Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Η Μαρία Δημητριάδη μπροστά σε μικρογλυπτό του Takis, περίπου 1982

«Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης 1979-2017»: Μια έκθεση για την ιστορική γκαλερί της Μαρίας Δημητριάδη

0

Δεν υπάρχει Αθηναίος, φιλότεχνος, καλλιτέχνης που να μη γνώριζε τη Μέδουσα, την αίθουσα τέχνης της Μαρίας Δημητριάδη στην οδό Ξενοκράτους 7.

Όπως και κανένας από αυτούς που ήρθαν σε επαφή με την γκαλερί με οποιαδήποτε ιδιότητα δεν μπορεί να ξεχάσει την ιδρύτριά της, μια γυναίκα ελεύθερη και ασυμβίβαστη, την πιο νέα γκαλερίστα της Αθήνας όταν άνοιξε τον δικό της χώρο το 1979, που έφυγε από τη ζωή το 2017, σε ηλικία 57 ετών.

Έχοντας κάνει μια δημιουργική πρωτοποριακή διαδρομή, μέρος της οποίας είχε αποτυπωθεί ήδη σε δύο αναδρομικές εκθέσεις, τη «17+1» το 1989 για τα δέκα χρόνια της γκαλερί και μια επόμενη στη Δημοτική Πινακοθήκη, σε επιμέλεια Έφης Ανδρεάδη, για τα τριάντα πέντε χρόνια της, η γκαλερί έκλεισε μετά τον θάνατο της Δημητριάδη, έχοντας αφήσει έντονο το στίγμα της στην αθηναϊκή εικαστική σκηνή των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών.

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, που εγκαινιάζεται στις 24 Μαρτίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 22 Μαΐου 2022, με τίτλο «Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης 1979-2017», διατρέχει τα σχεδόν σαράντα χρόνια ζωής της Μέδουσας και προβάλλει όχι μόνο την ιστορική εξέλιξη της αίθουσας τέχνης αλλά και τον πρωτοποριακό, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, χαρακτήρα των επιλογών της Μαρίας Δημητριάδη.

Ταυτόχρονα, εγείρει σκέψεις και ερωτήματα σχετικά με έναν ολόκληρο κύκλο ζωής των ελληνικών αιθουσών τέχνης από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα από το 1979, όταν η Δημητριάδη ξεκίνησε να παρουσιάζει περιβάλλοντα, δρώμενα, βίντεο, φωτογραφίες καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής. Παράλληλα, δημιούργησε και μία από τις πρώτες ελληνικές αίθουσες τέχνης που στήριξαν συστηματικά τους πρωτοπόρους της ελληνικής σύγχρονης τέχνης, μεγάλα ονόματα καταξιωμένων εικαστικών όπως οι Takis, Μάριος Πράσινος, Αλέξης Ακριθάκης, Harold Stevenson, Robert Matta και Κώστας Κουλεντιανός.

Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, είχε μάτι, δεν έκανε ποτέ πίσω, δεν παρουσίασε ποτέ κάτι που δεν πίστευε, κάτι που της θύμιζε κάτι άλλο ή το βαριόταν. Ήθελε η τέχνη να τη συγκινεί, να την ταράζει και επίσης, όπως την έζησα, νομίζω ότι ήταν ιδιαίτερα διακριτική με τους συλλέκτες και είχε έναν τρόπο να τους κάνει να αγαπούν την τέχνη, γι' αυτό και διαμόρφωσε κοινό.

Συναντήσαμε την Ελισάβετ Πλέσσα, ιστορικό τέχνη και επιμελήτρια της έκθεσης και της έκδοσης «Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης 1979-2017» για να μιλήσουμε για την ιστορική Μέδουσα και τη Μαρία Δημητριάδη.

