Βατράχια: «Κωμωδία με DNA τραγωδίας»

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Όλοι μαζί ετοιμάζονται για την πρώτη σκηνοθετική κάθοδο της Μπίρμπα στην Επίδαυρο με τα Βατράχια, τον πρώτο της Αριστοφάνη, που θα σηματοδοτήσει και την εκ νέου συνεργασία των δύο ηθοποιών, μετά τους αξέχαστους «Όρνιθες» του Νίκου Καραθάνου. Φωτ.: Freddie F./LIFO
0

Χωρίς να έχουμε κάνει κουβέντα –προφανώς– για ζητήματα styling, ήρθαν και οι τρεις στον ιαπωνικό κήπο πίσω από την Πινακοθήκη, όπου είχαμε δώσει ραντεβού για τη φωτογράφιση, ντυμένοι στα μαύρα, πολύ ταιριαστοί μεταξύ τους. Το ταίριασμα όμως δεν είναι μόνο στυλιστικό: το ότι η Έφη Μπίρμπα και ο σύζυγός της, Άρης Σερβετάλης, έχουν συντονιστεί καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια είναι γνωστό μέσα από τις δουλειές που έχουν παρουσιάσει μαζί. Τους ταίριαξε όμως πολύ, όπως κατάλαβα στη συζήτηση που ακολούθησε, και ο Μιχάλης Σαράντης, που μας έχει χαρίσει μερικές κορυφαίες ερμηνείες σε παραστάσεις των τελευταίων ετών.

Όλοι μαζί ετοιμάζονται για την πρώτη σκηνοθετική κάθοδο της Μπίρμπα στην Επίδαυρο με τα Βατράχια, τον πρώτο της Αριστοφάνη, που θα σηματοδοτήσει και την εκ νέου συνεργασία των δύο ηθοποιών, μετά τους αξέχαστους «Όρνιθες» του Νίκου Καραθάνου. Εν τω μεταξύ, οι εντυπωσιακές εικόνες εν όψει της πρεμιέρας της παράστασης στη Θεσσαλονίκη μαρτυρούν το εικαστικό background της Έφης.

Γιατί όμως Βατράχια και όχι «Βάτραχοι»; Τι σημαίνει «κωμωδία με DNA τραγωδίας»; Τι θέση έχει στη σημερινή πραγματικότητα αυτός ο συγκεκριμένος Αριστοφάνης; Να μερικά από τα πολλά και ενδιαφέροντα που μου είπε η τριάδα των καλλιτεχνών γι’ αυτή τους την προσέγγιση.

Όλους τους ανθρώπους που κάνουμε αυτήν τη δουλειά μάς ενώνει ένας κοινός τόπος: η αγάπη για το θέατρο και το πώς διαπραγματεύεσαι κάθε μέρα με την ποίηση. Υπάρχει μια ευτυχής συγκυρία σε αυτήν τη δουλειά γιατί νιώθω ότι είμαστε όλοι συγγενείς.

Έφη Μπίρμπα

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Ο Αριστοφάνης έδειχνε κόσμο, έκανε ισχυρή χρήση του μέσου του. Αν σήμερα μιλούσε κάποιος με αυτόν τον τρόπο, νομίζω πως την επόμενη μέρα δεν θα ζούσε. Φωτ.: Freddie F./LIFO

Έχουμε μπει σε μια χειρουργική διαδικασία όσον αφορά το κείμενο. Είναι μια διασκευή με κέντρο τον Αριστοφάνη, έτσι όπως τον διάβασα και τον αντιλήφθηκα, και πρέπει να χαρακτηριστεί ως διασκευή για να μην υπάρχουν παρανοήσεις. Η νέα μετάφραση έφτιαξε ένα νέο γλυπτό, στο οποίο εγώ κλήθηκα να βρω τις διόδους που αισθανόμουν ότι το κείμενο φέρει και να οδηγηθώ σε αυτή την παραστασιακή εκδοχή. Τα κείμενα είναι εκεί ως πηγές και ως μήτρες, αλλά φέρνουν μαζί τους κατολισθήσεις. Ένιωσα ότι υπάρχει ένας βιότοπος σε αυτές τις μετατοπίσεις, που εκκινούν από τις ίδιες τις γραμμές του Αριστοφάνη.

