Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών

Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών Facebook Twitter
Πίσω από τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών «Κλέφτες Καταστημάτων» του Ιάπωνα Χιροκάζου Κόρε-Έντα βρίσκεται μια μικρή εταιρεία διανομής, η One from the heart, της Σοφίας Αγγελίδου και του Λευτέρη Αδαμίδη.
0

Για πολλά χρόνια, όταν ο κινηματογράφος ήταν η κύρια διασκέδαση της πλειοψηφίας του κόσμου, τις μεγάλες κεντρικές αίθουσες της Αθήνας τις τροφοδοτούσαν παντοδύναμες εταιρείες διανομής που σχετίζονταν με πανίσχυρες διεθνείς εταιρείες παραγωγής.


Καλλιτεχνικές ταινίες μπορούσε να δει κανείς μόνο σε μικρά σινεμά-«γιάφκες» που έφερναν οι ίδιοι οι αιθουσάρχες, ενώ μετά τις δεκαετίες του '70 και του '80 ξεμύτισαν οι πρώτοι «ποιοτικοί» διανομείς. Ύστερα ήρθαν τα multiplex, όπου επικράτησαν οι πολυεθνικές, ενώ παράλληλα έγινε η έκρηξη των φεστιβάλ, που συνόδευσε μια νέα, art house κινηματογραφική τάση. Κι όταν διαδόθηκε το Ίντερνετ, τα σάρωσε όλα!

Κι όμως, εξακολουθεί να υπάρχει μια μερίδα νέων ανθρώπων που όχι μόνο αγαπάνε τον κινηματογράφο αλλά επιμένουν να παρακολουθούν ταινίες στη μεγάλη οθόνη. Γι' αυτούς και για όλους τους αιώνιους «ρομαντικούς εφήβους» υπάρχουν κάποιοι επίσης ονειροπόλοι που τροφοδοτούν τις αίθουσες με αριστουργηματικά φιλμ της παγκόσμιας ανεξάρτητης παραγωγής.



Κι όμως, εξακολουθεί να υπάρχει μια μερίδα νέων ανθρώπων που όχι μόνο αγαπάνε τον κινηματογράφο αλλά επιμένουν να παρακολουθούν ταινίες στη μεγάλη οθόνη. Γι' αυτούς και για όλους τους αιώνιους «ρομαντικούς εφήβους» υπάρχουν κάποιοι επίσης ονειροπόλοι που με προσωπικό πολλές φορές κόστος τροφοδοτούν τις αίθουσες με αριστουργηματικά φιλμ της παγκόσμιας ανεξάρτητης παραγωγής.

Επομένως, δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε μια έκρηξη στον τομέα των μικρών εταιρειών διανομής, οι οποίες κάνουν αγώνα δρόμου για να επιβιώσουν στο εντελώς άνυδρο τοπίο της ελληνικής αγοράς.


Φέτος, λ.χ., πίσω από τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών «Κλέφτες Καταστημάτων» του Ιάπωνα Χιροκάζου Κόρε-Έντα βρίσκεται μια μικρή εταιρεία διανομής, η One from the heart, της Σοφίας Αγγελίδου και του Λευτέρη Αδαμίδη.

 

Κλέφτες καταστημάτων (Shoplifters)


Δύο φανατικοί σινεφίλ που αδυνατούν να λειτουργήσουν αμιγώς επιχειρηματικά με αποκλειστικό στόχο το κέρδος, αναζητώντας στα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ τα κρυμμένα διαμάντια. Με γνώμονα το προσωπικό τους γούστο, «από καρδιάς», όπως υπονοεί και το όνομα της εταιρείας τους (συγχρόνως και τίτλος της ταινίας που σχεδόν κατέστρεψε οικονομικά τον Κόπολα), και την πείρα τους μετά από χρόνια ενασχόλησης με το αντικείμενο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και αλλού ‒ο Λευτέρης Αδαμίδης υπήρξε προγραμματιστής στις Νύχτες Πρεμιέρας και διευθυντής του προγράμματος «Ημέρες Ανεξαρτησίας» στη Θεσσαλονίκη για έξι χρόνια‒, αποφάσισαν να μπουν δυναμικά το 2011 στη διανομή καλλιτεχνικών ταινιών.


