Ο Στηβ Κρικρής εμπνεύστηκε το «The Waiter» από μια ιστορία δολοφονίας που έζησε στη Νέα Υόρκη των '80s

Ο Στηβ Κρικρής εμπνεύστηκε το «The Waiter» από μια ιστορία δολοφονίας που έζησε στη Νέα Υόρκη των '80s Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης Στηβ Κρικρής με τους πρωταγωνιστές του «The Waiter» Γιάννη Στάνκογλου και Άρη Σερβετάλη. Φωτο: Μαργαρίτα Νικητάκη
0

«Αν θέλεις να κάνεις τον Θεό να γελάσει, πες του τα σχέδιά σου» λέει το γνωστό γνωμικό που συνοψίζει μέσα σε λίγες λέξεις τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής και τις μικρές ιστορίες της, από το μέρος που θα επιλέξει κάποιος για να μείνει μέχρι τις σχέσεις και το αντικείμενο ασχολίας του.

Κάπως έτσι πλέον σκέφτεται ο Στηβ Κρικρής που θυμάται τα χρόνια που σπούδαζε κινηματογράφο στον Σαν Φρανσίσκο, τα οποία συνδυάστηκαν με την επιθυμία του να δημιουργήσει δικά του φιλμ. Το έκανε, με περίπου 30 χρόνια καθυστέρηση.

Συναντηθήκαμε ένα πρωί, λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα της ταινίας «The Waiter» στην Αθήνα (είχε προηγηθεί η προβολή της το Νοέμβριο στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), με τον ίδιο να νιώθει την ανάγκη να εξηγήσει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα επαγγελματικό όνειρο και σε μια σειρά επιλογών που τελικά μπορούν να σε στείλουν σε πολύ διαφορετικές κατευθύνσεις.

Είχαμε μικρό χρονικό περιθώριο και σφιχτό προϋπολογισμό αλλά όλα αυτά τα χρόνια εκπαίδευσης στο γύρισμα της διαφήμισης, όπου όλα είναι πιο γρήγορα, με βοήθησαν στο να βρίσκω λύσεις και να κάνω τα πράγματα πιο εύκολα. Στο μοντάζ είχα τον Γιώργο Μαυροψαρίδη που ήταν μεγάλο ατού, μαζί ουσιαστικά ξαναχτίσαμε την ταινία και της δώσαμε τη μορφή που έχει τώρα.

«Σπούδασα κινηματογράφο σε μια σχολή Καλών Τεχνών στο Σαν Φρανσίσκο και από τότε είχα την τρέλα να κάνω ταινίες. Όταν τελείωσα, πήγα στη Νέα Υόρκη και εκεί γνώρισα ανθρώπους που έκαναν διαφήμιση. Ξεκίνησα μαζί τους να κάνω διαφήμιση, video clips και παρουσιάσεις για εταιρείες, επιλογή που έχτισε μια εμπειρία και έναν τρόπο δουλειάς που ήταν πολύ συγκεκριμένος με την αξιοποίηση του χρόνου και του budget.

Στις αρχές της δεκαετίας του '90 ήρθα στην Ελλάδα, την εποχή που υπήρχε οργασμός δουλειάς στη διαφήμιση και τελικά κόλλησα εδώ.

Θυμάμαι τότε πως είχα ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο, να βρίσκομαι ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ, αλλά λίγο μετά αντιλήφθηκα πως μόνο αν είσαι εδραιωμένος μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο – και τότε δεν ήμουν σε καμιά από τις 2 χώρες».

Ο Στηβ Κρικρής εμπνεύστηκε το «The Waiter» από μια ιστορία δολοφονίας που έζησε στη Νέα Υόρκη των '80s Facebook Twitter
Η ταινία, αν και πρώτη του μεγάλου μήκους ως σκηνοθέτη, δεν έχει με τίποτα την εικόνα ταινίας που δημιουργείται από ανθρώπους χωρίς εμπειρία στο μέσο. Φωτο: Δέσποινα Σπύρου

Η ταινία, αν και πρώτη του μεγάλου μήκους ως σκηνοθέτη, δεν έχει με τίποτα την εικόνα ταινίας που δημιουργείται από ανθρώπους χωρίς εμπειρία στο μέσο.

