Φεστιβάλ Δράμας: Οι ελληνικές ταινίες που ξεχωρίσαμε

Από το Μπαλκόνι Facebook Twitter
Από το Μπαλκόνι
0

Πέραν του Ελληνικού, του Διεθνούς Διαγωνιστικού και του Διεθνούς Σπουδαστικού Διαγωνιστικού, συντρέχουν 3 παράλληλα τμήματα, το oικολογικής ευαισθησίας Short and Green, το Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα Animation και το Cinematherapy, μια πρωτότυπη δράση με επικεφαλής την ψυχοθεραπεύτρια Ντενίζ Νικολάκου που παντρεύει το σινεμά με την ψυχοθεραπεία. 

Το Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα αποτελεί, παραδοσιακά, την αιχμή του δόρατος, το τμήμα που ενδιαφέρει περισσότερο την επαγγελματική και τη σινεφίλ κοινότητα, καθώς μέσα από αυτό διακρίνονται τα ταλέντα του μέλλοντος. 30 ταινίες διέθετε η φετινή σοδειά, με τις γυναίκες δημιουργούς να καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος – μετρήσαμε 19 γυναικείες υπογραφές.  

Η ταινία που ξεχώρισε φέτος κι αγάπησαν όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, είναι το Από το Μπαλκόνι του Άρη Καπλανίδη, ένα animation που εξελίσσεται σε μια γειτονιά της Νέας Φιλαδέλφειας. Με μια λεπτοδουλεμένη, ταχύτατη πρόζα και άξονα μια γειτόνισσα που παρατηρεί από το μπαλκόνι της τους πάντες και τα πάντα ο Καπλανίδης ξεδιπλώνει μια σειρά από γνώριμους νεοελληνικούς ανθρωπότυπους σε ένα φιλμ με τόσα λεκτικά και οπτικά ευρήματα που απαιτεί επαναληπτικές προβολές, ώστε να τα αφομοιώσεις όλα. Το λαϊκό σάουντρακ, η άψογη δουλειά του φωνητικού καστ, ο γρήγορος ρυθμός, η επιμέλεια στο σκίτσο και ένα φινάλε που έρχεται από το πουθενά για να κάνει όλο το σώμα σου να μουδιάσει συγκροτούν μία από τις καλύτερες δουλειές που είδαμε τα τελευταία χρόνια από έλληνα μικρομηκά. Πραγματικά, πολλά συγχαρητήρια.

Η ταινία που ξεχώρισε φέτος κι αγάπησαν όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, είναι το «Από το Μπαλκόνι» του Άρη Καπλανίδη, ένα animation που εξελίσσεται σε μια γειτονιά της Νέας Φιλαδέλφειας.

Στο Βανκούβερ της Άρτεμης Αναστασιάδου, όπου παρά τη διάρκεια, δεν πετάς ούτε δράμι φιλμ, σε κερδίζει πρωτίστως η χημεία ανάμεσα στο πρωταγωνιστικό δίδυμο, τον Βασίλη Κουτσογιάννη, που έχει ευλογηθεί με κινηματογραφική φάτσα, και τη μικρή Μαργιάννα Καρβουνιάρη, μια ανήλικη ηθοποιό που παίζει σαν ενήλικη και δίνει κανονικότατη ερμηνεία – δεν της την «κλέβει» η σκηνοθεσία με reaction shots. Η αδερφική αγάπη προκύπτει μέσα από μικρές, φευγαλέες χειρονομίες, προϊόντα πότε ενός ακατέργαστου (και άρα κινηματογραφικά ιδανικού), υφιστάμενου ερμηνευτικού ενστίκτου και πότε σκηνοθετικού δαιμονίου. Κρατάμε και την αλαφροΐσκιωτη νυχτερινή σεκάνς.

Βανκούβερ Facebook Twitter
Βανκούβερ

Στο Soul Food του Νίκου Τσεμπερόπουλου ένας πιτσιρικάς που μετακομίζει σε πολυκατοικία με τη μητέρα του και τον σύντροφό της βρίσκει μια άλλη οικογένεια στο πρόσωπο μιας σαραντάχρονης που, λόγω της ροκ εμφάνισής της, γίνεται αντικείμενο χλεύης στη γειτονιά. Ήδη από το αρχικό του μονοπλάνο το φιλμ σε πείθει για τη δεξιοτεχνία και την κατασκευαστική του αρτιότητα, στη συνέχεια σε κερδίζει (και) ο ρεαλισμός του. Οι πιτσιρικάδες μιλούν σαν πιτσιρικάδες, ενώ οι μικρές στιγμές καθημερινού φασισμού έχουν την τραχύτητα της πραγματικότητας αντί για τη στιλιζαρισμένη κινηματογραφική σκληρότητα. Δεν έχουμε να κάνουμε με ανερχόμενο ταλέντο, αλλά με έτοιμο δημιουργό.