Μετά ήρθαν κι άλλα κείμενα –μη φανταστείς πολλά ή σε μεγάλες εκτάσεις–, σαν εμβόλιμα εμβόλια. Έχει φύγει ένα μεγάλο κομμάτι που αφορούσε την εποχή. Δεν έχει νόημα να ακούσουμε ονόματα. Ο Αριστοφάνης έδειχνε κόσμο, έκανε ισχυρή χρήση του μέσου του. Αν σήμερα μιλούσε κάποιος με αυτόν τον τρόπο, νομίζω πως την επόμενη μέρα δεν θα ζούσε. Είναι μεγάλη κίνηση να ονοματίσεις, να σταματήσεις το έργο και να πεις «εσύ που κάθεσαι εκεί, για σένα λέω». Και το ωραίο είναι ότι όλοι αυτοί μαζεύονταν τότε για να ακούσουν αυτά τα σχόλια. Αυτά που απέφευγαν, αλλά τους αφορούσαν.

Ο Αριστοφάνης φέρνει στη σκηνή έναν Διόνυσο που φορά κοθόρνους, στοιχείο που νομίζει κανείς ότι είναι φολκλόρ και προσπερνιέται ποικιλοτρόπως. Δεν είναι καθόλου απλό αυτό που κάνει. Χρησιμοποιεί μια φόρμα απόλυτης κωμικής δομής για να μιλήσει τον επικείμενο θάνατο. Δεν είναι τυχαίο ότι κέρδισε βραβείο στους αγώνες στους οποίους συμμετείχε. Εναποθέτει μια νάρκη στο θέατρο και όποιος επιθυμεί μπορεί να την πυροδοτήσει. Διαταράσσει όλες τις νόρμες της θεατρικής δραματουργίας της εποχής και το κάνει από την αρχή, με τον Διόνυσο και τους κοθόρνους, που είναι στοιχείο τραγωδίας. Δεν φόραγαν οι ηθοποιοί κοθόρνους στην κωμωδία. Εμείς το κρατήσαμε στην παράσταση. Αυτές οι μεταμφιέσεις είναι η ανάγκη να αποταχθεί κανείς την ταυτότητα για να υπερασπιστεί κάτι μεγαλύτερο, ένεκεν της αδυναμίας του. Σε αυτές τις κατά συρροή μεταμφιέσεις εμπλέκονται μέχρι να κατέβουν στον Κάτω Κόσμο και να ανασύρουν τον Ποιητή που θα σώσει τον κόσμο.

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτ.: Freddie F./LIFO

Στην Καλών Τεχνών, όταν είσαι κλεισμένος μέσα στο εργαστήριο, εμπλέκεσαι ποικιλοτρόπως με μεγέθη, ακόμα κι αν βρίσκεσαι μέσα σε πέντε τετραγωνικά. Νομίζω ότι η πρόβα είναι ένα εργαστήριο, έτσι την αντιμετωπίζω. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε με τον Άρη ζυμώνεται καθημερινά, η γλώσσα γίνεται ένα μόρφωμα που συνεχώς ρέει. Αυτός ο μόχθος να έρθεις σε κοινωνία είναι το πιο ωραίο και το πιο δύσκολο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην πρόβα. Στην κοινωνία αυτή πρέπει να ξαναορίσεις τα υλικά, να βρεθείς στον κοινό τόπο. Έπρεπε να εμπλακούμε ολοκληρωτικά. Είναι η πιο σπουδαία και η πιο επώδυνη εμπειρία. Η παράσταση είναι μια νέα εκκίνηση που αναγεννά τη σύσταση του μείγματος που έχουμε φτιάξει.

