Τζορτζ Ρομέρο: Σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών»

Τζορτζ Ρομέρο: Σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών» Facebook Twitter
Πέρα από τη σειρά που τον έκανε διάσημο, ο Ρομέρο υπέγραψε, μεταξύ άλλων, το υπέροχο «Martin» που εμπνέονταν από το βαμπιρικό σύμπαν, αλλά και το γνωστό σπονδυλωτό «Creepshow» που γύρισε σε συνεργασία με τον Στίβεν Κινγκ.
1

Τα περισσότερα διεθνή κινηματογραφικά μέσα που μετέφεραν το 2017 την είδηση για τον θάνατο του Τζορτζ Ρομέρο (από καρκίνο στον πνεύμονα, στα 77 του), τον αναφέρουν ως δημιουργό του είδους ταινιών με ζόμπι. Όντως, αν και η συγκεκριμένη λέξη προϋπήρχε στο κινηματογραφικό λεξικό, ακόμη και μέσα σε τίτλους σπουδαίων ταινιών, όπως το White Zombie (1932) με τον Μπέλα Λουγκόζι ή το ανεπανάληπτο I Walked with a Zombie (1943) του Ζακ Τουρνέρ, η έννοια της λέξης παρέπεμπε σε κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση με αυτό που παρουσίασε ο Ρομέρο στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του, το 1968. Δεν ξέρω για πόσους ανθρώπους στην ιστορία του σινεμά μπορεί να ειπωθεί πως είναι δημιουργοί κινηματογραφικού είδους, όχι κάποιου βραχύβιου μάλιστα, αλλά ενός που μεγάλωσε τα επόμενα χρόνια με γεωμετρική πρόοδο και παραμένει ακμαίο ως σήμερα, με όσους το υπηρετούν να εξακολουθούν να έχουν ως βασική τους επιρροή τη Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών.

Ο Τζορτζ Ρομέρο και ο Τζον Ρούσο έγραψαν μια ταινία με ζόμπι χωρίς να αναφέρουν τη λέξη, ίσως γιατί η αναφορά της θα παρέπεμπε σε γελοία θεάματα του παρελθόντος. Τα ζόμπι ως τότε ήταν ζωντανοί που παρασύρονταν από μαγικές δυνάμεις και εκτελούσαν συγκεκριμένες εντολές, βγάζοντας σπαρταριστούς ήχους που προκαλούσαν περισσότερο το γέλιο παρά τον τρόμο. Το είδος άλλωστε, παρά τις αξιόλογες προσπάθειες της Hammer στις αρχές της δεκαετίας του '60, ήταν σαφέστατα, και μάλλον ηθελημένα, στο περιθώριο και για τους περισσότερους θεατές μια ταινία με ένα απόκοσμο τέρας ήταν αυτό που έβλεπαν στην οθόνη και τίποτε παραπάνω, παρά τη σύνδεση με τη φρενίτιδα της ατομικής εποχής που ξεκίνησε με το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και συχνά αποτελούσε υλικό για έμπνευση.

Το «μήνυμα» των δημιουργών ήταν πως ο θεατής πρέπει απλά να ξεβολευτεί από τα ναρκωτικά αισιοδοξίας που του παρείχε η συμβατική κινηματογραφική βιομηχανία και να ενοχληθεί από όσα έβλεπε.

Στο Night of the Living Dead, πρόσφατα νεκροί επιστρέφουν στα μέρη μας ως ζόμπι, άβουλες και ανέκφραστες οντότητες που έχουν ένα και μοναδικό σκοπό την κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας, φέρνοντας τα θύματά τους στην κατάσταση που είναι κι αυτοί μέσα σε λίγα λεπτά. Οι απαρχές αυτής της επιδημίας δεν εξηγούνται ποτέ, απλά συμβαίνει και μοιάζει αδύνατο να διακοπεί. Για ποιο λόγο; Όποιος κριτικός σεβόταν τότε την πένα του είχε και από μια διαφορετική απάντηση, μια που βρισκόμασταν σε εποχή όπου ο κάθε κινηματογραφικός δημιουργός έπρεπε να κρύβει ένα ανώτερο νόημα πίσω από τις εικόνες και κάθε θεωρητικός όφειλε να το βρίσκει.