— Γιατί γίνεται αυτή η έκθεση;

Ξεκινά από την αρχική επιθυμία της Μαρίας Δημητριάδη να γίνει μια έκδοση – στην περίπτωση αυτή η έκθεση συνοδεύει το βιβλίο. Μάλιστα φρόντισε να εξασφαλίσει τους πόρους τόσο για την έκδοση όσο και για την έκθεση, που είναι μια αναδρομή από το 1979, όταν άνοιξε στην οδό Αστυδάμαντος στο Παγκράτι την πρώτη γκαλερί, το Μεδουσάκι, όπως το αποκαλούσε, όπου έμεινε λιγότερο από έναν χρόνο, μέχρι να μετακομίσει στην οδό Ξενοκράτους 7 στο Κολωνάκι, όπου έμεινε μέχρι τέλους. Αυτό το μεγάλο βιβλίο για την ιστορία της Μέδουσας και τη δράση της θεωρήσαμε ότι θα ήταν ελλιπές χωρίς μια αντίστοιχη έκθεση. 

Η επιθυμία της τη σύντομη περίοδο της ολιγόμηνης ασθένειάς της ήταν να τακτοποιήσει τις υποθέσεις της, να φροντίσει ώστε τα έργα της συλλογής που είχε συγκροτήσει να πάνε σε έναν φορέα που εκτιμούσε και η Εθνική Πινακοθήκη δέχτηκε με χαρά τη δωρεά της. Σύμφωνα με τη διαθήκη της, ανέθεσε αυτές τις υποθέσεις σε τρεις εκτελεστές, στον γλύπτη Νάκη Ταστσιόγλου, τον πιο προσωπικό και στενό της φίλο, τη φίλη και συνεργάτιδά της Πηνελόπη Ταράτσα και τον καλλιτέχνη Μίλτο Μιχαηλίδη. Οι τρεις τους ανέλαβαν να εκτελέσουν τους όρους της διαθήκης της, όλο αυτό το εγχείρημα και είχα την τιμή να συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ σε αυτό ως επιμελήτρια της έκδοσης και της έκθεσης.

Για τη Μαρία όλη η ζωή ήταν μια γιορτή και με αυτή την έκδοση ήθελε να γιορτάσει αυτές τις τέσσερις δεκαετίες, έναν τόμο πλήρη στα ελληνικά και στα αγγλικά. Είχαμε την τύχη το Μουσείο Μπενάκη να αποδεχτεί αυτή την πρόταση και μας έχει παραχωρήσει όλο το ισόγειο της Πειραιώς για να παρουσιαστούν τα έργα των καλλιτεχνών που συνδέθηκαν με τη Μέδουσα.

Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Η Μαρία Δημητριάδη με τον Αλέξανδρο Ιόλα στα εγκαίνια της έκθεσης του Harold Stevenson που διοργάνωσαν μαζί στη Μέδουσα το 1985.

— Τι έργα θα δούμε;

Τα έργα που θα δούμε ανήκουν στην Εθνική Πινακοθήκη σε ποσοστό 80%, είναι έργα του κληροδοτήματος. Όπου υπήρχαν κενά, για να τα καλύψουμε, φροντίσαμε να δανειστούμε ένα 20% από μουσεία, ιδρύματα και καλλιτέχνες. Η έκθεση θα έχει τη δομή τριών ομόκεντρων κύκλων.

Ο εξωτερικός κύκλος είναι η δράση της Μέδουσας και ο πιο μέσα είναι η συλλογή έργων τέχνης που η Μαρία Δημητριάδη δημιούργησε σιγά σιγά – είναι ίσως η μοναδική που αγόραζε έργα των καλλιτεχνών της και αυτή ήταν έμπρακτη απόδειξη της υποστήριξης του έργου τους, ένα πολύ ηχηρό σήμα εμπιστοσύνης στην αγορά και ένα παράδειγμα ότι «εγώ τολμώ, το έχω στο σπίτι μου».