Άρης Σερβετάλης

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Ο τρόπος που η Έφη εγκαθίδρυε στην πρόβα ήταν μέσα από τον δρόμο της σαλότητας. Εκεί βασίστηκα για να εξιχνιάσω αυτό το φαινόμενο που λέγεται «Διόνυσος». Φωτ.: Karol Jarek

Ο Διόνυσος χτίζεται μέσα σε μια σαλότητα. Είναι μια ιδιόρρυθμη οντότητα που μεταβάλλεται συνεχώς με συνοδοιπόρο τον Ξανθία. Μέσα από τη θεανθρώπινη συνεργασία κάνουν αυτή την κατάβαση, αυτό το ταξίδι, για να αναστήσουν τον Ποιητή. Το εντυπωσιακό και ενδιαφέρον είναι οι εναλλαγές και στις μεταμφιέσεις, γιατί αλλάζουν συνεχώς ταυτότητα και ρούχα, και μέσα από το λεξιλόγιο της φάρσας, της απόλυτης κωμωδίας, του τσαλακώματος αυτής της κωμικοτραγικής κατάστασης, βιώνεται μια πορεία που θα μπορούσε να είναι η απόλυτη τραγωδία.

Μια κάθοδος στον Άδη για να αναστήσουν εκείνον που θα εμπνεύσει τους ανθρώπους και θα εμφυσήσει την ποίηση και την ποιητικότητα, μια πνευματική διάσταση σε μια καθημερινότητα που έχει στεγνώσει από το ανθρώπινο είδος. Ο τρόπος που η Έφη εγκαθίδρυε στην πρόβα ήταν μέσα από τον δρόμο της σαλότητας. Εκεί βασίστηκα για να εξιχνιάσω αυτό το φαινόμενο που λέγεται «Διόνυσος». Αυτή η λέξη κάτι μου κάνει που δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, μου δημιουργεί διάφορες ατμόσφαιρες και καιρικά φαινόμενα.

Με όλα αυτά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στον καλλιτεχνικό τομέα με το ζήτημα των πτυχίων, κάπως παρακμάζει η φροντίδα από την πλευρά της πολιτείας. Από την άλλη, ο κόσμος θέλει να παρακολουθεί θέατρο. Οι καλοκαιρινές επιλογές έχουν ανοίξει περισσότερο, δεν βλέπεις μόνο αρχαίο δράμα, όμως έτσι δεν γίνονται παύσεις. Κατά την άποψή μου, οι παύσεις λειτουργούν δημιουργικά. Ωραία είναι όλα αυτά, απλά αισθάνομαι ότι γίνονται με την όρεξη των καλλιτεχνών να δημιουργήσουν και όχι με μια φροντίδα από την πολιτεία που θα την απογείωνε. Είμαι πεπεισμένος ότι οι καλλιτέχνες μας θα μπορούσαν να είναι ένα σοβαρό εξαγώγιμο προϊόν, θα μπορούσαμε να εξάγουμε πολιτισμό, τώρα όλα γίνονται χωρίς καμία απολύτως οργάνωση. Και που γίνεται το Φεστιβάλ είναι κάπως ηρωικό.

Μιχάλης Σαράντης

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Είναι πολύ σημαντικό να μην κόβονται τα φτερά, ειδικά σε τρυφερές ηλικίες. Φωτ.: Karol Jarek

Όλο αυτό το ταξίδι γίνεται για να αναστηθεί ο ένας που θα σώσει τον κόσμο. Προκειμένου να αναστηθεί αυτός πρέπει να θυσιαστεί ένας άλλος. Αυτός ο άλλος είναι ο Ξανθίας. Υπό αυτή την έννοια, ανοίγει ένα άλλο πρίσμα στο έργο. Όλα είναι μπροστά σου, το θέμα είναι αν θα τα δεις. Το ότι ο Ξανθίας είναι άνθρωπος και ο Διόνυσος θεός είναι γεγονός. Το ότι αυτοί οι δύο πάνε στον κάτω κόσμο επίσης. Το ότι ο Ξανθίας είναι άνθρωπος και πάει στον κάτω κόσμο δεν μπορείς να μην το δεις. Στην πραγματικότητα μπορείς ‒ πολλές φορές προσπερνάμε τα πράγματα θεωρώντας ότι είναι δεδομένα, αλλά αυτή η λέξη είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Νομίζω ότι σε αυτή την περιπέτεια που έχουμε μπει, παρακινούμενοι συνεχώς από την Έφη, προσπαθούμε να σπάσουμε οτιδήποτε θεωρείται αυτονόητο σε σχέση με το πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα και με το πώς βλέπουμε αυτό το κείμενο και αυτό το παραστασιακό σύμπαν που πάμε να φτιάξουμε.