Χάρη σε αυτούς είδαμε τα υπέροχα «Πρόσωπα & Ιστορίες» των Ανιές Βαρντά και JR, το ενδοσκοπικό «Μακριά από τους ανθρώπους» του Νταβίντ Ελοφέν, το λυρικό «Ένα τραγούδι για το ηλιοβασίλεμα» του Τέρενς Ντέιβις, τη νοσταλγική «Τελευταία Παραλία» των Θάνου Αναστόπουλου και Ντάβιντε ντελ Ντέγκαν.

Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών Facebook Twitter
Η Σοφία Αγγελίδου και ο Λευτέρης Αδαμίδης με τον σκηνοθέτη Νταβίντ Ελοφέν. Φωτο: Βαγγέλης Πατσιάλος.

Συναντηθήκαμε μετά τη δημοσιογραφική προβολή της τελευταίας τους ταινίας και τους ζήτησα να μου εξηγήσουν πώς καταφέρνουν να επιβιώνουν σε μια τόσο δύσκολη πιάτσα και να φτάνουν να επηρεάζουν το κινηματογραφικό περιβάλλον μιας χώρας σε κρίση.


Ο Λευτέρης, που πήρε πρώτος τον λόγο, είπε: «Φέρνουμε το πολύ 8-9 ταινίες κάθε χρόνο και αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να επιλέγουμε αυστηρά. Οι πιο μεγάλες εταιρείες, καθώς είναι υποχρεωμένες να γεμίσουν ένα μεγάλο πρόγραμμα, υποθέτω ότι παίρνουν και ταινίες τις οποίες δεν πιστεύουν 100%. Ο μικρός αριθμός για εμάς ήταν επιλογή, αλλά και ανάγκη, καθώς είμαστε δύο άνθρωποι. Θέλαμε να έχουμε τον έλεγχο.


Αυτό, βέβαια, σχετίζεται σαφώς και με το background μας. Προερχόμαστε από τα φεστιβάλ, εγώ, δε, και από τον χώρο της κινηματογραφικής κριτικής ‒ έκλεισα σχεδόν μια εικοσαετία στο περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ. Αυτό σε εκπαιδεύει στο να βλέπεις ταινίες. Δεν ξεκινήσαμε απλώς ως επιχειρηματίες, θέλαμε να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπούσαμε, για τις αίθουσες πλέον.


Εγώ, προσωπικά, ήθελα να συνεχίσω να επιλέγω ταινίες και να επιμελούμαι προγράμματα και όλο αυτό να το μεταφέρω στην αγορά με ένα βιώσιμο οικονομικά τρόπο».


Με σημαντικές γνωριμίες που απέκτησαν μέσα στα χρόνια, καθώς εκείνοι που δίνουν τις ταινίες στα φεστιβάλ είναι οι ίδιοι που τις πουλάνε και στην αγορά, δεν ήταν ουρανοκατέβατοι, είχαν «τον πρότερο έντιμο βίο στον καλλιτεχνικό χώρο», ωστόσο αυτό δεν αρκούσε, τα πράγματα είναι αμείλικτα.


Εξηγεί: «Μπορεί να σε αγαπάνε και να σε εκτιμούν, αλλά όταν εσύ κάνεις μια προσφορά, σου λένε ότι πήρε κάποιος άλλος, προσφέροντας παραπάνω ή τα διπλά. "Σας αγαπώ, παιδιά, αλλά λυπάμαι". Αυτό το ζούμε συνεχώς. Συχνά, άθελά μας, κάνουμε τον "λαγό". Εντοπίζουμε μια ταινία, τη ζητάμε και μετά ανεβαίνει η τιμή της».

Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών Facebook Twitter
Με τον Απιτσατπόνγκ Βερεσεθάκουλ, σκηνοθέτη της ταινίας «Ο θείος Μπρούνι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του»


Η Σοφία Αγγελίδου μπαίνει στην κουβέντα και λέει: «Έχουμε πάρει ταινίες σκηνοθέτη που έκανε ντεμπούτο στην Ελλάδα μέσα από εμάς και μετά βλέπουμε τη δεύτερη ταινία του να την προαγοράζουν, χωρίς καν να την δουν, μόνο και μόνο γιατί κάναμε εμείς μια μικρή επιτυχία».


Δηλαδή, οι επιλογές σας γίνονται δόλωμα για τους άλλους; Ο Λευτέρης απαντάει: «Φέρνουμε ταινίες που αγαπάμε. Αυτή είναι η φιλοσοφία μας και πολλές φορές οι ίδιες οι εταιρείες πωλήσεων ταινιών μάς λένε: "Αγοράζετε ωραίες ταινίες, αλλά δεν θα βγάλετε ποτέ λεφτά, δεν θα γίνετε ποτέ πλούσιοι".

Μας προτείνουν, λοιπόν, διάφορες ταινίες, αλλά, αν δεν μας αρέσει κάτι ή δεν μας ταιριάζει, δεν μπορούμε να το υποστηρίξουμε. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω, είναι ένα πρόβλημα. Δεν μπορώ να πάω σε μια αίθουσα και να πείσω τον αιθουσάρχη, αν δεν έχω πειστεί ο ίδιος».

Βέβαια, δεν είναι ότι δεν σκέφτονται καθόλου το κοινό. Ξέρουν ότι μία ταινία από την Ταϊλάνδη θα έχει μικρότερο κοινό από μια ευρωπαϊκή. Προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα σε αυτά που τους αρέσουν και τα πιστεύουν καλλιτεχνικά και ιδεολογικά και εκείνα που υπολογίζουν ότι θα έχουν ένα ελάχιστο αντίκρισμα στο κοινό.


«Δεν μπορείς να πάρεις απλώς μια ταινία που αγαπάς, αλλά είναι βέβαιο ότι θα σε βάλει μέσα. Όταν διαπραγματεύεσαι την αγορά μιας ταινίας, δεν φτάνεις ποτέ στον σκηνοθέτη, ασχέτως του αν τον γνωρίζεις ή όχι, δεν είναι όπως σε ένα Φεστιβάλ.


Μιλάς με τους sales agents και το πολύ να συναντήσεις τον παραγωγό. Πολλές φορές, μάλιστα, θα ακούσεις από εκείνους ότι ο παραγωγός δεν συμφωνεί σε μια τιμή» εξηγεί ο Λευτέρης.

 

Αμνηστία


Η πρώτη ταινία με την οποία μπήκαν στην «αρένα» ήταν η «Αμνηστία» του Μπουγιάρ Αλιμάνι, μια αλβανική ταινία με ελληνική συμμετοχή (ο Μπουγιάρ έχει ζήσει χρόνια στην Ελλάδα) και συμπαραγωγό τον Θάνο Αναστόπουλο, που παίχτηκε στο Μικρόκοσμο και στην Ταινιοθήκη.


Η πρώτη τους διεθνής ταινία όμως ήταν οι «Ακακίες» του Πάμπλο Τζιορτζέλι, με την οποία στάθηκαν ιδιαίτερα τυχεροί, αφού, παρόλο που είχε πάρει τη Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ Καννών το 2011, κανένας άλλος δεν είχε εκφράσει ενδιαφέρον από την Ελλάδα.


Το road movie ενός φορτηγατζή με μια γυναίκα κι ένα παιδί που διασχίζουν την Αργεντινή αποτέλεσε μια πρώτη σχετική επιτυχία. Στη Γαλλία η ίδια ταινία σημείωσε τεράστια επιτυχία. Αλλά στην αθηναϊκή πραγματικότητα δεν είναι όλα ρόδινα.


