Όχι ακόμη μια αγιογραφία για τον Νίκο Κούνδουρο. Από τον Δημήτρη Πολιτάκη

Όχι ακόμη μια αγιογραφία για τον Νίκο Κούνδουρο. Από τον Δημήτρη Πολιτάκη Facebook Twitter
Δε ξέρω πώς την εξέλαβαν οι ενήλικες την ταινία τότε, αλλά για μας τα πιτσιρίκια ο συνδυασμός σαδιστικής βίας και οξύτατης μισαλλοδοξίας έκατσε πολύ άσχημα και τραυματικά.
15

Θυμήθηκα λοιπόν ένα από τα προεφηβικά τραύματα που εκ των υστέρων απεδείχθη κρίσιμο και καθοριστικό για τη σύσταση ενός σημαντικού μέρους της όποιας ιδεολογικής προδιάθεσης με ακολουθεί μέχρι σήμερα. Ήμουνα στην πέμπτη δημοτικού και ήδη είχα δεχτεί μπόλικη εθνικιστική προπαγάνδα στο δεξιό - και με κάποια χουντικά εξωμήτρια να επιπλέουν ακόμα – πρωτοβάθμιο σχολείο όταν σε μια πρωτόγνωρη κίνηση εθνικής συναίνεσης, σύσσωμο το εκπαιδευτικό προσωπικό και ανεξαρτήτως ιδεολογίας μας έστειλε πακέτο να δούμε στον κινηματογράφο το 1922. Και μάλιστα χωρίς την υποχρέωση γονικής συναίνεσης και συνοδείας, λες και επρόκειτο για εκπαιδευτική τηλεόραση και όχι για έργο αυστηρά ακατάλληλο δι' ανηλίκους, αν και δεν είχε τέτοια προειδοποίηση νομίζω, παρόλο που θα έπρεπε με τόση σαδιστικού τύπου βία, βιασμούς και έναν Τούρκο αξιωματικό που ήταν σα να είχε βγει από το πιο στερεοτυπικό καλούπι ασύλληπτα μοχθηρού κακού στα σπαγγέτι γουέστερν.

Έμοιαζε, και μοιάζει, ακραίο, ακόμα κι αν ήσουν σκληρό εθνίκι (το έχω ξαναπετύχει δυο – τρεις φορές στην τηλεόραση και δεν άλλαξε καθόλου η αρχική εντύπωση) αλλά δεν θυμάμαι έντονες αντιδράσεις ούτε τότε ούτε και εκ των υστέρων. Μάλλον επειδή επρόκειτο για το επικό δημιούργημα σκηνοθέτη κατοχυρωμένου κύρους (και αριστερών ευσήμων) και γνωστού τοις πάσι παρότι η συντριπτική πλειοψηφία του κοινού μόνο τον Δράκο είχε δει – κι αυτόν με το ζόρι – που τον είχε παίξει κάποιες φορές η τηλεόραση ως φωτεινό και μοναχικό δείγμα ελληνικού νεορεαλισμού (κάποιες από τις «εμπορικές» ηθογραφίες εκείνης της εποχής μου φαίνονται πολύ πιο ενδιαφέρουσες ακόμα και αμιγώς κινηματογραφικά, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Μόνο το ΚΚΕ νομίζω είχε αντιδράσει - μονίμως τσιτωμένο και alert ακόμα τότε και έτοιμο να διαδηλώσει εναντίον αντιδραστικών και ύποπτων κινηματογραφικών προϊόντων είτε επρόκειτο για τον Ελαφοκυνηγό, το 1922, την Eleni ή το Ράμπο 2.

Οι απώλειες τόσο εμβληματικών προσώπων μπορούν να είναι αφορμή εκτός από αγιογραφήματα και για κάποιες σκέψεις περί γενικότερων ζητημάτων που τους υπερβαίνουν. Δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο προσβάλλει τη μνήμη τους, ίσα – ίσα...

Δε ξέρω πώς την εξέλαβαν οι ενήλικες την ταινία τότε, αλλά για μας τα πιτσιρίκια ο συνδυασμός σαδιστικής βίας και οξύτατης μισαλλοδοξίας έκατσε πολύ άσχημα και τραυματικά. Την καρτούν βία την είχαμε ήδη, λίγους μήνες μετά είδαμε έκθαμβοι θυμάμαι τη δυστοπική αγριότητα του πρώτου Mad Max, το οποίο επίσημα ήταν αυστηρώς ακατάλληλο αλλά φυσικά βρήκαμε τρόπο να μπουκάρουμε. Δεν ξέρω, ίσως ήμουν ήδη χαλασμένο αμερικανάκι μπολιασμένο με συντηρητικά / αντιδραστικά ένστικτα και μπορεί γι' αυτό να ντρεπόμουν να παρακολουθήσω τις Μικρές Αφροδίτες, παρότι πλέον αναγνωρίζω ότι η όλη σύλληψη και εκτέλεση ήταν κάτι παραπάνω από γενναία τότε και στη νέο - πουριτανική εποχή μας ακόμα πιο πολύ.

