Η ταινία As he lay falling του Άγγλου Ian Waugh προβλήθηκε χθες στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Κύπρου και εντυπωσίασε για τη χρήση του φυσικού χώρου των σκοτσέζικων Highlands, όχι μόνο ως ντεκόρ, αλλά και ως αναπόσπαστο μέρος της ψυχολογίας των ηρώων της. Εν προκειμένω, ενός Έλληνα ονόματι Γιώργου που εγκαταλείπει την Ελλάδα της Κρίσης και των Μνημονίων για να βρει δουλειά σε μία ξένη μακρινή χώρα. Ή μήπως για να εξαφανιστεί, να σβηστεί ο ίδιος από τον χάρτη της γης; Ο λόγος στον Ian αυτοπροσώπως που βρίσκεται αυτές τις μέρες στη Λεμεσό και δέχτηκε πρόθυμα να μιλήσει στο LIFO.gr για την ταινία του και τη βαθύτερη σκέψη του πίσω απ' αυτήν!
Απόλυτα ικανοποιημένος κανείς σκηνοθέτης δε μπορεί να είναι. Όταν βλέπεις και ξαναβλέπεις τη δουλειά σου πάντα βρίσκεις ελλείψεις και τι θα μπορούσε να'χει πάει καλύτερα. Το κοινό πάντα έχει τον πρώτο λόγο γι'αυτό και αφήνομαι στην κρίση του.
Η ταινία σου, Ian, έκανε την ελληνική πρεμιέρα της στο τελευταίο Φεστιβάλ της Δράμας τον περασμένο μήνα. Συνάντησες τις αντιδράσεις του ελληνικού κοινού;
Να πω την αλήθεια, όχι, γιατί προβλήθηκε στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα και μάλιστα χωρίς αγγλικούς υπότιτλους. Αυτό δεν ήταν και τόσο καλό, γιατί κάποιοι που δεν είναι τα αγγλικά η πρώτη τους γλώσσα, έχασαν ορισμένα βασικά points στους διαλόγους των χαρακτήρων. Περισσότερο μίλησα με συναδέλφους από το εξωτερικό που διαγωνιζόμασταν μαζί και λιγότερο με Έλληνες. Εδώ, πάντως, ήρθαν και μου μίλησαν άνθρωποι που ήταν στη Δράμα τον περασμένο μήνα και είδαν την ταινία.
Γιατί εσύ, ένας νέος Άγγλος σκηνοθέτης, επέλεξες έναν Έλληνα για πρωταγωνιστικό χαρακτήρα της ιστορίας σου;
Σκεφτόμουν να χρησιμοποιήσω πρωταγωνιστή άλλης εθνικότητας, μια και το ζητούμενο μου ήταν ένας τύπος που η κακή οικονομική του κατάσταση τον οδηγεί να χαθεί στο επιβλητικό τοπίο των Highlands. Τελικά έγινε Έλληνας, εφόσον όντως η χώρα σου είναι σε κακή οικονομική κατάσταση. Να ξεκαθαρίσω, όμως, πως βαθύτερα στο μυαλό του αυτός ο άνθρωπος δεν είχε το να πάει κάπου απλά για να δουλέψει, αλλά για να χαθεί από προσώπου γης.
Ζεις στο Εδιμβούργο, στη Σκοτία. Αναρωτιέμαι αν υπέπεσαν στην αντίληψη σου περιστατικά ανθελληνικού ρατσισμού που ενδεχομένως να σε ώθησαν στον χαρακτήρα αυτό.
Στη Σκοτία δε νομίζω να υπάρχει κανένας ανθελληνικός ρατσισμός. Άλλωστε ο ''κακός'' χαρακτήρας είναι του Γουίλιαμ, ο οποίος είναι Άγγλος και άρα μάλλον λίγο πιο ξενοφοβικός. Αυτό που εγώ ήθελα να κάνω δεν ήταν μία ταινία κατά της ξενοφοβίας ή του ρατσισμού, όπως δηλαδή πολλοί την εκλαμβάνουν, αλλά κυρίως ένα σχόλιο για την αυτογνωσία των κραταιών δυτικών κοινωνιών: ποιοί είμαστε, έχουμε δουλειές, ζούμε σχετικά άνετα, αλλά το ζήτημα είναι και το πως βλέπουν εμάς οι άλλοι.