Όταν τα Χριστούγεννα του 2015 έβγαλαν τον «Ηλίθιο» του Γιούρι Μπίκοφ, λίγες εβδομάδες μετά, κι ενώ παιζόταν στο Ααβόρα, ένα «στέκι» παραδίπλα πρόβαλλε την ίδια ταινία παράνομα. Όταν διαμαρτυρήθηκαν, δεν λέγεται το τι ακούσανε: «η τέχνη είναι ελεύθερη» και άλλα παρεμφερή. Καθώς η ταινία είχε επιτυχία κι ακούστηκε πολύ, έπεσε «θύμα πειρατείας» και την ίδια στιγμή ήταν διαθέσιμη στα torrents.

 

Ηλίθιος


Ρωτάω αν μετάνιωσαν για ταινίες που δεν αγόρασαν, ενώ είχαν την ευκαιρία. Ο Λευτέρης θυμάται: «Όταν ανακοινώθηκε η συμμετοχή του "Τόνι Έρντμαν" στο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών, ήμασταν από τους λίγους που ξέραμε τη Μάρεν Άντε. Μου άρεσε, την είχα παρουσιάσει στη Θεσσαλονίκη ως ανερχόμενη δημιουργό το 2009, αλλά δεν μπορούσαμε να ρισκάρουμε και να το αγοράσουμε πριν το δούμε, ήταν ακριβό για εμάς.


Όταν το είδα, είπα "είναι αριστούργημα", αλλά είχε προαγοραστεί "τυφλά". Προφανώς θα ήθελα να την είχα βγάλει εγώ, αλλά δεν είμαστε αυτής της λογικής ούτε έχουμε την οικονομική επιφάνεια να ρισκάρουμε τόσο πολύ.


Σε μεγάλες αγορές, όπως αυτές της Μεγάλης Βρετανίας και της Αμερικής, πρώτα βλέπουν τις ταινίες στα φεστιβάλ και μετά τις αγοράζουν. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, γίνονται πάρα πολλές προαγορές λόγω του σκληρού ανταγωνισμού».
Πώς έγινε και προλάβατε τον Χρυσό Φοίνικα του '18, το «Κλέφτες Καταστημάτων»; Μου εξηγεί: «Είχαμε πάρει την προηγούμενη ταινία του Χιροκάζου Κόρε-Έντα, το "Τρίτο Έγκλημα", αλλά ήμασταν διστακτικοί, καθώς μας φαινόταν δύσκολο για τα μεγέθη μας να έχουμε δύο ταινίες ενός σκηνοθέτη τόσο κοντά χρονικά, όσο και αν πρόκειται για έναν τόσο σπουδαίο δημιουργό.


Διαβάσαμε όμως το σενάριο, πριν η ταινία επιλεγεί για τις Κάννες, και ήταν εξαιρετικό, πολύ συγκινητικό. Σκεφτήκαμε ότι θα έχουμε σίγουρα μια καλή ταινία στα χέρια μας, δεν σκεφτόμασταν ότι μπορούσε να φτάσει τόσο ψηλά.


Είναι μία από τις ελάχιστες προαγορές μας, για την ακρίβεια το έχουμε κάνει μόνο δύο φορές! Πάντως, την επόμενή του που γυρίζεται τώρα την έχουν ήδη προαγοράσει άλλοι στην Ελλάδα. Βέβαια, παίζουν ο Ίθαν Χοκ, η Ντενέβ και η Μπινός».

Πώς μια μικρή εταιρεία διανομής πήρε τα δικαιώματα για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα των Καννών Facebook Twitter
Ο Λευτέρης Αδαμίδης με τον Γαλλοκαναδό σκηνοθέτη Ντενί Βιλνέβ στην προβολή της ταινίας του.