Οι απαντήσεις ήταν προφανείς: η καταναλωτική κοινωνία, το ανθρωποφαγικό περιβάλλον στην αγορά εργασίας, ο ρατσισμός, ο κομμουνισμός, η κοινωνική επανάσταση που πλησιάζει. Οι Ρομέρο και Ρούσο μάλλον έβαζαν τα γέλια με όλα αυτά και έπαιζαν με τις υποθέσεις των κριτικών ακόμη και στην προώθηση της ταινίας τους – μια αφίσα της για παράδειγμα προειδοποιεί: No Message, Just Terror. Το «μήνυμα» των δημιουργών ήταν πως ο θεατής πρέπει απλά να ξεβολευτεί από τα ναρκωτικά αισιοδοξίας που του παρείχε η συμβατική κινηματογραφική βιομηχανία και να ενοχληθεί από όσα έβλεπε. Η εικόνα των απρόσωπων νεκρών που θα κατασπαράξουν τα θύματά τους με τον ίδιο τρόπο (είτε είναι συγγενείς τους, είτε εντελώς άγνωστοι), σταματούσε να προκαλεί πλέον γέλιο και έστελνε το σινεμά του τρόμου σε νέα μονοπάτια.

Τζορτζ Ρομέρο: σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών» Facebook Twitter
H σκηνή από τη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» που άλλαξε τις ταινίες τρόμου
Τζορτζ Ρομέρο: σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών» Facebook Twitter
Πανέμορφο ζόμπι: η Kyra Schon στη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών»
Τζορτζ Ρομέρο: σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών» Facebook Twitter
Ο Tony Pantanella, που έκανε τα ειδικά εφέ της «Νύχτας», κουρδίζει ένα ζόμπι

Την ταινία ακολουθεί μια σουρεαλιστική, μα και δυσάρεστη (για την τσέπη του Ρομέρο), ιστορία. Το Night of the Living Dead πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους χωρίς την υποστήριξη κάποιου στούντιο, μια που όλα ζήτησαν ριζικές αλλαγές στο περιεχόμενο, με τον τίτλο Night of the Flesh Eaters. Λίγο καιρό μετά δόθηκε ο τίτλος που όλοι ξέρουμε σήμερα, όμως ο διανομέας πάνω στην αλλαγή ξέχασε να προσθέσει στις κόπιες του Night of the Living Dead το σήμα του copyright, κάτι που ήταν απαραίτητο τότε για την προστασία οποιασδήποτε ταινία. Το αποτέλεσμα αυτής της αμέλειας ήταν να θεωρηθεί άμεσα η ταινία ως ελεύθερη δικαιωμάτων, οπότε όποιος μπορούσε να έχει πρόσβαση σε μια κόπια της, θα είχε τη δυνατότητα να την διανείμει με μηδενικό κόστος.

Σήμερα υπάρχουν δεκάδες εκδόσεις της ταινίας με τον Ρομέρο να μην έχει αναμειχθεί στο μοντάζ των περισσοτέρων, ενώ σκηνές της εμφανίζονται σε δεκάδες άλλες κινηματογραφικές ταινίες καθώς δε χρειαζόταν να πληρωθούν δικαιώματα. Λόγω αυτού του παράδοξου γεγονότος, τα έσοδα της ταινίας δεν μπόρεσαν ποτέ να υπολογιστούν ακριβώς, καθώς κυμαίνονταν κάπου ανάμεσα στα 30 και τα 42 εκατομμύρια δολάρια, γεγονός εντυπωσιακό για μια ταινία με budget 114 χιλιάδες.

