Μάριος Πιπερίδης: «Μεγαλώσαμε με το δόγμα πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μας»

Μάριος Πιπερίδης: «Μεγαλώσαμε με το δόγμα πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μας» Facebook Twitter
Το φεύγω ή μένω με απασχόλησε πολύ στο ξεκίνημα της κρίσης όταν και ξεκίνησα να γράφω την ιστορία. Πολλοί φίλοι μου έφυγαν τότε για κάτι καλύτερο και μοιραία η σκέψη περνούσε από το μυαλό μου συνέχεια.
3

Ο χρόνος μπορεί να μετατρέψει μια τραγωδία σε υλικό για κωμωδία, ειδικά όταν αυτή αφήνει πίσω της μια αναγκαστική συνύπαρξη προστατευμένη από μια σειρά κανόνων που μπορούν να σπάσουν εύκολα στην καθημερινότητα. Με βάση αυτό, ο Μάριος Πιπερίδης, σκηνοθέτης και παραγωγός που ζει και εργάζεται στη Λευκωσία, έφτιαξε ένα κωμικό σενάριο που ξεκινάει από μια μικροπαρεξήγηση και μοιραία καταλήγει στην πολιτική.

Το Αναζητώντας τον Χέντριξ ακολουθεί έναν μουσικό (Αδάμ Μπουσδούκος) που ενώ ετοιμάζεται να φύγει για πάντα από την Κύπρο, χάνει τον σκύλο του στην τουρκοκρατούμενη πλευρά της Λευκωσίας. Τον βρίσκει εύκολα, όμως πέφτει θύμα του νόμου σύμφωνα με τον οποίο δεν μπορεί κάποιος να μεταφέρει ζώο από την τουρκική στην ελληνική πλευρά. Μαζί με την πρώην κοπέλα του (Βίκυ Παπαδοπούλου) και έναν Τούρκο έποικο (Φατίχ Αλ) θα προσπαθήσουν να τον φέρουν πίσω.

Εμείς μεγαλώσαμε με το δόγμα πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μας και με βάση αυτό δεν ήταν εφικτό το να έρθει μια μέρα κάποιος και να σου πει πως τώρα πρέπει να βρούμε λύση και να ζήσουμε μαζί.

Ο Πιπερίδης πήρε το βραβείο κοινού του φεστιβάλ της Tribeca αλλά και αυτό του καλύτερου σεναρίου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, κάνοντας μια ταινία για αυτούς που ζουν σήμερα με τη μνήμη των εχθροπραξιών και έχουν συνηθίσει τη διχοτόμηση μιας πόλης – και ευρύτερα μιας χώρας. Ο ίδιος δεν προσπαθεί να λύσει κυριολεκτικά το Κυπριακό, αλλά να υποδείξει μια σειρά περιστατικών που απορρέουν από τη μη λύση του, βάζοντας μαζί ανθρώπους που τους χωρίζει το παρελθόν, την ίδια ώρα που οι ζωές τους προχωρούν και ψάχνουν ένα καλύτερο μέλλον.

Ο Κύπριος σκηνοθέτης βρέθηκε αυτές τις ημέρες στην Αθήνα και μας μίλησε με αφορμή την έξοδο της ταινίας στους κινηματογράφους.

Μάριος Πιπερίδης: «Μεγαλώσαμε με το δόγμα πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μας» Facebook Twitter
Ο Πιπερίδης πήρε το βραβείο κοινού του φεστιβάλ της Tribeca αλλά και αυτό του καλύτερου σεναρίου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.

— Από την επαφή που απέκτησες με το κοινό, έχοντας πάει σε πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού, υπάρχει γνώση για το τι συμβαίνει πραγματικά στη Λευκωσία; Για παράδειγμα, το Βερολίνο ως χωρισμένη πόλη κάποτε, έγινε θέμα πολλών ταινιών και σειρών, εδώ όμως δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο.