Τι σημαίνει να σκάψεις τόσο βαθιά, να φτάσεις στον πυρήνα σου για να φέρεις πίσω κάτι που θα σε κάνει να ξυπνήσεις αύριο και να είσαι καλύτερος άνθρωπος; Αυτό που αφηγείται το έργο είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που φαινομενικά νομίζουμε ότι αφηγείται μια κωμωδία, και όπως σε όλες τις μεγάλες κωμωδίες και τα μεγάλα έργα έρχεται μέσα από πόνο, ένα κόστος προσωπικό. Δεν υπάρχει κάποια επικαιροποίηση, η διασκευή δεν έχει γίνει αλλάζοντας ονόματα, η Έφη έχει πάρει τον πυρήνα και τον έχει φέρει στο τώρα, δηλαδή είμαστε αντιμέτωποι με αυτό το σύμπαν. Αυτά τα έργα είναι βαθιά πολιτικά με την πραγματική έννοια της λέξης, αφορούν την πολιτεία και τους πολίτες σε παρόντα χρόνο.

Όλους τους ανθρώπους που κάνουμε αυτήν τη δουλειά μάς ενώνει ένας κοινός τόπος: η αγάπη για το θέατρο και το πώς διαπραγματεύεσαι κάθε μέρα με την ποίηση. Υπάρχει μια ευτυχής συγκυρία σε αυτήν τη δουλειά γιατί νιώθω ότι είμαστε όλοι συγγενείς. Έχω μεγάλη πίστη στο έμψυχο καλλιτεχνικό δυναμικό αυτής της χώρας. Έρχεται άλλο κύμα, η νέα γενιά έχει τεράστια ορμή, παρόλο που έχουν περάσει τρισχειρότερα από εμάς. Υπάρχει μεγάλη αλληλεγγύη στον χώρο. Ωστόσο, συμφωνώ πως όλα γίνονται με αυτοθυσία. Δεν πάει έτσι, πολλοί άνθρωποι θα πουν «κουράστηκα» στη μέση του δρόμου. Εκεί πρέπει κάποιος να τους χτυπήσει την πλάτη. Είναι πολύ σημαντικό να μην κόβονται τα φτερά, ειδικά σε τρυφερές ηλικίες.

Ο σαλός Διόνυσος και τα αριστοφανικά Βατράχια στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Η παράσταση είναι μια νέα εκκίνηση που αναγεννά τη σύσταση του μείγματος που έχουμε φτιάξει. Φωτ.: Freddie F./LIFO

Πρόγραμμα περιοδείας
28-29/7, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
20/8, Θέατρο Δελφών «Φρύνιχος»
25-26/8, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
27/8, Υπαίθριο θέατρο ΕΗΜ - Ιωάννινα
28/8, Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Άρης Σερβετάλης: «Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να ξεχάσω τον φετινό χειμώνα»

Θέατρο / Άρης Σερβετάλης: «Όχι, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να ξεχάσω τον φετινό χειμώνα»

Μια ειλικρινής, αποκαλυπτική συζήτηση με τον ηθοποιό Άρη Σερβετάλη για το θέατρο, το σινεμά, την επικαιρότητα και την πίστη, με αφορμή την παράσταση «Το Όνειρο ενός Γελοίου» και την ταινία «Αγέλη Προβάτων» στις οποίες πρωταγωνιστεί.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρομέο Καστελούτσι: «Όπου παρεμβάλλεται το κράτος, δεν υπάρχει χώρος για τον έρωτα. Ο έρωτας είναι εναντίον του κράτους και το κράτος εναντίον του έρωτα».

Θέατρο / Ρομέο Καστελούτσι: «Πάντα κάποιος πολεμά τον έρωτα. Και οι εραστές είναι πάντα τα θύματα»

Ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα και στη Στέγη για να παρουσιάσει τη «Βερενίκη» του, μας μίλησε για τον έρωτα, τη γλώσσα και τη μοναξιά, την πολιτική και την ανυπέρβλητη Ιζαμπέλ Ιπέρ.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
CHECK How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της συστημικής ιστορίας

Θέατρο / How soon is now: Μια παράσταση για τους μετεξεταστέους της Iστορίας

Σκηνοθετημένη από έναν νέο δημιουργό, η παράσταση που βασίζεται στο τελευταίο κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη επιχειρεί έναν διάλογο με μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Αγορίτσα Οικονόμου

Αγορίτσα Οικονόμου / «Πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ότι κάτι έχω κάνει καλά»

Βρέθηκε να κυνηγάει το όνειρο της υποκριτικής, χωρίς να γνωρίζει τον τρόπο, αλλά με τη βεβαιότητα ότι δεν ήθελε ποτέ να μείνει με την απορία «γιατί δεν το έκανα;». Μέσα από σκληρή δουλειά και πολλούς μικρούς ρόλους, κατάφερε να βρει τον δρόμο της στην τέχνη, στον οποίο προχωρά και αισθάνεται τυχερή. Η Αγορίτσα Οικονόμου είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ 

Θέατρο / «Αν κλάψω με ένα έργο, είμαι σε καλό δρόμο»

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης, που έχει σκηνοθετήσει με επιτυχία δύο έργα φέτος, του Βιριπάγιεφ και της Αναγνωστάκη, εξηγεί γιατί τον ενδιαφέρουν τα κείμενα που μιλάνε στον άνθρωπο σήμερα, ακόμα κι αν σε αυτά ακούγονται ακραίες απόψεις που ενοχλούν και τον ίδιο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη

Θέατρο / «Η Κληρονομιά μας»: Τι αποκομίσαμε από την εξάωρη παράσταση στο Εθνικό

«Μία ποπ queer saga, παραδομένη πότε στη μέθη των κοκτέιλ Μανχάταν και πότε στο πένθος μιας αλησμόνητης συλλογικής απώλειας» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το πολυβραβευμένο έργο του Μάθιου Λόπεζ, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Γιάννη Μόσχο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή ούτε αιρετική»

Θέατρο / «Δεν είμαι ασεβής, ούτε ιδιοσυγκρασιακή, ούτε αιρετική»

Μετά την Ορέστεια του Στρίντμπεργκ και τις πρόβες για το έργο του Βασίλη Βηλαρά, η Λένα Κιτσοπούλου μιλάει για προσδοκίες και αποφάσεις, για επιτυχίες και απορρίψεις, για το «σύστημα» μέσα στο οποίο δουλεύει και για όλους εκείνους τους χαρακτηρισμούς που της αποδίδουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Με Μαρμαρινό, Κουρεντζή, Ράσσε, Mouawad και Ζυλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Πολιτισμός / Μαρμαρινός, Κουρεντζής, Ράσε, Mouawad και Ζιλιέτ Μπινός στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου

Καλλιτέχνες με ιστορικό ίχνος στην Επίδαυρο θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους δίπλα σε ξένους και άλλους Έλληνες δημιουργούς, ενώ στις 19 Ιουλίου θα ακούσουμε την ορχήστρα Utopia υπό τη διεύθυνση του Θ. Κουρεντζή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει τον εαυτό του;      

Θέατρο / Μπορεί το ελληνικό θέατρο να σατιρίσει επιτυχημένα τον εαυτό του;      

«Αν θες να αναμετρηθείς με κάτι, αν θες να πας στην ουσία, πρέπει να πονέσεις» – Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση «Merde!» των Βασίλη Μαγουλιώτη και Γιώργου Κουτλή στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ο Γιάννος Περλέγκας βρίσκει τη χαρά της δημιουργίας στη φλόγα για συνύπαρξη

Θέατρο / «Έχω νιώσει ακατάλληλος και παρωχημένος δεινόσαυρος μέσα στο θεατρικό τοπίο που αλλάζει»

Με αφορμή το έργο του Μπέρνχαρντ «Η δύναμη της συνήθειας», ο Γιάννος Περλέγκας μιλά με ταπεινότητα και πάθος για το θέατρο, με το οποίο συνεχίζει να παλεύει και που διαρκώς τον νικά. Αυτό, όμως, είναι που τον κρατά ζωντανό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