Ζούσε με έναν τρόπο ανοιχτό, η δουλειά της ήταν συνυφασμένη με τη ζωή της και οι άνθρωποι, συλλέκτες και μη, έβλεπαν τα έργα που αγαπούσε στα σπίτια της, στην Αθήνα και στην Πάρο. Μέσα από μια τέτοια διαδικασία συναισθηματική έκανε αυτή την κίνηση που αφορούσε τους καλλιτέχνες που είχε προωθήσει και προσπαθούσε να επιβάλει και να αναδείξει. Ο τρίτος κύκλος είναι η ίδια η Μαρία, η προσωπικότητά της, ο άνθρωπος στον οποίο οφείλονται όλα αυτά. 

 — Θα θέλατε να μιλήσουμε για την περίπτωση της Μαρίας Δημητριάδη;

Από την έκθεση και την έκδοση θέλουμε να προκύπτει η προσωπικότητα της Μαρίας Δημητριάδη. Υπάρχει ένα τμήμα στην έκθεση που είναι συνυφασμένο με την πιο προσωπική της ζωή, που φυσικά ήταν συνδεδεμένη με την τέχνη. Οι καλλιτέχνες ήταν φίλοι της, δεν ήταν μέρος της επιχείρησής της, ήταν οι άνθρωποί της. Η ίδια έλεγε «η Μέδουσα είναι μια συμμορία».

Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Αλέξης Ακριθάκης, Χωρίς τίτλο, 1979 (και 1973), μεικτή τεχνική σε χαρτί, 58x95 εκ., Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / Κληροδότημα Μαρίας Δημητριάδη

— Πώς αποφάσισε, λοιπόν, ένα κορίτσι δεκαεννιά χρονών να κάνει μια γκαλερί σε μια πόλη όπου τα πράγματα ήταν κάπως συγκεκριμένα στον χώρο της τέχνης;

Αυτό προέκυψε πολύ φυσικά. Η Μαρία μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου η κύρια επιρροή της ήταν η ζωγράφος Μαρία Σπέντζα και οι φίλοι της, ο Μόραλης, ο Μαυροΐδης, ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Μεγάλωσε μέσα στα πόδια τους, μάλιστα και η ίδια ήθελε να γίνει ζωγράφος, αλλά απέτυχε παταγωδώς και κάπου γράφει πως ο «μόνος άλλος τρόπος να είμαι σε επαφή με την τέχνη που αγαπώ είναι να ανοίξω μια γκαλερί». Είχε ένα πεδίο έτοιμο, ανθρώπους που την περιέβαλλαν και τη στήριξαν στις πρώτες εκθέσεις.

Είχε το προνόμιο να έχει και ανθρώπους καταξιωμένους, αλλά αυτό που της άρεσε ήταν να προβάλει καλλιτέχνες συνομηλίκους της, της γενιάς της. Ήταν μια πόρτα ανοιχτή όπου μπορούσαν να δείξουν τη δουλειά τους και να συζητήσουν για μια έκθεση. Η Μαρία ήταν η ίδια μια λαμπερή προσωπικότητα, πολύ όμορφη γυναίκα, με μια ομορφιά που πήγαζε από μέσα της, γενναιόδωρη – τη βοήθησαν και κάποιες συγκυρίες βέβαια.

Η πρώτη έκθεση που έκανε ήταν του Ακριθάκη και μέσα από αυτήν γνώρισε τον Ιόλα, που ήταν ένα τεράστιο κεφάλαιο γι' αυτήν. Έμαθε πώς να στήνει μια έκθεση, έκαναν μαζί δυο-τρεις εκθέσεις. Ο Ιόλας της έφερε και έναν ολόκληρο κόσμο, της γνώρισε τον Τάκι, άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής και της καριέρας της – αυτά ήταν ιερά τέρατα στην τέχνη. Ο Μίνως Αργυράκης και ο Πάνος Ραϋμόνδος ήταν δυο καλλιτέχνες που αγάπησε πολύ και έχει πολλά έργα τους. Αυτά όλα πλέκουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται.

