Bull

Με την κωμωδία της, η Χρύσα Κατσαρίνη δεν θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Και η ζωή της έχει μάθει ότι είναι σκληρό καρύδι. Η Αθηναία της εβδομάδας έρχεται σύντομα στη LiFO με νέα σειρά vidcast.

Ο γυναικείος μονόλογος της Κιτσοπούλου, που πριν από δεκαπέντε χρόνια καταχειροκροτήθηκε με τη Μαρία Πρωτόπαππα, ενσαρκώνεται σήμερα από τη Μαρία Σολωμού και προωθείται με διαφορετικό τρόπο.

«Μάθε με να φεύγω»: Κωμωδία, ποίηση και ψυχανάλυση συναντιούνται στο συγκινητικά «λοξό» κείμενο του Άκη Δήμου που βρίσκει αποθεωτική μεταχείριση στα χέρια του Γιάννη Σκουρλέτη και των ηθοποιών του.

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.

Η sold-out θεατρική μεταφορά της αμφιλεγόμενης ταινίας του Αρονόφσκι από τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη συζητιέται πολύ.

Ο μεγάλος θεατρικός οδηγός της LiFO.

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.

Η Έλενα Καρακούλη, στην παράσταση που σκηνοθετεί στο θέατρο Χώρα, επέλεξε να αναδείξει την κωμική διάσταση του έργου «True West» του Σαμ Σέπαρντ, που έκανε πρεμιέρα στην Αμερική το 1980.

Εντυπώσεις από την πρεμιέρα του Βασίλη Παπαβασιλείου και την εναρκτήρια παράσταση του Μουσικού Δημοτικού Θεάτρου «Μαρία Κάλλας» για τη χειμερινή σεζόν.

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.

Επιπλέον υλικό από την «Εκάβη» και κομμάτια που ανήκουν πιθανώς, σύμφωνα με την πρώτη αναγνώριση, στη χαμένη ταινία «Στέλλα Βιολάντη».

«Outro», βασισμένο στο «Juste la fin du monde» του Jean-Luc Lagarce, σε σκηνοθεσία-διασκευή του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου, στο ΠΛΥΦΑ.

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.

Μέσα σε έναν χορό επαναλήψεων κάνουν πρεμιέρα τον Οκτώβριο καινούργιες παραγωγές έργων κλασικών και σύγχρονων.