Άλλωστε όση ώρα ήμασταν μαζί, ο Κρικρής ανέφερε πάρα πολλές φορές τη φράση «οι συνεργάτες μου», τονίζοντας πως με πολλούς από αυτούς είχε δουλέψει αρκετές φορές στις διαφημιστικές παραγωγές, με αποτέλεσμα το όλο project να γίνει ευκολότερο.

«Ενώ η δουλειά στη διαφήμιση ήταν συνεχής, τουλάχιστον ως το 2009, παράλληλα προσπάθησα να ικανοποιήσω την ανάγκη μου να κάνω διαφορετικά πράγματα. Έκανα θέατρο, κάποιες μικρού μήκους, ξεκίνησα ένα φεστιβάλ κινηματογράφου στην Πάτμο.

Τη στιγμή που έπεσε η δουλειά μου στη διαφήμιση, ξεκίνησα να δουλεύω ένα σενάριο που είχα στο μυαλό μου, και όταν πήρα τη χρηματοδότηση από το ΕΚΚ, μπόρεσα να το κάνω.

Για να φτιάξεις μια ταινία χρειάζεται αφοσίωση και ενέργεια που πρέπει να είναι πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό τον στόχο, κυρίως για να παρασύρεις και τον υπόλοιπο κόσμο που θα συνεργαστεί μαζί σου. Εγώ τα έκανα όλα, ήμουν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός, κάτι που αρχικά δεν το ήθελα.

Στο σενάριο πάντως δούλεψα αρκετά με έναν script editor από τη Γερμανία αλλά και με φίλο συγγραφέα. Την παραγωγή την έκανα λόγω συγκυριών και ναι μεν έμαθα πάρα πολλά, αλλά θα ήθελα στην επόμενη ταινία μου να έχω έναν παραγωγό δίπλα μου.


Γενικά η εμπειρία του Waiter ήταν πολύ ωραία, ήμουν τυχερός γιατί είχα πολύ καλούς συνεργάτες, καθώς είχα την ευκαιρία να φέρω κόσμο με τον οποίο είχα δουλέψει στο παρελθόν στη διαφήμιση.

Είχαμε μικρό χρονικό περιθώριο και σφιχτό προϋπολογισμό αλλά όλα αυτά τα χρόνια εκπαίδευσης στο γύρισμα της διαφήμισης, όπου όλα είναι πιο γρήγορα, με βοήθησαν στο να βρίσκω λύσεις και να κάνω τα πράγματα πιο εύκολα. Στο μοντάζ είχα τον Γιώργο Μαυροψαρίδη που ήταν μεγάλο ατού, μαζί ουσιαστικά ξαναχτίσαμε την ταινία και της δώσαμε τη μορφή που έχει τώρα».

 

«The Waiter» trailer

Πολλοί σκηνοθέτες στο παρελθόν έχουν επιχειρήσει μια αντίστοιχη μετάβαση, δουλεύοντας πρώτα στην τηλεόραση ή τη διαφήμιση, με εξαντλητικά συνήθως deadlines που τους ανάγκαζαν να κινούνται με ταχείς ρυθμούς, πέφτοντας από τα σύννεφα όταν ανακάλυπταν τους πολύ πιο αργούς ρυθμούς που έχει η προετοιμασία και το γύρισμα ενός φιλμ.

Καθυστερήσεις στην προετοιμασία της παραγωγής, κωλυσιεργία στις χρηματοδοτήσεις και αδυναμία για την προετοιμασία ενός πλάνου γυρισμάτων που δεν θα άλλαζε και θα εξυπηρετούσε τους υπόλοιπους συντελεστές για να συνδυάσουν τις υπόλοιπες δουλειές τους.