Η Μαρία τολμούσε και πραγματικά δεν λογάριαζε τίποτα προκειμένου να γίνει μια καλή έκθεση: να σκάψει την γκαλερί, να τη γεμίσει λάδια αυτοκινήτου, όπως έκανε με την Αιμιλία Παπαφιλίππου, να στρώσει το πάτωμα με τούβλα για τον Χρήστο Τζίβελο. Όταν άνοιξε η Μέδουσα+1, ο χώρος που είχε φτιάξει από το 1992 μέχρι το 1996, έκανε απίθανα πράγματα.

Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Εγκαίνια της έκθεσης του Γιάννη Τζερμιά στη Μέδουσα, 2011: Ειρήνη Τζερμιά, Γιάννης Τζερμιάς, Άγγελος Δεληβορριάς, Μαρία Δημητριάδη, Γιάννης Βαλαβανίδης
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα

— Τι ήταν αυτό που τη χαρακτήριζε;

Η ελευθερία που έδινε στους καλλιτέχνες ήταν αυτό που τη χαρακτήριζε, μια λέξη-κλειδί για τη ζωή και τις επιλογές της. Η Μέδουσα πολύ γρήγορα έγινε συνώνυμο της ποιότητας, τη στήριζαν οι συλλέκτες, προσέλκυε φρέσκα ονόματα και όποιος έφτανε εκεί, ήξερε ότι θα έβλεπε μια πολύ καλή έκθεση. Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, είχε μάτι, δεν έκανε ποτέ πίσω, δεν παρουσίασε ποτέ κάτι που δεν πίστευε, κάτι που της θύμιζε κάτι άλλο ή το βαριόταν. Ήθελε η τέχνη να τη συγκινεί, να την ταράζει. Όπως την έζησα, ήταν ιδιαίτερα διακριτική με τους συλλέκτες, είχε έναν τρόπο να τους κάνει να αγαπούν την τέχνη, γι' αυτό και διαμόρφωσε κοινό.

Κοιτάζοντας τη ζωή μέσα από αυτή την έκδοση, νομίζω ότι πρόλαβε να τα κάνει όλα μέσα σε λίγα χρόνια. Τα όνειρά της τα πραγματοποίησε, αγάπησε τη ζωή με πάθος, ταξίδεψε –είχε το καΐκι της–, σχεδίαζε σπίτια και με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο προωθούσε τους καλλιτέχνες της αλλά είχε και ένα εισόδημα για να κάνει τις εκθέσεις που ήθελε στη Μέδουσα χωρίς εκπτώσεις. Ήταν ένα ελεύθερο, πολυτάλαντο και ανεξάρτητο άτομο που ήθελε μόνο να δίνει. Πρόλαβε, έκανε αυτά που ήθελε και έφυγε, ήταν πλήρης η ζωή της.

Ξεκίνησε νωρίς και γρήγορα, γιατί ήξερε τι ήθελε και τι δεν ήθελε, δεν είχε χρόνο για χάσιμο ή μικροσυμβιβασμούς, έβλεπε πάντα το μέλλον. Είμαι σίγουρη ότι όλο αυτό που ήθελε να κάνει, τα σαράντα χρόνια της γκαλερί, ήταν ένα σκαλοπάτι για την επόμενη φάση.

Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης-εγκατάστασης του Χρήστου Τζίβελου στη Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης, 1986
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Σχέδιο του Μίνου Αργυράκη από τη σειρά Eros-Space-Revo (1969), Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / Κληροδότημα Μαρίας Δημητριάδη
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Takis, Télélumière, 1960 original, αριθμός μητρώου Ιδρύματος Takis V.S.184 (σίδηρος, λάμπα, ηλεκτρικά καλώδια, 116x55x50 εκ.), Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / Κληροδότημα Μαρίας Δημητριάδη
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης Κουλεντιανός-Πράσινος: Μια φιλία, δύο κόσμοι, επιμέλεια Έφης Στρούζα, Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης, 2011
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γκαλερί Μέδουσα: Μια έκθεση για μια ιστορική γκαλερί της Αθήνας στο Μουσείο Μπενάκη