 

Dawn of the Dead (1978)

Αν κάπου επηρέασε η κριτική τον Ρομέρο ήταν στη διαχείριση του franchise που δημιούργησε. Χώρισε γρήγορα τα τσανάκια του με τον Ρούσο, ο οποίος συνέχισε σε πιο κωμικούς τόνους με το Return of the Living Dead, και έκανε ως το 2009 πέντε συνολικά συνέχειες του πρώτου του έργου, όλες τους με πολύ πιο σαφώς καθορισμένους στόχους πίσω από τον τρόμο τους. Το Dawn of the Dead (1978), η καλύτερη μάλλον ταινία του μίλησε με διορατικότητα και δυσαρέσκεια για την επέλαση του καταναλωτισμού και η ιστορία το δικαίωσε με τις εικόνες του να αντιπαραβάλλονται σήμερα πλάι σε υπνωτισμένους πελάτες που θα σκότωναν για μια καλύτερη θέση στο άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Black Friday.

Οι τρεις ταινίες της σειράς του που έγιναν τον 21ο αιώνα πειραματίστηκαν με το ίδιο το μέσο, τον εθισμό των νέων να φιλμάρουν τα πάντα και την αγάπη των παραγωγών για το υποείδος του found footage. Πέρα από τη σειρά που τον έκανε διάσημο, ο Ρομέρο υπέγραψε, μεταξύ άλλων, το υπέροχο Martin (επίσης το 1978, χρονιά που μάλλον ήταν σε δημιουργικό οίστρο) που εμπνέονταν από το βαμπιρικό σύμπαν, αλλά και το γνωστό σπονδυλωτό Creepshow (1982) που γύρισε σε συνεργασία με τον Στίβεν Κινγκ, όπου εξιστορούσε 5 μικρού μήκους ιστορίες τρόμου.

Την ανακοίνωση του θανάτου του ακολούθησαν δεκάδες δηλώσεις σύγχρονων δημιουργών που πέρα από τα προφανή, παραδέχονταν πως χρωστούν ένα μεγάλο μέρος της καριέρας τους στον Ρομέρο και πως πιθανά να ήταν ακόμη φτωχοί ονειροπόλοι αν δεν εμπνέονταν από το έργο του. Και δεν έχουν άδικο, καθώς από τον σχεδόν συνομήλικό του, Τζον Κάρπεντερ (θα γινόταν ποτέ άραγε η Ομίχλη χωρίς τον Ρομέρο;) ως τον ευφυή post-moderninst Έντγκαρ Ράιτ (που μπήκε στο σινεμά με το Shaun of the Dead) και τους σημερινούς πιτσιρικάδες που εξακολουθούν να βλέπουν ως πρώτο και βασικό μάθημα για το είδος το αυτή τη μικρή ταινία του 1968, η κληρονομιά είναι τεράστια.

 ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ «ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΝΕΚΡΩΝ»

 
Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Oι δέκα αγαπημένες ταινίες του Λάμπρου Κωνσταντέα

Μυθολογίες / «Στα 13 μου φρίκαρα με το The Ring»: Oι δέκα αγαπημένες ταινίες του Λάμπρου Κωνσταντέα

Παιδί των ’90s, ο ηθοποιός έχει φτιάξει μια λίστα που χωράει από τη «Μικρή γοργόνα» της Disney και τον Harry Potter του Κουαρόν μέχρι Ινιάριτου και Γουόνγκ Καρ Γουάι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Daily / «Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Από τους Steely Dan, τους Toto και τον Kenny Loggins μέχρι τον Questlove, τον Thundercat και τον Mac De Marco, τo ντοκιμαντέρ του HBO συνδέει τις κουκίδες ενός φαινομένου που αποτελεί λιγότερο ένα μουσικό είδος και περισσότερο μια αίσθηση, μια ιδέα, ένα vibe.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έξι ηθοποιοί θυμούνται τη συνεργασία τους με τον Παντελή Βούλγαρη

Οθόνες / «Ο Παντελής Βούλγαρης είναι ένας σκηνοθέτης που σου αφήνει πολλά περιθώρια»

Άννα Βαγενά, Δημήτρης Καταλειφός, Θέμις Μπαζάκα, Στράτος Τζώρτζογλου, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κωνσταντίνου: Έξι ηθοποιοί θυμούνται στιγμές από τα γυρίσματα ταινιών του σπουδαίου Έλληνα σκηνοθέτη, με αφορμή το αφιέρωμα «Όλα είναι δρόμος» του Cinobo.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Mary»: Η ταινία του Netflix για τη ζωή της Παναγίας προκαλεί έντονες αντιδράσεις

