Η Μικρή Γοργόνα: Μια άνυδρη live-action διασκευή του αγαπημένου ντισνεϊκού animation

μικρη γοργόνα Facebook Twitter
Kαι να μην υπήρχε η ταινία είμαστε πεπεισμένοι ότι δε θα έλειπε σε πολλούς αλλά και οι διαφωνούντες στο μέλλον θα επιστρέφουν στο πρωτότυπο και όχι στη live action κόπια του.
0


ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ τα ντισνεϊκά animation, κυρίως εκείνα της «αναγεννησιακής» περιόδου των ’90s, έχουν αποτελέσει τη μαγιά για επιτυχημένα μιούζικαλ του Broadway και του West End. Δύο οι βασικοί παράγοντες της γοητείας τους: o ένας ότι οι θεατές ξέρουν τα τραγούδια καλά και διατηρούν αγαπητική σχέση με το υλικό και ο άλλος ότι έχουν την περιέργεια να δουν πώς θα γίνει η ανάπλαση του animated φιλμικού σύμπαντος σε ένα format με πολύ μεγαλύτερους περιορισμούς. Η εφευρετικότητα με την οποία η σκηνοθεσία μεταφέρει στο σανίδι σκηνές από την ταινία μέσω μιας αναλογικής σκηνογραφίας, χειροποίητων κατασκευών και υποβλητικών φωτισμών – η επιδρομή των Γκνου στον Βασιλιά των Λιονταριών της Τζούλι Τέιμορ αποτελεί ένα μικρό αριστούργημα‒ επαναφέρει την αίσθηση του δέους στον θεατή, καθώς ο τελευταίος επεξεργάζεται τη σύλληψη της δημιουργίας σε ένα (πιο) πρωτογενές επίπεδο και επειδή γεννώνται στο κεφάλι του τα βασικά ερωτήματα που κάνουμε όλοι σε σκηνές οι οποίες μας μένουν αξέχαστες: «μα πώς το σκέφτηκαν αυτό»; Το αποτέλεσμα, όταν η διασκευή είναι πετυχημένη, προσφέρει μια απολαυστική, πλην ετερόφωτη εμπειρία στον θεατή – χρειάζεται και η γνώση του πρωτοτύπου, ώστε να γίνει η αντιπαραβολή.

Εκεί που στο πρωτότυπο το «Under the sea» αποτελούσε ένα πραγματικό οπτικοακουστικό πανηγύρι, εδώ μετατρέπεται σε μια άνευρη παρέλαση του θαλάσσιου πληθυσμού, καμωμένη με απλώς ανεκτό CGI, η οποία κορυφώνεται με εικόνες που στα χαρτιά και στο μυαλό του Ρομπ Μάρσαλ και των τεχνικών του ίσως να παρέπεμπαν σε καλειδοσκοπική πανδαισία αλά Μπάσμπι Μπέρκλεϊ, αλλά στο πανί μεταφράζονται σε οπτική… χασμωδία.

Οι live-action διασκευές αγαπημένων animated τίτλων του καταλόγου της Ντίσνεϊ στο πανί λειτουργούν περίπου με τον ίδιο τρόπο. Με την εξαίρεση μερικών «φρέσκων» ανήλικων θεατών, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού θέλει να δει την αναπαράσταση μιας αγαπημένης του ταινίας κινουμένων σχεδίων με ηθοποιούς και πραγματικά σκηνικά. Όταν όμως ένα μεγάλο μέρος της ταινίας είναι ψηφιακό, μπορούμε να κάνουμε λόγο για live action; Είναι live-action το Lion King του Φαβρό, που είναι εξ ολοκλήρου κατασκευασμένο από CGI και αποτελεί μια φωτορεαλιστική αναπαράσταση του animated περιβάλλοντος; Και, μια και το ’φερε η κουβέντα, για να περάσουμε και στη Μικρή Γοργόνα, δεν θα απαντούσε ικανοποιητικά στην απορία μας πώς θα ήταν ο Σεμπάστιαν της ταινίας αν έμοιαζε με αληθινό καβούρι μια απλή φωτογραφία που θα σκάρωνε κάποιος στον υπολογιστή του; Διάολε, για ντισνεϊκό παραμύθι πρόκειται, να τη βράσουμε τη φωτορεαλιστική απεικόνιση, είναι ένα καβούρι που μιλάει, στερώντας του την εκφραστικότητα για να το φέρεις πιο κοντά στην πραγματικότητα του αφαιρείς και τη μαγεία.

ουρσουλα Facebook Twitter
H ΜακΚάρθι απλώς μιμείται φωνητικά την Ούρσουλα του animation.

