«Ο ΧΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΝΕΡΓΟΣ διαφωτισμός. Όταν χορεύουμε, υπερβαίνουμε τη νόηση, τη σκέψη, την ίδια την ατομικότητά μας για να γίνουμε ένα στη θεϊκή έκσταση της ένωσης με το παγκόσμιο πνεύμα. Αυτή είναι η ουσία της trance εμπειρίας». Έτσι όριζε τη μουσική trance και συγκεκριμένα την psy trance, την πιο δυνατή (138-152 bpm), την πιο ψυχεδελική πλευρά του ρέιβ, ο Goa Gil και κάπως έτσι είχε περιγράψει και σε μένα, σε μια συνάντησή μας το 1997 στην Αθήνα, όπου θα εμφανιζόταν για πρώτη φορά, τη φιλοσοφία αυτού του μουσικού ρεύματος του οποίου υπήρξε από τους κύριους εμπνευστές. Περισσότερο με είχαν εντυπωσιάσει η ενορατική πνευματικότητα και ο μαγνητισμός που εξέπεμπε – την επόμενη χρονιά θα τον έβλεπα live στη δεύτερη πατρίδα του, την Γκόα, σε ένα από εκείνα τα περίφημα DJ sets του για γερές αντοχές που διαρκούσαν από 12 έως και 24 ολόκληρες ώρες! Βλέποντας αυτά τα πάρτι ως τελετουργίες, ως ασκήσεις ομαδικού διαλογισμού μετά μουσικής, συνήθιζε να τοποθετεί πάνω στα μηχανήματα ένα αγαλματίδιο του θεού Σίβα ως Κοσμικού Χορευτή, ένα ινδουιστικό «πετραχήλι» συνοδεία αρωματικών στικ και ήταν εντυπωσιακό να αντικρίζεις εκατοντάδες ή και χιλιάδες ανθρώπους, αρκετά μικρότεροί του ηλικιακά οι περισσότεροι, να δονούνται στους εκστατικούς ρυθμούς που έπαιζε και να του δείχνουν σεβασμό σχεδόν θρησκευτικό.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αρκετοί πρώην χίπηδες γοητεύθηκαν από την ηλεκτρονική μουσική, «βλέποντας» σε αυτήν το μέλλον του ροκ εν ρολ, το στίγμα του οποίου ως μια αμφισβητησιακή εναλλακτική υποκουλτούρα είχε ξεθωριάσει – υπήρχε βέβαια η διάδοχη κατάσταση του πανκ, όμως εκείνοι αναζητούσαν κάτι πιο πνευματικό, πιο φευγάτο, που να προσομοίαζε στην underground ψυχεδέλεια των '60s.
Η ρέιβ κουλτούρα ήταν την εποχή εκείνη στο απόγειό της, το ίδιο και η ψυχεδελική trance, που ξανάρθε με δραματικό τρόπο στην επικαιρότητα τον προηγούμενο μήνα, όταν τρομοκράτες αιματοκύλισαν το διεθνές psy trance μουσικό φεστιβάλ Super Nova/Universo Parallelo στην έρημο Νεγκέβ, κοντά στα σύνορα του Ισραήλ με τη Γάζα – σίγουρα ο «babaji» (μπαμπάκας ή καλογεράκος στα χίντι), όπως τον προσφωνούσαν χαϊδευτικά, θα έμαθε τα καθέκαστα και η ψυχή του θα σκοτείνιασε. Είναι βέβαιο ότι θα ήθελε να έχει καλύτερες μνήμες λίγο πριν έρθει το μοιραίο – ο 72χρονος DJ, μουσικός, οργανωτής μουσικών φεστιβάλ και παραγωγός πάλευε καιρό τώρα με μια σπάνια μορφή καρκίνου και ενώ οι πρώτες θεραπείες είχαν λειτουργήσει, η αρρώστια δυστυχώς επέστρεψε, κι αυτήν τη φορά δεν αντιμετωπιζόταν. Στις 26 Οκτωβρίου άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στην Καλιφόρνια, περιτριγυρισμένος από φίλους και συγγενείς, ο πρόωρος θάνατός του γέμισε θλίψη την παγκόσμια κοινότητα της ηλεκτρονικής μουσικής.
Γεννημένος το 1951 στο Σαν Ραφαέλ της Καλιφόρνιας, ο κατά κόσμον Gilbert Levey πρόλαβε το χίπικο κίνημα στην ακμή του. Συμμετείχε σε δυο freak μουσικές κολεκτίβες του Σαν Φρανσίσκο, τους Family Dog και τους Sons of Champlin, όμως γύρω στα 1969 ένιωσε ότι η φάση στη Δυτική Ακτή είχε αρχίσει να χαλάει. Αποφάσισε τότε, στα 18 του μόλις χρόνια, να πάρει κι αυτός τον δρόμο για την Ινδία με τελικό προορισμό την πρώην πορτογαλική αποικία της Γκόα που έμελλε, χάρη και σε αυτόν, να γίνει διαχρονικό σημείο αναφοράς των απανταχού «φρικιών». Έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την ινδουιστική φιλοσοφία και ιδιαίτερα για τον μοναχισμό, ασκήτεψε στο δάσος, έγινε και ο ίδιος sandhu και εντάχθηκε στο θρησκευτικό τάγμα Juna Akhara, παίρνοντας το όνομα Baba Mangalanand.