Πολιτισμός / Γκαλερί Μέδουσα: Μια έκθεση για την ιστορική γκαλερί της Αθήνας στο Μουσείο Μπενάκη

Η έκθεση προβάλλει όχι μόνο την ιστορική εξέλιξη της Μέδουσας Αίθουσας Τέχνης και τον –ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα– πρωτοποριακό χαρακτήρα των επιλογών της Μαρίας Δημητριάδη, αλλά ταυτόχρονα εγείρει σκέψεις και ερωτήματα σχετικά με έναν ολόκληρο κύκλο ζωής των ελληνικών αιθουσών τέχνης.
THE LIFO TEAM
Με τη γκαλερί Μέδουσα και τον Τζον Κράξτον ξεκινά το εκθεσιακό πρόγραμμα του Μπενάκη για το 2022

Πολιτισμός / Με τη γκαλερί Μέδουσα και τον Τζον Κράξτον ξεκινά το εκθεσιακό πρόγραμμα του Μπενάκη για το 2022

Δυο εκθέσεις για τη διαδρομή της γκαλερί Μέδουσα και την ιδρύτριά της Μαρία Δημητριάδη και τα 100 χρόνια από τη τη γέννηση του ζωγράφου και σκηνογράφου John Craxton.
THE LIFO TEAM
Τα μνημειώδη κεραμικά του Theaster Gates στο Μουσείο Μπενάκη

Εικαστικά / Τα μνημειώδη κεραμικά του Theaster Gates στο Μουσείο Μπενάκη

Στις αίθουσες των προϊστορικών, κλασικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων του Μουσείου Ελληνικού Πολιτισμού του Μουσείου Μπενάκη τα κεραμικά μεγάλης κλίμακας του Theaster Gates νοηματοδοτούν έναν νέο διάλογο για το υλικό, την ιστορία, τη χρήση και την έννοιά του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Πολιτισμός / Μια σημαντική έκθεση στο Παρίσι με τη συνδρομή του Μουσείου Μπενάκη

Η συνεργασία του Μουσείου Μπενάκη με το Musée du Quai Branly στο Παρίσι φέρνει στο σήμερα το μεγάλο ερώτημα, που προέκυψε τη δεκαετία του 1930 και απασχόλησε τους σουρεαλιστές αλλά και την επιστημονική κοινότητα της εποχής, σχετικά με το τι θεωρούμε αντικείμενο τέχνης. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μεγαλύτερη αναδρομική για τον David Hockney έρχεται στο Παρίσι

Εικαστικά / Η μεγαλύτερη αναδρομική για τον David Hockney έρχεται στο Παρίσι

Ένας από τους κορυφαίους εν ζωή καλλιτέχνες της Βρετανίας, και από τους πιο ακριβούς, θα δει στα 87 του χρόνια να οργανώνεται τον Απρίλιο η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα αναδρομική έργων του στη δεύτερη πατρίδα του, τη Γαλλία, στο Fondation Louis Vuitton.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η μαγεία των Cabinets of Curiosities και ο φόβος του κενού σε μια έκθεση

Εικαστικά / Η μαγεία των Cabinets of Curiosities και ο φόβος του κενού σε μια έκθεση

Μια σύγχρονη και κριτική ανάγνωση των θαυμαστών ερμαρίων με αξιοπερίεργα αντικείμενα της Αναγέννησης από 78 σύγχρονους εικαστικούς, με «αφηγήσεις» ενός φανταστικού κόσμου και τις αντιστοιχίες του στις πραγματικότητες του σήμερα, στο MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το φεμινιστικό και κουίρ βλέμμα μιας νεαρής εικαστικού

Σοφία Ροζάκη / Το φεμινιστικό και κουίρ βλέμμα μιας νεαρής εικαστικού

Η νεαρή εικαστικός Σοφία Ροζάκη μάς ξεναγεί στην έκθεσή της «that’s what she said», στην οποία διερευνά εναλλακτικές αφηγήσεις γύρω από το σώμα, το φύλο, τη μνήμη, το τραύμα και τη σεξουαλικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Μια έκθεση με τον θεατρικό και σουρεαλιστικό κόσμο των ρούχων της Ελένης Καββάδα

Εικαστικά / Tα ρούχα που σχεδιάζει η Ελένη Καββάδα είναι σαν έργα τέχνης

Οι δημιουργίες της ελληνίδας σχεδιάστριας παρουσιάζονται ως εκθεσιακά γλυπτά στην Intermission. Ογκώδη, σουρεαλιστικά, ποιητικά, ξεπερνούν τα όρια της μόδας και αγγίζουν την τέχνη. Πρόκειται με διαφορά για ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει να παρουσιάσει η Ελλάδα στον χώρο της μόδας και αξίζει μια βόλτα στον Πειραιά για να τα δείτε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο κόπος του καλλιτέχνη μέσα από το έργο του Γιάννη Παππά

Εικαστικά / Ο κόπος του καλλιτέχνη μέσα από το έργο του Γιάννη Παππά

Μια έκθεση εργαστηριακού χαρακτήρα με εκθέματα καλούπια, εργαλεία, προπλάσματα, ημιτελή έργα, σχέδια αλλά και ολοκληρωμένα έργα που για πρώτη φορά βγαίνουν από το εργαστήρι του γλύπτη Γιάννη Παππά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ψυχαναλύοντας το σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς

Pulp Fiction / Ψυχαναλύοντας το σινεμά του Ντέιβιντ Λιντς

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μιλά με τον ψυχίατρο, δραματοθεραπευτή και σκηνοθέτη Στέλιο Κρασανάκη για το αθέατο σύμπαν του ασυνείδητου στο σινεμά, το οποίο υπηρέτησε και απογείωσε ο Λιντς μέσα από το απαράμιλλο έργο του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Θόδωρος, γλύπτης: Αντί αναδρομικής» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Εικαστικά / Ο γλύπτης Θόδωρος παίρνει επιτέλους την αναδρομική έκθεση που του αξίζει

Ήταν ένας από τους βασικούς υποστηρικτές της δημιουργίας ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα. Σήμερα, στον δεύτερο όροφο του ΕΜΣΤ, το ανατρεπτικό του έργο, που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της παραδοσιακής γλυπτικής, παρουσιάζεται μέσα από έντεκα ενότητες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ: Ο «μάγος του ρομαντισμού» κατακτά την Αμερική

Εικαστικά / Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ: Ο «μάγος του ρομαντισμού» κατακτά την Αμερική

Η πρώτη μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Αμερική αφιερωμένη στο έργο του Γερμανού ζωγράφου που στους πολλούς είναι γνωστός για τον πίνακα «Περιπλανώμενος πάνω από τη θάλασσα της ομίχλης».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αφρική ανάμεσά μας*

Εικαστικά / «Χρησιμοποιούμε τα αντικείμενα για να ακουστούν ιστορίες ανθρώπων»

Στο Μουσείο Μπενάκη, η έκθεση «Η Αφρική ανάμεσά μας» αποτελεί έναν ζωντανό διάλογο ανάμεσα σε αντικείμενα, φωνές και μνήμες της ελληνο-αφρικανικής κοινότητας στην Ελλάδα, φωτίζοντας ταυτότητες, κληρονομιές και διασταυρώσεις πολιτισμών.
M. HULOT
Στη Νέα Υόρκη με τον Γκόντφρεϊ Ρέτζιο

Εικαστικά / Το θρυλικό «Koyaanisqatsi» αναβιώνει στη Νέα Υόρκη μέσω της τεχνητής νοημοσύνης

Το ψηφιακό έργο του Τζον Φιτζέραλντ «The Vivid Unknown», μια από τις φετινές συμμετοχές του Ιδρύματος Ωνάση στο φεστιβάλ «Under the Radar», συνομιλεί εκ νέου με την εμβληματική ταινία του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο.
ΒΑΡΒΑΡΑ ΔΟΥΚΑ
Ο υφασμάτινος κόσμος προσευχών της Ελένης Κρίκκη

Εικαστικά / Ο υφασμάτινος κόσμος προσευχών της Ελένης Κρίκκη

Στο εικαστικό της έργο τα τόπια γίνονται τοπία, οι κλωστές υφαίνουν τη μνήμη και η γεωγραφία ανάγεται σε κάτι βαθιά προσωπικό που αφορά τη συναισθηματική σχέση και οικειότητα της καλλιτέχνιδας με τον κόσμο του υφάσματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Μποκόρος, εικαστικός

Οι Αθηναίοι / Χρήστος Μποκόρος: «Η τέχνη δεν είναι θέαμα, πρέπει να σε αφορά και να σε πονάει»

Όταν βρέθηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών, ένιωσε ότι ναυάγησαν όλα του τα όνειρα και οι επιθυμίες. Αν και έχει ζωγραφίσει χιλιάδες κεράκια, ακόμα αισθάνεται αρχάριος, γιατί το καθένα είναι διαφορετικό, όπως και οι άνθρωποι. Για εκείνον, η τέχνη είναι ένα μνημείο, και κάθε φορά με τα έργα του ακουμπά εκεί που πονάει, για να παίρνει δύναμη.
M. HULOT
CHECK Έκθεση Ephemeral Party

Εικαστικά / Ephemeral Party: Μια έκθεση εικαστικών σε ένα πάρκινγκ στη Βασιλίσσης Σοφίας

Οι χώροι στάθμευσης αποτελούν μόνιμο θέμα συζήτησης για τους Αθηναίους. Και τώρα, ένας τέτοιος χώρος θα συζητηθεί έντονα για εντελώς άλλους λόγους από τους γνωστούς και συνηθισμένους.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ανεκτίμητα έργα ισλαμικής τέχνης απ’ τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου 

Αποστολή στην Τζέντα / Ταξίδι στην Μπιενάλε Ισλαμικών Τεχνών

Η LIFO ταξίδεψε στη Σαουδική Αραβία και επισκέφθηκε τη δεύτερη Μπιενάλε Ισλαμικών Τεχνών, μια έκθεση που γεφυρώνει το χθες με το σήμερα και αναδεικνύει την καλλιτεχνική έκφραση της ισλαμικής κληρονομιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ψυχοπαίδης

Εικαστικά / Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης έφτιαξε μια πόλη από αναγεννημένα ερείπια στην γκαλερί Ζουμπουλάκη

Από ένα μακρινό ή πρόσφατο παρελθόν ξεβρασμένα στο σήμερα, τα σπασμένα αυτά κομμάτια μάς κάνουν να ανακαλούμε με τη φαντασία μας την προϊστορία τους, μια αλλοτινή ζωή που κάποτε υπήρξε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το νέο μουσείο του Έντβαρντ Μουνκ στο Όσλο μαγνητίζει

Πέθανε Σαν Σήμερα / Έντβαρντ Μουνκ: Αυτό το μουσείο στο Όσλο φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του

Ένα κάπως αμφιλεγόμενο αλλά σίγουρα εντυπωσιακό κτίριο-ορόσημο, δημιούργημα των Estudio Herreros, φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή έργων ενός από τους σπουδαιότερους και πλέον επιδραστικούς καλλιτέχνες των μοντέρνων καιρών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Los Caprichos»: Ο σκωπτικός Γκόγια στην Εθνική Πινακοθήκη

Εικαστικά / «Los Caprichos»: Ο σκωπτικός Γκόγια στην Εθνική Πινακοθήκη

80 χαρακτικά που σατιρίζουν τη διαφθορά, τη θρησκευτική υποκρισία, την απληστία, την αμάθεια και τη δεισιδαιμονία. Έργα που μπορεί να αποτέλεσαν μια οικονομική καταστροφή για τον μεγάλο Ισπανό ζωγράφο, αλλά θεωρούνται πρόδρομοι της μοντέρνας τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