Όντως, οι περισσότεροι ξέρουν κάποια πολύ γενικά πράγματα, ότι δηλαδή υπάρχουν Έλληνες στον Νότο και Τούρκοι στον Βορρά και κάποιοι λίγοι γνωρίζουν ότι είναι διαιρεμένη η Λευκωσία, χωρίς όμως και αυτοί να ξέρουν τις λεπτομέρειες και τις δυναμικές των δύο πλευρών, όπως επίσης και τους κανονισμούς της Πράσινης Γραμμής. Επειδή εδώ και 20-25 χρόνια δεν υπάρχουν ουσιαστικά συγκρούσεις και κάποιο μεγάλο πρόβλημα μέσα στην πόλη, έμεινε αυτό το status quo μιας διαιρεμένης πόλης που μέσα στη Λευκωσία έγινε μέρος της καθημερινότητας.

— Γυρνώντας σκηνές και στις δύο πλευρές της πόλης, αντιμετωπίσατε προβλήματα;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν πως δε μπορούσαμε να πάρουμε τον σκύλο στην τουρκοκρατούμενη πλευρά καθώς μετά δεν υπήρχε τρόπος να τον φέρουμε πίσω, οπότε στις σκηνές που βρίσκεται εκεί αναπλάσαμε το μέρος. Τις περισσότερες σκηνές τις κάναμε στις ελεύθερες περιοχές, ενώ ο Μιχάλης Σαμιώτης, που ήταν ο production designer της ταινίας, έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά με το να στήσει την τουρκική πλευρά στην ελληνική αν και στο τέλος αντιλαμβανόμασταν και εμείς ότι είναι η ίδια πόλη, η αρχιτεκτονική και τα σπίτια είναι ίδια και οι αλλαγές που έπρεπε να γίνουν ήταν σε χρώματα, πινακίδες και γλώσσα.

Μάριος Πιπερίδης: «Μεγαλώσαμε με το δόγμα πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μας» Facebook Twitter
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν πως δεν μπορούσαμε να πάρουμε τον σκύλο στην τουρκοκρατούμενη πλευρά καθώς μετά δεν υπήρχε τρόπος να τον φέρουμε πίσω, οπότε στις σκηνές που βρίσκεται εκεί αναπλάσαμε το μέρος.

— Υποθέτω πως μεγαλώνοντας εκεί, έχεις ζήσει και εσύ ή ακούσει παρόμοια περιστατικά παρεξηγήσεων.

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η ιδέα της ταινίας, είχα βρεθεί για βόλτα με μια παρέα που είχε μαζί της σκύλο στην άλλη πλευρά και μετά δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε. Ένας φίλος μου κάποτε έφαγε όλα τα μπουρέκια που είχε αγοράσει μπροστά στους φύλακες γιατί δεν τον άφηναν να τα πάρει μαζί του. Όποιος ζει εκεί έχει ακούσει πολλές αστείες ιστορίες στο παρελθόν. Πλέον ο έλεγχος είναι από τυπικός ως ανύπαρκτος, ειδικά όταν σε ακούν να μιλάς ελληνικά, κυρίως οι τουρίστες είναι αυτοί που ελέγχονται.

— Πέρα από θεωρητικές ευχές, πιστεύεις σε κάποια πρακτική λύση του θέματος;

Μεγάλωσα ακούγοντας σε όλη μου τη ζωή για διαπραγματεύσεις και συνομιλίες κάθε 2-3 χρόνια, με αλλαγές προσώπων, άλλων πιο διαλλακτικών, άλλων όχι. Εμένα μου φαίνεται δύσκολο για τα επόμενα χρόνια. Πιστεύω πως πρέπει να περάσουν μια-δυο γενιές ακόμη. Πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα ειδικά στην εκπαίδευση και ήδη κάποια βιβλία στο σχολείο έχουν αρχίσει να ξαναγράφονται και από τις δύο πλευρές.