GOA GIL 24hours set @OZORA Festival 2015 «Pre Party»
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 αρκετοί πρώην χίπηδες γοητεύθηκαν από την ηλεκτρονική μουσική, «βλέποντας» σε αυτήν το μέλλον του ροκ εν ρολ, το στίγμα του οποίου ως μια αμφισβητισιακή εναλλακτική υποκουλτούρα είχε ξεθωριάσει – υπήρχε βέβαια η διάδοχη κατάσταση του πανκ, όμως εκείνοι αναζητούσαν κάτι πιο πνευματικό, πιο φευγάτο, που να προσομοίαζε στην underground ψυχεδέλεια των '60s.
Ο Gil έκρινε ότι είχε να προσφέρει περισσότερα ως «DJ-κοσμοκαλόγερος» και μαζί με την παρέα του, μια ρέιβ εκδοχή των Freak Brothers, συγκέντρωσαν εξοπλισμό και ξεκίνησαν να οργανώνουν ολονύχτια πάρτι στις παραλίες της Γκόα – κάπως έτσι προέκυψε η psy trance που φιλοδοξούσε να συνδέσει την acid rock κουλτούρα των '60s με τη rave των '90s και σύντομα απέκτησε φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο. Για τον Gil, ο χορός είναι ένας διαλογισμός «εν κινήσει» και η trance μουσική ένας τρόπος «να επαναπροσδιορίσουμε το αρχαίο φυλετικό τελετουργικό στον 21ο αιώνα». Με τη σύντροφό του από το 1995 και επίσης παραγωγό Ariane MacAvoy έφτιαξαν και το μουσικό σχήμα Nommos.
«Από καταβολής, η ανθρωπότητα χρησιμοποιούσε τη μουσική και τον χορό για να επικοινωνήσει με το πνεύμα της φύσης και το πνεύμα του σύμπαντος... Χρησιμοποιούμε την trance μουσική εμπειρία ώστε να πυροδοτήσουμε μια αλυσιδωτή αντίδραση στη συνείδηση... Μέσα από την εμπειρία αυτή ευελπιστούμε οι άνθρωποι να γίνουν πιο ευαίσθητοι και συνειδητοποιημένοι ως προς τις ανάγκες και το μέλλον του είδους μας και του πλανήτη ολόκληρου και αποκτώντας την επίγνωση αυτή να αποκτήσουν κατανόηση και συμπόνια... Αυτό είναι το μήνυμα των καιρών και το αληθινό πνεύμα της Goa trance!» έγραφε.
Last Hippie Standing: Goa Gil - The Secret
Το 2001 έλαβε μέρος στο ντοκιμαντέρ του Μάρκους Ρόμπιν «Last Hippie Standing» και τον Ιανουάριο του 2006 έπαιξε μουσική στο ολονύχτιο πάρτι που «έκλεισε» το τριήμερο συμπόσιο στη Βασιλεία της Ελβετίας προς τιμήν των 100ών γενεθλίων του εφευρέτη του LSD δρος Άλμπερτ Χόφμαν, με τον οποίο είχαν αμοιβαία αλληλοεκτίμηση. «Στις τελευταίες του μέρες ο Babaji ήθελε να στείλει την αγάπη και τις ευλογίες του σε όλους και να τους ευχαριστήσει για την αγάπη και την υποστήριξη που έχει λάβει όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν γαλήνιος και έτοιμος για το επόμενο ταξίδι του… Σας ευχαριστούμε για τον σεβασμό και την υποστήριξή σας αυτήν τη δύσκολη περίοδο. Η αφοσίωσή του στη μουσική, στην πνευματικότητα και στην ενότητα των ανθρώπων μεταξύ τους και με το Όλον χάραξε ανεξίτηλα τη συλλογική μας συνείδηση», ήταν η ανακοίνωση των οικείων του που προκήρυξαν crowdfunding τόσο για τα έξοδα της κηδείας του όσο και για τη δημιουργία δύο χώρων μνήμης στη γενέτειρά του, την Καλιφόρνια, και στο Ujjain της Mάντια Πραντές στην Ινδία – εκεί πρόκειται να ανεγερθεί «ένας ναός samadhi όπου θα τιμάται κάθε χρόνο η επέτειος του θανάτου του». Ας είναι το χώμα ελαφρύ γι' αυτόν τον διορατικό «τεχνοσαμάνο» που ένωσε τη χίπικη με τη ρέιβ υποκουλτούρα και τη «Cyberia» του Ντάγκλας Ράσκοφ με το «Hippie» του Μπάρι Μάιλς, εφαρμόζοντας και ο ίδιος στην πράξη ως διαχρονικό πρόταγμα το «Μια γενιά σε κίνηση» του Ντέιβιντ Πιτσάσκι.
7 questions with Goa Gil