Αναρωτιέμαι αν, τελικά, το ελληνικό κοινό είναι ώριμο για στοχαστικές ταινίες. Παραδέχονται ότι ναι μεν μια μερίδα έχει όντως ωριμάσει αλλά ότι πολλές φορές αναρωτιούνται και οι ίδιοι γιατί κάνουν μια τέτοια δουλειά σε μια χώρα που είναι οικονομικά ρημαγμένη.


Ένα άλλο πλήγμα είναι και η διαρροή νέων, σπουδασμένων ανθρώπων στο εξωτερικό. Όλοι αυτοί που έχουν φύγει θα ήταν δυνάμει θεατές αυτών των ταινιών, ένα ποσοστό τουλάχιστον.


«Το σημαντικότερο είναι το διαθέσιμο εισόδημα» προσθέτει ο Λευτέρης και συνεχίζει: «Η πλειοψηφία δεν έχει να δώσει για σινεμά και ανακαλύπτει φτηνότερες λύσεις για το ίδιο προϊόν, νόμιμες και μη. Ο κόσμος θέλει και περισσότερο σπρώξιμο από την κριτική. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να πριμοδοτούνται περισσότερο κάποιες ταινίες.


Δεν μπορεί να περιμένεις κάθε εβδομάδα κι ένα αριστούργημα. Στο εξωτερικό είναι πιο γενναιόδωροι και τα αστεράκια που δίνονται είναι κίνητρο για το κοινό να πάει στο σινεμά. Χαίρομαι τον Τζούμα που λέει στην εκπομπή του ότι ακόμα και αν δεν δεις αριστούργημα, το σινεμά είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να περάσεις ένα δίωρο. Το πιστεύω κι εγώ αυτό».

 

Μακριά από τους ανθρώπους


Η μεγαλύτερη επιτυχία τους εισπρακτικά μέχρι σήμερα ήταν το «Μακριά από τους ανθρώπους» του Νταβίντ Ελοφέν, με τον Βίγκο Μόρτενσεν, βασισμένο σε βιβλίο του Καμί, όπως και το αριστουργηματικό ντεμπούτο του Τσαϊτάνια Ταμάν από την Ινδία, «Το δικαστήριο».


Πριν χωρίσουμε, ρωτάω με ειλικρινή περιέργεια αν θα τους ενδιέφερε να γιγαντωθούν ως εταιρεία. Ο Λευτέρης Αδαμίδης αποδεικνύεται αδιόρθωτα ρομαντικός: «Όχι, δεν μας ενδιαφέρει αναγκαστικά η ποσότητα και το μέγεθος. Μας ενδιαφέρει αυτό που κάνουμε να μπορούμε να το κάνουμε σε όσο γίνεται καλύτερες συνθήκες, σε ανθρώπινα μεγέθη, με δικό μας έλεγχο.


Το σημαντικό είναι να μπορεί η αγορά να στηρίζει ένα τέτοιο εγχείρημα, δηλαδή την παρουσίαση ενός πολύ καλά επιμελημένου προγράμματος ταινιών, βιώσιμου, που να έχει μια σωστή αντιμετώπιση από τις αίθουσες, να το εμπιστεύονται. Εμείς με αυτό θα ήμασταν υπερευχαριστημένοι».

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στα εννιά μου προσπαθούσα να καταλάβω τι σχέση είχε το λεωφορείο με την Μπλανς Ντιμπουά» / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Μυθολογίες / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Η κινηματογραφική λίστα του Έλληνα συγγραφέα είναι συγκινησιακά φορτισμένη και γεμάτη παιδικές αναμνήσεις όπως και τα βιβλία του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Μυθολογίες / «Μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης στο σινεμά»: Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Από το φιλιππινέζικο σινεμά και τον Ζακ Τατί, μέχρι μια ταινία με μαχητές kung-fu που εξεγείρονται ενάντια στη γραφειοκρατία -και μία που τον ώθησε να ζητήσει από τη Marthe Keller να τον κάνει φίλο στο Facebook- η λίστα του φωτογράφου είναι γεμάτη εκπλήξεις.
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