογράφιση. Μια ταινία-κόλαση.
3/ Χωρίς Μέτρο
του Ντέϊμιαν Σαζέλ
Δομημένη σαν αθλητική ταινία, η περιπέτεια του Ντέϊμιαν Σαζέλ φέρνει αντιμέτωπες την τζαζ (που δεν γνωρίζει αφέντη) και την εξουσία, που σέρνεται κρυφά και απειλεί την αυθεντική μουσική δημιουργία. ο Τζ. Κ. Σίμονς στην ερμηνεία της χρονιάς.
4/ Τα Μυαλά που Κουβαλάς
του Πιτ Ντόκτερ
Με το Toy Story, πριν από 20 χρόνια, η Pixar αναρωτήθηκε αν τα παιχνίδια έχουν αισθήματα, Με το Finding Nemo, αν οι καρχαρίες έχουν αισθήματα. Με το Wall-E, αν τα ρομπότ έχουν αισθήματα. Με τα Μυαλά που Κουβαλάς, εξερεύνησαν τα αισθήματα των αισθημάτων! Αποθέωση.
5/ Εμφυτο Ελάττωμα
του Πολ Τόμας Άντερσον
Λίγοι είδαν και ακόμη λιγότεροι κατάλαβαν τη διασκευή του Πίντσον από τον Άντερσον. Δώστε άλλη μια ευκαιρία σε έναν ψυχοτροπικό λαβύρινθο που διαθέτει πάμπολλους, σπαρταριστούς χαρακτήρες, 70ς ατμόσφαιρα, πίκρα, σασπένς, χιούμορ, σε σπουδαίο σινεμασκόπ.
6/ Σε Ακολουθεί
του Ντέϊβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ
Το πρώτο θρίλερ που συστήνω ανεπιφύλακτα από την εποχή του σουηδικού Άσε το Κακό να Μπει, το Σε Ακολουθεί βλέπει φρέσκα τον κινηματογραφικό συσχετισμό του σεξ με τον θάνατο, εκτός συγκεκριμένων χρονικών και τοπικών στοιχείων, φοβίζει πραγματικά και ενσωματώνει παλιά, καλά τρικ με μια ρευστή απειλή, μοντέρνα και εξαιρετικά σχεδιασμένη. Η ανεξάρτητη ταινία της χρονιάς και ένα από τα καλύτερα θρίλερ του 21ου αιώνα.
7/ Αστακός
του Γιώργου Λάνθιμου
Με τέτοιο σενάριο από τον Ευθύμη Φιλίππου (που μαζί με το Chevalier, βρίσκεται σε δαιμονιώδη, μεστή δημιουργικότητα), ο Γιώργος Λάνθιμος δεν θα μπορούσε να αστοχήσει, στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του. Διότι, εκτός από τη σουρεαλιστική σύλληψη, και το σκοτεινό χιούμορ, στον Αστακό υπάρχει αίσθημα και συγκίνηση.
8/ Timbuktu
του Αμπντεραμάν Σισακό
Βαθιά πολιτικό και νοσταλγικό για μια εποχή (και την ιστορικότερη πόλη του Μάλι) που σβήστηκε βίαια από τον χάρτη από τους ζηλωτές ισλαμιστές, το Τιμπουκτού αντιπαραβάλλει υπέροχες εικόνες του τόπου, με πρόσωπα που αποβάλλονται βάρβαρα από την ανθρωπιά τους.
9/ Το Αλάτι της Γης
του Βιμ Βέντερς
Μήπως ο Βιμ Βέντερς είναι καλύτερος στα ντοκιμαντέρ απ' ότι στη μυθοπλασία; Στην πρόσφατη φάση της καριέρας του, σίγουρα. Στο Αλάτι της Γης, ένας κινηματογραφιστής αφήνει έναν σπουδαίο φωτογράφο και ψυχαναλυθεί αυτοβιογραφούμενος- και τούμπαλιν. Βέντερς και Σαλγκάδο, άνθρωποι της εικόνας, σε μια ταινία με εικόνες που κόβουν την ανάσα, όχι μόνο για την ομορφιά, αλλά κυρίως για την ιστορία που κουβαλά η καθεμία.
10/ Carol
του Τοντ Χέϊνς
Η Λάνα Τέρνερ συναντά την νεαρή Όντρεϊ Χέμπορν στο ψύχραιμο, λαμπερό μελό του Τοντ Χέϊνς, με τον τρόπο που γυρίζονταν οι ταινίες παλιά, αλλά με τα θέματα που θίγει το σινεμά σήμερα. Η Κέϊτ Μπλάνσετ καπνίζει υπέροχα και η Ρούνι Μάρα κρύβεται μαεστρικά στον χαρακτήρα της και ανθίζει αντιδρώντας.
σχόλια