Οθόνες / «Mary»: Η ταινία του Netflix για τη ζωή της Παναγίας προκαλεί έντονες αντιδράσεις

Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί μια Ισραηλινή ηθοποιός, δέχεται επιθέσεις από δύο (τουλάχιστον) κατευθύνσεις ταυτόχρονα, εξοργίζοντας τόσο τους υποστηρικτές της Παλαιστίνης όσο και τους συντηρητικούς χριστιανούς.
THE LIFO TEAM
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Σύλλα Τζουμέρκα (κι ανάμεσά τους «Ο δολοφόνος του Τόκιο»)

Μυθολογίες / «Όλοι ξέρουμε για τι μιλάνε οι "Ηλίθιοι" του Τρίερ»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Σύλλα Τζουμέρκα

Κουρασάουα, Ταρκόφσκι, Βέντερς, διπλό Κασσαβέτη και τη «Διαφθορά» του Έιμπελ Φεράρα περιλαμβάνει η δεκάδα του σκηνοθέτη Σύλλα Τζουμέρκα.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΑΝΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Τέιλορ Σέρινταν: Ποιος είναι ο νέος Μίδας της τηλεόρασης;

Οθόνες / Τέιλορ Σέρινταν: Ποιος είναι ο νέος Μίδας της τηλεόρασης;

Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από την επιτυχία του «Yellowstone» και ενός ολόκληρου τηλεοπτικού σύμπαντος παραμένει ένας καουμπόι που αρνείται ότι οι σειρές του απευθύνονται σε συντηρητικό ακροατήριο.
THE LIFO TEAM
Ο δημιουργός του «Love Actually» χαρίζει στα παιδιά ένα χριστουγεννιάτικο animation

Οθόνες / Ο δημιουργός του «Love Actually» χαρίζει στα παιδιά ένα χριστουγεννιάτικο animation

Ο Ρίτσαρντ Κέρτις διασκευάζει για λογαριασμό του Netflix μια τριλογία δικών του βιβλίων, σε ένα σπονδυλωτό, χαριτωμένο και καλόψυχο φιλμ, απευθυνόμενο κυρίως σε θεατές μικρότερης ηλικίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου και Kalamata Short Docs Film Festival 

Οθόνες / 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου: Ένα πλούσιο κινηματογραφικό δωδεκαήμερο

Η Καλαμάτα και άλλες δεκατρείς πόλεις της Πελοποννήσου έγιναν σημεία αναφοράς για τους λάτρεις του ντοκιμαντέρ, ενώ υπήρξαν και αφορμές για προβληματισμό, όχι μόνο αναφορικά με την έβδομη τέχνη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μας έπεισε η Τζολί ως Μαρία Κάλλας;

The Review / Μας έπεισε η Τζολί ως Μαρία Κάλλας;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο Βασίλης Λούρας σχολιάζουν το πολυαναμενόμενο biopic «Maria», την ερμηνεία της Αντζελίνα Τζολί, τις ιστορικές ανακρίβειες και το αν τελικά μαθαίνουμε κάτι καινούργιο για την πολύπαθη divina.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Το αιώνιο μεγαλείο του Λεονάρντο ντα Βίντσι

Daily / Το αιώνιο μεγαλείο του Λεονάρντο ντα Βίντσι

Στο νέο ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Αμερικανού κινηματογραφιστή Κεν Μπερνς ξετυλίγεται η ζωή και το έργο του ανθρώπου που εκτός από το μεγαλειώδες εικαστικό έργο του, πρόλαβε πριν από μισή χιλιετία να αντιληφθεί, να ανακαλύψει, να εφεύρει ή να προβλέψει τα πάντα σχεδόν, από τη βαρύτητα μέχρι τον κινηματογράφο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Πολύ αξιόλογο ντοκιμαντέρ για τις ανεξάρτητες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 70 και την σχέση τους με τον πόλεμο του Βιετνάμ και τα 60s εν γένει είναι το The American Nightmare (2000).