Ο ηθοποιός σου, ο Κύπριος Κρίστοφερ Γκρέκο, είναι πραγματικά εξαιρετικός. Πως έφτασες σ' αυτόν;
Δυσκολεύτηκα πολύ με το casting. Πως να έβρισκα Έλληνα διαθέσιμο ηθοποιό στην αγγλική πρωτεύουσα; Δεν υπάρχουν και πολλοί...Βρήκα τον Κρίστοφερ μέσω του ατζέντη του στο Λονδίνο και είχαμε άψογη συνεργασία.
Πόσο ήταν το budget που είχες στη διάθεση σου;
Η ταινία κόστισε περίπου 25.000 λίρες. Χρησιμοποίησα συνεργείο από τη Σκοτία και πήραμε κάποια χρηματοδότηση από την Κοινότητα των Highlands. Υπάρχουν δύο παραγωγοί και μένα αν και είναι η έκτη κατά σειρά μικρού μήκους ταινία μου, είναι και η πρώτη επίσης που έγινε με τέτοιο μεγάλο budget.
Μου αρέσει πάντως που η εταιρεία παραγωγής σου ονομάζεται OnlySon Prod.!
(γέλια) Ναι, αυτό οφείλεται στο ότι είμαι μοναχογιός και ακόμη δεν έχω κάνει δική μου οικογένεια. Μεγάλωσα στην Αγγλία και τον επόμενο μήνα γίνομαι 33 ετών.
Στην ταινία δεν υπάρχει μουσική εκτός από μία folk μπαλάντα που τραγουδούν οι θαμώνες μίας σκοτσέζικης ταβέρνας. Η δική σου σχέση με τη μουσική;
Περιπλανήθηκα στα Highlands αρκετά στη ζωή μου κι εκεί άκουσα αυτές τις folk μπαλάντες, τα λαϊκά τραγούδια τους. Ωστόσο ακούω pop μουσική και αγαπώ πολλά συγκροτήματα της indie σκηνής.
Μίλησε μας για τη φεστιβαλική πορεία της δουλειάς σου.
Έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου, ακολούθησε το φεστιβάλ Δράμας, του Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, όπου απέσπασε και μία τιμητική διάκριση, τώρα της Κύπρου και έπονται δύο φεστιβάλ σε Αγγλία και Σκοτία, καθώς κι αυτό της Στοκχόλμης τον Νοέμβριο.
Είσαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα;
Απόλυτα ικανοποιημένος κανείς σκηνοθέτης δε μπορεί να είναι. Όταν βλέπεις και ξαναβλέπεις τη δουλειά σου πάντα βρίσκεις ελλείψεις και τι θα μπορούσε να' χει πάει καλύτερα. Το κοινό πάντα έχει τον πρώτο λόγο γι'αυτό και αφήνομαι στην κρίση του.
Τα σχέδια σου για μια μεγάλου μήκους ταινία;
Δουλεύω σαφώς μεσ' στο κεφάλι μου την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μου, αλλά δεν ξέρω αν είμαι ακόμη έτοιμος. Πιθανώς να ακολουθήσει ακόμη μία μικρού μήκους ταινία ή δεν ξέρω...
Αν σε ρωτούσα ποιο είναι το όνειρο της ζωής σου;
Θα απαντούσα το να είμαι ικανός να συνεχίσω να κάνω ταινίες και να ταξιδεύω στον κόσμο μ' αυτές. Πολύ προσωπική υπόθεση ο κινηματογράφος και άλλο τόσο όμορφη να τη μοιράζεσαι με άλλους!
σχόλια