Κάπως έτσι δεν ταίριαξαν κάποια στιγμή οι ημερομηνίες της ταινίας με αυτές του πρωταγωνιστή Άρη Σερβετάλη, αν και ο Κρικρής δε σκέφτηκε ποτέ άλλον για το ρόλο του Ρένου.

«Πολλές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω. Πρώτα έπεσα σε μια περίπτωση που το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου δεν είχε διοικητικό συμβούλιο και άρα είχαν παγώσει οι χρηματοδοτήσεις. Μετά από 1,5 χρόνο ήρθε η πρώτη χρηματοδότηση, κάτι που μου έδωσε μια ώθηση, έψαχνα παράλληλα συμπαραγωγούς στο εξωτερικό όμως πάντα κάτι έλειπε για να ολοκληρωθεί η συμφωνία, λίγο μετά ήρθε η υποστήριξη της ΕΡΤ. Είχα υπομονή, αλλά η αλήθεια είναι πως όλο αυτό το κομμάτι σε αποσπά από τη δημιουργική διαδικασία της ίδιας της ταινίας.

Ο Στηβ Κρικρής εμπνεύστηκε το «The Waiter» από μια ιστορία δολοφονίας που έζησε στη Νέα Υόρκη των '80s Facebook Twitter
Ο Σερβετάλης υποδύεται έναν επαγγελματία σερβιτόρο που η αρμονία στη ζωή του διακόπτεται από την εξαφάνιση του γείτονά του και την πιθανότητα να έχει δολοφονηθεί από τον νέο ένοικο.

Τον Άρη τον γνώρισα στην Κινέττα του Λάνθιμου, τον οποίο επίσης γνώριζα από το χώρο της διαφήμισης και είχα έναν μικρό ρόλο στην ταινία του. Ξεκινώντας το σενάριο τον είχα στο μυαλό μου, μετά χαθήκαμε με τις δουλειές που είχε στο θέατρο, είδα άλλο κόσμο ενδιάμεσα αλλά η αλήθεια είναι πως είχα κολλήσει μαζί του.

Ήταν πολύ φυσικός σε όλο αυτό που ήταν γύρω του και πως αντιδρούσε, θεωρώ πως δίνει μια αξία πολύ μεγάλη στην ταινία. Ενθουσιάστηκε με την ταινία Ο Άνθρωπος που δεν Ήταν Εκεί των αδερφών Κοέν, την οποία του πρότεινα ως έμπνευση για τον τρόπο με τον οποίο θα υποδυθεί τον χαρακτήρα, μελετώντας την αντίστοιχη ερμηνεία του Μπίλι Μπομπ Θόρτον».

Ο Σερβετάλης υποδύεται έναν επαγγελματία σερβιτόρο που οδηγεί μια απλή και ήσυχη ζωή, ως μοναχικός και σχολαστικός παρατηρητής με ιδιαίτερη αδυναμία στα φυτά. Η αρμονία στη ζωή του διακόπτεται από την εξαφάνιση του γείτονά του και την πιθανότητα να έχει δολοφονηθεί από τον νέο ένοικο.

«Υπάρχει ένα backstory σε όλο αυτό, μια εμπειρία που είχα στη Νέα Υόρκη στη δεκαετία του '80, όταν βοηθούσα έναν φίλο μου με μια ταινία. Ζούσα σε ένα κτίριο με τέσσερις ορόφους, χωρίς ασανσέρ, όπου δολοφόνησαν τον γείτονά μου.

Πριν εξιχνιαστεί το έγκλημα, είδα τυχαία έναν άνθρωπο με σακούλες, που τελικά περιείχαν το πτώμα, και άρχισα να υποπτεύομαι ότι μπορεί να ήταν ο δολοφόνος.