Εμείς μεγαλώσαμε με το δόγμα πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μας και με βάση αυτό δεν ήταν εφικτό το να έρθει μια μέρα κάποιος και να σου πει πως τώρα πρέπει να βρούμε λύση και να ζήσουμε μαζί. Μέχρι και τη δεκαετία του '90 πέθαιναν ακόμη άτομα στην Πράσινη Γραμμή. Εδώ και χρόνια υπάρχει ηρεμία, αλλά θεωρώ πως ακόμη έχουμε πολύ δρόμο. Αυτές τις ημέρες πάντως ζήσαμε μια ιστορική στιγμή, αφού για πρώτη φορά εκλέχθηκε Τουρκοκύπριος ευρωβουλευτής, έχοντας βάλει υποψηφιότητα με κυπριακό κόμμα.

Μάριος Πιπερίδης: «Μεγαλώσαμε με το δόγμα πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μας» Facebook Twitter
Ο Αδάμ Μπουσδούκος σε σκηνή από την ταινία.

— Πάντως και το ότι υπάρχουν στην ταινία συνεργάτες και από τις δύο πλευρές είναι μια μικρή κίνηση υπέρ της συνεργασίας.

Ναι, ευτυχώς πλέον υπάρχουν πολλά χρηματοδοτούμενα προγράμματα προς αυτή την κατεύθυνση, όχι μόνο στον κινηματογράφο. Θυμάμαι πως όταν μεγάλωνα εγώ δεν υπήρχε αυτή η επαφή, υπήρχε κάτι άγνωστο που το ξέραμε ως «η απέναντι πλευρά» και προσδιοριζόταν ως «κακό».

— Ζεις μόνιμα στη Λευκωσία και εργάζεσαι εκεί ως παραγωγός. Πόσο εύκολο είναι να κάνεις κινηματογράφο στην Κύπρο;

Υπάρχει το πρόγραμμα από το υπουργείο Πολιτισμού που χωρίς αυτό δεν θα γίνονταν τίποτα. Δεν υπάρχουν ιδιωτικά λεφτά ούτε τηλεοπτικοί σταθμοί που μπορούν να πληρώνουν για τέτοιες παραγωγές. Ως χώρα είμαστε στις 2-3 ταινίες μεγάλου μήκους τον χρόνο και τώρα, με κάποια φορολογικά κίνητρα που πλέον ισχύουν, ελπίζουμε να φτάσουμε στις 4-5 ταινίες το χρόνο για να λέμε πως υπάρχει όντως μια αξιοπρεπής παραγωγή η οποία επιτρέπει σε μόνιμους κατοίκους να ζουν από αυτό.

Μάριος Πιπερίδης: «Μεγαλώσαμε με το δόγμα πως οι Τούρκοι είναι εχθροί μας» Facebook Twitter
Η Βίκυ Παπαδοπούλου πρωταγωνιστεί στην ταινία.

— Ο ήρωας της ταινίας ετοιμάζεται να φύγει από τη χώρα και στη συνέχεια βασανίζεται από το ερώτημα αν θα πρέπει τελικά να μείνει ή να φύγει. Είναι κάτι που προέκυψε από τη δική σου ζωή;

Το φεύγω ή μένω με απασχόλησε πολύ στο ξεκίνημα της κρίσης, όταν άρχισα να γράφω την ιστορία. Πολλοί φίλοι μου έφυγαν τότε για κάτι καλύτερο και μοιραία η σκέψη περνούσε από το μυαλό μου συνέχεια. Σήμερα οι περισσότεροι έχουν γυρίσει πίσω γιατί, κακά τα ψέματα, παντού υπάρχουν προβλήματα. Άλλωστε το βλέπεις και στον ήρωα, μόνος του δημιουργεί τα προβλήματα και όταν το καταλαβαίνει συνειδητοποιεί πως αυτά θα υπάρξουν όπου και αν πάει. Εμείς τα δημιουργούμε συνήθως, ειδικά όταν έχουμε μεγαλώσει με την ιδέα πως για όλα φταίνε οι άλλοι – κάτι που ισχύει και για το Κυπριακό.