Όχι ακόμη μια αγιογραφία για τον Νίκο Κούνδουρο. Από τον Δημήτρη Πολιτάκη Facebook Twitter
1922

Ο Νίκος Κούνδουρος ήταν ο ορισμός αυτού που λένε – καταχρηστικά συχνά - «μεγαλύτερος από τη ζωή». Και σίγουρα μεγαλύτερος από το (καταγεγραμμένο) έργο του. Δεν ήταν καν αμφιλεγόμενη προσωπικότητα παρά τη διαρκή και έντονη παρουσία του σε διάφορες κρίσιμες καταστάσεις φορτισμένες με έντονη ιδεολογική ατζέντα. Στην πραγματικότητα όλοι εκτιμούν αυτόν που κάνει το δικό του και παραμένει αειθαλής (και φοράει πάντα μαύρα διότι black is the new black σε όλες τις μόδες και σε όλες τις εποχές). Έμοιαζε επίσης προορισμένος να υποδυθεί τον ρομαντικό ήρωα από τη συμμετοχή του ακόμα ως έφηβος στον Λόχο Λόρδου Βύρωνα στα Δεκεμβριανά παρέα μ' ένα υπέρλαμπρο (όπως φάνηκε αργότερα) καστ. Ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να φέρουν τόσο αγέρωχα τον τίτλο του αιωνίως νεανία, ασχέτως αν η επιθυμία να επενδυθεί κάποιος εφ΄ όρου ζωής το ρομαντικό ιδεώδες είτε ως ηγέτης είτε ως οπαδός έχει προκαλέσει κατά καιρούς εκατόμβες αθώων θυμάτων.

KOYNDOYROS

Ήταν επίσης πολύ ωραίος και ως νέος (ο ωραιότερος κατά τον Χατζιδάκι) και ως μεσήλικας και ως ηλικιωμένος. Κι αυτό δεν είναι ούτε επιφανειακό ούτε λίγο. Ούτε και φαινόταν παράταιρος όσο άλλοι που επιμένουν στην συντροφιά των νέων, ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν συνεχώς, τον πετύχαινα κι εγώ με πιτσιρικάδες τακτικά μέχρι και πολύ πρόσφατα στο Chelsea λίγο πιο πέρα από το υπέροχο σπίτι του και ορόσημο του Μετς. Διατηρώ βέβαια κάποιες επιφυλάξεις για τέτοιους συγχρωτισμούς αλλά αυτά είπαμε, είναι τα δικά μου καχύποπτα και συντηρητικά ένστικτα και δεν μπορώ να το ψέξω ούτε με στοιχειώδη επιχειρήματα. Γενικά χειροκροτώ χωρίς επιφυλάξεις τα άτομα που επιδεικνύουν μια τόσο ανεξάρτητη φύση, η σούμα που μου βγαίνει όμως απέναντι στο πρόσωπο του εκλιπόντος είναι εντελώς αμφίθυμη. Θα μπορούσε να είναι ακόμα και role model αλλά δεν αντέχω οριστικά πια τις εθνικοφροσύνες και τους εθνικάρες ακόμα και του άδολου, ρομαντικού είδους και γι' αυτό ευθύνεται ψυχαναλυτικά σε μεγάλο βαθμό εκείνη η ταινία του.

Υ.Γ. Εύχομαι να μην αντιμετωπιστεί αυτό το κείμενο ως ασεβές, ανάρμοστο ή/και σκατόψυχο. Οι απώλειες τόσο εμβληματικών προσώπων μπορούν να είναι αφορμή εκτός από αγιογραφήματα και για κάποιες σκέψεις περί γενικότερων ζητημάτων που τους υπερβαίνουν. Δε νομίζω ότι κάτι τέτοιο προσβάλλει τη μνήμη τους, ίσα – ίσα...

Όχι ακόμη μια αγιογραφία για τον Νίκο Κούνδουρο. Από τον Δημήτρη Πολιτάκη Facebook Twitter
1922
Οθόνες
15

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο «Δράκος» του Κούνδουρου: Μια τεράστια ελληνική περιπέτεια. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Οθόνες / Ο «Δράκος» του Κούνδουρου: Μια τεράστια ελληνική περιπέτεια. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Ο κινηματογραφικός κριτικός της LiFO γράφει για τη μακράν καλύτερη, πιο πρωτότυπη και ολοκληρωμένη δημιουργία του σκηνοθέτη που πέθανε χθες στην Αθήνα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
"Κουκλί μου αγαπημένο": Οι ιδιωτικές επιστολές του Νίκου Κούνδουρου στη Σωτηρία Ματζίρη

Βιβλίο / "Κουκλί μου αγαπημένο": Οι ιδιωτικές επιστολές του Νίκου Κούνδουρου στη Σωτηρία Ματζίρη

Τα «Γράμματα από την Κριμαία» στάλθηκαν την εποχή που ο σκηνοθέτης γύριζε τον "Μπάιρον" στην καταρέουσα Σοβιετική Ένωση. Τώρα έγιναν ένα μικρό βιβλίο από τις εκδ. Άγρα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Σε μια άγνωστη χώρα»: Μια τολμηρή ταινία, γυρισμένη στην Αθήνα

Οθόνες / «Πιστεύει κανείς ότι οι Παλαιστίνιοι θα ξεχάσουν και θα συμβιβαστούν με την απώλεια;»

Ωμή, διεισδυτική, αφτιασίδωτη, η ταινία «To a land unknown» εστιάζει στο προσφυγικό και ιδιαίτερα στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης Μαντί Φλάιφελ μίλησε στη LifO για όλα τα ζητήματα που θίγει η εξαιρετική και με έντονο ελληνικό «χρώμα» ταινία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