Ακόμη και για τη Νέα Υόρκη ήταν ακραίο γεγονός, για μένα παρέμεινε ένα κρυφό μυστικό και ξαφνικά μετά από καιρό και σε μια κουβέντα σε ένα σεμινάριο, ένας Άγγλος σεναριογράφος πρότεινε να γράψουμε μια ιστορία που τη νιώθουμε πολύ κοντά μας.

Εκεί γεννήθηκε η ιδέα, αλλά κράτησα κυρίως χωροταξικά στοιχεία, όπως το στυλ του κτιρίου και τον μακρύ διάδρομο που οδηγεί στο διαμέρισμα.

Η υπόλοιπη ιστορία προέκυψε από την ανάγκη να γράψω για έναν χαρακτήρα μοναχικό που ξαφνικά έρχεται αντιμέτωπος με κάτι πολύ ακραίο. Με ενδιέφερε το πώς διαχειρίζεται αυτή την κατάσταση».

Ο Στηβ Κρικρής εμπνεύστηκε το «The Waiter» από μια ιστορία δολοφονίας που έζησε στη Νέα Υόρκη των '80s Facebook Twitter
«Για να φτιάξεις μια ταινία χρειάζεται αφοσίωση και ενέργεια που πρέπει να είναι πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό τον στόχο, κυρίως για να παρασύρεις και τον υπόλοιπο κόσμο που θα συνεργαστεί μαζί σου». Φωτο: Δέσποινα Σπύρου
 

Η μεταφορά της ιστορίας στην Αθήνα, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν συνέβη γιατί αυτή χαρακτηρίζει την πόλη. Θα μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε μεγαλούπολη και σε οποιονδήποτε χρόνο.

«Ψάξαμε με τους συνεργάτες μου να βρούμε χώρους που να μην είναι χαρακτηριστικοί της Αθήνας και ούτε να προδίδουν πως βρισκόμαστε στο παρόν. Για παράδειγμα, το κλασικό ζαχαροπλαστείο που δουλεύει ο Ρένος είναι ο Βάρσος στην Κηφισιά που θυμίζει όντως ταξίδι σε άλλη εποχή. Δεν έψαξα για προεκτάσεις που σχετίζονται με την πόλη και τη χώρα, ο στόχος ήταν να φτιάξουμε έναν μικρόκοσμο».

Η ταινία ξεκίνησε τις προβολές της σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κάτι που για τον Κρικρή είναι το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού της, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Τα επόμενα σχέδια;

«Έχω πάρει μπρος και θέλω να κάνω κάτι γρήγορα. Με έπιασε κάτι σαν προσωπικό παράπονο κάποια στιγμή, το γιατί τόσα χρόνια δεν έκανα ταινίες. Όταν το ξανασκέφτομαι πιο ψύχραιμα αισθάνομαι πως τελικά όλα θέλουν τον χρόνο τους, ίσως τελικά να έπρεπε να αργήσω για να κάνω την ταινία όπως ήθελα.

Έχω κάποια πράγματα που είχαν γραφτεί πριν, δεν ξέρω αν θα είναι αυτά. Σίγουρα πάντως θα είναι κάτι που δεν εμπνέεται από προσωπική εμπειρία αυτή τη φορά».

Info

Η ταινία «The Waiter» προβάλλεται στους κινηματογράφους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, σε ανεξάρτητη διανομή.

 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο υποψήφιος για Όσκαρ Γιώργος Μαυροψαρίδης μάς ξεναγεί στον συναρπαστικό κόσμο του μοντάζ

Οθόνες / Ο υποψήφιος για Όσκαρ Γιώργος Μαυροψαρίδης μάς ξεναγεί στον συναρπαστικό κόσμο του μοντάζ

Ο μοντέρ και συνεργάτης του Γιώργου Λάνθιμου μιλά για το post-production μιας ταινίας, που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να την απογειώσει ή να την καταστρέψει.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος: «Ο Αχελώος, ένας πανάρχαιος ποταμός, κινδυνεύει να πάψει να είναι ποτάμι»