— Με την προβολή της ταινίας σε Κύπρο και Ελλάδα, κλείνει ένας μεγάλος κύκλος για αυτήν. Έχεις σκεφτεί το επόμενο βήμα;

Ξεκίνησα να γράφω κάτι άλλο, θα το συνεχίσω μέσα στο καλοκαίρι. Δεν θα σχετίζεται πάντως ούτε έμμεσα ούτε άμεσα με το Κυπριακό. Είχα κάνει παλιότερα και 2 ταινίες μικρού μήκους για το θέμα και νομίζω πως τώρα με τον «Χέντριξ» έκλεισα ό,τι είχα να πω. Καιρός να κάνω κάτι διαφορετικό.

 

Το τρέιλερ της ταινίας «Αναζητώντας τον Χέντριξ» που προβάλλεται ήδη στους κινηματογράφους

Οθόνες
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM
Ο Άγγελος Φραντζής θέλησε να κάνει μια αστεία ταινία 

Οθόνες / Άγγελος Φραντζής: «Mόνο αν πας στην πηγή των τραυμάτων, μπορείς να απελευθερωθείς»

Μια κουβέντα με τον ακατάτακτο σκηνοθέτη λίγο πριν από την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ο Νόμος του Μέρφυ», μιας σουρεαλιστικής υπαρξιακής κωμωδίας που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες δουλειές του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

The Review / Γιατί διχάζει τόσο το «The Substance»;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και η δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου Ιωσηφίνα Γριβέα συζητούν για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της χρονιάς, που έχει προκαλέσει έντονες διαμάχες στα social media, για τη φεμινιστική της διάσταση και για τις γυναικείες φωνές στο σινεμά, που επιτέλους ακούγονται πιο ηχηρά από ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

σχόλια

3 σχόλια
Όντας ο αδύναμος κρίκος (με την έννοια ότι δεν μπορούμε να επιβάλλουμε οποιουδήποτε είδους ατζέντα), σημασία δεν έχει το τι πιστεύουμε εμείς για τους Τούρκους, αλλά το γεγονός ότι αυτοί, και δε μιλώ για τους τούρκους του 74, αναφέρομαι στους σύγχρονούς μεταερντογανικούς, μας θεωρούν γιουσουφάκια και εμπόδιο.
Ειλικρινά διερωτώμαι.Ο φιλειρηνισμός είναι πάνω από κάθε ένστικτο αυτοσυντηρησης;Αν κάποιος δει έναν χάρτη των τελευταιων πχ χιλίων ετών εξάπλωσης ανθρώπων συνεχιστές των οποίων, ευρεία εννοεία, είναι οι σημερινοί Έλληνες θα δει ότι η εξάπλωση συρρικνώνεται σταθερά.Διερωτώμαι. Το να βλέπεις τους Τούρκους φιλικά είναι κάτι καλό ή δείχνει σύνδρομο της Στοκχόλμης;(Επειδή υπάρχουν και παραξενοι ανάμεσα μας να πω ότι σε ανθρώπινο επίπεδο έχω υπάρξει φίλος με Τούρκους αλλά προφανώς δεν μιλάω για αυτή την κατάσταση, μιλάω για το τι ταινίες χρηματοδοτεί η Κυπριακή Δημοκρατια).
Μια πολυ ενδιαφερουσα ταινια μακρυα απο τις υπερβολές και τις κορωνες οσων υποτίθεται οτι ψαχνουν λυση αλλα τρέφονται μεγαλοπρεπως απο αυτη την κατασταση. Σοβαρός άνθρωπος που κανει σινεμα προσπαθώντας να δείξει μια νεα γενιά κυπριων που η διχοτόμηση τους φανταζει απλη συνηθεια. Αξιζει, πολυ.