Leave the World Behind: Ο κόσμος τελειώνει με ακατάσχετη φλυαρία στο Netflix

Leave the World Behind: Ο κόσμος τελειώνει με ακατάσχετη φλυαρία Facebook Twitter
«Μισώ τους ανθρώπους», λέει η ηρωίδα στην αρχή, μα αισθάνεσαι ότι ο Έσμαϊλ μισεί τους ηθοποιούς του.
0

Αν τα βάλεις κάτω και λογαριάσεις πόσες mainstream παραγωγές της πρόσφατης μνήμης σχετίζονται με το τέλος του δυτικού πολιτισμού, γίνεται εμφανές ότι κάτι δεν πηγαίνει καθόλου καλά στον κόσμο μας.

Το Leave the World Behind του Σαμ Έσμαϊλ (Mr. Robot) είναι ακόμα μια τέτοια ταινία, που τοποθετεί τη δράση της τις πρώτες μέρες μιας επικείμενης αποκάλυψης που πλήττει τις ΗΠΑ – στον υπόλοιπο κόσμο δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Εδώ που τα λέμε, ούτε και στις ΗΠΑ γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει, είμαστε στο σκοτάδι μαζί με τους χαρακτήρες.

Μια τετραμελής οικογένεια νοικιάζει παραθαλάσσιο Airbnb για το Σαββατοκύριακο και διαπιστώνουν ότι θα πρέπει να αρχίσουν να ανησυχούν όταν ένα τάνκερ προσέρχεται με μεγάλη ταχύτητα στην άμμο – μια αποτελεσματικά δυσοίωνη εικόνα.

Σαν να μην έφτανε αυτό, το ίδιο βράδυ ένας άντρας και μια γυναίκα συστήνονται ως πατέρας και κόρη και ως ιδιοκτήτες της κατοικίας και ζητούν να μείνουν εκεί, λόγω blackout στην πόλη. Ως εκείνο το σημείο υπάρχει μια ατμόσφαιρα στην ταινία, εκτιμάς και την εμφάνιση της Τζούλια Ρόμπερτς στον κόντρα ρόλο μιας ξιπασμένης λευκής αστής που, κατά δήλωσή της, «μισεί τους ανθρώπους», αλλά κάποιους λίγο περισσότερο από άλλους. Στη συνέχεια ακολουθεί κατάρρευση.

Το σενάριο του αποτελείται κατά 95% από επεξηγηματικούς διαλόγους και κήρυγμα σοσιαλμιντιακού τύπου, σε σκηνές που κρατούν αδιανόητα πολύ και επαναλαμβάνουν πράγματα που είτε έχουμε δει μόλις είτε έχουν ειπωθεί νωρίτερα – είναι στιγμές που αισθάνεσαι ότι παρακολουθείς το φιλμ με το commentary track ανοιχτό.

Ο Έσμαϊλ κρατά κρυφό τι ακριβώς συμβαίνει μέχρι τους τίτλους τέλους και προσπαθεί να ενσωματώσει όσα θεωρεί ότι πηγαίνουν στραβά στις ΗΠΑ, από τον εσωτερικευμένο (και τον εξωτερικευμένο) ρατσισμό και την εξάρτηση από την τεχνολογία ως την αποχαύνωση της νεότερης γενιάς.

Μετά το συμβάν με το τάνκερ, βλέπουμε τα δυο παιδιά της οικογένειας να παίζουν ανέμελα στην πισίνα. Μας είναι ήδη εμφανές ότι το τρομακτικό αυτό γεγονός δεν καταγράφηκε στη μνήμη, πέρασε και δεν τους ακούμπησε, μα ο Έσμαϊλ θα βάλει τον χαρακτήρα της Τζούλια Ρόμπερτς να το επισημάνει, μην τυχόν και δεν πιάσουμε το νόημα. Το σενάριο του αποτελείται κατά 95% από επεξηγηματικούς διαλόγους και κήρυγμα σοσιαλμιντιακού τύπου, σε σκηνές που κρατούν αδιανόητα πολύ και επαναλαμβάνουν πράγματα που είτε έχουμε δει μόλις είτε έχουν ειπωθεί νωρίτερα – είναι στιγμές που αισθάνεσαι ότι παρακολουθείς το φιλμ με το commentary track ανοιχτό.

Leave the World Behind: Ο κόσμος τελειώνει με ακατάσχετη φλυαρία Facebook Twitter
Εκτιμάς την εμφάνιση της Τζούλια Ρόμπερτς στον κόντρα ρόλο μιας ξιπασμένης λευκής αστής.

Το υπόλοιπο 5% αποτελείται από «αποκαλυπτικές» ιδέες που στοχεύουν στην εξυπηρέτηση του είδους. Μόνο που οι (καλές) ταινίες του είδους διαρκούσαν πολύ λιγότερο από 140 λεπτά. Μόνο που ο Έσμαϊλ μένει απλώς στις ιδέες. Ό,τι μπορεί κάνει ο διευθυντής φωτογραφίας του για να δώσει κοσμικές διαστάσεις στα δρώμενα, μα ο σχεδιασμός της δράσης δεν είναι δική του αρμοδιότητά. To εύρημα με τα Tesla είναι εξαιρετικό, μα η αξιοποίησή του περιορισμένη – ο Σπίλμπεργκ θα είχε στήσει γύρω από αυτό ένα set-piece που θα μελετούσαμε για χρόνια.

Κι έπειτα, όσο περνά η ώρα, οι κανόνες της ταινίας αυτοκαταργούνται και το θέαμα εκτρέπεται στη γελοιότητα – μπροστά του το Happening του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν μοιάζει με το Invasion of the Body Snatchers. Aν στην ταινία του Σιάμαλαν οι θεατές προσπαθούσαν να τρέξουν γρηγορότερα από τον άνεμο, εδώ ένας χαρακτήρας τρέχει γρηγορότερα από ένα αεροπλάνο που πέφτει.

«Μισώ τους ανθρώπους», λέει η ηρωίδα στην αρχή, μα αισθάνεσαι ότι ο Έσμαϊλ μισεί τους ηθοποιούς του, αλλιώς δεν θα τους έβαζε να εκτεθούν έτσι – μνημειώδης η σκηνή που προσπαθούν να διώξουν τα (ψηφιακά) ελάφια. 

Όσο για το πονηρό φινάλε –και λέμε πονηρό γιατί μπορεί να διαβαστεί τόσο ως μομφή όσο και ως ενδεδειγμένη λύση– λέγεται ότι είναι ένα από τα πολλά που δοκιμάστηκαν. Κάποιοι θα χειροκροτήσουν επειδή «θα έκαναν το ίδιο, ρε φίλε» και κάποιοι θα νιώσουν ότι παρακολούθησαν ένα ανέκδοτο 140 λεπτών. Μόνο που το αστείο ήταν σε βάρος τους.

Leave The World Behind | Official Trailer | Netflix

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