Αυτό ακριβώς είναι που λείπει από τα περισσότερα σχετικά εγχειρήματα που πατούν πιστά στο πρωτότυπο, η μαγεία. Αποτελούν άνυδρες εκδοχές μιας πιο φανταχτερής, πιο ζωηρής, πιο σκερτσόζικης δημιουργίας και, ειδικά σε περιπτώσεις που το περιβάλλον είναι ψηφιακό –εδώ ο βυθός‒ δεν μπορεί κανείς να επικαλεστεί τους περιορισμούς της ζωντανής δράσης έναντι της σκιτσαρισμένης ως δικαιολογία. Το οπτικό αποτέλεσμα είναι προϊόν συνειδητής δημιουργικής επιλογής με γνώμονα τον ρεαλισμό. Και κάπως έτσι ο βυθός της Μικρής Γοργόνας αποκτά μια κατασκότεινη όψη και το οπτικό σκέλος των μουσικοχορευτικών νούμερων ωχριά σε ευρήματα σε σχέση με τον προκάτοχό του. Κλείνεις τα μάτια και ακούς τον Σεμπάστιαν στο οσκαρικό «Under the sea» να προσπαθεί να πείσει τραγουδιστά την Άριελ ότι στον βυθό είναι όλα καλύτερα σε σχέση με την επιφάνεια, τα ανοίγεις και με αυτό που βλέπεις στην οθόνη δεν απορείς που η Άριελ θέλει να φύγει για τη στεριά μια ώρα αρχύτερα. Θα μείνουμε στο συγκεκριμένο τραγούδι, καθώς αποτελεί μια μικρογραφία της συνολικής φιλμικής εμπειρίας. Εκεί που στο πρωτότυπο το «Under the sea» αποτελούσε ένα πραγματικό οπτικοακουστικό πανηγύρι, εδώ μετατρέπεται σε μια άνευρη παρέλαση του θαλάσσιου πληθυσμού, καμωμένη με απλώς ανεκτό CGI, η οποία κορυφώνεται με εικόνες που στα χαρτιά και στο μυαλό του Ρομπ Μάρσαλ και των τεχνικών του ίσως να παρέπεμπαν σε καλειδοσκοπική πανδαισία αλά Μπάσμπι Μπέρκλεϊ, αλλά στο πανί μεταφράζονται σε οπτική… χασμωδία. Επίσης, ο Μάρσαλ θα πρέπει να καταλάβει κάποτε ότι δεν ταιριάζει σε όλα τα μιούζικαλ η «μπομπφοσική» χορογραφία μέσω του μοντάζ, μια επιλογή που εδώ σίγουρα λιγοστεύει τις πιθανότητες θαυμασμού της εικονογραφίας, αν και κατορθώνει να κρύψει και μερικές ατέλειές της.

μικρή γοργόνα Facebook Twitter
Kαταλαβαίνεις απόλυτα γιατί πήρε τον ρόλο η Χέιλι Μπέιλι όταν τραγουδά.

Ως προς το casting, καταλαβαίνεις απόλυτα γιατί πήρε τον ρόλο η Χέιλι Μπέιλι όταν τραγουδά, η ΜακΚάρθι απλώς μιμείται φωνητικά την Ούρσουλα του animation, όπως κάνουν οι ηθοποιοί στις θεατρικές διασκευές που αναφερθήκαμε στην αρχή δηλαδή, ενώ ο Μπαρδέμ είναι στιγμές που αισθάνεσαι ότι αναρωτιέται τι δουλειά έχει εκεί πέρα.

Από τα καινούργια τραγούδια, κρατάμε μάλλον το «Wild uncharted waters», που χαρίζει στον πρίγκιπα Έρικ μια eurovision-ική μπαλάντα, και θα θέλαμε να ξεχάσουμε το «Scuttlebutt», το οποίο ακούγεται σαν να ζήτησε κάποιος από την ΑΙ να γράψει μια bossa nova με τη χιπχοπάδικη πρόζα του Λιν-Μανουέλ Μιράντα. Η αλήθεια είναι ότι και να μην υπήρχαν, φανταζόμαστε πως δεν θα έλειπαν σε πολλούς. Το αυτό ισχύει και για την ταινία και είμαστε πεπεισμένοι ότι ακόμα και οι διαφωνούντες στο μέλλον θα επιστρέφουν στο πρωτότυπο και όχι στη live action κόπια του. Αυτό συνέβη, άλλωστε, με όσα αντίστοιχα φιλμ είδαμε τα τελευταία χρόνια και δεν χάραξαν τον δικό τους δημιουργικό δρόμο σαν το Κρίστοφερ Ρόμπιν, ακόμα κι αν έσπασαν τα ταμεία όταν βγήκαν στις αίθουσες.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Οθόνες / Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Ένα νέο ντοκιμαντέρ ρίχνει για πρώτη φορά φως στους 18 μήνες που ο πρώην Beatle και η Γιόκο Όνο εγκαταστάθηκαν σ΄ ένα ταπεινό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, στο οποίο συνέβαιναν καθημερινά έντονες ριζοσπαστικές ζυμώσεις.
THE LIFO TEAM
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM