Για το κοινό που έχει παρακολουθήσει τα live των The Bad Poetry Social Club, το «ΜΟΥ» δεν ήταν έκπληξη. Το κομμάτι που απαγγέλλει εδώ και καιρό στα events τους η Βίνα Σέργη είναι από τα highlights κάθε βραδιάς που έχει έτσι κι αλλιώς συναρπαστικές στιγμές σύγχρονης ποίησης και συνολικά είναι μια μοναδική εμπειρία.
Το «ΜΟΥ», που ξεκινάει με έναν καταιγισμό υποκοριστικών, γεγονός που κάνει το κομμάτι εκνευριστικό, αν δεν έχεις την υπομονή να το ακούσεις ολόκληρο μπορεί να το θεωρήσεις μέχρι και αφελές (έχουν ενδιαφέρον οι αντιδράσεις κάποιων ανθρώπων που τους το έστειλα, μέχρι να καταλάβουν τι είναι), αλλά στην ουσία είναι ένα σπαρακτικό κομμάτι που περιγράφει την πραγματικότητα γύρω μας, λέγοντας αλήθειες που πονάνε.
Η Βίνα Σέργη είναι ηθοποιός και μέλος των The Bad Poetry Social Club. Το «ΜΟΥ» μέσα σε 24 ώρες έγινε το πιο πετυχημένο κομμάτι της ομάδας μέχρι τώρα.
«Το έγραψα το 2019, μέσα σε ένα λεωφορείο, όσο κατευθυνόμουν προς το σπίτι μου, και μάλλον είχα ακούσει κάποια φίλη, κάποια αδελφή, κάποια μάνα, κάποια περαστική, κάποια φωνή μέσα μου, να λέει ή να υπονοεί πόσο δυστυχισμένη είναι στη σχέση της, στο ραντεβού της, στον γάμο της», εξηγεί. «Αλλά δεν φεύγει. Δεν μπορεί να φύγει. Μένει.
Κάθε κείμενο είναι μια γέννα. Κι αυτό βγήκε από μένα. Μια έκφραση του εσωτερικού μου κόσμου και του έξω, μέσα από το δικό μου βλέμμα. Τώρα το βλέπετε κι εσείς. Και όποιον αγγίξει. Και όποιον βοηθήσει. Αν βοηθήσει.
Και με έπιασε απόγνωση. Θύμωσα. Και άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο. Δεν μου έδωσα κάποια απάντηση γράφοντάς το. Μια λύτρωση σίγουρα την ένιωσα όμως. Έβαλα τον καθρέφτη απέναντί μου. Και ταυτόχρονα έβλεπα με μεγεθυντικό φακό τις καταπιεστικές σχέσεις γύρω μου.
Οι στίχοι ξεπήδησαν από μέσα μου σαν χείμαρρος. Μέχρι να κατέβω από το λεωφορείο το είχα γράψει. Και μετά το διάβαζα σε φίλους και γέλαγα και έκλαιγα μαζί. Ανατρίχιαζα.
Κάθε κείμενο είναι μια γέννα. Κι αυτό βγήκε από μένα. Μια έκφραση του εσωτερικού μου κόσμου. Και του έξω, μέσα από το δικό μου βλέμμα. Τώρα το βλέπετε κι εσείς. Και όποιον αγγίξει. Και όποιον βοηθήσει. Αν βοηθήσει.
Το έχω πει άπειρες φορές σε live μας (@Thebadpoetrysocialclub) και κάθε φορά ενθουσιάζομαι όταν βλέπω ανθρώπους από κάτω, γυναίκες και άντρες, να ταυτίζονται, να γελάνε, να ξεφυσάνε, να δαγκώνονται. Με εμάς. Με τα χάλια μας.
Βίνα Σέργη (The Bad Poetry Social Club) ΜΟΥ
"Σκατά να 'ναι κι ό,τι να 'ναι, αρκεί να είναι δικό μου. Να μπορώ να λέω Μου".
Πίστευα και πιστεύω πολύ σε αυτό το κείμενο και ήθελα καιρό να το βγάλω, αλλά φοβόμουν μήπως η εικόνα και ο ήχος ελαττώσουν ή περιορίσουν με κάποιον τρόπο αυτή την ταύτιση. Είναι δύσκολο να μοιραστείς με τον κόσμο κάτι που έρχεται τόσο πολύ από τα βάθη σου και ειδικά όταν το έχεις αποδώσει κειμενικά με τόσο έντονες εικόνες. Με εικόνες που περιγράφουν τόσο ανάγλυφα αυτό που ζούμε στην καθημερινότητά μας. Και ακόμα πιο δύσκολο να πρέπει να το αναλύσεις ύστερα. Ως spoken word artist και ηθοποιός ξέρω να γράφω και να ερμηνεύω. Οι αναλύσεις δεν είναι το φόρτε μου.
Εξάλλου, τι μπορώ να πω κι εγώ με δύο απολυτήρια λυκείου.
Το ότι βγήκε αυτό το βίντεο σήμερα το χρωστάω στην ομάδα μου. Όπως και το ότι γράφω.
Ευχαριστώ τον Π.Ι.Ε.Β. που το σκηνοθέτησε και είναι πάντα εκεί για μένα πριν από μένα, την Αλεξάνδρα Επίθετη και την Fâné που ήταν στήριγμα και έμπνευσή μου, τον MFS για την τελειοποίηση του βίντεο, τον Βίκτωρα Φορλίδα που κατάλαβε κατευθείαν τι ήθελα μουσικά και το έκανε ακόμα καλύτερα απ' ό,τι το είχα φανταστεί, τον Sativa από τους Λ.Τ. για τις ώρες στο στούντιο, στη μείξη και στην τελειοποίηση του ήχου, τον Krank που έλεγε συνέχεια “βγάλ ’το” και “βγάλ ’το”, τον Sumo Beats και τον Έβαν Κακούρη, τον Λόγου Χάριν και την Ελένη, την Still.Vi, τον Κωνσταντίνο Μπέμπη, την αδελφή μου και τη φίλη της.
Η λίστα είναι ατελείωτη και μπορώ να φτάσω να λέω ευχαριστώ μέχρι και στη μάνα μου, ξανά και ξανά και ξανά. Την ηρωίδα μου.
Το κείμενο αυτό όμως θα το αφιερώσω, όπως λέω και σε κάθε live μας, σε όλες τις γυναίκες αυτού του πλανήτη, που –τι να κάνουμε;– τις αγαπάω και τις πονάω λίγο παραπάνω».
Τα χείλη σου, ματάκια μου. Τα μάτια σου, χειλάκια μου. Η φωνή σου, ψυχούλα μου. Η ψυχή σου, φωνούλα μου. Τα χέρια σου, καρδούλα μου. Η καρδιά σου, χεράκια μου. Βλεφαριδούλες μου. Μυτούλα μου. Μυξούλες μου. Τσιμπλίτσες μου. Στοματάκι μου. Γλωσσίτσα μου. Αυτάκια μου. Μαλλάκια μου. Βυζάκια μου. Φρυδάκια μου. Γαμπίτσες μου. Μπουτάκια μου. Γονατάκια μου. Χειλάκια μου. Μωράκι μου. Καυλάκι μου. Ζαχαρωτοαρκουδάκι μου. Κουνελοπανθηροζουζουνάκι μου. Μελομακαρονοκουραμπιεδάκι μου. Σκατουλάκι μου. Σκατά να ’ναι κι ό,τι να ’ναι. Αρκεί να είναι δικό Μου. Να μπορώ να λέω ΜΟΥ.
Σαν τις αγελάδες. Μοσχαράκι μου. Γαϊδουράκι μου. Να είμαι δική του και να είναι δικός μου, κι ας έχει κι άλλες και ας έχω κι άλλους. Κι ας μη περνάω καλά. Κι ας γκρινιάζω. Κι ας με χτυπάει. Έχω μάθει εγώ, αντέχω. Να είναι καλά η μάνα μου. Τι αγάπη είναι αν δεν φάω και μια φάπα. Αν δεν με στολίσει με δύο, τρία, δεκαπέντε, είκοσι επίθετα τη μέρα. Δουλεύει. Κουράζεται. Έχει θέματα οικογενειακά. Και οικονομικά. Τι ταξίδια μου λες. Πεινάμε. Ωραία περνάμε στο σπίτι. Αρκεί να έχω έναν άνθρωπο. Να πω μια κουβέντα. Δεν μπορώ μόνη μου, τρελαίνομαι. Ποιες φίλες, δεν υπάρχουν φίλες. Ζηλεύουν. Να πάνε να γαμηθούν όλες και όλοι. Που θα πουν για τον άνθρωπό μου. Το άλλο ΜΟΥ ΜΙΣΟ.
Δεν τους λέω τίποτα, την ξέρω τη γνώμη τους. Να χωρίσω μου λένε. Δεν είμαι ευτυχισμένη μου λένε. Εγώ κλείνω τα αυτιά μου, ματάκια μου. Όπως μου έχεις πει. Δεν παραπονιέμαι. Γιατί να παραπονεθώ, έχεις δίκιο. Ζητάμε πολλά οι γυναίκες. Τα θέλουμε όλα. Μα πού ζούμε; Σε ταινία παίζουμε; Μήπως θέλουμε να παίζει και μουσική όταν κάνουμε έρωτα μαζί σας; Το σεξ είναι και πρέπει να είναι ωμό. Γι' αυτό φτιάχτηκε. Μέσο αναπαραγωγής. Τι προφυλακτικό, λέει. Σε εμπιστεύομαι. Αν δεν το ευχαριστιέσαι εσύ μία, εγώ δεν το ευχαριστιέμαι δέκα. Φτιάχτηκα για να σε υπηρετώ. Το δείχνει το σώμα μου. Τα γεννητικά μου όργανα. Δεν θα σου ξαναζητήσω ποτέ να με γλείψεις.
Αυτά είναι για τα άβγαλτα κοριτσάκια που πονάνε και τις καλοπιάνουν με τα προκαταρκτικά. Αηδίες. Όχι, μωρό μου. Ό,τι πεις εσύ. Ό,τι θες εσύ. Εγώ δεν έχω προσωπικότητα. Ποια προσωπικότητα. Είμαστε ένα. Πάλι τα ίδια θα λέμε; Είμαι τρελή, το ξέρω. Βγάζω πράγματα από το μυαλό μου. Ποιο μυαλό; Κι αυτό λειψό είναι. Με έχεις τρελάνει. Θέλω να κάνω τα παιδιά σου. Αυτά θα είναι δικά σου. Το δώρο μου για σένα. Εσύ είσαι δικός μου κι αυτά θα είναι δικά σου. Μπορείς να τα κάνεις ό,τι θες. Πήγαινε τον γιο σου μπάλα, πήγαινέ τον στα μπουρδέλα. Και την κόρη σου μπαλέτο και νοικοκυριό. Δίπλα μου. Αυτή θα μάθει να μαγειρεύει καλύτερα από μένα. Δεν θα τα κάνει ανάλατα τα φαγητά, που δεν σου αρέσουν. Αλλά και να μην κάνουμε παιδιά, θα πάρουμε έναν σκύλο, ή γάτα, ή ό,τι θες. Αν δεν θες, δεν παίρνουμε. Είμαστε τώρα εμείς για σκυλιά και γατιά; Άσε οι τρίχες, πώς θα τις βγάζω; Δεν ξέρω να πλένω καλά. Δεν τα κάνω σαν τη μάνα σου. Εκείνη ξέρει, μεγάλωσε δύσκολα και έμαθε. Εγώ τα είχα όλα έτοιμα. Δίκιο έχεις.
Και στη δουλειά δεν κουράζομαι. Δουλειά είναι αυτή; Ή βίζιτες; Κανείς δεν με εκτιμάει, όλοι κοιτάνε τον κώλο μου. Καραδοκούν σαν τους γύπες ποτέ θα είμαι μακριά σου, να με αρπάξουν. Όχι, μωρό μου. Καλά κάνεις και μου λες για το ντύσιμό μου. Δεν είναι ντύσιμο ερωτευμένης γυναίκας αυτό. Αλλά αν σου αρέσουν σέξι εσώρουχα σαν αυτά που βλέπεις κρυφά στις τσόντες, θα πάω να πάρω. Εκτός κι αν μου πεις ότι δεν μου πάνε. Αν μου πεις ότι δεν μου πάνε, θα τα πάω πίσω. Έχω παχύνει κιόλας, όλο τρώω. Πού να με κοιτάξεις έτσι που έχω γίνει. Και τα μαλλιά μου θέλουν βάψιμο. Αλλά πού λεφτά για κομμώτριες. Δίκιο έχεις, είναι πολυτέλειες αυτά. Τι είμαι εγώ, καμιά καρακάξα να θέλω κάθε μήνα να φτιάχνομαι για να αρέσω στον άντρα μου. Άντρα Μου. ΜΟΥ.
Τι ωραία που ακούγεται. Ε, ψυχή μου; Αυτό είναι τα πάντα μου, το είναι μου. Μόνη μου να μη μείνω κι όλα τα άλλα είναι υποφερτά. Τι υποφερτά; Υπέροχα είναι. Μαζί και ευτυχισμένοι. Είμαι ευτυχισμένη! Αρκεί να βλέπω το όνομά σου στην οθόνη του κινητού μου. Κάποιος με σκέφτεται. Πόσο σπουδαίο. Αλλιώς σε ποιον θα λέω τι έγινε μέσα στη μέρα μου; Όχι, όχι, αυτό κάποιες φορές σε κουράζει. Ας μου λες εσύ. Αρκεί. Ακούω εγώ. Αυτό σου αρέσει πιο πολύ. Κάνε μου τη χάρη και μείνε στη ζωή μου για πάντα, μωρό μου. Πού θα βρω άλλον σαν και σένα; Δεν υπάρχει καλύτερος. Φτιάχτηκες για μένα. Θα προσπαθήσω κι εγώ να είμαι η καλύτερη εκδοχή μου. Σ' το υπόσχομαι.
Χρόνια μας πολλά κι ευτυχισμένα.
Και επειδή αξίζει να ψάξει κανείς τη δουλειά της ομάδας, αυτή είναι μια κραυγή του Π.Ι.Ε.Β. κατά της τοξικής αρρενωπότητας:
Π.Ι.Ε.Β. - Κακή εκπαίδευση (prod. Sumo Beats)
Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη, σε ένα σόι, σαν το «Godfather» ένα πράγμα, σε ελληνικό μελόδραμα. Τα έμαθα όλα από μικρός, πολύ καλά. Μαζί με την εθνική μου υπερηφάνεια, με έμαθαν να λέω «στ' αρχίδια μου!» και να τα προτάσσω κάθε φορά που δεν μου καιγόταν ο κώλος.
Είχα έναν θείο, έναν πολύ αγαπημένο θείο, τον θείο μου τον _. Λιγομίλητος και σοβαρός, όπως κάθε σωστός άντρας. Όταν διαφωνούσαν μαζί του, χτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι και ενίοτε προτάσσοντάς το στη μούρη του άλλου, όπως μου έμαθαν να κάνω με τα αρχίδια μου.
Ήμουν αγόρι, όχι αγόρι, δεν μπορείς να είσαι αγόρι, πρέπει να είσαι άντρας, μέσα σε άντρες.
Πέντε αδέρφια όλοι άντρες, 11 εγγόνια, 7 αγόρια 4 κορίτσια. «Όποιος κάνει πολλά κορίτσια έχει αμαρτίες»,
σωστά θείε;
Ευτυχώς εμείς στην οικογένεια ήμασταν δύο αγόρια. Ο πατέρας μου μάλλον είναι κάτι σε Άγιος.
Μύριζες νιβέα, ούζο και τηγανόλαδο, ήταν Πάσχα και ήμουν δεν θα ήμουν 12, ήρθες από πίσω μου, κάνοντας μου κεφαλοκλείδωμα και με ρώτησες στο αυτί, «ρε μαλάκα, γαμάς κάνα μουνί;».
Τότε νομίζω ήταν οι πρώτοι μήνες που κλειδωνόμουν στην τουαλέτα, προσπαθώντας να βάλω το πουλί μου σε μικρές τρύπες που σχημάτιζα με τα δάχτυλά μου.
«Θα σε πάω εγώ σε μια κυρία πολύ καλή, που θα σ' τα μάθει όλα!» μου είπες.
«Θείε, θέλω να πάω να παίξω Mario kart.» σου είπα.
«Ποιος Μάριος, ρε μαλακοκαύλη; Θα σε πάω εγώ στην κυρία!»
Περνούσαμε μαζί συχνά τα μεσημέρια τα καλοκαίρια, βλέποντας ταινίες του Ψάλτη, θυμάμαι γελούσες πολύ.
Μπάλα στο ράδιο, ξύλο, μπινελίκια, στρατός, μηχανές, δουλειές αντρικές. Μου έδωσες να δοκιμάσω μπίρα κοντά στα 3, σου έκανα τράκα Άσο Λευκό στα 13. Εμείς δεν γλείφουμε, δεν είμαστε αδελφές. Δεν βάζουμε καπότα εμείς, είμαστε καθαροί εμείς. Καμιά γυναίκα δεν μας φέρνει αντίλογο, είμαστε άντρες, ακόμα κι αν αυτή είναι η μάνα μας, δεν κάνουμε διακρίσεις σε ποιον σηκώνουμε το χέρι μας στο σόι μου. Ισότητα δεν θέλανε;
Ένα απόγευμα έπαιζα με τη μεγάλη μου ξαδέλφη και άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή σου δυνατά.
«Άσε ήσυχο το κορίτσι, ρε! Πήγαινε να παίξεις με τα αγόρια».
«Μα δεν με αφήνεις να παίξω με τον _ !»
«Ρε μαλάκα, αυτός είναι Αλβανός!»
Και η κυρία που έρχεται εδώ όταν λείπει η θεία και καθαρίζει και κάνετε παρέα είναι Ρουμάνα.
«Ναι, ρε μαλάκα, αλλά εγώ τη γαμώ!»
Άρα, εγώ που θέλω να κάνω παρέα με όλους, πρέπει να τους γαμήσω όλους. Σωστά, θείε;
Σε ευχαριστώ για τα μαθήματα.