Οθόνες / Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος: «Ο Αχελώος, ένας πανάρχαιος ποταμός, κινδυνεύει να πάψει να είναι ποτάμι»

Με το ντοκιμαντέρ «Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η Μεσοχώρα» ο γνωστός κινηματογραφιστής καταπιάνεται με το σημαντικό ζήτημα της εκτροπής του ποταμού Αχελώου
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Οθόνες / Ματ Ντίλον: Outsider για πάντα

Ξεκίνησε ως εφηβικό είδωλο στα ’80s, πρωταγωνίστησε σε δύο εμβληματικές ταινίες του Κόπολα και έχτισε την καριέρα του επιλέγοντας ταινίες με γνώμονα τα ενδιαφέροντά του. Στα 60 του έχει συνδεθεί με μερικές από τις πιο αγαπημένες καλτ ταινίες διεθνώς, δηλώνει ζωγράφος και διατηρεί σημαντική συλλογή τέχνης. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να παραλάβει έναν τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οθόνες / Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρόγκεν: Το πικρό τέλος ενός μεγάλου bromance

Οι κατηγορίες εναντίον του Φράνκο για σεξουαλική κακοποίηση έβαλαν στον γύψο όχι μόνο την καριέρα του στο Χόλιγουντ αλλά και τη στενή φιλία του με τον επί εικοσαετίας κολλητό και συνεργάτη του.
THE LIFO TEAM
15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / 15 highlights του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Πάμελα Άντερσον, Αριάν Λαμπέντ, Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σινεφίλ τέρατα και όλη η νέα ελληνική κινηματογραφική παραγωγή της χρονιάς στην 65η διοργάνωση που για δέκα μέρες (31/10-10/11) θα μεταμορφώσει τη Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Απώλειες / Teri Garr (1944-2024): Το χιούμορ τής έσωσε τη ζωή

Αστεία και ανθρώπινη, η αξιαγάπητη, υπερταλαντούχα Τέρι Γκαρ, που απολαύσαμε στο «Young Frankenstein» και το «Τούτσι» και αγαπήσαμε από τις εμφανίσεις της στο βραδινό talk show του Ντέιβιντ Λέτερμαν, ήταν μια από τις πιο λαμπερές σουμπρέτες του αμερικανικού σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Paul Morrissey (1938-2024)

Απώλειες / Ο Paul Morrissey (1938-2024) έδωσε φωνή στα «ανθρώπινα σκουπίδια»

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης της cult τριλογίας «Flesh» - «Trash» - «Heat» ταυτίστηκε με τον Άντι Γουόρχολ και το νεοϋορκέζικο αβανγκάρντ των ’60s, ως ο πιο ανεξάρτητος από τους ανεξάρτητους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Οθόνες / 10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

Δέκα ταινίες που εξασφαλίζουν δέκα ξεχωριστές προβολές, απαραίτητες για κάθε σινεφίλ, από συγκινητικά δράματα και γαλλικά policier μέχρι καλαίσθητα ντοκιμαντέρ και ατμοσφαιρικά θρίλερ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Παντελής Βούλγαρης: «Δεν έγινα ποτέ κατεστημένο ούτε κατά παραγγελία σκηνοθέτης»

Ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή σκηνοθέτες μας σε μια χορταστική συνέντευξη για τη ζωή, το έργο και τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει εδώ και έξι δεκαετίες πίσω από την κάμερα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Οθόνες / Όταν ο Τζον Λένον πίστεψε ότι είναι ο Τσε Γκεβάρα

Ένα νέο ντοκιμαντέρ ρίχνει για πρώτη φορά φως στους 18 μήνες που ο πρώην Beatle και η Γιόκο Όνο εγκαταστάθηκαν σ΄ ένα ταπεινό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη, στο οποίο συνέβαιναν καθημερινά έντονες ριζοσπαστικές ζυμώσεις.
THE LIFO TEAM
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM