Αγαπημένη πρωταγωνίστρια σε αναρίθμητες κλασικές ταινίες αλλά και με μια παράλληλη ζωή ως πολυγραφότατη συγγραφέας μπεστ σέλερ βιβλίων στα οποία εξερευνά τις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές της και διάφορα άλλα μεταφυσικά φαινόμενα, η θρυλική σταρ απομένει ως ένας από τους τελευταίους ζωντανούς συνδέσμους με τις ένδοξες εποχές του Χόλιγουντ. «Η αφέλεια στη νεότητα μπορεί να αποτελέσει ένα πανίσχυρο όπλο» δηλώνει σε μια από τις πολύ σπάνιες συνεντεύξεις της στους New York Times, μιλώντας μεταξύ άλλων για τον Χίτσκοκ, την «παλιοπαρέα» του Rat Pack, τον Πίτερ Σέλερς, τον αδελφό της Γουόρεν Μπίτι και τον μεγάλο ίσως έρωτα της ζωής της, τον Ρόμπερτ Μίτσαμ.
Περί υποκριτικής
«Δεν ξέρω πώς να υποκρίνομαι. Δεν ξέρω πώς να αναπτύσσω έναν χαρακτήρα. Δεν είμαι η Μέριλ Στριπ. Είναι η καλύτερη που υπάρχει αλλά δεν θέλω να το κάνω με τον τρόπο της. Δεν θέλω να είμαι ο χαρακτήρας, θέλω να βλέπω τον εαυτό μου να παίζει τον χαρακτήρα. Η βαθιά συνειδητοποίηση του ποιος είσαι είναι διαφορετική από την βαθιά συνειδητοποίηση του πώς υποκρίνεσαι».
Ήμουν πάντα συνηθισμένη στην ιδέα ότι βρίσκομαι σε μια δουλειά όπου ένα ελαφρύ χτύπημα στον πισινό αποτελούσε φιλικό κομπλιμέντο. Κανείς δεν το προχώρησε παραπάνω μαζί μου επειδή με φοβόντουσαν.
«Προτιμώ το συνεργείο από τους ηθοποιούς»
«Ο βασικός λόγος που μου αρέσει ακόμα να δουλεύω είναι το συνεργείο, όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι που εργάζονται στο γύρισμα και είναι σα να αποτελούν έναν ολόκληρο πολιτισμό σε μικρογραφία. Αν με ρωτήσεις να σου πω ένα παράδειγμα επιτυχημένου πολιτισμού, θα σου απαντήσω: Το κινηματογραφικό πλατό».
Η πιο οδυνηρή ανάμνηση από γύρισμα ταινίας
«Η πιο δύσκολη εμπειρία που είχα σε γύρισμα ταινίας ήταν στις "Σχέσεις Στοργής" με την Ντέμπρα Γουίνγκερ. Ω Θεέ μου! Την συνάντησα ξανά πριν μερικά χρόνια σ΄ ένα εστιατόριο και μου ζήτησε συγνώμη βασικά».
Ο Μπομπ Φόσι, ο Σινάτρα, ο Ντιν Μάρτιν και τ΄άλλα παιδιά
«Με τον Μπομπ [Φόσι] είχαμε στενή φιλική σχέση, αλλά ποτέ του δεν έκανε καμιά περίεργη κίνηση. Ποτέ. Ούτε βέβαια και ο Φρανκ Σινάτρα ή ο Ντιν Μάρτιν. Δεν ήμουν ποτέ στόχος σεξουαλικών υπαινιγμών. Ήμουν ισότιμο μέλος της αντροπαρέας και δεν υπήρχε λόγος να θυσιάσουμε τη φιλία μας. Αν μη τι άλλο, ο Φρανκ και ο Ντιν με προστάτευαν όταν πήγαινα να κάνω καμιά ανοησία»
Για τον Χίτσκοκ και την παρενόχληση πολύ πριν το #MeToo
«Ήμουν στο Χόλιγουντ από τα 18 μου. Πιτσιρίκα δούλεψα με τον Χίτσκοκ. Δεν μου έκανε αυτά που άκουσα μετά ότι έκανε σε άλλες γυναίκες. Από την άλλη βέβαια, εγώ δεν ήμουν ξανθιά και λεπτή και αιθέρια».
«Ήμουν πάντα συνηθισμένη στην ιδέα ότι βρίσκομαι σε μια δουλειά όπου ένα ελαφρύ χτύπημα στον πισινό αποτελούσε φιλικό κομπλιμέντο. Κανείς δεν το προχώρησε παραπάνω μαζί μου επειδή με φοβόντουσαν».
Για τον Πίτερ Σέλερς και την «διαρροή» στην αύρα του
«Ο Πίτερ Σέλερς είχε μια "διαρροή" στην αύρα του που του επέτρεπε να θυμάται εμπειρίες από προηγούμενες ζωές κα να τις χρησιμοποιεί στους διαφορετικούς χαρακτήρες που υποδυόταν. Όταν γυρίζαμε το "Being There" («Να είσαι εκεί, κύριε Τσανς»), πίστευε πραγματικά ότι είναι ο Τσάνσι Γκάρντινερ και ότι εγώ είμαι η Ιβ. Πίστευε ότι είναι πραγματικά ερωτευμένος μαζί μου. Παλιότερα είχαμε υπάρξει κολλητοί στα πάρτι του τζετ σετ. Έκανα τρελή παρέα μαζί του και με τον Πίτερ Ο' Τουλ όποτε βρισκόμουν στο Λονδίνο ή στο Παρίσι. Μέναμε ξάγρυπνοι για τρεις νύχτες σερί. Εγώ συνήθως φρόντιζα να μην σωριάζονται διαρκώς κάτω από το μεθύσι.
Για τον αδελφό της, τον Γουόρεν Μπίτι
«Είμαστε διαφορετικοί – αυτός είναι του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου κι εγώ του αριστερού, της λογικής και της φαντασίας αντίστοιχα δηλαδή – αλλά μοιραζόμαστε μια κοινή αντίληψη περί σωστού και δικαίου, ίσως επειδή ο μπαμπάς μας ήταν επιθεωρητής σχολείων και η μαμά μας δασκάλα».
Για τον Ρόμπερτ Μίτσαμ
«Είχε χτίσει ολόκληρο παραμύθι για την άγρια και περιπετειώδη ζωή του πριν το Χόλιγουντ, αλλά ήταν εξαιρετικός, χωρίς αμφιβολία. Μπορούσε να διαβάσει ταχύτατα ένα σενάριο και να στο απαγγείλει ολόκληρο απ' έξω αμέσως μετά. Ήταν ιδιοφυής, αλλά δεν ήθελε να το ξέρει κανείς. Ήταν πολύ ευαίσθητος και ένα από τα πράγματα που τον έκαναν τόσο ελκυστικό για μένα ήταν το ότι δεν μπορούσα να βγάλω άκρη σχετικά με το ποιος ήταν ακριβώς. Αυτό μου έδινε κάτι να κάνω».
Με στοιχεία από τους New York Times
σχόλια