Μια ιπτάμενη κατσίκα, αθερίνες που κολυμπούν στο τηγάνι, το φάντασμα ενός παππού που χαιρετά τον εγγονό του σε έναν κατασκότεινο χωματόδρομο είναι μερικές από τις εικόνες που στοιχειώνουν το Απαλλού του Νίκου Αυγουστίδη, όπου το φανταστικό και το πραγματικό συνυπάρχουν με τον τρόπο της παραδοσιακής ελληνικής μυθοπλασίας. Φροντισμένη παραγωγή, ιδιαίτερη κινηματογραφική ματιά και συμπαγής ατμόσφαιρα, στην οποία συνδράμουν τα πνευστά και τα έγχορδα του soundtrack του Λευτέρη Βενιάδη. 

Soul Food Facebook Twitter
Soul Food

Στο Μετά το Μεσημέρι του Αλέξη Κουκιά-Παντελή δύο εραστές συναντιούνται καιρό μετά τον χωρισμό τους εν μέσω πανδημίας. Τα κοντινά πλάνα υπογραμμίζουν την εγγύτητα της συνάντησης, η σημειακή δραματουργία (υπερ)καλύπτεται από ένα στιγμιότυπο αμηχανίας (και ένα επακόλουθο τρυφερότητας) που σχεδόν σπάει την τεχνητότητα του μέσου – κατά ένα μέρος νιώθεις σαν να παραβιάζεις μια τρομερά ιδιωτική στιγμή.

Σε ανάλογα ανθρώπινο και εξομολογητικό μήκος κύματος, αλλά με μεγαλύτερη οικονομία και, πιθανότατα, την καλύτερη (και πιο κινηματογραφική) ερμηνεία του τμήματος –εκείνη της Ρομάννα Λόμπατς– ,το λιτό Δεν Θέλω να Ξεχάσω Τίποτα αφορά δυο αδερφές που μιλούν στο τηλέφωνο, καθώς προετοιμάζονται για την κηδεία της μητέρας τους. Η περιγραφικότητα των διαλόγων ίσως ξενίσει κάποιους, αποτυπώνει, όμως, με ακρίβεια την αποστασιοποίηση ανθρώπων που είχαν την ατυχία να έχουν όλο τον χρόνο να προετοιμαστούν για τη φυγή ενός αγαπημένου –μας το πιστοποιεί μια αναφορά σε χημειοθεραπεία–, πάντα μέχρι την ώρα της συνειδητοποίησης, για την οποία ποτέ δεν είσαι έτοιμος. 

Δεν Θέλω να Ξεχάσω Τίποτα Facebook Twitter
Η Ρομάννα Λόμπατς στο «Δεν Θέλω να Ξεχάσω Τίποτα».

Το Exploitation της Μαρίνας Συμεού με τη δυτικότροπη αισθητική και τη noir αφήγηση λειτουργεί καλύτερα ως άσκηση ύφους, παρά ως φεμινιστική δήλωση, η οποία εξαντλείται σε έναν στείρο ρεβανσισμό και κερδίζει αρκετά από την κωμική στόφα του Γιάννη Δρακόπουλου σε εκείνη τη σκηνή που δίνει μια ταραντινική νότα στο επαρχιακό καφενείο μιας παρατημένης ελληνικής κωμόπολης.

Αν υπάρχει ένας κοινός τόπος ανάμεσα στις περισσότερες ταινίες της φετινής σοδειάς, είναι οι εικόνες εγκατάλειψης από την ελληνική επαρχία. Ακόμα και στο ευφορικών διαθέσεων φιλμάκι του Μιχάλη Μαθιουδάκη με τίτλο Στο Αεροδρόμιο ο πρωταγωνιστής είναι υπεύθυνος στο αεροδρόμιο ενός νησιού που δεν πατάει ποτέ κανείς. Ευτράπελα όπως η εισβολή αμνοεριφίων στον αεροδιάδρομο διασφαλίζουν την αποτελεσματικότητα της κωμωδίας, η διάρκειά του κλέβει λίγο από τις θετικότατες εντυπώσεις, σε κάθε περίπτωση αιώνια ευγνωμοσύνη γιατί μας σύστησε το τραγούδι «Εγώ δεν είμαι σαν τους Μπιτλς» του Βαγγέλη Περπινιάδη, που αγνοούσαμε εντελώς. 

Exploitation Facebook Twitter
Exploitation

Ένα τραγούδι που επίσης αγνοούσαμε μας συστήνει η Αθηνά Γεωργία Κουμελά στο πιο πειραματικό Γιαφ Γιουφ. Πρόκειται για ένα παλιό, ομώνυμο ρεμπέτικο γύρω από το οποίο η Κουμελά στήνει ένα αρμοστά μαύρο (αν και ελαφρώς επαναλαμβανόμενο) animated «βιντεοκλίπ». Το τραγούδι περιγράφει την εμπειρία της φυλακής από τη γυναικεία σκοπιά, σπάνιο φαινόμενο στο εν λόγω μουσικό είδος, το οποίο έχει δοξάσει την ανδρική εμπειρία της φυλάκισης μέσα από τραγούδια όπως οι «Φυλακές του Ωρωπού» του Γιωργου Μπάτη.

Υπό μια ευρεία έννοια μουσικού ενδιαφέροντος είναι και το Βαθύκοφτο της Ιωάννας Κρυωνά, όπου ένα misheard lyric στέκεται η αφορμή για να ξεσπάσει καβγάς ανάμεσα σε δύο φίλες στο Βερολίνο. Κινητικό, εύθυμο, ολότελα αβαρές –για μας αυτό δεν είναι απαραίτητα μειονέκτημα–, με βερολινέζικο ρεπεράζ, δυο φωτογενέστατες και ικανότατες πρωταγωνίστριες, γνώση του κώδικα της γυναικείας φιλίας και μια αυθάδη στιχουργική διόρθωση του επίμαχου άσματος στο φινάλε, το Βαθύκοφτο ήταν, για μας, από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές συμμετοχές.  

Στο Αεροδρόμιο Facebook Twitter
Στο Αεροδρόμιο

Μια παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε είναι ότι, παρά τη θεωρητικά εγγενή οικονομία του φορμά μικρού μήκους, αρκετές συμμετοχές υπερέβαιναν τη δέουσα διάρκεια –το δέον κρίνεται πάντοτε ad hoc– ακροβατώντας ανάμεσα στην ξεχειλωμένη μικρού μήκους και την ελλιπή μεγάλου. Ναι, η δουλειά στο δωμάτιο του μοντάζ είναι σωστή σπαζοκεφαλιά, κατανοούμε και τη συναισθηματική δυσκολία της όποιας αφαίρεσης, η οικονομία, όμως, είναι δομικό στοιχείο του καλού σινεμά. Και στο φετινό διαγωνιστικό είδαμε δείγματα τέτοιου, είδαμε και υποσχέσεις τέτοιου. Και ο δρόμος για να μειωθεί η  απόσταση από την «υπόσχεση» στο «δείγμα» ίσως να είναι (και) η αφαίρεση.

Και του χρόνου.

Βαθύκοφτο Facebook Twitter
Βαθύκοφτο
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Θέλγια Πετράκη ήταν η αποκάλυψη του Φεστιβάλ Δράμας

Οθόνες / Η Θέλγια Πετράκη ήταν η αποκάλυψη του Φεστιβάλ Δράμας

Η σκηνοθέτις της αριστουργηματικής ταινίας μικρού μήκους «Bella», που απέσπασε εξαιρετικά σχόλια και τον Χρυσό Διόνυσο στο πρόσφατο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, μιλά για την αληθινή ιστορία αγάπης που την ενέπνευσε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Parallel Mothers

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Παράλληλες Μητέρες»: Η ώριμη μητριαρχία του Πέδρο Αλμοδόβαρ

Οι υπέροχα ουσιαστικές «Παράλληλες Μητέρες» του Πέδρο Αλμοδόβαρ εγκαινίασαν το 78ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και εμβαθύνουν στο σύμπαν των αποφασιστικών, ατελών γυναικών του Ισπανού δημιουργού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μαγιού Τρικεριώτη «ντύνει» τη νέα ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ που γυρίζεται στην Αθήνα

Οθόνες / Η Μαγιού Τρικεριώτη «ντύνει» τη νέα ταινία του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ που γυρίστηκε στην Αθήνα

Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Βογιατζής και ο Μαρμαρινός, ενώ έντυσε τον Βίγκο Μόρτενσεν, την Κρίστερν Στιούαρτ και 500 κομπάρσους στο νέο δυστοπικό φιλμ «Crimes of the Future» του αγαπημένου Καναδού σκηνοθέτη, που θα κάνει πρεμιέρα στις Κάννες.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